Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 488/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie II Wydział Karny z dnia 6 grudnia 2022 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 587/21

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- naruszenia przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 193 kpk w zw. z art. 410 kpk przejawiającą się w tym, iż Sąd I Instancji dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego przekroczył granicę swobodnej oceny dowodów, dokonując jednocześnie jednostronnej oceny dowodów bez uwzględnienia całokształtu zebranego materiału dowodowego, wbrew zasadom logiki oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a polegających na przyjęciu że wyjaśnienia oskarżonego korespondują z pozostałym materiałem dowodowym, w sytuacji gdy poziom ich ogólności nie pozwalał na przyporządkowanie każdego rodzajowo podobnego przestępstwa do takiego, jakie miało miejsce w zbieżnym czasie i miejscu oraz uznanie za wiarygodne zeznań pokrzywdzonych w zakresie wartości poszczególnych katalizatorów, bez uwzględnienia poziomu ich zużycia i bez wyceny biegłego z zakresu wartości używanych części samochodowych;

- błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, a mianowicie przez błędne ustalenie, iż oskarżony dopuścił się wszystkich czynów objętych aktem oskarżenia i to na szkodę podanej w punkcie 8 wyroku wartości szkód, podczas gdy realia dowodowe niniejszej sprawy nie dają wystarczających podstaw faktycznych do p0rzyjęcia takiego sprawstwa;

- z ostrożności procesowej – zarzut rażącej niewspółmierności w sensie surowości wymierzonej sprawcy kary, bez uwzględnienia okoliczności przedmiotowych i podmiotowych po stronie M. C., w tym jego skruchy i fakt, iż sam siebie obciążył czynami nieznanymi wcześniej organom ścigania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się zasadna tylko w takim stopniu, iż na skutek jej wniesienia zaistniały podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku, poprzez obniżenie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności do wysokości 1 roku i 6 miesięcy, bez podstaw do zmiany kary grzywny orzeczonej obok tej kary w oparciu o art. 33 § 2 kk.

W pozostałym zakresie apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Podkreślić należy, iż nie budzi wątpliwości, że Sąd I instancji szczegółowo odniósł się do wszystkich okoliczności faktycznych ujawnionych w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego. Przy wydaniu zaskarżonego wyroku miał także na względzie wszystkie zebrane w sprawie dowody, które wnikliwie i starannie rozważył, a w sporządzonym uzasadnieniu wyroku przedstawił w sposób przekonywujący, argumenty na poparcie swego stanowiska. Argumentacja zaprezentowana przez Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku nie narusza w żaden sposób zasady swobodnej oceny dowodów. W ocenie Sądu Okręgowego rozumowanie przytoczone przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku spełnia te wymogi z uwagi na fakt, iż ocena wartości zebranych dowodów została dokonana przez Sąd I instancji wszechstronnie, we wzajemnym kontekście, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym i jako taka w pełni korzysta z ochrony art. 7 kpk. Z tych wszystkich względów należy wskazać, że w istocie zbędne jest powtarzanie oceny materiału dowodowego zaprezentowanego przez Sąd I instancji, którą Sąd odwoławczy w pełni podziela.

Dość stwierdzić, że błąd w ustaleniach faktycznych może wynikać bądź z niepełności postępowania dowodowego (błąd braku), bądź z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd dowolności), a zdaniem Sądu Okręgowego Sąd meriti dopuścił się błędu jedynie w zakresie ustaleń stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu ostatecznie czynu - jednego przestępstwa ciągłego.

Słusznie Sąd Rejonowy przeprowadził wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia dowody i w oparciu o wskazane w art. 7 kpk kryteria prawidłowo je ocenił i z oceny tej wywiódł jedyny logiczny wniosek, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk (żadna ze stron procesu nie kwestionowała także samego faktu działania sprawcy, który dopuściłby się czynu opisanego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku - jako ewentualnie podjętego ze z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, natomiast - w ocenie obrońcy - to nie M. C. się ich dopuścił). Nie jest także tak, iż w sprawie wystąpiły jakiekolwiek niedające się usunąć wątpliwości, które należałoby rozpatrzyć na korzyść oskarżonego, bo zgromadzone dowody, ocenione przez pryzmat dyrektyw wymienionych w art. 7 kpk pozwalały na jednoznaczne ustalenia jego sprawstwa. Obrońca uwypukla fakt, iż wyjaśnienia jego klienta były zbyt pobieżne i ogólnikowe, by na ich podstawie budować stan faktyczny. Tymczasem apelant nie zauważa, iż to nie same wyjaśnienia M. C., lecz dopiero jego depozycje w połączeniu z innymi dowodami, pozwalały na takie ustalenia. Wbrew także stanowisku apelanta wyjaśnienia oskarżonego każdorazowo tj. w zakresie każdego z czynów były dostatecznie merytoryczne i obszerne, by ustalić o jakiej konkretnej kradzieży wyjaśniał oskarżony. Nie jest bowiem tak, iż M. C. przyznał się tylko do tego, że gdzie, kiedyś, np. w mieście X, także ukradł katalizator. Oskarżony bowiem każdorazowo dostatecznie szczegółowo opisywał okoliczności swojej „bytności”. I tak: opisywał samochody np. ich markę, niekiedy kolor, niemal zawsze miejsce zaparkowania i dokładny, bądź przybliżony czas swojego działania. Wreszcie, czego obrona nie chce zauważyć, a co jest dodatkowym, choć nie głównym argumentem, jest niemal wykluczone, by akurat tego samego dnia (a najczęściej w nocy), w tym samym miejscu i czasie, różni sprawcy postanowili ukraść ten sam katalizator wymontowując go spod zaparkowanego pojazdu. M. C. opisał wiele miejsc, ze wskazaniem przybliżonego lub pewnego okresu i każdorazowo na tyle dokładnie opisał ów pojazd, że dokonane ostatecznego odkodowania oraz przyporządkowania konkretnego pojazdu i konkretnego pokrzywdzonego do zachowania oskarżonego okazało się możliwe. Najczęściej także tego samego dnia (nocy,) oskarżony wespół z kolegą okradali kilka samochodów, najczęściej stojących na tym samym osiedlu, czy w tym samym mieście. Słowa oskarżonego o kradzieży konkretnego katalizatora każdorazowo znajdowały potwierdzenie z zeznaniach pokrzywdzonych osób, bardzo często także w materiałach z czynności wyjaśniających, które pierwotnie nie doprowadziły do ujawnienia sprawców kradzieży, a dopiero z wyjaśnieniami M. C., tworzyły zrozumiały i pełny obraz czynu. Sąd odwoławczy zauważa także, iż apelacja nie analizuje z osobna każdego z poszczególnych zachowań oskarżonego podjętego w ramach przypisanego czynu ciągłego, w odniesieniu do zeznań konkretnego pokrzywdzonego oraz innych materiałów dotyczących konkretnego katalizatora, tym samym brak jest uzasadnienia, by taką szczegółową analizę przeprowadzać w pisemnych motywach wyroku sądu II instancji (ponadto, jak już wcześniej wskazano, dostatecznie szczegółowej analizy podjął się sąd meriti).

Nie przekonuje także zarzut obrońcy, jakoby w sprawie tylko opinia biegłego ds. wyceny ruchomości (a nawet konkretnie wymienionej ruchomości czyli zużytego katalizatora) mogła uzasadniać określenie wartości kradzieży. Pokrzywdzeni zeznawali na ta okoliczność dostatecznie szczegółowo, odnosząc podane kwoty do funduszy, jakie musieli ponieść by uzupełnić braki swoich pojazdów. Podane kwoty, co wynika z życiowego i zawodowego doświadczenia, zawierają w sobie wymagany element zużycia, nie są także nadmierne i odstające od danych znanych powszechnie. Nie przekonuje argument o „wypaleniu„ w nich metali szlachetnych, albowiem ma on decydujące znaczenie jedynie dla sprawcy kradzieży, który z ilością takiego metalu łączy swój „zarobek” w punkcie skupu złomu.

Jakby na marginesie należy także podnieść, iż obrońca - podmiot fachowy nie sygnalizował nawet konieczności powołania opinii biegłego dla potrzeb wyceny ruchomości w toku postepowania pierwszoinstancyjnego; takiego wniosku nie zawarto także w apelacji.

Na skutek wniesionej apelacji obniżono wymiar jednej z kar orzeczonych wobec M. C. tj. kary pozbawienia wolności uznając, że okolicznościom związane de facto z samo denuncjacją oskarżonego nie nadano odpowiednio dużego znaczenia.

Rację ma bowiem obrońca gdy podnosi, iż niemal wszystkie kradzieże przypisane w punkcie 1 zaskarżonego wyroku, udało się jednoznacznie osądzić, w znaczeniu ustalić sprawcę i pociągnąć go do odpowiedzialności karnej, tylko na skutek przyznania się M. C. i złożenia przezeń obszernych wyjaśnień oraz jego współpracy z organami ścigania (oskarżony w trakcie oględzin okazywał konkretne miejsca kradzieży, dostatecznie merytorycznie opisywał szereg szczegółów zdarzeń, ujawniał nieznane w toku aktualnie prowadzonego dochodzenia inne przestępcze zachowania etc.). To właśnie skrucha oskarżonego, być może połączona ze strachem związanym z możliwymi środkami zapobiegawczymi, spowodowała, że ujawniono okoliczności wielu innych, wcześniej umorzonych czy niezgłoszonych kradzieży, a przede wszystkim ustalono ich sprawców (oskarżony wskazywał tu m. inn na swoją osobę). Fakt ten ma dla przedmiotowej sprawy ogromne znaczenie i należało go potraktować jako wyjątkowo korzystną przy określenua represji karnej okoliczność. Właśnie z tego powodu, nawet przy uwzględnieniu ilości poszczególnych zachowań składających się na przypisany czyn ciągły (jeden), sąd odwoławczy zdecydował się na dokonane obniżenie wymiary kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec M. C.. Zdecydowana większość szkód wyrządzonych poszczególnym pokrzywdzonym (w istocie poza jedną dot. G. S.) nie są znaczne, a dodatkowo wobec oskarżonego nałożono obowiązek ich naprawy. Tym samym wypadkowa wszystkich poczynionych w/w spostrzeżeń, w tym stopnia winy oskarżonego uzasadnia twierdzenie, iż wymiar ostatecznie kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywna w rozmiarze 250 stawek dziennych po 20 zł. każda będą już wystarczające dla osiągnięcia zamierzonych celów.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, względnie o wymierzenie kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- kompletny i prawidłowo oceniony materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwalał na wydanie rozstrzygnięcia, bez potrzeby uchylenia postępowania i przeprowadzenia przewodu od początku,

- brak podstaw do zmian wyroku w zakresie winy i sprawstwa, a jedynie w zakresie zastosowanej represji karnej i tylko co do wymiaru orzeczonej kary pozbawienia wolności;

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- sprawstwo, wina;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- omówiono powyżej w pkt 3.1.;

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- rozstrzygnięcie o reakcji karnej co do wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności;

Zwięźle o powodach zmiany

- wskazano w rubryce 3.1.;

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 3 wyroku

O kosztach procesu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 634 kpk, który nakazuje odpowiednie stosowanie przepisów o kosztach za postępowanie przed sądem pierwszej instancji (art. 627 kpk) oraz na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina, kara

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana