IV Ka 521/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2023-10-12

Załącznik nr 4 do rozporządzenia

Ministra Sprawiedliwości

z dnia … 2019 r. (poz. …)

WZÓR FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO (UK 2)

§UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 521 / 23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 29 maja 2023 r. w sprawie II K 418 / 23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty







2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.










2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu




2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu




STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut


Oskarżona w swojej apelacji zarzutów odwoławczych nie wyeksponowała w sposób czytelny oraz nie nazwała ich w sposób posługujący się terminologią kodeksową, tym niemniej z jej treści wnosić należy, iż skarżąca w istocie podniosła zarzuty:

a) błędnych ustaleń faktycznych, mających wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegających na bezzasadnym przyjęciu, iż:

- podrobiła opisane w nim dokumenty;

- podczas ich użycia miała świadomość, że są one podrobione,

a które to ustalenia miały być następstwem wadliwej oraz wybiórczej oceny zebranych w sprawie dowodów, pomijającej wymowę dowodów i okoliczności przemawiających na jej korzyść;



b) rażącej surowości wymierzonej kary.





























☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny










☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny





















Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustalenia sądu I instancji należało zaakceptować, podobnie jak poprzedzającą ją ocenę dowodów. Nie była ona bowiem ani dowolna, ani nielogiczna, nie pozostawała też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym. Punktem wyjścia jest przypomnienie, że z opinii grafologicznej wynikało, iż sygnujące sporne dokumenty podpisy o treści (...) nie zostały nakreślone przez W. O. oraz, że w tej sytuacji sąd I instancji miał prawo przyjąć, iż zarówno pozew, jak i pełnomocnictwo – którymi następnie posłużyła się oskarżona – były dokumentami nieautentycznymi ( sfałszowanymi ). Zdające się wybrzmiewać z apelacji sugestie, jakoby ówczesna kondycja psychofizyczna jej ojca nie była aż tak zła, aby nie był on świadom charakteru tych dokumentów i celu ich sporządzenia, jak również, by nie uniemożliwiała ona ich odręczne i samodzielne podpisanie, w świetle wymowy wspomnianej opinii nie może skutecznie służyć do zakwestionowania poczynionych przez sąd ustaleń o nieautentyczności podpisów. W dalszej kolejności przypomnieć należy, że opinia powyższa, jakkolwiek w tej części nie była już kategoryczna, to jednak w oparciu o analizę porównawczą wyprowadzała wniosek o wysokim prawdopodobieństwie możliwości sporządzenia spornych podpisów przez I. T.. Biegła zwracała uwagę, że podpisy te prezentują cechy, z których część znajduje odniesienie w obszernych i licznych załączonych do akt sprawy rękopisach oskarżonej. Znaczenie tego wniosku oceniać należy w powiazaniu z wymową logicznego, zgodnego z doświadczeniem życiowym i realiami dowodowymi sprawy, wywodu sądu I instancji, który rozsądnie przekonuje, że jedyną osobą zainteresowaną wówczas w takim, a nie innym sposobie wykorzystania ( użycia ) tych dokumentów była oskarżona. Tylko ona wobec pozwanego następnie rodzeństwa domagała się środków finansowych pozwalających na umieszczenie ojca w specjalistycznym ośrodku zapewniającym mu całodobową pomoc i opiekę, na co rodzeństwo się zgodzić nie chciało. Logicznym jest wiec, że wobec takiego ich stanowiska, do partycypowania w kosztach z tym związanych postanowiła ich przymusić poprzez postępowanie sądowe o alimenty na rzecz ojca, a do jego zainicjowania i przeprowadzenia niezbędne były opisane w wyroku dokumenty, które musiały być opatrzone podpisem W. O.. Oceniając łącznie wymowę tych wszystkich faktów i okoliczności, wyprowadzony finalnie wniosek, że złożenie na pozwie i dokumencie pełnomocnictwa ciągów liter odwzorowujących podpis W. O. było dziełem I. T., nie uchybia ani logice, ani doświadczeniu życiowemu i jest jedynym akceptowalnym, jaki w oparciu o te kryteria można wyprowadzić na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, ze szczególnym wyeksponowaniem opinii biegłego z zakresu grafologii i jego wiedzy specjalistycznej. Wbrew sugestiom skarżącej, w ocenie sądu odwoławczego opinia ta nie jest dotknięta żadnym z mankamentów, o jakich stanowi przepis art. 201 kpk. Nie było więc powodów, by ją dyskredytować i sięgać po opinię kolejną. Jeśli chodzi o jej pełność – opiniująca w pierwotnie złożonej opinii odniosła się do wszystkich tez, jakie podniesione zostały w postanowieniu dowodowym, zaś opinia kolejna ( uzupełniająca ) omówiła znaczenie wzbogaconego materiału porównawczego. Opinie – tak zasadnicza, jak i uzupełniająca – były jasne i wewnętrznie niesprzeczne. Biegła swoje stanowisko przedstawiła sposób spójny i klarowny, pozwalający na zrozumienie wyrażonych ocen i poglądów, przy posłużeniu się logiczną argumentacją. Zatem apelację w części kwestionującej tę opinię uznać należało za wyraz tego, że skarżąca nadal uważa, że stanowisko przedstawione przez biegłą go nie przekonuje, w związku z czym niezbędnym jest pozyskanie opinii kolejnej. Podkreślić jednak trzeba, że o wadliwości sporządzonej opinii nie może decydować jedynie subiektywne twierdzenie strony z niej niezadowolonej. Jeżeli opinia jest przekonywująca i zupełna dla sądu, to fakt, że nie przekonuje ona jednej ze stron nie jest przesłanką dopuszczenia opinii kolejnej.


Sąd I instancji okoliczności rzutujące na wymiar kary uwzględnił w sposób kompleksowy i należyty, właściwie szacując okoliczności działające na korzyść oskarżonej, jak i te o wymowie przeciwnej. Kary tej nie sposób uznać za rażąco niewspółmierną, skoro ma ona charakter kary najłagodniejszej rodzajowo, a ilość wymierzonych stawek dziennych grzywny oraz wysokości każdej stawki zbliżone były do dolnych progów ustawowego zagrożenia. Jeżeli oskarżona kary tej nie będzie w stanie uiścić jednorazowy, może ubiegać się o jej płatność w formie ratalnej.


Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od zarzuconego czynu lub ewentualnie poprzez złagodzenie kary.




☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny



Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wyżej opisanych.


OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU


Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności


ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Omówiono powyżej

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany


5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.


-

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.


art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności



Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji wniesionej przez oskarżoną na podstawie art. 636 § 1 kpk obciążono ją kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.

PODPIS



Dodano:  ,  Opublikował(a):  Karol Depczyński
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: