Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący S.S.R. Małgorzata Sosińska-Halbina

Protokolant st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko M. W.

o zapłatę

zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 189,85 zł (sto osiemdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 167 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 2337/16

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2016 roku powód Towarzystwo (...)
i (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanej M. W. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 189,85 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 30 października 2012 roku zawarł z pozwaną umowę ubezpieczenia, na dowód czego powód wystawił polisę nr (...), na podstawie której ochroną ubezpieczeniową został objęty samochód osobowy marki S. o nr rej. (...) w zakresie szczegółowo wskazanym w polisie. Płatność określonej w niej składki została rozłożona na 4 raty. Pozwana nie uregulowała płatności trzeciej raty, której termin płatności przypadał na dzień 29 kwietnia 2013 roku. Na należność dochodzoną pozwem składają się: kwota 143,93 zł tytułem niezapłaconej trzeciej raty ubezpieczenia oraz kwota 45,92 zł tytułem odsetek ustawowych naliczonych w okresie od dnia 30 kwietnia 2013 roku do dnia 27 kwietnia 2016 roku.

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 2-4)

W dniu 9 maja 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w przedmiotowej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 5)

Pozwana zaskarżyła opisany nakaz zapłaty w całości sprzeciwem. Podniosła, że wytoczone powództwo pozostaje bezzasadnym, ponieważ dochodzona należność została przez nią uprzednio uregulowana, na dowód czego załączyła potwierdzenie dokonania transakcji w dni 18 marca 2013 roku. Nadto wskazała, że nie otrzymywała korespondencji od powoda, ponieważ była ona wysyłana na nieprawidłowy adres, pod którym pozwana nie zamieszkiwała od 2011 roku.

(sprzeciw od nakazy zapłaty k. 8-10)

Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie przedmiotowej sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi.

(postanowienie k. 11v)

Następnie powód uzupełnił braki pozwu po przekazaniu sprawy z elektronicznego postępowania upominawczego i podtrzymał powództwo w całości.

(pismo z dnia 5 września 2016 r. k. 14, zarządzenie k. 24)

Odpowiadając na sprzeciw pozwanej, pełnomocnik powoda zaprzeczył twierdzeniom pozwanej o spełnieniu świadczenia wobec tego, że nie odnotowano spłaty trzeciej raty składki ubezpieczenia dobrowolnego (nr polisy (...)). Pełnomocnik powoda wskazał, że dokonana przez pozwaną wpłata w dniu 18 marca 2013 roku w kwocie 245,12 zł, której dotyczyło złożone potwierdzenie dokonania transakcji, w istocie dotyczyło i zostało zaksięgowane na poczet drugiej raty składki ubezpieczenia dobrowolnego (polisa nr (...)), zgodnie z numerem sprawy zawartym w tytule przelewu. W odniesieniu do kwestii prawidłowego adresu strony pozwanej pełnomocnik powoda wskazał, że korespondencja była wysyłana na adres, który został podany przez pozwaną w polisie nr (...), którą wystawiono w dniu 30 października 2012 roku.

(odpowiedź na sprzeciw k. 25-25v)

W uzupełnieniu sprzeciwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, pozwana podtrzymała swoje stanowisko w sprawie, załączając nadto potwierdzenie dokonania transakcji w dniu 18 marca 2013 roku w kwocie 245,12 zł do umowy ubezpieczenia nr (...), nr sprawy (...) na rzecz powoda.

(pismo procesowe z załącznikiem k. 32-35)

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie, przy czym pozwana podniosła nadto zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia, co powód zakwestionował wskazując, że dochodzi zapłaty trzeciej raty składki, której termin płatności przypadał na dzień 29 kwietnia 2013 roku.

W piśmie procesowym z dnia 15 marca 2017 roku pozwana podniosła nadto, że pojazd stanowiący przedmiot ubezpieczenia został przez nią sprzedany w dniu 6 marca 2013 roku, zaś informacja w tym zakresie została udzielona L. (...) w dniu 18 marca 2013 roku.

W piśmie procesowym z dnia 10 kwietnia 2017 roku pełnomocnik powoda wyjaśnił, że wobec braku zapłaty trzeciej raty składki z tytułu polisy nr (...) w terminie do dnia 29 kwietnia 2013 roku, wystosował do pozwanej wezwanie do zapłaty. Wymagalna należność nie została jednak uiszczona wobec czego z dniem 24 czerwca 2013 roku powód rozwiązał umowę z pozwaną. Jednocześnie powód zaprzeczył, aby w okresie obowiązywania umowy został poinformowany o sprzedaży ubezpieczonego pojazdu.

(pismo procesowe powoda k. 39, pismo procesowe pozwanej k. 43, pismo procesowe powoda k. 45-45v, pismo procesowe pozwanej z załącznikiem k. 54-55, pismo procesowe k. 62-62v)

Na rozprawie w dniu 26 lipca 2017 roku, poprzedzającej ogłoszenie wyroku, w imieniu powoda nikt się nie stawił, zawiadomienie doręczono prawidłowo. Stawiła się pozwana wraz z pełnomocnikiem, który wniósł o oddalenie powództwa w całości.

(protokół rozprawy k. 80)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana M. W., jako ubezpieczający i właściciel (ubezpieczony), zawarła w dniu 30 października 2012 roku z powodem Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną w W. umowę ubezpieczenia AC/KR
i (...), obejmującą ochroną ubezpieczeniową posiadacza pojazdu mechanicznego marki S. o nr rej. (...) i nr nadwozia (...). Zawarcie umowy zostało potwierdzone wystawieniem polisy nr (...).

Stosownie do treści art. 26 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2016, poz. 2060), zwanej dalej „ustawą”, umowa została zawarta na okres 12 miesięcy, to jest od dnia 31 października 2012 roku do dnia 30 października 2013 roku.

Płatność należnej powodowi z tego tytułu składki w wysokości 1.004 zł została rozłożona na cztery raty po 251 zł każda, z czego pierwsza rata płatna do dnia 30 października 2012 roku, druga do dnia 30 stycznia 2013 roku, trzecia do dnia 29 kwietnia 2013 roku i czwarta do dnia 30 lipca 2013 roku. Pozwana zapłaciła pierwszą ratę przy zawarciu umowy.

Pierwszą ratę pozwana uiściła przy podpisaniu umowy. Druga rata należnej powodowi składki z tytułu ubezpieczenia potwierdzonego zawarciem polisy nr (...) została uiszczona przez pozwaną przelewem w dniu 18 marca 2013 roku w kwocie 245,12 zł wraz z określeniem tytułu zapłaty jako „umowa ubezpieczenia nr (...), rata składki, nr sprawy (...)”.

(kserokopia polisy nr (...) k. 26, wniosek o ubezpieczenie k. 26v, załącznik do wniosku k. 27-28, potwierdzenie wykonania przelewu z dnia 18.03.2013 r. k. 35, okoliczności bezsporne)

Pozwana w dniu 6 marca 2013 roku zbyła pojazd marki S. o nr rej. (...) na rzecz T. N..

(kserokopia faktury k. 55, przesłuchanie pozwanej k. 50)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości,
co do prawdziwości, ani rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy Księgi trzeciej Kodeksu Cywilnego dotyczące umowy ubezpieczenia oraz postanowienia umowy ubezpieczenia zawartej przez strony.

Stosownie do treści przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia (art. 809 § 1 k.c.).

Uiszczenie składki następuje w oznaczonych w umowie ubezpieczenia terminach i może nastąpić w ratach. W razie opłacania składki w ratach, niezapłacenie w terminie kolejnej raty składki może powodować ustanie odpowiedzialności ubezpieczyciela, tylko wtedy, gdy skutek taki przewidywała umowa lub ogólne warunki ubezpieczenia, a ubezpieczyciel po upływie terminu wezwał ubezpieczającego do zapłaty z zagrożeniem, że brak zapłaty w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania spowoduje ustanie odpowiedzialności
(art. 814 § 3 k.c.).

Powód wykazał swoje roszczenie w stosunku do pozwanej załączonymi do pozwu dokumentami, a pozwana, choć w treści sprzeciwu kwestionowała zasadność dochodzonego roszczenia, to jednak nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swoich słów (art. 6 k.c., art. 232 k.p.c.).

Kwestią bezsporną pomiędzy stronami pozostawało, że pozwana jako ubezpieczająca zawarła z powodem umowę ubezpieczenia pojazdu mechanicznego marki S. o nr rej, EL 420JX na okres 12 miesięcy, co zostało potwierdzone wystawieniem polisy numer (...), w której płatność składki w łącznej wysokości 1.004 zł została rozłożona na 4 raty: po 251 zł każda. Okolicznością bezsporną pozostaje również fakt zbycia przedmiotowego pojazdu w dniu 6 marca 2013 roku. Strona pozwana nie zdołała jednak wykazać, że o powyższym powiadomiła ubezpieczyciela. Na rozprawie w dniu 8 marca 2017 roku sama pozwana stwierdziła, że nie jest w 100% pewna, czy o powyższym poinformowała powoda. Jednocześnie powód stwierdził, że nie otrzymał od pozwanej żadnej informacji w tym zakresie. Z kolei ubezpieczyciel świadczył zgodnie z umową ochronę ubezpieczeniową do momentu wypowiedzenia umowy ubezpieczenia wskutek braku zapłaty przez pozwaną trzeciej raty składki (pomimo wezwania do zapłaty pozwana nie uiściła należności, stąd zgodnie z § 6 pkt OWU w przypadku opłacania składki w ratach i nieopłacenia kolejnej raty składki w terminie określonym w dokumencie ubezpieczenia, W. mogła wezwać Ubezpieczającego do zapłaty z zagrożeniem, że brak zapłaty w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania spowoduje ustanie odpowiedzialności). Wobec powyższego powód miał prawo rozwiązać przedmiotową umowę i domagać się zapłaty należności za trzecią ratę składki obliczonej proporcjonalnie do długości okresu świadczenia ochrony ubezpieczeniowej (okresu za który trzecia rata składki miała być uiszczona). Podkreślić w tym miejscu należy, że w ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że potwierdzenie wpłaty złożone przez pozwaną do akt sprawy dotyczyło trzeciej raty składki zapłaty, której powód dochodzi przedmiotowym powództwem, wobec tego że strona pozwana nie wykazała uiszczenia drugiej raty składki, zaś powód kategorycznie i konsekwentnie twierdził, że wpłata ta została uiszczona i zaliczona na poczet drugiej raty składki ubezpieczeniowej.

Jednocześnie Sąd za chybiony uznał zgłoszony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 819 § 1 k.c. termin przedawnienia roszczeń z umowy ubezpieczenia wynosi 3 lata, a zatem wobec wytoczenia powództwa w dniu 28 kwietnia 2016 roku, dochodzona przez powoda należność nie była jeszcze przedawniona, wobec daty wymagalności trzeciej raty składki przypadającej na dzień 29 kwietnia 2013 roku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanej M. W. na rzecz powoda Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 189,85 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 kwietnia 2016 roku (daty wytoczenia powództwa) do dnia zapłaty.

Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 359 § 1 k.c. odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu; odsetki, zaś za czas opóźnienia należą się m.in. wówczas, gdy dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego - art. 481 § 1 k.c., a więc nie spełnia świadczenia wymagalnego. Zgodnie, zaś z treścią przepisu art. 359 § 2 k.c. odsetki ustawowe należą się wtedy, gdy wysokość odsetek nie została w inny sposób określona. Z kolei według treści art. 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

W przedmiotowej sprawie strona powodowa dochodziła odsetek ustawowych za opóźnienie, za okres od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, od należności głównej oraz od skapitalizowanych odsetek od tej należności za czas opóźnienia obliczonych od dnia wymagalności do dnia 30 kwietnia 2013 roku. Roszczenie to podlegało uwzględnieniu w oparciu o powołane wyżej przepisy.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zasadzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 167 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Koszty postępowania w przedmiotowej sprawie (poniesione wyłącznie przez stronę powodową) to: opłata sądowa od pozwu - 30 zł, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 120 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego powoda ustalone w oparciu o § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804).