Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VIII C 57/17 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z 2017-10-06

Sygn. akt VIII C 57/17

POSTANOWIENIE

Dnia 6 października 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł.

przeciwko pozwanym A. M. i W. M.

o zapłatę

postanowił:

1)  umorzyć postępowanie w sprawie;

2)  zasądzić od pozwanych A. M. i W. M. solidarnie na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. kwotę 1.017 zł (jeden tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3)  zwrócić na rzecz powoda ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 133 zł (sto trzydzieści trzy złote) tytułem nadpłaconej opłaty od pozwu.

Sygn. akt VIII C 57/17

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 roku powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w Ł., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanym solidarnie A. M. i W. M. powództwo o zapłatę 4.641,52 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu (pozew k. 3-6) .

W dniu 9 grudnia 2016 roku referendarz sądowy w tutejszym Sądzie Rejonowym wydał przeciwko pozwanym solidarnie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który następnie pozwani zaskarżyli sprzeciwem w całości.

Pozwani podnieśli zarzut nieważności postępowania na zasadzie art. 379 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c., z uwagi na niedopuszczalność drogi sądowej w związku z niepodjęciem próby mediacji lub innego pozasądowego rozwiązania sporu przez powoda przed wniesieniem pozwu. Podnieśli, że spełnili świadczenie przed doręczeniem nakazu zapłaty wraz z pozwem. W związku z powyższym wnieśli o uchylenie nakazu zapłaty, zniesienie postępowania i odrzucenie pozwu, ewentualnie o uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie pozwu. Wyjaśnili także, że zaspokoili roszczenie dochodzone pozwem poprzez dokonanie wpłat w dniach 16, 17, 19, 21, 22 i 23 grudnia 2016 roku. (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 59, sprzeciw k. 63-64, pełnomocnictwo k. 71, sprzeciw k. 73-74) .

Ostatecznie wszystkie dokonane przez pozwanych wpłaty – łącznie 6 wpłat dokonanych w dniach 16, 17, 19, 21, 22 i 23 grudnia 2016 roku – zostały zaliczone na poczet należności dochodzonych pozwem, w związku z czym w piśmie procesowym z dnia 12 września 2017 roku powód cofnął powództwo w całości wraz ze zrzeczeniem się dochodzonego roszczenia i wniósł o umorzenie postępowania w sprawie oraz zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, skoro roszczenie zostało zaspokojone po wytoczeniu powództwa.

Na rozprawie w dniu 6 października 2017 roku pełnomocnik powoda zajął stanowisko jak dotychczas.

Pozwany, w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik pozwanej A. M. również podtrzymał stanowisko wyrażone dotychczas, a dodatkowo powołał się na to, że pozew był dotknięty brakami formalnymi, skoro powód nie próbował ugodowo załatwić sprawy, zatem powinien zostać wezwany przez referendarza sądowego do uzupełnienia braków formalnych pozwu, a pozew powinien podlegać zwrotowi lub odrzuceniu. (odpowiedź na sprzeciw k. 85, pismo procesowe pozwanych k. 89 i k. 92, pismo procesowe powoda k. 96-97, skrócony protokół rozprawy k. 102-103, zapis przebiegu rozprawy płyta CD k. 105)

Uznając, że cofnięcie pozwu wraz ze zrzeczeniem się roszczenia przez powoda nie jest sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego, nie zmierza również do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.), na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. i art. 203 § 1 k.p.c., Sąd umorzył postępowanie w sprawie, orzekając jak
w pkt 1 sentencji postanowienia.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., w myśl zasady odpowiedzialności stron za wynik procesu.

Powód wygrał proces w całości (pozwani zapłacili bowiem należność dochodzoną niniejszym pozwem po wytoczeniu powództwa), a zatem należy mu się od pozwanych solidarnie zwrot niezbędnych kosztów poniesionych w celu dochodzenia jego praw, do których niewątpliwie należy zaliczyć wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym (art. 98 § 3 k.p.c.).

Mając powyższe na względzie, Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 1.017 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą to kwotę złożyły się następujące składniki:

- 100 zł – tytułem opłaty sądowej od pozwu,

- 17 zł – tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa,

- 900 zł – jako wynagrodzenie pełnomocnika z tytułu zastępstwa procesowego w sprawie (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 27 października 2016 roku, tj. ze zm. wyn. z Dz.U. 2016, poz. 1667).

O zwrocie nadpłaconej opłaty sądowej od pozwu Sąd orzekł na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Dodać jeszcze wypada, że w przedmiotowej sprawie w uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wzywał pozwanych do dobrowolnego uregulowania zadłużenia lub proponował zawarcie ugody i ustalenie warunków spłaty zadłużenia (k. 5), a ponieważ wezwanie to pozostało bez odpowiedzi, pozew stał się konieczny. Dodatkowo do pozwu załączono przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 28 września 2016 roku, odebrane przez samego pozwanego w dniu 17 października 2016 roku, które niewątpliwie stanowiło propozycję ugodowego zakończenia sporu. Powód uczynił zatem zadość przepisowi art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c., zatem pozew nie zawierał w tym zakresie żadnych braków formalnych. Nawet jednak, gdyby taka informacja w pozwie nie została zawarta, stwierdzić należy, że po nadaniu sprawie biegu, pozew nie mógłby już podlegać zwrotowi, a niepodjęcie próby mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu nie powoduje czasowej niedopuszczalności drogi sądowej, ani tym bardziej nie stanowi o niedopuszczalności drogi sądowej, nie powoduje zatem nieważności postępowania, nie skutkuje koniecznością odrzucenia pozwu, jak mylnie twierdzili pozwani.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Monika Karajewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi
Osoba, która wytworzyła informację:  Anna Bielecka-Gąszcz
Data wytworzenia informacji: