Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 497/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 19 kwietnia 2023r. wydany w sprawie II K 984/22

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Z. K.

W dacie 6 października 2021r. oskarżony Z. K. był (i jest nadal) właścicielem – poza przedmiotowym pojazdem (...) nr rej. (...) - także innego znacznego majątku w postaci m.inn. nieruchomości użytkowo-mieszkalnej o znacznej wartości ok. co najmniej 700-800 tys. zł. położonej w centrum R., ponadto był (i jest nadal) współwłaścicielem razem z J. K. (1) majątku o wartości ok. 500 tys. zł., uzyskiwał dochody z wynajmu lokalu handlowego w wysokości ok. 1600 zł. miesięcznie oraz sam był wierzycielem swoich dłużników na kwotę ok. 800 tys. zł.

Komornik prowadzący sprawy Km 5/17 oraz Km 223/20 wiedział (i wie nadal), o wszystkich składnikach majątku oskarżonego. Na datę 6 października 2021r. łączna wartość długu wynikająca z postępowań Km 5/17 oraz Km 223/20 to kwota ok. 30.000 zł. (z kosztami komorniczymi). Pierwsza z wymienionych nieruchomości oskarżonego także została zajęta przez komornika na potrzeby w/w postępowań egzekucyjnych i komornik dokonał wpisu w księdze wieczystej tej nieruchomości związanego z prowadzoną egzekucją.

Oskarżony w 2019r. wniósł powództwo przeciwko J. K. (1) o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego będącego przedmiotem postępowania egzekucyjnego Km 5/17 - pozew w sprawie IC 917/19.

Zaległość oskarżonego-dłużnika wobec wierzycielki J. K. (1) na dzień 28.09.2023r. wynosi 0 zł.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 12.10.2023r. wydanym w sprawie I.C.917/19 pozbawiono wykonalności tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12.03.2009r. sygn.. I.C.902/07 w zakresie pkt 2 dotyczącego alimentów na rzecz J. K. do wysokości 2.198 zł. (wyrok nieprawomocny).

- uzup. wyjaśnienia Z. K.;

- uzup. zeznania świadka R. T. (1);

- odpisy wyroków sygn.. V GC 889/20, XGC 328/21, I C 218/10, , XSIII GNc 7165/20,

- zawiadomienie o wszczęciu post. zabezp. GKm 8/21,

- kopie protokołów rozpraw z dnia 20.06.2023r. i 21.09.2023r. ze sprawy IC 917/19;

- pismo komornika z dnia 28.09.2023r.

k.246v-247,

k. 270v-271,

k.245,

k.260-267;

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

- uzup. wyjaśnienia Z. K.;

- uzup. zeznania świadka R. T. (1);

- odpisy wyroków sygn.. V GC 889/20, XGC 328/21, I C 218/10, , XSIII GNc 7165/20,

- zawiadomienie o wszczęciu post. zabezp. GKm 8/21, kopie protokołów rozpraw z dnia 20.06.2023r. i 21.09.2023r. ze sprawy IC 917/19;, pismo komornika z dnia 28.09.2023r.

Za wiarygodne uznano uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego oraz uzupełniające zeznania komornika sądowego R. T. (1). Materiał dowodowy uzupełniony w toku postępowania odwoławczego, a więc w/w uzupełniające wyjaśnienia i zeznania, wzajemnie ze sobą koresponduje, a co najważniejsze znajduje potwierdzenie w dokumentach, które załączono w poczet materiału dowodowego. Wnika z nich niezbicie, że oskarżony - co najmniej - był przekonany i miał ku temu podstawy, że w dacie wszczęcia postępowania egzekucyjnego sygn.. Km 5/17 J. K. (1) nie byłą już jego wierzycielką, co do orzeczonej w sprawie I C 902/07 sumy alimentów 2198 zł.. Na datę czynu zarzuconego w akcie4 oskarżenia oskarżony miał świadomość, iż jest (i był) wierzycielem następcy firmy (...). Jednocześnie jednak w dacie 06.10.2021r., był właścicielem znacznie większego majątku, aniżeli przedmiotowy pojazd M. (...) nr rej. (...) (którego faktycznie nie podstawił pod adres kancelarii komornika), a komornik prowadzący egzekucje z wniosku w/w F. oraz J. K. o majątku tym wiedział. Fakt, iż nie kierowano do niego egzekucji wynika stąd, iż egzekucja co do nieruchomości wymaga odrębnego wniosku wierzyciela a ponadto jest dużo bardziej kosztowniejsza do przeprowadzenia tak dla dłużnika, jak i dla wierzyciela.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

I. zarzuty zawarte w apelacji obrońcy z urzędu oskarżonego adw. K. N. :

1. obrazy prawa procesowego, która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia tj.: art. 4 kpk, art. 7 kpk, poprzez brak rozważenia całokształtu sprawy i dowolną ocenę zeznań świadka R. T. (1),

2 . zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mającego wpływ na jego treść, poprzez ustalenie, iż oskarżony ukrył przed komornikiem pojazd, gdzie wiedział on o miejscu jego postoju, a jedynie brak aktualnych badań technicznych (których uzyskanie łączy się z kosztami) spowodował brak doprowadzenia pojazdu zgodnie z oczekiwaniami komornika dopuścił się przypisanego mu przestępstwa;

3. zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 300 § 2 kk, poprzez nieprawidłowe odkodowanie znamion: „ukrywa”, oraz „udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela”, o jakich mowa w tym przepisie i błędne uznanie, iż zachowanie oskarżonego wyczerpywało jego znamiona;

4. rażącej niewspółmierności orzeczonej kary;

II. zarzuty zawarte w apelacji obrońcy z wyboru oskarżonego adw. P. M. :

1. obrazy prawa procesowego, która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia tj.: art. 6 kpk, art. 175 kpk, art. 4 kpk, art. 7 kpk, poprzez uniemożliwienie oskarżonemu swobodnego złożenia wyjaśnień, pominięcie, iż licytacja pojazdu miała się odbyć jedynie w sprawie egzekucyjnej z wniosku J. K. (1) – na co wskazywała sygnatura podana na dokumentach przesłanych oskarżonemu (tj. tylko Km 5/17), gdzie to J. K. jest dłużniczka oskarżonego na dużo większą sumę, brak rozważenia całokształtu sprawy i dowolną ocenę zeznań świadka R. T. (1),

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mającego wpływ na jego treść, poprzez ustalenie, iż oskarżony ukrył przed komornikiem pojazd, w sytuacji gdy komornik miał wiedzę i świadomość gdzie pojazd się znajduje i nie żądał wydania go spod dozoru, a rzekomy czyn oskarżonego mógł ewentualnie dotyczyć tylko jednej egzekucji prowadzonej w sprawie Km 5/17;

3. zarzut obrazy prawa materialnego tj.:

a. art. 300 § 2 kk , poprzez nieprawidłowe odkodowanie znamion: „ukrywa”, oraz „udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela”, o jakich mowa w tym przepisie i błędne uznanie, iż zachowanie oskarżonego wyczerpywało jego znamiona;

b. art. 856 kpc poprzez błędne odczytanie obowiązków dozorcy mienia;

4. rażącej niewspółmierności orzeczonej kary;

☒ zasadny I.1, I.3, II.3a;

☒ częściowo zasadny II.1;

☒ niezasadne I.2, II.2., II.3b; I.4, II.4.;

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jako, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powiązany ma być, w ocenie obu obrońców, z uprzednią nieprawidłową oceną zgromadzonych w sprawie dowodów i brakiem uwzględnienia całokształtu sprawy, powyższe zostaną omówione łącznie.

Należy przyznać zasadność podniesionych zarzutów w kwestii błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, w zakresie ustalenia znamienia: „udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela”, a w konsekwencji zarzut związany z subsumpcja zachowania oskarżonego pod konkretny przepis karno-materialny (obraza art. 300 § 2 kk), albowiem Sąd I instancji dopuścił się tu błędu w rozumieniu art. 438 pkt 3 kpk.

W ocenie także sądu odwoławczego, wobec podzielenia tych zarzutów, zasadnym jest zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie Z. K. od popełnienia przypisanego mu przestępstwa – bez potrzeby analizy środków odwoławczych w zakresie pozostałych zarzutów zawartych w środkach odwoławczych.

Zgodnie z treścią art. 300 § 2 kk karze podlega ten, kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem, bądź usuwa znaki zajęcia. Przestępstwo z art. 300 § 2 kk ma bowiem charakter skutkowy – SN w wyr. z 22.9.2005 r. (III KK 140/05, OSNwSK 2005, Nr 1, poz. 1731) zauważył: " do kompletu znamion przestępstwa z art. 300 § 2 KK należy także spowodowanie skutku w postaci – udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia swojego wierzyciela. Materialny charakter tego przestępstwa wynika wprost z przytoczonego sformułowania, a także został jednoznacznie wskazany w orzecznictwie Sądu Najwyższego". Jak wskazał SA w Katowicach w wyr. z 28.11.2013 r. (II AKa 350/13, KZS 2014, Nr 4, poz. 67), " jeżeli czynność rozporządzająca zajętym mieniem dłużnika nie miała realnego wpływu na zaspokojenie wierzyciela, to pomimo wypełnienia pozostałych znamion stypizowanego w tym przepisie występku brak znamienia skutku w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela powoduje, że nie można uznać, że doszło do popełnienia przestępstwa określonego w art. 300 § 2 KK ". W podobnym tonie, co do koniecznego zaistnienia dla bytu w/w przestępstwa, opisanego skutku materialnego wypowiadała judykatura w nast. sprawchg: wyr. SA w Katowicach z 31.5.2012 r., II AKa 148/12, KZS 2012, Nr 10, poz. 61, s. 39; wyr. SN: z 14.6.2011 r., IV KK 31/11, Legalis; z 27.2.2002 r., V KKN 83/00, Legalis; z 26.6.2008 r., IV KK 42/08, KZS 2008, Nr 12, poz. 22, s. 18–19; z 8.1.2008 r., III KK 368/07, KZS 2008, Nr 11, poz. 31, s. 20; z 3.7.2007 r., II KK 336/06, KZS 2007, Nr 12, poz. 23, s. 18; z 22.9.2005 r., III KK 140/05, Legalis; post. SN z 4.11.2002 r., III KK 283/02, Legalis; wyr. SN z 18.10.1999 r., II KKN 230/99, Legalis; wyr. SN z 28.3.2019 r., V KK 119/18, Prok. i Pr. – wkł. 2019, Nr 10, poz. 6, s. 6; wyr. SA w Krakowie z 13.12.2019 r., II AKa 26/19, Prok. i Pr. – wkł. 2021, Nr 1, poz. 39, s. 17; W. Zalewski, Ochrona, s. 90).

Ustalenie, czy istnieje możliwość zaspokojenia wierzyciela z innego (niż zbyty, darowany, czy nawet ukrywany itp.) majątku dłużnika jest więc konieczne. Przez udaremnienie zaspokojenia wierzyciela należy rozumieć uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia w całości, a przez uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela należy rozumieć uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia w jakiejkolwiek części, ale nie w całości (wyr. SA w Łodzi z 30.10.2012 r., II AKa 233/12, Legalis).

Reasumując: w przedmiotowej sprawie nie chodziło o to, czy oskarżony jako dłużnik ukrywa (ewentualnie ukrywa) swój samochód przez komornikiem – nawet celem udaremnienia wykonania obu orzeczeń sądu wymienionych w przypisanym czynie (IC 902/07, IC 655/15), lecz o to, czy takim zachowaniem udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela. Tymczasem, nawet przy przyjęciu, iż oskarżony pomimo błędnie podanej mu na zawiadomieniu tylko sygnatury: Km 5/17, zamiast: Km 5/17 i Km 223/20, wiedział, iż komornik chce dokonać kolejnej licytacji jako kolejnej czynności komorniczej w obu prowadzonych postępowaniach, nie można zasadnie uznać, by swoim zachowaniem udaremnił lub uszczuplił wymienionych w zarzucie wierzycieli. Łączna wartość dochodzonego długu w obu w/w postepowaniach to kwota rzędu ok. 25.000 zł. (dodatkowo ustalono, iż w sprawie I.C.917/19 pozbawiono wykonalności tytułu wykonawczy w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12.03.2009r. sygn.. I.C.902/07 w zakresie pkt 2 dotyczącego alimentów na rzecz J. K. do wysokości 2.198 zł. – aktualnie brak informacji o jego prawomocności, ale powyższe wskazuje, iż oskarżony miał prawo twierdzić, że takiej wierzytelności nie ma od początku postepowania egzekucyjnego) - gdzie majątek oskarżonego mogący podlegać skutecznej egzekucji – nawet z pominięciem pojazdu M., jest znacząco większy, aniżeli suma wierzytelności dochodzonych w sprawach Km 5/17 i Km 223/20 .

W przedmiotowej sprawie, w dacie drugiej wyznaczonej licytacji tj. 6 października 2021r, jak wynika to z szeregu zbieżnych ze sobą dowodów, w tym wyjaśnień oskarżonego, zeznań, także uzupełniających, świadka R. T. (1), załączonych w toku postepowania odwoławczego dokumentów oraz treści akt cywilnych przesłanych w ślad za apelacją, Z. K. dysponował dużo większym majątkiem, aniżeli wysokość wierzytelności dochodzonych na mocy orzeczeń przywołanych w opisie przypisanego czynu i nawet ukrycie pojazdu M. przed potencjalnymi jego kupcami, poprzez brak jego dostarczenia na miejsce licytacji, ani nie udaremniało ani nie uszczuplało zaspokojenia jego wierzycieli (...) S.A w upadłości likwidacyjnej.

W dacie 6 października 2021r. oskarżony Z. K. był (i jest nadal) właścicielem – poza przedmiotowym pojazdem (...) nr rej. (...) - także innego znacznego majątku w postaci przykładowo nieruchomości użytkowo-mieszkalnej o znacznej wartości ok. co najmniej 700-800 tys. zł. położonej w centrum R., ponadto był (i jest nadal) współwłaścicielem razem z J. K. (1) majątku o wartości ok. 500 tys. zł., uzyskiwał dochody z wynajmu lokalu handlowego w wysokości ok. 1600 zł. miesięcznie oraz sam był wierzycielem swoich dłużników na kwotę ok. 800 tys. zł. Komornik prowadzący sprawy Km 5/17 oraz Km 223/20 wiedział (i wie nadal), o wszystkich składnikach majątku oskarżonego. Na datę 6 października 2021r. łączna wartość długu wynikająca z postępowań Km 5/17 oraz Km 223/20 to kwota ok. 25.000 zł. (z kosztami komorniczymi). W dalszym toku prowadzonych postępowań pierwsza z wymienionych nieruchomości oskarżonego także została zajęta przez komornika na potrzeby w/w postępowań egzekucyjnych i komornik dokonał wpisu w księdze wieczystej tej nieruchomości związanego z prowadzoną egzekucją.

Mając na uwadze powyższe, sąd rejonowy błędnie ustalił, iż oskarżony wyczerpał znamię udaremnienia zaspokojenia swojego wierzyciela (ani nie udaremnił ,ani nie uszczuplił takiego zaspokojenia). Błąd ten był wynikiem obrazy wskazanych w apelacjach przepisów postępowania, w szczególności art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk, niewłaściwie bowiem oceniono wyjaśnienia oskarżonego oraz znaczenie dla przedmiotowej sprawy depozycji komornika R. T., ponadto pominięto informacje, które płynęły z załączonych już do akt spraw cywilnych. Brak zaspokojenia wierzycieli wymienionych w opisie przypisanego czynu tj. fakt, iż oba wymienione tam postepowania trwają nadal, wynika stąd iż komornik nie skierował egzekucji co do innego, ustalonego mienia oskarżyciela – dłużnika, ani nie zdecydował się na jakiekolwiek potracenia pomiędzy nim, a byłą żoną J. (oboje prowadzą przeciwko sobie postępowania egzekucyjne), czy egzekucje z innego majątku (egzekucje z nieruchomości są bardziej kosztowne dla obu stron postępowania, a przed to mniej wygodne dla wierzyciela). Choć więc sąd odwoławczy uznaje, iż Z. K. intencjonalnie nie przyprowadził pojazdu na termin drugiej licytacji, wiedząc iż sprzedaż pojazdu to czynność komornicza prowadzona w sprawie Km 5/17 i co najmniej godził się na to, iż także w sprawie Km 223/20, to nie dopuścił się przestępstwa, o jakim mowa w art. 300 § 2 kk. Ustalenie braku udaremnienia bądź zaspokojenia wierzycieli uzasadniało zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie Z. K. od popełnienia przypisanego mu przestępstwa.

Nie ma także już potrzeby szerszej analizy środków odwoławczych w zakresie pozostałych zarzutów zawartych w środkach odwoławczych, albowiem stały się one bezpodstawne.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego,

- względnie o wymierzenie łagodniejszej kary;

- o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania;

☒ zasadny pierwszy z wymienionych wniosków

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- ze względów wyżej opisanych, zaistniały podstawy do korekty zaskarżonego wyroku w głównym kierunku postulowanym przez apelantów;

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- sprawstwo, wszystkie rozstrzygnięcia wyroku,

Zwięźle o powodach zmiany

- wniesione apelacje skutecznie podważyły ustalenia w zakresie sprawstwa oskarżonego, szerzej wskazano w punkcie 3.1. uzasadnienia;

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 2

Na podstawie art. 634 kpk w zw. Z art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu w sprawie przejęto na rachunek Skarbu Państwa.

Wobec wniosku obrońcy przyznano oskarżonemu zwrot kosztów, jakie poniósł on w związku z ustanowieniem obrońcy z wyboru na etapie postępowania odwoławczego. Wielkość przyznanej kwoty ograniczono do wysokości trzykrotności minimalnego wynagrodzenia dla obrońcy z wyrobu 3 x (840 zł. plus 2x 168 zł.), z uwzględnieniem jego obecności na dwóch dodatkowych terminach rozpraw apelacyjnych. Zdaniem sądu odwoławczego tak określona suma należycie i dostatecznie uwzględnia nakład pracy obrońcy z wyboru na etapie postepowania odwoławczego, jego skuteczna inicjatywę dowodową i przyczynienie się do ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońcy (obrońca z urzędu, obrońca z wyboru)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 19.04.2023r. w sprawie II K 497/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana