Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 97/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

I. F. (2)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

(...) Spółka z o.o. z siedzibą w P. została zarejestrowana w KRS w dniu 14.06.2013r. Jako Prezes Zarządu wskazana została I. F. (2) (spółka została zawiązana w dniu 10.06.2013r.).

Zgodnie z danymi wynikającymi z KRS oraz rejestru REGON przeważającym rodzajem działalności Spółki była działalność agencji reklamowych.

Spółka nie posiadała środków trwałych, powierzchni magazynowych pozwalających na magazynowanie produktów stalowych, środków transportu.

decyzja Naczelnika (...) w Ł.,

k. 125

protokół z badania ksiąg

5 i dalsze

W dniu 15.06.2013r. Spółka zawarła umowę najmu lokalu o powierzchni 32 m ² w P..

decyzja Naczelnika (...) w Ł.

k. 125

Spółka (...) wystawiła w okresie od VII do IX 2013r. na rzecz (...) Spółki z o.o. 25 faktur za sprzedaż prętów żebrowanych na łączną kwotę netto: za lipiec 2013r. - 599.299,74 zł, za sierpień 2013r. - 258.695,40, za wrzesień 2013r. - 176.822,31 (odpowiednio - tytułem VAT - za lipiec 2013r. - 137.838,94 zł, za sierpień 2013r. - 59.499, 94 oraz za wrzesień - 40.669,13 zł).

Powyższe faktury Spółka (...) wykazała w rozliczeniu podatku od towarów i usług w deklaracjach VAT-7 za lipiec, sierpień i wrzesień 2013r. Deklaracje do Urzędu Skarbowego zostały złożone i podpisane przez I. F. (2).

decyzja Naczelnika (...) w Ł.

k. 125v.

kopie faktur

55 i dalsze

Spółka (...) została wpisana do rejestru KRS w dniu 26.04.2013r. z adresem siedziby "wirtualne biuro" w K.. Jako Prezes Spółki została wpisana Z. G. (córka T. G., która w owym czasie studiowała i nigdy nie faktycznie zajmowała się sprawami P.). Udziałowcami P. byli T. G. i E. P., którzy w 2014r. zbyli swe udziały obywatelowi (...) - S. B..

decyzja Naczelnika (...) w Ł.

125v.

Pomiędzy T. G., Z. G. i E. P. występowały powiązania o charakterze kapitałowym i zarządczym; osoby te pełniły funkcje zarządcze równolegle w kilku spółkach, których przedmiotem miał być obrót stalą ( Spółki (...) SA).

Spółka (...) nie zatrudniała pracowników, nie figurowała w bazie ZUS jako płatnik (z dniem 1.07.2013r została wyrejestrowana), nie złożyła sprawozdania finansowego za 2013r.

Spółka nie posiadała zaplecza magazynowego, działalność prowadzona była bez środków trwałych, w szczególności pojazdów i faktycznego miejsca pozwalającego na funkcjonowanie podmiotu gospodarczego.

decyzja Naczelnika (...) w Ł.

125v.

D. S. działający pod firmą (...) wystawił w okresie od VII do IX 2013r. 25 faktur VAT na rzecz Spółki (...) za sprzedaż prętów żebrowanych na kwotę: za lipiec 2013r. - 218.732,55 zł, za sierpień 2013r. - 513.657,95 zł, za wrzesień 2013r. - 263.382,72 zł (odpowiednio - tytułem VAT - za lipiec 2013r. - 50.308,49 zł, za sierpień 2013r. - 118.141,33 zł, za wrzesień 2013r. - 60.578,03 zł). .

Powyższe faktury Spółka (...) wykazała w rozliczeniu podatku od towarów i usług w deklaracjach VAT - 7 za lipiec, sierpień i wrzesień 2013r. Deklaracje do Urzędu Skarbowego zostały złożone i podpisane przez I. F. (2).

decyzja Naczelnika (...) w Ł.

127v.-128

kopie faktur

97 i dalsze

Powołany na Prezesa Zarządu (...) D. S. nie miał pojęcia o tym, czym zajmuje się Spółka, nie uczestniczył w jej prowadzeniu, nie podjął żadnej czynności z tym związanej, był jedynie figurantem.

zeznania D. S.

673

(...) miało kupować pręty stalowe od firmy prowadzonej przez A. F., który z kolei miał nabywać je od firmy (...). W obydwu przypadkach podmioty te nie prowadziły faktycznej i deklarowanej działalności gospodarczej. Faktury VAT wystawiane przez te podmioty miały fikcyjny charakter.

A. F. zgłosił rozpoczęcie działalności gospodarczej w dniu 1 października 2012r., zaś jej zakończenie zgłosił w dniu 1 grudnia 2013r.

Faktury VAT wystawiał zazwyczaj w dniu, w którym wystawione były faktury zakupu i na tę samą ilość towaru, którą miał nabywać. Nie ponosił żadnych kosztów związanych z prowadzoną rzekomo działalnością, w tym kosztów transportu, czy wynajmu powierzchni magazynowych.

decyzja Naczelnika (...) w Ł.

129v.-131

Spółka (...) wystawiła w okresie od 27 lipca 2013r. do 23 września 2013r. 25 faktur VAT na rzecz (...) Spółki z o.o. z tytułu sprzedaży prętów żebrowanych, na łączną kwotę netto 995.773,22 zł (kwota podatku VAT - 229.027,85 zł).

decyzja Naczelnika UCS w Ł.

128

kopie faktur VAT

I. F. (2), działając jako Prezes Spółki (...), wystawiła w okresie od lipca 2013r. do września 2013r. czterdzieści siedem "pustych" faktur VAT o wartości 2.047.003,65 zł netto (470.810,86 zł VAT) na rzecz dwóch podmiotów: (...) oraz (...) M. S..

Sprzedaż prętów stalowych, która została udokumentowana tymi fakturami, faktycznie nie miała miejsca.

(...), jak i (...) M. S. uwzględniły te niezaistniałe pomiędzy nimi a (...) transakcje w składanych deklaracjach VAT-7 za okres od lipca do września 2013r., uprzednio rejestrując je w prowadzonych rejestrach zakupu.

I. F. (2) złożyła w imieniu Spółki (...) do US w P. deklaracje dla podatku VAT VAT-7, w szczególności za okres od lipca do września 2013r., w którym uwzględniła powyższe, niezaistniałe w rzeczywistości, transakcje.

decyzja Naczelnika (...) urzędu celno-SKarbowego

139 i dalsze

protokół badania ksiąg

6 i dalsze,

kopie deklaracji VAT-7

10 i dalsze

kopie faktur

24 i dalsze

Z dokumentów przewozowych, jakimi okazała się w toku postępowania podatkowego A. P. - właścicielka firmy (...) - której firma świadczyła usługi przewozowe prętów stalowych od czeskiego podmiotu (...) do Polski wynika, że jako miejsce rozładunku wskazano J., zaś fakturowa droga tego towaru przebiegała przez podmioty: (...), (...), A. F., (...) i Spółkę (...) - zaś rzekome transakcje miały mieć miejsce zazwyczaj tego samego dnia.

protokół badania ksiąg

133v.

Spółki (...) M. S. były kolejnymi firmami, które wystawiały "puste" faktury sprzedaży kolejnym podmiotom w łańcuchu fikcyjnych, handlowych powiązań.

Rzekomymi nabywcami stali od tych spółek były kolejno Spółki: (...), Grupa (...) ((...)), N. S. (córka P. S. - byłego partnera I. F. (1), na którą zarejestrowana była firma PW (...)), (...) K. Ś. - od (...).

Spółka (...) wystawiła faktury sprzedaży tych samych prętów na kolejne podmioty: T. (...) E. H., (...) SA, (...).R.O., (...), (...).

T. (...) E. H. fakturowała pręty żebrowane na rzecz kolejnych podmiotów: H. (...).R.O. i (...).R.O.

Firma (...) jest zarejestrowana w (...). Z ustaleń czeskiej administracji skarbowej wynika, że spółka ta "nie komunikuje się pod adresem siedziby zgodnie z rejestrem firm", nie reaguje na wysyłane dokumenty, nie zatrudnia pracowników, nie ma przedstawiciela, nie prowadzi księgowości".

Spółka (...) nie współpracuje z czeskim organem podatkowym; nie prowadzi działalności, nie posiada siedziby.

Pręty stalowe żebrowane trafiały na rynek polski z (...) firm: (...) i (...), przy czym "fakturowo" kupowała je (...) firma (...) (zarejestrowana na J. S.).

decyzja Naczelnika (...) urzędu celno-SKarbowego

139 i dalsze

I. F. (2) była karana za przestępstwa z art.56 2 kks, art.61 1 kks na kary grzywny.

informacja o karalności

421

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

I. F. (2)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Faktyczne prowadzenie przez (...) Spółkę z o.o. działalności polegającej na handlu prętami stalowymi, a co za tym idzie - zgodność przedmiotowych faktur VAT, które wystawić miała ta spółka na rzecz (...) i (...) w okresie od lipca 2013r. do września 2013r. z faktycznie mającymi miejsce zdarzeniami gospodarczymi.

wyjaśnienia I. F. (1)

526, 357-358

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

decyzja Naczelnika (...) w Ł.

Dokumenty procesowe załączone do akt sprawy, w pochodzące od (...) Skarbowego w Ł., tym protokoły pokontrolne oraz decyzje podatkowe Sąd uznał za rzetelne i dające podstawę - w powiązaniu z innymi dowodami z dokumentów, w tym - zakwestionowanych faktur VAT - do budowania na nich ustaleń faktycznych istotnych dla odpowiedzialności karnej I. F. (1).

zeznania D. S.

Zeznania D. S. Sąd ocenił jako rozbrajająco szczere. Świadek potwierdził, że z prowadzeniem podmiotu o nazwie B. (...) nigdy nie miał nic wspólnego, a Prezesem Zarządu tej spółki został na prośbę brata i występował w tej funkcji wyłącznie w roli figuranta, nie mając świadomości, jakiego rodzaju dokumenty podpisuje.

kopie faktur VAT

Niekwestionowane przez żadną ze stron, podobnie, jak inne dowody z dokumentów, w tym informacja o karalności, informacje pozyskane z KRS.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania E. P.

Zeznania E. P. (podobnie, jak depozycje jego wspólnika - T. G.) są niewiarygodne, ponieważ są one sprzeczne z podstawowymi zasadami rozsądku i doświadczenia życiowego i reguł obowiązujących w obrocie gospodarczym.

Sposób prowadzenia firmy, który świadek ten opisał w swych relacjach procesowych, jak również rodzaj i charakter relacji gospodarczych, na których opierać się miała działalność spółki (...) jest nielogiczna i w praktyce - nierealna. Okoliczności ustalone przez Sąd, a w szczególności: brak realnej siedziby tej Spółki, brak majątku trwałego, w tym - środków transportu, figurant w roli Prezesa Zarządu, krótki termin działalności podmiotu, brak technicznych możliwości prowadzenia deklarowanej działalności, a nade wszystko - okoliczności związane z wystawianiem przedmiotowych faktur (dotyczących sprzedaży prętów stalowych firmie (...) po uprzednim ich zakupie od faktycznie niefunkcjonującego podmiotu, nienaturalnie krótki czas pomiędzy zakupem a ich sprzedażą, deklarowana płatność za faktury bez odroczonego terminu, a do tego za towar, którego ilości i jakości de facto nikt nie weryfikował) łącznie wskazywały na fikcyjność owych transakcji.

Sąd nie dał wiary E. P. także co do faktu prowadzenia spraw Spółki (...); świadek deklarował, że spółka działała na zasadzie pośrednictwa; kupowała stal po to, by odsprzedać ją kontrahentowi znanemu już w momencie zakupu prętów. Do tego transport towaru miał leżeć po stronie sprzedającego. Świadek zeznał, że nie weryfikował każdorazowo jakości i ilości oraz rodzaju zakupywanych o odsprzedawanych prętów. Twierdził, że relacje handlowe oparte były wyłącznie na kontaktach telefonicznych i mailowych, wieloset tysięczne płatności dokonywane były niemalże "na gębę", bez wypracowania jakichkolwiek, zwyczajowo przyjętych w obrocie gospodarczym, praktyk prowadzących do ugruntowania zwyczajowego zaufania pomiędzy pomiotami gospodarczymi.

Wszystkie te okoliczności brzmią całkowicie nieprzekonywująco i nie mogą zostać uznane za wiarygodne, tym bardziej, gdy zestawi się je z faktami ustalonymi w oparciu o dowody ze swej natury obiektywne, w szczególności kopiami faktur VAT, zestawieniami płatności i czasem realizacji "zamówień" w powiązaniu z płatnościami.

Pomijając fakt, że taki sposób prowadzenia interesów jest całkowicie nierealny, jak również sprzeczny z podstawowymi zasadami zdrowego rozsądku, to przede wszystkim dowodzi nieprawdziwości owych relacji, bowiem pozostaje w kolizji z równie nieprzekonywującymi depozycjami samej oskarżonej, która twierdziła, że w ramach prowadzonej działalności nie miała warunków do przyjmowania zakupionych prętów stalowych, a nabyty od (...) i P. towar bezpośrednio przekazywała swoim nabywcom.

Co więcej, E. P., pomimo tego, że to on wystawiał faktury sprzedaży w imieniu Spółki (...), nie identyfikował firmy oskarżonej jako nabywcy prętów stalowych pomimo tego, że owe transakcje opiewały na setki tysięcy złotych.

Podkreślenia wymaga, że oceniane relacje procesowe cechuje duża niekonsekwencja; świadek zeznał m.in., że w owym czasie wraz z T. G. zajmowali się powoływaniem spółek prawa handlowego w celu ich dalszej sprzedaży. Tymczasem P. posłużyła im do przeprowadzenia fingowanych i nie istniejących realnie zdarzeń gospodarczych, a konkluzję tę wspiera fakt, że spółka ta działała przez krótki, kilkumiesięczny okres czasu, a następnie została zbyta obcokrajowcowi, co stanowi powszechną praktykę uczestników tzw. "karuzeli podatkowych". W praktyce powoduje to brak możliwości wglądu w dokumentację księgową i finansową podmiotu.

Nie bez znaczenia dla oceny tego dowodu jest fakt, że okres powołania P. pokrywa się z okresem zarejestrowania (...), a okresy "aktywności gospodarczej" obydwu podmiotów są niemalże tożsame. W przekonaniu Sądu owa zależność wskazuje na to, że obydwie spółki zostały zawiązane po to, by zrealizować z góry powzięty, sprzeczny z prawem cel, jaki przyświeca twórcom "karuzel vatowskich", polegający w szczególności na wykorzystywaniu podmiotów gospodarczych w postaci spółek z o.o. jako kolejnych ogniw w łańcuchu kontrahentów.

Co więcej, kontrole skarbowe nie pozwoliły na wgląd w dokumentację podatkową P. - kontakt z organem zarządczym tej spółki był niemożliwy. Jest to kolejny element stanu faktycznego typowego dla tego rodzaju przestępczej działalności, prowadzący do zatarcia śladów i utrudnienia przeprowadzenia stosownych ustaleń, typowy dla przestępczości gospodarczej.

T. G.

Z tych samych powodów przedstawionych przy okazji oceny zeznań E. P. Sąd Okręgowy uznał relacje T. G. za nieprawdziwe.

zeznania S. G.

Relacje procesowe S. G. są niewiarygodne w zakresie, w którym twierdził on, że pręty stalowe kupowane od (...) przewożone były środkami transportu, które załatwiał sprzedający, zaś cena zawierała koszty transportu.

Wziąwszy pod uwagę depozycje oskarżonej, a także zeznania innych świadków - T. G., E. P., A. F., czy J. S. - nie jest możliwe, by I. F. (2) miała możliwość wskazania jakiemukolwiek przewoźnikowi miejsca, do którego trafić miały zakupione przez (...) (...) pręty, ponieważ nie ona zlecała ów transport. Za niewiarygodne Sąd uznał także jego twierdzenia, że sprzedaż przez (...) prętów stalowych miała charakter transakcji faktycznie mających miejsce. Przeczy temu sposób i okoliczności, w jakich utrzymywane miały być relacje handlowe pomiędzy obiema spółkami. Nie sposób przyjąć za wiarygodne i przekonujące twierdzeń, by kilkuset tysięczne transakcje pomiędzy (...) i (...) miały przebiegać bez uprzednich osobistych kontaktów pomiędzy osobami reprezentującymi oba podmioty, by płatności - w realiach gospodarki rynkowej - przebiegały w tak znacznej kumulacji czasowej.

Do tego świadek ten mętnie i zmiennie opisywał okoliczności związane z nawiązaniem współpracy z I. F. (2) w zakresie handlu stalą (owych sprzeczności, wynikających z protokołów jego przesłuchania w toku śledztwa nie potrafił przekonywująco wyjaśnić).

wyjaśnienia I. F. (1)

Relacje procesowe oskarżonej Sąd uznał za niewiarygodną linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej za przypisane jej czyny.

Sąd nie dał wiary I. F. (1), gdy twierdziła, że kwestionowane faktury obrazowały faktycznie dokonane zdarzenia gospodarcze. Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżona złożyła lakoniczne wyjaśnienia, w których nie opisała faktycznych powiązań handlowych będących przedmiotem postępowania, zaś w toku rozprawy głównej twierdziła, że rolą firmy (...) było wyłącznie pośredniczenie w obrocie prętami żebrowanymi, zaś celem takiej działalności - osiągnięcie zysku.

Wyjaśnienia te nie przekonują, zwłaszcza w konfrontacji z ustaleniami poczynionymi przez Sąd na podstawie innych dowodów, o charakterze - ze swej natury - obiektywnym. Odnotować bowiem trzeba, że oskarżona zawiązała Spółkę (...) w czerwcu 2013r., a więc bezpośrednio, zaledwie na kilka dni przed rzekomym nabyciem i odsprzedażą prętów stalowych. Co więcej, następnego dnia po objęciu funkcji Prezesa (...), oskarżona podpisała umowę najmu biura o powierzchni 32 m ² w P.. W takcie trwania owej spółki nigdy nie posiadała ona jakiegokolwiek majątku trwałego. Pomimo przeprowadzenia kilkudziesięciu transakcji polegających na nabyciu prętów żebrowanych od tych samych, dwóch podmiotów, a następnie - odsprzedaniu ich również dwóm podmiotom, rzekome operacje gospodarcze zakończyły się po zaledwie trzech miesiącach. Oskarżona nigdy później (ale również nigdy wcześniej) nie parała się handlem prętami stalowymi.

Przedstawione powyżej okoliczności w przekonaniu Sądu dyskwalifikują wyjaśnienia I. F. (1) jako wiarygodne źródło dowodowe, bowiem wykazują one, że wersja będąca linią obrony oskarżonej nie przystaje nie tylko do powszechnie przyjętych reguł obrotu gospodarczego, ale nade wszystko jest zwyczajnie nielogiczna.

Nie sposób dać wiarę wersji oskarżonej, bez narażenia się na zarzut naiwności, że relacje handlowe z Ł. S. ( (...)), opiewające na wiele set tysięcy złotych zostały przez nią nawiązane po jednorazowym spotkaniu na rynku w C., nawet przy przyjęciu, że Ł. S. został jej rekomendowany przez P. S.. Podobnie niewiarygodnie brzmią jej twierdzenia, że przedstawiciel firmy (...) zaufał I. F. (1) (osobie wcześniej nieznanej) i dostarczył jej partię towaru bez uzyskania jakiejkolwiek gwarancji finansowej.

Całkowicie jednak dyskwalifikują wiarygodność depozycji I. F. (1) ustalenia dotyczące kwestii transportu owych prętów będących przedmiotem rzekomego obrotu; zauważyć bowiem trzeba, że pręty te były z granicy wożone bezpośrednio do J., z pominięciem innych pośredników. O ile jednak żadna z firm występujących w roli tzw. pośredników nie miała możliwości ich magazynowania, to bez wątpienia nie było możliwe, by którakolwiek z firm owego łańcuszka (a więc (...) J. S., A. F., P., (...)) wiedziała, bez ustalenia tego faktu z oskarżoną, że owe pręty żebrowane miał dotrzeć do odbiorcy (...) Spółki (...), bądź (...) M. S.. Inaczej rzecz ujmując, J. S. działający w imieniu firmy (...), będący nabywcą w ramach (...) nie mógł wiedzieć, że kupowane przez niego pręty powinny zostać dostarczone np. do J., do magazynu firmy (...).

Kolejnym argumentem przemawiającym za niewiarygodnością relacji procesowych oskarżonych są jej mgliste tłumaczenia dotyczące kwestii finansowania rzekomych transakcji; pytana, skąd miała środki na zapłatę za pierwszy transport prętów I. F. (2) wyjaśniła, że pieniądze pochodziły z odsprzedaży owych prętów kolejnemu ich odbiorcy. Taka praktyka, w normalnych warunkach związanych z obrotem gospodarczym wydaje się być nie tylko wielce ryzykowna (zważywszy wartość owej transakcji, nieznajomość rynku, nieznajomość kontrahenta); biorąc przy tym pod uwagę, że oskarżona sprawia wrażenie osoby rozważnej, a jednocześnie - jak sama twierdziła - parającej się handlem wszelakimi dobrami od trzydziestu lat, opisywaną przez nią praktykę Sąd ocenił jako niewiarygodną.

W tym miejscu zauważyć trzeba, że analiza faktur wystawionych i przyjętych przez oskarżoną w kontekście bankowych potwierdzeń przelewów wskazuje na niespotykaną w obrocie gospodarczym dyscyplinę owych rozliczeń, wspartą bardzo krótkimi terminami płatności, zaś same transakcje w owym "łańcuszku zdarzeń gospodarczych" łączących niemal dziesięć podmiotów przebiegały w nienaturalnie krótkim czasie. Wyżej opisane cechy są immanentnie związane z praktykami określanymi powszechnie jako karuzele podatkowe.

zeznania P. S.

Relacje P. S. Sąd uznał za niewiarygodne.

Świadek w sposób ewidentny, zmierzając do zatajenia faktów związanych tak z własną działalnością dotyczącą prętów stalowych, jak i rolą, którą odegrała oskarżona, zasłaniał się niepamięcią, zaś słuchając jego zeznań Sąd odnosił nieuniknione wrażenie, że świadek lawirował i unikał odpowiedzi na istotne pytania dotyczące zdarzeń istotnych dla odpowiedzialności I. F. (1). Z tej perspektywy jego depozycje nie stanowiły wartościowego źródła informacji dotyczących działalności zarzucanej oskarżonej. Na marginesie odnotować trzeba, że jego zeznania pozostawały w jawnej sprzeczności, tak z wyjaśnieniami oskarżonej, jak i zeznaniami T. G. i S. G..

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

I. F. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn 1.

Odwołując się do ściśle określonego w zarzucie I. aktu oskarżenia, zdarzenia, które zakreśla granice faktyczne skargi prokuratorskiej, Sąd ustalił, że oskarżona swoim zachowaniem, polegającym na wystawieniu 47 "pustych" faktur VAT jako Prezes podmiotu gospodarczego - Spółki (...), działając jako jedno z ogniw w "łańcuszku" podmiotów fikcyjnie pośredniczących w opisywanych, nie mających miejsca w rzeczywistości transakcjach sprzedaży prętów stalowych żebrowanych, dopomogła przedstawicielom podmiotów, które dokonywały późniejszych odliczeń w zakresie rozliczeń podatku VAT związanego z karuzelowym procederem wykorzystującym wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w popełnieniu czynów zabronionych polegających na posłużeniu się nierzetelnymi fakturami VAT i podaniu nieprawdy w deklaracjach VAT-7 za okres od lipca do września 2013r., przy czym celem tak opisanych operacji było zawyżenie podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od podatku należnego, które w przypadku oskarżonej sumarycznie wyniosło kwotę 470.815 zł, realizując w ten sposób znamiona art.18 § 3 kk w związku z art.56 § 1 kks i art.76 § 1 kks.

Rola sprawcza I. F. (1) polegała na stworzeniu pozoru legalności i rzeczywistości transakcji opisanych w przedmiotowych fakturach, a tym samym - zmyleniu tropu organów kontroli podatkowej z jednoczesnym upozorowaniem autentyczności owych zdarzeń gospodarczych. W tym sensie Spółka (...), którą reprezentowała oskarżona pełniła rolę tzw. bufora (podmiotu buforowego), który w schemacie karuzeli podatkowej, obok tzw. znikającego podatnika i brokera odgrywa rolę faktycznie zarejestrowanego podmiotu gospodarczego, który rozlicza się z urzędem skarbowym również w zakresie podatku VAT, przy czym z uwagi na to, że marża, z jaką zbywać ma (jedynie "fakturowo") towar kolejnemu buforowi jest znikoma, także wysokość podatku należnego VAT jest niewielka, stanowiąc swoisty koszt przestępczego procederu ponoszonego przez jego organizatorów i faktycznych beneficjentów.

Spółka (...), w szczególności obok takich podmiotów, jak (...), A. F., (...), P., (...), (...) stanowiła siatkę firm, które dokonywały pozornego obrotu (kupna - sprzedaży) prętów żebrowanych, przy czym obrót ten miał charakter czysto fikcyjny, nie mający żadnych cech, jakie charakteryzują rzeczywiste transakcje gospodarcze.

Sąd uznał ponadto, że oskarżona, działając jako przedstawiciel Spółki (...) dopomogła innym, ustalonym osobom w wyżej opisany sposób, do realizacji znamion opisanych w art.56 § 1 kks, jednocześnie samodzielnie zrealizowała owe znamiona, podając nieprawdę w składanych deklaracjach VAT 7 w omówionym wyżej zakresie.

Sąd przypisał oskarżonej również przestępstwo polegające na nierzetelnym prowadzeniu ewidencji sprzedaży (art.61 § 1 kks).

Redukcja podstawy prawnej skazania, polegająca na wyeliminowaniu z niej art.62 § 2 kks wynikała z faktu, że w dacie popełnienia czynu ciągłego przypisanego oskarżonej zachowanie polegające na wystawieniu fikcyjnej faktury nie podlegało karalności w ramach kodeksu karnego skarbowego.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

2.

I. F. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd dokonał istotnej zmiany w zakresie opisu i przyjętej kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie 2. wyroku względem tego, który zarzucany był oskarżonej w punkcie II. aktu oskarżenia.

Sąd przyjął bowiem, że I. F. (2) powinna zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej wyłącznie za czyn polegający na realizacji znamion art.271 § 1 i 3 kk, czyli poświadczenia nieprawdy w dokumentach - fakturach VAT, które potwierdzać miały zdarzenia gospodarcze, które w rzeczywistości nigdy nie zaistniały i miały charakter pozorowany.

Oznaczało to, że zarówno z opisu czynu, jak i z jego kwalifikacji prawnej Sąd wyeliminował art.18 § 3 kk w związku z art.286 § 1 kk. Przyczyną takiego zabiegu było ustalenie, że w czasie, w którym oskarżona podejmowała sprzeczne z prawem praktyki, nie mogła ona mieć świadomości, a nawet podstaw, by snuć stosowne przypuszczenia, czy podmiot występujący w łańcuchu firm składających się na karuzelę podatkową, występujący w charakterze tzw. brokera, a więc finalny beneficjent podatkowego oszustwa, który dokonywał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do (...), faktycznie wystąpi do właściwego Urzędu Skarbowego o zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, czy też zawnioskuje o zaliczenie takiej nadpłaty na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zaległości podatkowych. Inaczej rzecz ujmując, w momencie realizacji przedmiotowych znamion występku polegającego na pomocnictwie do oszustwa, Sąd nie mógł - bez narażenia się na zarzut dowolności ustaleń - ustalić kategorycznie okoliczności dotyczących sfery podmiotowej czynu zarzucanego oskarżonej. Ma to o tyle fundamentalne znaczenie, że w zakresie art.286 kk istotne jest, że wyłącznie wystąpienie o nienależny zwrot nadwyżki podatku VAT może - zgodnie z treścią powołanej normy - "doprowadzić inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem" i w efekcie - zostać zakwalifikowane z tego przepisu. Sąd Okręgowy podziela bowiem zapatrywanie, że "zachowanie polegające na zaniżeniu wysokości należnego do zapłaty podatku VAT nie realizuje znamion art.286 § 1 kk, tylko przestępstwa skarbowego stypizowanego w art.56 § 1 kks" (Karuzele VAT. Wybrane regulacje prawa karnego materialnego i procesowego. red. Sz. Pawelec, Wolters Kluwer, Warszawa 2020, str. 111). Tymczasem biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności wyjaśnienia oskarżonej, w których negowała ona swój świadomy udział w dokonaniu przypisanych jej przestępstw, nie jest możliwe do stwierdzenia, czy jej sfera wolicjonalna obejmowała pomocnictwo do przestępstwa z art.286 kk, czy też ograniczona była do zachowań osób trzecich, realizujących wyłącznie znamiona art.56 kks. Jednocześnie Sąd nie znalazł żadnych podstaw dowodowych, które choćby uprawdopodobniłyby fakt, że oskarżona miała wiedzę, czy choćby przypuszczała, kto faktycznie czerpie korzyść z procederu, w którym była jednym z poślednich ogniw.

Sąd uznał przy tym, że przepisy obowiązujące przed dniem 1 lipca 2015r. miały charakter względniejszy, wobec czego - zgodnie z wymogiem zawartym w art.4 § 1 kk - zastosował przepisy obowiązujące nie w dacie orzekania, lecz w czasie popełnienia przypisanego oskarżonej przestępstwa.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

I. F. (2)

1., 2.

1.,2.

Okoliczności obciążające:

- uprzednia karalność oskarżonej,

- duża wartość kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, będącego skutkiem działania I. F. (1),

- realizacja kumulatywna znamion kilku norm prawnych,

- przemyślność działania podlegającego osądowi, wymagająca podjęcia wielu działań organizacyjno -formalnych i faktycznych,

- fakt, że inkryminowane działania nie stanowiły odosobnionej akcji, zaś wpisywały się w gęstą siatkę powiązań o charakterze przestępczym.

Okoliczności łagodzące:

- fakt, że działania oskarżonej posiadały zjawiskową postać pomocnictwa - I. F. (2) była jedynie jednym z licznych "trybów" w przestępczej machinie, której celem było dokonywanie oszustw podatkowych;

- oskarżona nie odniosła istotnych korzyści majątkowych związanych z procederem, w którym uczestniczyła;

- brak dowodów, by ponad wszelką wątpliwość przyjmować, że przestępstwa przypisanego jej w punkcie 1. wyroku dopuściła się z zamiarem innym niż ewentualny;

I. F. (2)

4.

4.

Mając na uwadze podrzędną rolę I. F. (1) w procederze karuzeli podatkowej, niewielką korzyść, jaką z tej działalności odniosła, jej wiek i stan zdrowia, a także mając na uwadze wymierzenie oskarżonej, obok kary pozbawienia wolności, kary grzywny, Sąd uznał, że wykonanie kary pozbawienia wolności nie jest niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych celów. Tym samym Sąd zastosował instytucję probacyjną opisaną w art.69 kk, określając okres próby na 3 lata.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.,

Sąd przyznał obrońcy oskarżonej kwotę 2.361,60 zł tytułem pomocy prawnej świadczonej I. F. (1) z urzędu, bowiem oskarżona nie pokryła jej kosztów w żadnej części.

6.

Rozstrzygając ostatecznie o kosztach sądowych Sąd - biorąc pod uwagę sytuację zarobkową i majątkową oskarżonej uznał za zasadne obciążyć ją tymi kosztami jedynie w zakresie opłat od orzeczonych kar.

W pozostałym zakresie Sąd zdecydował o zwolnieniu I. F. (1) od obowiązku ich ponoszenia, mając na uwadze fakt, że niniejszym wyrokiem została ona zobligowana do poniesienia kary grzywny, zaś jej aktualna sytuacja majątkowa nie predestynuje jej do poniesienia tych obciążeń finansowych w całości.

Podpis