Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Michał Frajtak

rozpoznawszy w dniu: 28 czerwca 2017 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko: M. D.

o: zapłatę

oddala powództwo.

XVIII C 1689/17

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron.

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., reprezentowany przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanej M. D. 425,47 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, nadto kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem należności powstałych w związku z umową z 12 września 2011 roku o identyfikatorze (...), zawartą przez pozwaną z nieokreślonym bliżej podmiotem, w zakresie których powód ma być następcą prawnym pierwotnego wierzyciela.

Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie; wydano wyrok zaoczny.

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

(...) w H. w Republice Finlandii jako cedent i Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. jako cesjonariusz zawarli 31 marca 2016 roku umowę przelewu wierzytelności.

(umowa, k. 6 – 9)

Powód w pozwie nie wskazał, kto był drugą – obok pozwanego – stroną pierwotnej umowy. Jest oczywistym, że budzi to poważne wątpliwości co do zgłoszonego roszczenia, skoro na podstawie twierdzeń samego pozwu nie sposób ustalić podmiotu będącego pierwotnym wierzycielem.

Przy wydawaniu wyroku zaocznego przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 § 2 k.p.c.).

Brak wskazania w pozwie pierwotnego wierzyciela, od którego powód wywodzi swoje roszczenie, skutkuje poważnymi wątpliwościami co do zasadności powództwa i rodzi potrzebę przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Powód nie przedstawił żadnego dowodu na okoliczność istnienia pierwotnej wierzytelności. Wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszu stanowią tylko dowód na złożenie przez powoda oświadczenia o tym, że dana wierzytelność mu przysługuje. Moc dowodowa w tym zakresie jest zatem identyczna z twierdzeniami pozwu, które wszak również stanowią własne oświadczenia powoda.

Kserokopia umowy (k. 22 – 25) nie może być dowodem, nadto nie zgadza się z treścią uzasadnienia pozwu ani data zawarcia umowy, ani numer identyfikacyjny.

III.  Ocena roszczenia.

Powód nie wykazał iżby istniała umowa opisana w uzasadnieniu pozwu jako zawarta przez pozwaną, w zakresie której powód byłby następcą prawnym pierwotnego wierzyciela, stąd powództwo podlega oddaleniu w całości.

IV.  Koszty.

Powód przegrał sprawę w całości.

Wobec wydania wyroku zaocznego, nie sposób jednak na obecnym etapie twierdzić o istnieniu kosztów pozwanej, podlegających zwrotowi jako koszty procesu (art. 98 § 2 k.p.c.).