Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ca 673/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2015-12-03

Sygn. akt II Ca 673/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący

SSO Paweł Hochman

Sędziowie

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

SSA w SO Stanisław Łęgosz

Protokolant

Paulina Neyman

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa (...)Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

przeciwko Skarbowi Państwa- Staroście(...)

o ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 29 czerwca 2015 roku, sygn. akt I C 245/11

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym sentencji w ten sposób, że nadaje mu treść: „ustala, że od dnia 1 stycznia 2011 roku opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa położonej w B. przy ulicy (...), obręb nr (...), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr (...) o pow. (...)ha, dla której w Sądzie Rejonowym w Bełchatowie urządzona jest księga wieczysta KW NR (...) wynosi 50.751,69 zł (pięćdziesiąt tysięcy siedemset pięćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) przy zastosowaniu stawki 3 %, z tym że użytkownik wieczysty w 2011 roku zobowiązany jest do wniesienia opłaty w kwocie 13.300,68 (trzynaście tysięcy trzysta 68/100) złotych, w roku 2012 w kwocie 32.026,18 (trzydzieści dwa dwadzieścia sześć 18/100) złotych, w roku 2013 i następnych w kwocie po 50.751,69 (pięćdziesiąt tysięcy siedemset pięćdziesiąt jeden 69/100) złotych”;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  oddala wniosek powoda o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu za instancję odwoławczą.

4.  wniosek powoda o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu za instancję odwoławczą.

SSO Paweł Hochman

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSA w SO Stanisław Łęgosz

Sygn. akt II Ca 673/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2015 r. w sprawie I C 245/11 Sąd Rejonowy w Bełchatowie ustalił, że od dnia 1 stycznia 2011 roku opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa położonej w B. przy ulicy (...), obręb (...), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr (...) o pow. (...)ha, dla której w Sadzie Rejonowym w Bełchatowie urządzona jest księga wieczysta KW NR (...) wynosi 50.751,69 zł przy zastosowaniu stawki 3 %. Zasądził od powoda (...) Sp. z o.o. w Ł. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa- Starosty (...) kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bełchatowie kwotę 215,75 zł tytułem pokrycia nieuiszczonych kosztów sądowych.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Powodowa spółka (...)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o nr ewidencyjnym (...) o powierzchni (...)ha, położonej w B., obręb nr(...), dla których Sąd Rejonowy w Bełchatowie prowadzi księgę wieczystą Kw Nr (...) na podstawie umowy sprzedaży zawartej z Syndykiem Masy Upadłości Przedsiębiorstwa (...) Spółka Akcyjna z siedziba w B. w dniu 2 kwietnia 2007 r. Przedmiotowa nieruchomość stanowi własność Skarbu Państwa. W dacie nabycia prawa użytkowania wieczystego opłata roczna wynosiła 6.650,34 zł i od 2007 nie ulegała zmianie.

W związku ze zmiana wartości przedmiotowej nieruchomości w dniu 20 sierpnia 2010 roku. Starosta (...) zlecił rzeczoznawcy majątkowemu wykonanie operatu szacunkowego celem ustalenia wartości przedmiotowej nieruchomości gruntowej, będącej użytkowaniu wieczystym powodowej spółki. Zgodnie z operatem sporządzonym w dniu 9 września 2010 r. przez biegłego rzeczoznawcę Z. K. (1) wartość przedmiotowej nieruchomości gruntowej wynosi na dzień sporządzania operatu 1.691.723 zł. Powyższy operat stał się podstawą do wypowiedzenia przez Starostę (...) pismem z dnia 20 września 2010 r. dotychczasowej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste i zaoferowania nowej jej wysokości na poziomie 50.751,69 zł (3% wartości gruntu określonej w operacie szacunkowym Z. K.).

Powodowa spółka(...)złożyła wniosek do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. r. o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr (...) o powierzchni (...)ha, zaoferowana przez Starostę (...) pismem z dnian20 września 2010 r. znak: (...)jest nieuzasadniona.

W dniu 14 czerwca 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wydało orzeczenie oddalające wniosek powodowej Spółki. W uzasadnieniu orzeczenia Samorządowe Kolegium Odwoławcze akceptując operat szacunkowy sporządzony przez biegłego rzeczoznawcę Z. K. stwierdziło, że aktualizacja opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste przedmiotowej działki jest zasadna.

Od powyższego orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. powodowa spółka wniosła sprzeciw do Sądu Rejonowego.

Powołana w toku postępowania sądowego biegła z zakresu szacowania nieruchomości C. U. wyceniła wartość przedmiotowej nieruchomość wg stanu na dzień 1 stycznia 2011 r. na kwotę 1.934.700 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o bezsporne twierdzenia stron, załączone do akt sprawy dowody z dokumentów, których prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana, a także nie wywołała wątpliwości Sądu.

Jako jedyną w pełni obiektywną i mogącą stanowić podstawę rozstrzygnięcia przyjęto uzupełniająca opinię biegłego C. U.. Opinia jest fachowa i rzetelna. Biegła w sposób rzeczowy wykonała opinię a wnioski w niej zawarte zostały wydane po przeanalizowaniu wszystkich aspektów sprawy i w sposób przekonujący uzasadnione, a ponadto po uwzględnieniu w duże części zastrzeżeń i wniosków strony powodowej.

W ocenie Sądu opinia bieglej C. U. uwzględnia regulacje zarówno zawarte w ustawie o gospodarce nieruchomościami a dotyczące zasad określania wartości nieruchomości i przyjęcia właściwego podejścia i metody szacowania nieruchomości, jak i regulacje wydanego na podstawie powołanej ustawy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego. (Dz.U. z 2004 r. Nr 207 poz. 2109 ze zm.) Sąd nie podzielił zastrzeżeń strony powodowej do ostatecznej, uzupełniającej opinii biegłej uznając, że nie mają one żadnego merytorycznego uzasadnienia, stąd też oddalił kolejny wniosek strony powodowej o powołanie innego biegłego uznając go za niezasadny i zmierzający do dalszego wydłużania postępowania.

Podstawą sporu w przedmiotowej sprawie była zasadność wypowiedzenia przez pozwanego Starostę (...) dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o nr ewidencyjnym(...)o powierzchni 1,1655 ha, położonej w B., obręb nr(...), dla których Sąd Rejonowy w Bełchatowie prowadzi księgę wieczystą Kw Nr (...) i zaoferowanie nowej jej wysokości na poziomie 50.751,69 zł.

Zgodnie z treścią art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67 ustawy (art. 72 ust. 1). Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (...), podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty (art. 77 ust. 1)

Przepisy art. 77-81 ustawy o gospodarce nieruchomościami przewidują szczególny tryb postępowania dotyczący aktualizowania procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, w którym z urzędu albo na wniosek użytkownika wieczystego właściwy organ administracyjny dokonuje wypowiedzenia na piśmie dotychczasowej stawki opłaty, przesyłając jednocześnie ofertę przyjęcia nowej stawki od dnia 1 stycznia roku następnego. Użytkownik wieczysty może natomiast złożyć do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości (art. 78 ust. 1 i 2 u.g.n.), a od orzeczenia kolegium zarówno on, jak i właściwy organ administracyjny, może wnieść sprzeciw do Sądu, w wyniku którego orzeczenie kolegium traci moc w całości (art. 80 u.g.n.), natomiast wniosek użytkownika skierowany do kolegium w trybie art. 78 ust. 2 zastępuje pozew, a Sąd rozpatruje sprawę od początku.

Sąd powszechny posiada kognicję do ukształtowania wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, przy czym nie sprawuje funkcji kontrolnej ani nadzorczej nad samorządowym kolegium odwoławczym, lecz od początku, od nowa samodzielnie rozstrzyga spór o zasadność dokonanej aktualizacji opłaty rocznej. Zadaniem sądu jest określenie zaktualizowanej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu po przeprowadzeniu postępowania dowodowego i rozpatrzeniu wniosków stron, wpływających na zasadność zaproponowanej przez właściciela nowej opłaty rocznej.

Ponieważ sąd ma obowiązek wydać wyrok konstytutywny, a zatem w granicach zaskarżenia nie może ograniczyć się tylko do oceny skuteczności wypowiedzenia stawki opłaty, dokonanej w piśmie z 20 września 2007 r., w którym Starosta (...) wypowiedział dotychczasową opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości i zaoferował z dniem 1 stycznia 2011 r. nową opłatę roczną w wysokości 50.751,69 zł, tj. 3% wartości nieruchomości. Nie może więc w przypadku uznania wypowiedzenia opłaty za skuteczne, oddalić powództwa, jak domagała się tego strona pozwana, ale ma obowiązek ustalić wysokość opłaty, a więc wartość świadczenia użytkownika wieczystego wobec właściciela. Mając jednak na względzie granice zaskarżenia i stanowisko strony pozwanej Sąd poprzestał na ustaleniu nowej wysokości opłaty w na poziomie zaoferowanym przez Starostę (...), albowiem sprzeciw od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. został wniesiony jedynie przez stronę powodową, zaś zaoferowana przez stronę pozwaną nowa opłata jest korzystniejsza dla strony powodowej niż oplata obliczona od wartości nieruchomości ustalonej w toku postępowania sądowego.

Dlatego też mając na względzie powyższe Sad Rejonowy orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z wynikiem procesu w oparciu o art. 98 § 1 i §3kpc, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.417,- złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. O nieuiszczonych kosztach sądowych orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Od powyższego wyroku apelację złożyła strona powodowa zarzucając naruszenie przepisów:

1.  art. 286 § 1 k.p.c. - poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i powierzenie biegłej sądowej C. U. sporządzenia pisemnej uzupełniającej opinii w niniejszej sprawie, pomimo tego, że strona powoda wnioskowała o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, z uwagi na to, że biegła sądowa C. U. już przy sporządzaniu opinii podstawowej dopuściła się rażącego naruszenia podstawowych zasad wyceny nieruchomości, poprzez posłużenie się transakcją, której na rynku nieruchomości nigdy nie zawarto, nie mówiąc już o innych błędach, które również dyskwalifikowały sporządzoną opinię, polegających np. na posłużeniu się w wycenie nieruchomościami o zupełnie innym przeznaczeniu od przeznaczenia wycenianej nieruchomości, co w ocenie powódki całkowicie dyskwalifikowało przede wszystkim osobę biegłego sądowego, a zarazem podważało jakąkolwiek wiarygodność dokonanych przez biegłą szacunków,

2.  art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 328 § 2 k.p.c. - poprzez naruszenie granic swobodnej oceny dowodów i uznanie opinii sporządzonej przez biegłą sądową C. U. za fachową, rzetelną i obiektywną, w sytuacji, gdy:

a) biegła sądowa posłużyła się przy sporządzaniu opinii podstawowej transakcją, której na rynku nigdy nie zawarto, co przede wszystkim podważa jakąkolwiek wiarygodność i pewność opinii sporządzonej przez biegłego,

b) opinia biegłej C. U. została sporządzona z naruszeniem przepisów art. 151 ust. 1 w zw. art. 153 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt. 16 i 17 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz § 4 ust. 1 i 4, § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego z dnia 21 września 2004 roku - poprzez posłużenie się w procesie wyceny nieruchomościami posiadającymi zupełnie odmienne cechy fizyczne od nieruchomości wycenianej a ponadto poprzez posłużenie się transakcjami zawieranymi pomiędzy podmiotami powiązanymi, co nie spełnia warunku wynikającego z art. 151 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomości,

3.  art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. i w zw. z art. 278 i art. 286 k.p.c. poprzez oddalenie zgłoszonego przez stronę powodową wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu wyceny nieruchomości,

4.  art. 217 § 1 w zw. z art. 227 k.p.c. i w zw. z art. 157 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami - poprzez oddalenie wniosku powoda o zwrócenie się do Komisji (...) przy (...)w W. o dokonanie oceny opinii sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania przez biegłą sądową C. U. w formie operatu szacunkowego oraz jej zgodności z:

a) przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, w tym w szczególności przepisami art. 151 ust. 1, art. 153 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt. 16 i 17;

b) przepisami rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego z dnia 21 września 2004 roku, w tym w szczególności § 4 ust. 1 i 4, § 5 ust. 1

5.  art. 77 ust. 2a w zw. z art. 4 ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw z dnia 28 lipca 2011 roku - poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy przepis art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami przewiduje obowiązek miarkowania wejścia w życie zaktualizowanej wysokości opłaty rocznej, która co najmniej dwukrotnie przewyższa wysokość opłaty dotychczasowej.

Występując z tymi zrzutami strona powodowa wnosiła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. W apelacji zawarła również, jako ewentualny, wniosek o zwrócenie się na zasadzie przepisu art. 157 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami do Komisji (...) przy (...) w W. o dokonanie oceny merytorycznej poprawności operatu sporządzonego przez biegłą sądową C. U., względnie dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu wyceny a następnie: zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez ustalenie wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu przy uwzględnieniu wartości wynikającej z opinii biegłego sądowego sporządzonej na etapie postępowania apelacyjnego, oraz przy zastosowaniu przepisu art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami a także zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych, za postępowanie przed Sądem I i II instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Złożona apelacja wywołuje skutek w postaci zmiany zaskarżonego wyroku, polegającej na dostosowaniu jego treści do przepisu art. 77 ust 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami w związku z art. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2011 roku zmieniającej u.o.g.u. Stawiany przez skarżącego zarzut naruszenia tego przepisu jest bowiem w pełni uzasadniony. W pozostałym zakresie apelacja powoda oparta na zarzucie naruszenia prawa procesowego nie jest uzasadniona i podlega oddaleniu.

Zarzut naruszenia prawa procesowego- wskazanych w apelacji przepisów art. 286 § 1 k.p.c., 233 § 1 k.p.c., art. 217 § 1 k.p.c. (w związku z art. 227 kpc, art. 278 kpc i art. 286 kpc i art. 157 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami) związany jest z kwestionowaniem przez powoda opinii biegłej C. U., oddaleniem przez Sąd Rejonowy wniosku powoda o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego do spraw szacunku nieruchomościami, jak również oddaleniem wniosku o zwrócenie się do Komisji (...)przy Polskiej (...)w W. o dokonanie oceny merytorycznej poprawności operatu sporządzonego przez biegłą C. U..

W tym miejscu należy poczynić uwagę, że opinia biegłej C. U. nie jest jedynym szacunkiem przedmiotowej nieruchomości w całym przebiegu postępowania, dotyczącego wypowiedzenia dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste. Przypomnieć należy, iż pierwszego szacunku dokonał rzeczoznawca J. D.. Jego operat z dnia 22 czerwca 2009 roku określał wartość nieruchomości na kwotę 1.923.000 złotych. Został on jednak zakwestionowany przez powoda, który przedstawił sporządzoną na swoje zlecenie opinię Komisji (...) przy (...)w W. z dnia 25 marca 2010 roku stwierdzającą, że operat szacunkowy J. D. nie powinien stanowić podstawy do ustalenia wartości nieruchomości dla potrzeb aktualizacji opłaty z tytułu wieczystego użytkowania, z uwagi na niezgodność z § 28 rozporządzenia Rady Ministrów z 21 sierpnia 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, oraz art. 153 i 154 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami. Było to podstawą wydania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze orzeczenia z dnia 18 czerwca 2010 roku uznającego, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona.

Kolejny szacunek nieruchomości został dokonany dnia 9 września 2010 roku przez rzeczoznawcę majątkowego Z. K. (1), który wartość nieruchomości określił na kwotę 1.691.723 złotych. Powód w postępowaniu przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym, kwestionując operat szacunkowy Z. K. (1), przedstawił sporządzany na własne zlecenie szacunek rzeczoznawcy B. W., określającego wartość nieruchomości na 693.000 złotych, jak również wystąpił do Komisji (...) przy (...)o dokonanie oceny prawidłowości szacunku dokonanego przez rzeczoznawcę Z. K. (1). Tym razem opinia Komisji (...) z dnia 28 lutego 2011 roku nie była już korzystna dla powoda i stwierdzała, że przedmiotowy operat szacunkowy (Z. K. (1)) został sporządzony zgodnie z przepisami prawa i zalecaną metodyką wyceny, oszacowana w operacie wartość nieruchomości odpowiada w granicach dopuszczalnej dokładności szacowania poziomowi cen rynkowych według stanu i cen na datę 9 września 2010 roku. Konkluzją opinii było stwierdzenie, że operat ten może stanowić podstawę do określenia wartości nieruchomości dla potrzeć aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste gruntu (k.121).

Natomiast już w postępowaniu sądowym na wniosek powoda został wykonany szacunek nieruchomości przez biegłego rzeczoznawcę M. M. (1), który wycenił nieruchomość na kwotę 2.097.900 złotych. Opinia biegłej C. U. została przeprowadzona wobec kwestionowania przez powoda opinii biegłego M. i złożenia przez powoda wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego. Opinia biegłej C. U. również była kwestionowana przez stronę powodową. Biegła ustosunkowała się do podnoszonych przez powoda zarzutów w uzupełniającej pisemnej opinii, jak też w wyjaśnieniach składanych na rozprawie przez sądem pierwszej instancji.

Szczegółowa analiza przeprowadzonego postępowania sądowego, jak również poprzedzającego go postepowania przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym nie daje podstaw do uznania, że w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy powinien przeprowadzić dowód z kolejnej opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości, bądź też poddać opinię biegłej C. U. ocenie przez Komisję (...)przy (...).

Okoliczność, że opinia biegłej nie ma treści odpowiadającej stronie, zwłaszcza gdy w sprawie wypowiedziało się kilku pod względem fachowości biegłych, nie stanowi dostarczającego uzasadnienia dla przeprowadzenia dowodu z opinii dalszych biegłych (por. wyrok SN z 4 sierpnia 1999 roku, I PKN 20/99, wyrok z 18 lutego 1974 roku, II Cr 5/74). Nie ma dowolności w powoływaniu kolejnych biegłych. U podstaw takiej decyzji leżeć powinny racjonalne argumenty takie jak: niejasność, niezupełność, czy sprzeczności występujące w opiniach. W szczególności nie ma uzasadnienia wniosek o powołanie kolejnego biegłego w sytuacji, gdy opinia jest niekorzystna dla strony. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 stycznia 2002 roku, II CKN 639/99 dopuszczenie dodatkowej opinii w takiej sytuacji prowadziłoby bowiem do uwzględniania kolejnych wniosków strony, dopóki nie zostałaby złożona opinia w pełni ją zadowalająca, co nie jest dopuszczalne. Analiza przebiegu całego postępowania, w tym także toczącego się przed Kolegium Samorządowym, zdaje się wskazywać, iż powód w przedmiotowej sprawie do tego zmierza.

W sytuacji, kiedy sądowi pierwszej instancji znana była treść wyceny rzeczoznawcy Z. K. (1), która została pozytywnie oceniona przez Komisję (...)- zresztą na wniosek samego powoda - zaś przeprowadzone przed sądem pierwszej instancji dowody, z dodatkowych opinii biegłych rzeczoznawców, nie wskazywały na niższą wartość, niż przyjął rzeczoznawca K., to dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy nie zachodziła potrzeba powoływania kolejnych biegłych.

Przyjęta przez sąd pierwszej instancji wysokość opłaty znajduje oparcie w wycenie rzeczoznawcy Z. K. (1). Sąd cywilny rozpoznający sprawę wskutek złożenia sprzeciwu od orzeczenia wydanego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie może pominąć materiału dowodowego zaprezentowanego w postepowaniu przed Kolegium Odwoławczym. Stąd też taka wycena w postępowaniu sądowym może być wykorzystana, co też ma miejsce w niniejszej sprawie.

Zasadna jest natomiast apelacja powoda w części, w której zarzuca naruszenie przepisu art. 77 ust. 2 a ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami. Przepis ten stanowi, że w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększając opłatę roczną w następnych dwóch latach. Opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z aktualizacji.

Powyższy przepis dodany został do ustawy o gospodarce nieruchomościami ustawą z dnia 28 lipca 2011 roku o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 187 poz. 1110), która weszła w życie z dniem 9 października. Stosownie do przepisu art. 4 ustawy nowelizacyjnej w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, dotyczących aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami w rozumieniu nadanym ustawą nowelizacyjną. Oznacza to, że sąd pierwszej instancji ustalając opłatę na poziomie 50.751,69 złotych rocznie w sytuacji, gdy dotychczasowa wynosiła tylko 6.650 złotych, nie zastosował się do wskazań zawartych w art. 77 ust. 2a.

Dlatego też Sąd Okręgowy w uwzględnieniu apelacji dokonał na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmiany zaskarżonego wyroku, dostosowując jego treść do przepisu art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Natomiast w dalszej części apelację jako pozbawioną uzasadnionych podstaw oddalił - art. 385 k.p.c. Apelacja powoda została uwzględniona tylko w nieznacznym zakresie, stąd też powód nie może być traktowany jako wygrywający w rozumieniu art. 98kpc, w związku z czyn jego wniosek o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu za instancję odwoławczą, podlega oddaleniu.

SSO Paweł Hochman

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSA w SO Stanisław Łęgosz

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Justyna Dolata
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Osoba, która wytworzyła informację:  Paweł Hochman,  w SO Arkadiusz Lisiecki ,  w SO Stanisław Łęgosz
Data wytworzenia informacji: