Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 95.175.08 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych (pozew k. 5-9 akt).

Uzasadniając żądanie pozwu, powódka podała, że dochodzi od pozwanej odszkodowania, za towar który miała dostarczyć z C. do G.. Przewożony ładunek stanowiło 26.400 par obuwia jutowego typu espadryle z ceną jednostkową sprzedaży 1.93 $, co łącznie wyniosło 50,952.00 $. Towar do Ł. dotarł w stanie uszkodzonym poprzez zawilgocenie i zalanie. Powódka z tego tytułu poniosło starty wysokości kwoty równej żądaniu pozwu.

W ocenie strony powodowej kontener, w którym przewożone były kartony z obuwiem był nieszczelny. Woda dostała się do kontenera przez jego nieszczelne drzwi, powodując zalanie i zniszczenie kartonów a także zaparowanie towaru przewożonego z fabryki w Bangladeszu. Podczas czynności załadowczych - kartony, w które zapakowane było obuwie były suche, co potwierdza dokumentacja załadowcza przesłana do powódki w dniu 25 lutym 2014 r. Na zdjęciach znajdujących się w raporcie nr (...) wykonanych przez inspektora (...) na zlecenie strony pozwanej można dostrzec, iż to zewnętrze ściany kartonów, w których znajdował się towar były zniszczone, zatęchłe i wilgotne. Wnętrze kartonu nie jest tak uszkodzone jak jego zewnętrzne ściany, co ewidentnie przesądza o fakcie nieszczelności komory kontenera. Na dowód powyższego, powódka w załączeniu przedłożyła kserokopię oświadczenia z dnia 14 kwietnia 2014 r. M. K. - kierowcy (...) Sp. z o.o. który potwierdził, iż kartony zbiorcze kontenera były mokre, wilgotne, mają ślady zalania. Pracownicy magazynu (...) Sp. z o.o. oświadczyli również, iż pierwsze kartony były zamoczone, z kolei im dalej w głąb kontenera tym zamoczenie było mniejsze lub nie występowało w ogóle.

Powódka wskazała, iż materiał z którego wykonano obuwie – nie absorbuje wody, a towar zapakowany był w pojedynczych torbach PE, a w każdej torbie były woreczki absorbujące, które zabezpieczają towar przed wilgocią .

Powódka dołączyła opinię rzeczoznawcy A. M. z dnia 21 maja 2014 r., przyczyną zniszczenia obuwia nie mogła być wilgoć płynąca z przewożonego towaru.

Powódka podała, że pozwana w toku postępowania reklamacyjnego, odmówiła zapłaty za zniszczony towar (pozew k. 5-8 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź na pozew k. 139-143 akt).

Pozwana podniosła, iż wykonała umowę spedycji w całości prawidłowo, z należytym profesjonalizmem i posługując się przewoźnikami, którzy dają gwarancje rzetelności. Zgodnie z treścią art. 799 k.c. spedytor jest odpowiedzialny za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonaniu zlecenia, chyba że nie ponosi winy w wyborze. W realizacji przedmiotowej umowy spedycji pozwana posłużyła się przewoźnikami gwarantującymi najwyższą jakość usług i posiadającymi wieloletnia renomę na rynku. Transport morski oraz zapewnienie kontenera wykonane było przez (...) przedsiębiorstwo (...), które jest jednym z największych przewoźników tego rodzaju na świecie. Transport lądowy wykonany został przez przewoźnika (...) Sp. z o.o., z którym pozwana spółka współpracuje od wielu lat z uwagi na jego rzetelność i jakość świadczonych usług. Przewoźnik ten jest polecany przez firmy inne przedsiębiorstwa spedycyjne z uwagi na jakość świadczonych przez siebie usług. Rocznie przewoźnik ten wykonuje dla pozwanej około 30 wieloletniej współpracy nigdy nie było sytuacji wadliwie wykonanego przewozu.

Mając powyższe na uwadze, pozwana podkreśliła, że w świetle regulacji zawartej w art. 799 k.c., pozwana nie ponosi winy w wyborze przewoźników, którymi posługiwała się przy wykonaniu zlecenia, a co za tym idzie zwolniona jest z odpowiedzialności.

Pozwana zaprzeczyła w odpowiedzi na pozew wszystkim twierdzeniom powoda w zakresie przyczyn zawilgocenia towaru oraz uszkodzenia kontenera, w którym towar był przewożony. Wskazała, że po powzięciu przez pozwaną wiadomości o uszkodzeniu towaru, pozwana zleciała wykonanie na własny koszt ekspertyzy w zakresie przyczyn powstania zawilgocenia przewożonego obuwia oraz stanu technicznego kontenera. Ekspertyza została przygotowana przez (...) Sp. z o.o. - najbardziej renomowanej światowej firmy zajmującej się przygotowywaniem tego typu opinii i ekspertyz. Z treści opinii wynika wprost, iż kontener, w którym przewożony był towar był szczelny i nadawał się do załadunku towarów. Dodatkowo opinia bez wątpliwości stwierdza, iż „wilgoć, która poraziła opakowania kartonowe oraz częściowo sam ładunek pochodzi „ od towaru ”, a nie „ od kontenera.

W związku z treścią ekspertyzy przygotowanej przez niezależnego specjalistę bezspornym być musi fakt, iż kontener w którym przewożono ładunek był szczelny i nadawał się do właściwego wykorzystania.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie pozwanej, nie sposób dopatrzyć się niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy przez pozwaną spółkę, które mogło by być podstawą żądania odszkodowania.

Pozwana wskazała także, że po otrzymaniu informacji o zawilgoceniu towaru niezwłocznie zleciła sporządzenie opinii przez niezależnego biegłego dla poznania, przyczyn zawilgocenia - wizja lokalna przeprowadzona została już w dniu 15.04 w godzinach porannych. Pomimo próśb ze strony pozwanego, aby towar pozostał w kontenerze, co umożliwiło by niezależnemu biegłemu weryfikację jego ułożenia i rozmieszczenia zawilgoceń, powódka towar z kontenera usunęła. W ocenie pozwanej Spółki, przyczyn takiego postępowania powódki można się doszukiwać właśnie w tym, aby nie było możliwości obiektywnej weryfikacji gdzie ułożony był towar, który uległ zawilgoceniu (odpowiedź na pozew k. 139-143 akt).

W piśmie procesowym z dnia 9 marca 2015r. (data wpływu) powódka podniosła, że nie zawierała bowiem z pozwaną spółką umowy spedycji, lecz umowę w zakresie której pozwaną spółkę obciążał znacznie szerszy katalog obowiązków niż spedytora. Powódka podkreśliła, iż z zasad należytej staranności przedsiębiorcy realizującego usługi tego typu jak pozwana, wynika obowiązek weryfikacji stanu technicznego kontenera, do którego pakuje się towar klienta, na każdym etapie transportu począwszy od załadunku do rozładunku. W ocenie powódki, to zaniedbanie doprowadziło do powstania szkody. Pozwana podejmując się wykonania usługi załadunku, transportu i dostawy, przyjęła bowiem odpowiedzialność za skutek, jakim miała być dostawa nieuszkodzonego produktu na miejsce rozładunku w Ł., której nie wyłącza zapis art. 799 k.c. Strony niniejszego postępowania zawarły umowę na dostarczenie towaru z fabryki producenta do miejsca rozładunku w Ł.. W ramach zawartej umowy, pozwany zobowiązał się do przewozu ładunku w postaci kartonów z obuwiem typu espadryle z C. do Ł. - siedziby (...) Sp. z o.o. Strona powodowa, zleciła stronie pozwanej - profesjonaliście odbiór towaru od dostawcy - (...) LTD i transport do siedziby (...) Sp. z o.o. Powoływanie się na to, iż strona pozwana posłużyła się przewoźnikami do wykonania zlecenia tj. w przypadku transportu morskiego H. - L., a w przypadku transportu lądowego (...) Sp. z o.o. i tym samym uwalnia się od odpowiedzialności, nie ma oparcia w realiach niniejszej sprawy. Strona pozwana nie przedstawiła żadnej umowy łączącej pozwaną ze wskazanymi powyżej podmiotami, nie wskazała warunków na jakich działają wskazane powyżej podmioty, jak również nie wykazała zakresu obowiązków i odpowiedzialności powierzonych przewoźnikowi. Dodatkowo, powódka wskazała, iż strona pozwana nie była w stanie wskazać pod jaką firmą działa przedsiębiorstwo międzynarodowe, której rzekomo powierzyła transport morski. W tym zakresie strona pozwana nie wykazała, aby powstanie szkody zaistniało z przyczyn obciążających podmiot, za który odpowiedzialności nie ponosi. Samo bowiem powierzenie wykonania transportu tym podmiotom nie przesądza o przekazaniu pozostałego zakresu obowiązków obciążających pozwanego. Nadto, strona pozwana kwestionując swoją odpowiedzialność i chcąc jednocześnie uwolnić się od niej, nie wykazała na jakim etapie szkoda powstała, czy podczas transportu morskiego, transportu drogowego, załadunku, rozładunku, czy innych czynności. Pozwana nie przedstawiła żadnych dokumentów w przedmiocie warunków powierzenia przewozu wskazanym podmiotom trzecim, jak również nie otrzymała żadnego zakresu obowiązków, jakie strona pozwana rzekomo miała świadczyć na rzecz strony powodowej. Jedynie obowiązki w ramach świadczonej usługi, do których zobowiązała się pozwana, wyznacza zakres wynagrodzenia, jakie zostało uiszczone na rzecz pozwanej spółki. Strona pozwana wystawiła za świadczone usługi faktury VAT, w ramach których strona powodowa dokonała zapłaty za świadczone usługi: przekaz celny, (...), fracht morski C. - G., (...) opłata pobierana w transporcie morskim za zdjęcie kontenera ze statku oraz opłata dokumentacyjna. W konsekwencji zakres wynagrodzenia na rzecz pozwanej spółki obejmował usługi za odbiór towaru i transport z Bangladeszu do G. a następnie do Ł.. Strona powodowa powierzyła usługi w zakresie odbioru towaru i jego zabezpieczenia w trakcie transportu profesjonaliście - to na stronie pozwanej spoczywał obowiązek prawidłowego zabezpieczenia towaru - kartonów z obuwiem typu espadryle i dostarczenie go w nienaruszonym stanie do siedziby (...) Sp. z o.o. Zadaniem strony pozwanej było spełnienie przez nią określonego rezultatu. Strona pozwana nienależycie wykonała usługi transportowe, w ocenie strony powodowej obowiązki pozwanej nie zostały zrealizowane z należytą starannością, gdyż wskutek działania pozwanej spółki, powódka poniosła szkodę - co zostało wykazane w pozwie. Strona pozwana wskazuje, iż jak tylko dowiedziała się o zawilgoceniu towaru niezwłocznie zleciła stronie sporządzenie opinii. Jednakże, jak wynika z zdjęć załączonych do pozwu, a wykonanych przez powodową spółkę drzwi kontenera, w którym transportowany był towar były oklejone taśmą - co potwierdził kierowca (...) Sp. z o.o. W związku z tym, pozwana spółka winna dostrzec nieprawidłowości już w G. - po zakończeniu transportu morskiego i powiadomić o zaistniałym fakcie powodową spółkę, czego nie uczyniła, a powinna by nie generować coraz to większej szkody. W konsekwencji zachowanie pozwanej przyczyniło się do wyrządzenia większej szkody, towar był zniszczony, wilgotny i zatęchły. Dalszy, kilkugodzinny transport z G. do siedziby powodowej, w ocenie (...) Sp. z o.o., doprowadziło do zwiększenia szkody. Przedmiotowe uszkodzenie towaru, w ocenie strony powodowej, sprawiło, iż że towar nie nadawał się do dalszego transportu, w czasie którego pogłębiło się ono i uczyniło obuwie w znacznej części niezdatną do użytku

Mając na względzie powyższe, na gruncie niniejszej sprawy, zdaniem powódki, nie ma podstaw by powoływać się przepis art. 799 k.c., gdyż nie ma on zastosowania w tym przedmiocie, nie ma w ogóle podstaw prawnych do przyjęcia, iż strony łączyła umowa spedycji.

Odnośnie zarzutu, iż strona powodowa usunęła towar z kontenera, by nie było możliwości obiektywnej weryfikacji gdzie ułożony był towar, powódka wskazał, iż twierdzenia pozwanej są w tym zakresie nieprawdziwe, albowiem pozwany nigdy nie zgłaszał powódce prośby o pozostawienie kontenera nierozpakowanego. Strona powodowa rozpakowując towar, czyniła przy tym starania, by zapobiec dalszym stratom i uszkodzeniom towaru, a także by minimalizować straty Spółki. Obuwie w zakresie w jakim nadawało się do użytku należało bowiem niezwłocznie wyjąć i odpowiednio wysuszyć. Co do opinii wykonanej przez (...) SP. z o.o. powódka wskazał, iż wnioski z przedmiotowej opinii należy uznać za chybione, biorąc pod uwagę fakt, iż z raportu z załadunku towarów w C., Bangladesz, jak również ze zdjęć wykonanych podczas załadunku przedmiotowego towaru, kartony podczas załadunku był suche, co zostało wyjaśnione w pozwie. Niezależnie od tego, spółka zobowiązana do tego zawartymi kontraktami, musiała niezwłocznie wysłać niezniszczoną część towaru do kontrahenta sieci C., K. w Rumunii, albowiem w odmiennym przypadku zapłaciłaby kary umowne i utraciłaby klienta na przyszłość (pismo procesowe k. 165-169 akt).

W piśmie procesowym z dnia 2 kwietnia 2015r. (data wpływu) odnosząc się do treści pisma powódki, pozwana w pierwszej kolejności wskazała, że w jej ocenie, za zupełnie chybione uznać należy wywody strony powodowej, jakoby strony nie łączyła umowa spedycji. Mylne jest również stanowisko powódki, że pozwana, „ (...) podejmując się wykonania załadunku, transportu i dostawy, przyjęła na siebie (...) odpowiedzialność za skutek, jakim miała być dostawa nieuszkodzonego produktu na miejsce rozładunku (...) ”.

W ocenie pozwanej, całokształt czynności wykonanych przez pozwaną w ramach zawartej przez strony umowy wskazuje, iż strony zawarły umowę spedycji, na mocy której pozwana zobowiązana była do zorganizowania przewozu na rzecz powódki. W myśl art. 794 kodeksu cywilnego, „przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem”. W doktrynie wskazuje się, że „minimalna treść konkretnej umowy spedycji musi zawierać zobowiązanie spedytora albo do wysłania, albo do odbioru przesyłki” (tak np. Gniewek, Komentarz do art. 793 Kodeksu Cywilnego, rok 2014, wyd. 6). W niniejszej sprawie pozwana m.in. organizowała transport towaru oraz zajmowała się organizacją niezbędnej dokumentacji przewozowej. Zdaniem pozwanej, nie istnieją jakiekolwiek podstawy, by odmówić umowie stron charakteru umowy spedycji.

Zgodnie natomiast z art. 796 kodeksu cywilnego, do umowy spedycji stosuje się odpowiednio przepisy o umowie zlecenia. Tym samym, uznać należy, że umowa spedycji jest umową starannego działania, a nie umową

rezultatu. Zdaniem niektórych komentatorów, spedycja jest rodzajem umowy zlecenia. Niezrozumiałe są twierdzenia powódki, że pozwaną obciążał znacznie szerszy katalog obowiązków niż spedytora. Co znamienne, powódka nie wskazała ani jakie rozszerzone obowiązki ma na myśli, ani też nie sprecyzowała, jakiego rodzaju umowa, zdaniem powódki, została przez strony zawarta. Błędny jest również pogląd powódki, aby umowa łącząca strony była umową rezultatu. Całokształt okoliczności niniejszej sprawy, a w szczególności obowiązki pozwanej względem powódki, wskazują, że intencją stron było zawarcie umowy spedycji, a pozwana zobowiązana była do starannego działania.

Ponadto, odnosząc się do zarzutu powódki dotyczącego nie wskazania przez pozwaną, na jakim etapie szkoda powstała, pozwana podniosła, iż zarzut powyższy świadczy w ocenie strony pozwanej o całkowitym niezrozumieniu ról, w jakich występują strony w tym postępowaniu oraz obowiązków procesowych. tych ról ciężarów dowodowych. Pozwana wskazuje, iż to powódka jest inicjatorką postępowania, a występując z roszczeniem przeciwko pozwanej i domagając się zapłaty za poniesioną szkodę, jest zobowiązana m.in. do wykazania tejże szkody, tj. udowodnienia jej powstania oraz wysokości, jak również związku przyczynowego między działaniem pozwanej a powstaniem szkody. Całkowicie niezasadne i nieuprawnione jest przerzucanie powyższej odpowiedzialności na stronę pozwaną. Co więcej, w zakresie zarzutu, iż w ramach posłużenia się przewoźnikami, strona pozwana nie przedstawiła żadnej umowy łączącej pozwaną ze wskazanymi powyżej podmiotami, nie wskazała warunków na jakich działają wskazane powyżej podmioty, jak również nie wykazała zakresu obowiązków i odpowiedzialności powierzonych przewoźnikowi (...) ” pozwana podniosła po pierwsze, że współcześnie umowy transportu z liczącymi się w kraju i na świecie przewoźnikami zawierane są wyłącznie w formie elektronicznej, poprzez załogowanie się do systemu logowania przewoźnika, a następnie zarezerwowanie konkretnych parametrów zamówienia, w tym daty oraz trasy transportu. W taki sposób umowa zawarta została w niniejszej sprawie z H. - L., co zostanie potwierdzone w zeznaniach świadków powołanych przez pozwaną oraz wyjaśnieniach prezesa pozwanej spółki. Wobec powyższego, nieporozumieniem jest zarzut powódki nie dołączenia przez pozwaną stosownej umowy.

Ponadto, pozwana zauważyła, że do zwolnienia się z odpowiedzialności spedytora posługującymi się dalszymi przewoźnikami, zgodnie z art. 799 kodeksu cywilnego, który, wbrew twierdzeniu powódki, ma zastosowanie w niniejszej sprawie, wystarczy, że spedytor wykaże, iż nie ponosi winy w wyborze. Zgodnie z utrwalonym w doktrynie poglądem, należyta staranność spedytora w rozumieniu art. 355 k.c. w zw. z art. 799 k.c. jest zachowana, jeżeli spedytor wykaże, że powierzył określone usługi przewozowe przewoźnikowi, którego profesjonalizm i jakość usług budziły zaufanie (tak Gniewek, Komentarz do art. 799 Kodeksu Cywilnego, rok 2014, wyd. 6). W ocenie pozwanej, strona pozwana wykazała w niniejszej sprawie powyższe okoliczności, zaś wymaganie od pozwanej udowadniania innych elementów, o których pisze powódka, w postaci m.in. zakresu obowiązków przewoźników, warunków, na jakich działają etc. jest nieuzasadnione i nie znajduje oparcia w cytowanym przepisie. Pozwana nie jest również zobowiązana do wykazania, że powstanie szkody zaistniało „ (...) z przyczyn obciążających podmiot, za który odpowiedzialności nie ponosi ”.

Pozwana powołując się na orzecznictwo SN podniosła, że nie można wymagać od spedytora , aby przy każdej przesyłce przeznaczonej do przewozu sprawdzała, czy profesjonalny przewoźnik zastosował właściwy środek transportu (pismo procesowe pozwanej k. 178-181 akt).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. prowadzi działalność gospodarczą i zajmuje się wyrobem i sprzedażą hurtową obuwia (dowód: odpis KRS powódki k. 15-18 akt).

Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zajmuje się usługami spedycyjnymi. Nie ma własnych środków transportu, nie jest przewoźnikiem (dowód: odpis KRS pozwanej k. 15-18 akt).

Strony współpracują od kilku lat, zwierając umowy spedycji. Nigdy innego rodzaju umowa niż spedycyjna nie została zawarta, bowiem pozwana nie specjalizuje się w realizacji innych umów, nie jest też przewoźnikiem.

Strony zawarły umowę spedycji, w ramach której pozwana Spółka zobowiązała się do zorganizowania przewozu ładunku na trasie z C. do G. (dowód: korespondencja mailowa - złożone zamówienie k. 44, zeznania pozwanego e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:45:23).

Strona pozwana miała załatwić formalności w urzędzie celnym i uiścić cło, zorganizować fracht morski C. - G., uiścić (...) opłatę pobieraną w transporcie morskim za zdjęcie kontenera ze statku oraz opłatę dokumentacyjną, zorganizować (...) ( dowód: faktury VAT nr (...) za wykonane usługi k. 170-172 akt, korespondencja mailowa - złożone zamówienie k. 44, zeznania pozwanego e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:48:27).

Przygotowaniem ofert pozwanej dla powódki zajmowała się handlowiec pozwanej M. J., natomiast już dalsza realizacją umowy zajmowała się spedytor K. T. (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00:56:32-00:56:41).

Umowa zawarta między stronami była standardową umowa spedycji, nie uzgadniano żadnych szczególnych, dodatkowych obowiązków pozwanej (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00:57:57-00:58:15, zeznania pozwanego e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:51:44).

Powódka była informowana przez pozwaną, jacy przewoźnicy będą przewozić ładunek na poszczególnych odcinkach trasy. Pozwana zawsze informuje dającego zlecenie o poszczególnych przewoźnikach, gdyż od tego, jakie to będą podmioty zależy ostateczna cena za wykonanie spedycji. Zdarza się, że zleceniodawca nie wyraża zgody na dany czas transportu, danego przewoźnika i cenę usługi.

Powódka była informowana przez pozwaną, jakie firmy będą przewozić towar i powódka na tych przewoźników wyraziła zgodę. Powódka wyraziła zgodę na czas transportu i wynagrodzenie za usługi pozwanej (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00:55:05-00:55:25 ).

Powódka sama ubezpieczała towar (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 01:12:16).

Przewożony ładunek stanowiło 26.400 par obuwia jutowego typu espadryle z podeszwą z wulkanizowanej gumy, w 4 kolorach, w rozmiarach od 35 - 40.

Dostawcą towaru była firma (...) LTD. Zgodnie z fakturą sprzedaży No.041-13-14/E z dnia 20 lutego 2014 r. cena jednostkowa sprzedaży wynosiła 1.93 $, co łącznie wyniosło 50,952.00 $.

Kontener o nr (...) został załadowany przedmiotowym towarem przez firmę (...) Bangladesz. Załadowca sam dostarczył towar do magazynu portowego i pozwana w tym zakresie nie miała żadnej umowy z powódka , czy z załadowcą (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 01:16:09).

Kontener przed załadowaniem był trzykrotnie sprawdzony. Po podjęciu z depotu, ponieważ aranżując transport z armatorem, to on decyduje, który kontener można podjąć. Był też sprawdzany w magazynie, gdzie towar był pakowany przez firmę kontrolną i pracowników magazynu. Gdyby kontener był uszkodzony nie przeszedłby kontroli.

Kartony były umieszczone w kontenerze 20 stopowym GP o numerze (...).

Kartony nie były uszkodzone, nie były zamoczone. Załadunek był prowadzony w hali magazynowej. Przy załadunku do kontenera nie było zastrzeżeń co do ich stanu. Sporządzono raport z załadunku towarów w C., Bangladesz. Przy załadunku wykonano zdjęcia. Agent sprawdził w jakim stanie załadowca dostarczył towar oraz sprawdził kontener przy załadunku. Następnie także sprawdził kontener po załadunku po zamknięciu i po zaplombowaniu. Zdjęcia przesłano do powodowej Spółki. Należyty stan towaru i wykonanie zdjęć potwierdzających stan towaru w dacie załadunku był podstawą do dokonania zapłaty za towar przez powodową Spółkę. Powódka po otrzymaniu zdjęć zapłaciła za towar zgodnie z fakturą.

Kontener został dostarczony do terminala kontenerowego (...) w dniu 27 lutego 2014 r., a następnie w dniu 02 marca 2014 załadowany na statek w (...) ze wskazanym portem wyładunku G.. Konosament o numerze (...) został wystawiony w dniu 2 marca 2014 r. Kontener został zaplombowany. Plomba w czasie transportu nie została zerwana. Kontener z tą samą plombą dotarł do Ł..

Transport morski oraz zapewnienie kontenera wykonane było przez (...) przedsiębiorstwo (...), które jest jednym z największych przewoźników tego rodzaju na świecie, dlatego pozwana zdecydowała się na jego wybór . Ten przewoźnik ma dobrą bazę transportową, statki frachtowe, dostępność sprzętu w danym porcie, oferuje satysfakcjonujący czas przewozu (dowód: kserokopia konosamentu k. 26, faktura No.041-13-14/E z dnia 20 lutego 2014 r. i zestawienie towaru załadowanego k. 27, 28, zlecenie importowe (...) k. 29, korespondencja mailowa – w tym zamówienie kontenera przez (...) Sp. z o. o., prośba o sprawdzenie towaru przy załadunku, uzgadnianie armatora k. 34, 36, 37, 38,39, 40, 103-117 akt, raport z załadunku wraz ze zdjęciami k. 79-102 akt, zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00:52:47-00:52:51, 00:54:36, czas 00:58:33-01:00:20, 00:58:33- 00:59:48, 01:16:59, zeznania powoda e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:06:37-00:2:21).

Za wykonanie przewozu morskiego przedsiębiorstwo (...) wystawiła w dniu 4 kwietnia 2014r. fakturę (dowód: faktura k. 182 akt).

Kontener po dotarciu do G. został załadowany na środek transportu należący do firmy (...) Sp. z o.o. Transport lądowy wykonany został przez przewoźnika (...) Sp. z o.o., z którym pozwana spółka współpracuje od wielu lat z uwagi na jego rzetelność i jakość świadczonych usług. Przewoźnik ten jest polecany przez firmy inne przedsiębiorstwa spedycyjne z uwagi na jakość świadczonych przez siebie usług. Rocznie przewoźnik ten wykonuje dla pozwanej około 30 współpracy nigdy nie było sytuacji wadliwie wykonanego przewozu. W momencie przeładunku z transportu morskiego na lądowy kontener nie jest otwierany. Celnicy również, go nie otwierali, nie zrywali plomby (dowód: kopia polisy oc przewoźnika k. 154-155, licencja przewoźnika k. 160, zeznania pozwanego e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 01:02:48).

Umowy transportu z liczącymi się w kraju i na świecie przewoźnikami zawierane są wyłącznie w formie elektronicznej, poprzez załogowanie się do systemu logowania przewoźnika, a następnie zarezerwowanie konkretnych parametrów zamówienia, w tym daty oraz trasy transportu. W taki sposób umowa zawarta została w niniejszej sprawie z H. – L. oraz (...) Sp. z o.o. (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 01:00:38).

Zawsze pozwana sprawdza dokumenty przewoźnika w tym ubezpieczenie OC (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 01:14:43).

W dniu 14 kwietnia 2014 r. kontener nr (...) wraz z zamówionym towarem został dostarczony z G. do siedziby (...) Sp. z o.o. w Ł..

Towar przewoził kierowca M. K.. Firma transportowa przesyła dane kierowcy do pozwanej Spółki. Kierowca nie ma obowiązku przebywania w trakcie ładownia kontenera ze statku na środek transportu. Stan ładunku po zakończeniu drogi morskiej sprawdziła firma (...) Spółka z o.o. w G.. Nie stwierdziła nieprawidłowości w stanie kontenera. Gdyby takowe były, sporządziłaby raport i pozwana Spółka przekazałaby informacje powódce. Klient pozwanej decyduje w takim przypadku co dalej z towarem i realizacją przewozu. Pozwana Spółka w przypadku uszkodzenia kontenera po zakończeniu przewozu drogą morską zawiadamia swego ubezpieczyciela. Pozwana nie miała żadnych informacji o nieszczelności kontenera, w którym przewożono towar kupiony przez powódkę. Nawet, gdyby były na kontenerze taśmy, to i tak nie świadczyłoby to o nieszczelności kontenera. Czasami po poprzednich transportach zdarzają się jakieś nalepki, oklejenia na kontenerze (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 01:01:59-01:03:58 ).

M. K. był przy załadunku kontenera. Miał ładowane wtedy na rampie dwa kontenery. Był robiony opis techniczny kontenera, raz na podjęciu i raz na złożeniu kontenera. Nie było żadnych dziur w kontenerze, uszczelki były sprawne (dowód: zeznania świadka M. K. e –protokół rozprawy z dnia 27 października 2016r. czas 00:07:19-00:08:36).

Po dotarciu do magazynu strony powodowej po południu około 14,40 pracownicy powoda otworzyli drzwi, stwierdzili, że tego towaru jest za dużo i że nie będą go rozładowywać. Kierowca czekał do następnego dnia, kiedy miał być rozładunek. Kierowca nocował w samochodzie na terenie firmy. Pracownicy powoda nie oklejali wtedy drzwi taśmą (dowód: zeznania świadka M. K. e –protokół rozprawy z dnia 27 października 2016r. czas 00:10:22 ).

Następnego dnia zaczął się rozładunek. Pracownicy powoda, dokonali otwarcia kontenera. Okazało się, że kartony na początku kontenera są zawilgocone. Po otwarciu kartonów okazało się, że znajdujące się w nich obuwie było zawilgocone, miało nalot pleśni. Kartony znajdujące się w głębi kontenera była suche. Była wilgotna podłoga kontenera, przy czym na około 1 metra od drzwi kontenera. W dalszej części podłoga była sucha.

W. pracownicy powoda zauważyli, że drzwi kontenera były oklejone taśmą. Taśma była na łączeniu drzwi (dowód: zeznania świadka R. G. e-protokół rozprawy z dnia 18 grudnia 2015r. czas 00:14:12, 00:21:12; zeznania świadka G. W. e-protokół rozprawy z dnia 18 grudnia 2015r. czas 00: 31:29:, 00:33:14, 00:33:36, zeznania świadka S. A. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00:04:27-00:06:04, 00:08:25, 00:12:17, zeznania świadka T. Ł. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00:26:09, 00:26:26, 00:28:48, 00:43:46, zeznania powoda e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:06:37-00:14:32).

Kierowca M. K. w porcie w G. nie widział taśm na kontenerze. Cały czas była na kontenerze ta sama plomba, która nie była zrywana, czy uszkodzona, dlatego zaczął się zastanawiać, kiedy mogło dojść do zamoczenia towaru (dowód: zeznania świadka M. K. e –protokół rozprawy z dnia 27 października 2016r. czas 00:12:17, 00:14:23).

Powódka zawiadomiła pozwaną, która prosiła by towar pozostał w kontenerze i nie był rozładowany do momentu przyjazdu rzeczoznawcy. (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 01:07:23 ).

Pozwana jednak rozładowała cały towar z kontenera i złożyła pod wiatą (dowód: zeznania świadka S. A. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00 13:23-00:13:55, 00:21:52).

Po rozładowaniu kontenera pracownik powódki został zamknięty w środku kontenera i stwierdził, że widzi jakąś przerwę miedzy drzwiami w kontenerze (dowód: zeznania świadka S. A. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00: 16:01).

W obecności pracowników (...) Sp. z o.o. jak również kierowcy wykonano zdjęcia, które miały potwierdzić nieszczelności drzwi kontenera - które to były oklejone taśmą foliową, częściowo oderwaną. Pracownicy magazynu (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. sporządzili z oględzin towaru i kontenera protokół w dniu 14 kwietnia 2014 r. (dowód: zdjęcia wykonane przez (...) Sp. z o.o. k. 119-128,, protokół z dnia 14 kwietnia 2014 r. k. 129 akt).

Kierowca M. K. w dniu 14 kwietnia 2014r. podpisał oświadczenie , że kartony zbiorcze są mokre m wilgotne i mają ślady zalania. Towar jest zniszczony i że zrobiono zdjęcia nieszczelności drzwi oklejonych taśmą (dowód: oświadczenie kierowcy M. K. k. 118 akt).

M. K. nie przygotowywał treści oświadczenia (dowód: zeznania świadka M. K. e –protokół rozprawy z dnia 27 października 2016r. czas 00:18:32 ).

Na zlecenie strony pozwanej w dniu 15 kwietnia 2014 r. została wykonana kontrola oceny stanu technicznego pustego kontenera 20'DC o oznakowaniu (...)-4, jak również kontroli poddano stan ładunku. Raport sporządziła (...) Spółka z o.o. w G.. Na miejscu czynności wykonywa inspektor (...) D. K.. (...) Spółka z o.o. w G. jest firmą o międzynarodowej renomie, ma określony certyfikat (dowód: raport (...) Sp. z o. o. z dnia 23 kwietnia 2014 r. k. 54-78 i 153 akt, zeznania pozwanego e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:55:18).

Z raportu wynikało, że sporządzony został na podstawie:

-zlecenia otrzymanego w dniu 14.04.2014, od firmy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) G., ul. (...), Polska,

-wyników kontroli stanu ładunku, przeprowadzonej przez (...) Sp. z o.o., w dniu 15.04.2014 na terenie magazynu firmy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska,

-wyników przeprowadzonej oceny stanu technicznego pustego kontenera 20’DC o oznakowaniu (...)-4. Kontrola wykonana na terenie firmy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska,

-informacji uzyskanych od przedstawicieli firmy, (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska, obecnych w trakcie prowadzenia czynności kontrolnych,

- zdjęć fotograficznych wykonanych w trakcie kontroli.

Inspektor opisał, że towar będący przedmiotem kontroli to, buty typu espadryle płócienne (jutowe) w czterech kolorach: granatowy (navy), czerwonym (red), żółtym (yellow) oraz białym (white). Towar opakowany był na czas trwania transportu w detaliczne oraz zbiorcze opakowania. Opakowanie detaliczne stanowił przezroczysty wentylowany worek, wykonany z folii PE, zgrzewany na boku oraz końcu. Woreczki zamykane z jednej strony. Zamknięcie w postaci wykonane z zastosowaniem paska samoprzylepnego z możliwością wielokrotnego otwierania. Opakowane obuwie umieszczone na czas transportu w kartonowych opakowaniach zbiorczych. Kartony zamknięte, miejsca zamknięć zabezpieczone przeźroczystą taśmą samoprzylepną. Towar był oznakowany. Oznakowanie na opakowaniach zbiorczych w postaci czarnego nadruku, wykonanego bezpośrednio na zewnętrznych powierzchniach kartonów. W dniu 15.04.2014. (...) Sp. z o.o. dokonał oględzin towaru, transportowanego w kontenerze 20’DC o oznakowaniu (...)-4.

W momencie przystąpienia do inspekcji, cały towar był wyładowany z w/w kontenera i znajdował się na terenie magazynu Firmy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska. Do kontroli przedstawiono towar znajdujący się w magazynie Firmy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska. Kartony z towarem przedstawiony do inspekcji w znacznej większości ułożone na paletach drewnianych. Wyładowany towar był częściowo wypakowany z opakowań zbiorczych i poddawany był segregacji przez (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska. Z informacji uzyskanych od (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska, wynika, że ilość wyładowanego towaru wynosiła 1100 kartonów. Ilość oraz asortyment wyładowanego towaru były zgodne z dokumentami handlowymi (P. List, (...) lnvoice no. 041 -13-14/ (...): 20/02/2014, B. of L. No.: (...)).

W trakcie przystąpienia do wykonywania czynności kontrolnych znaczna część towaru była wypakowana ze zbiorczych opakowań transportowych oraz już na nowo posegregowana. Na terenie magazynu nie stwierdzono pustych opakowań po wyładowanym towarze. Zastana sytuacja uniemożliwia ustalenie w oparciu o kontrolę ilościową, liczby kartonów z towarem wyładowanych z kontenera. (...)-4. W związku z powyższym inspektor w raporcie zamieścił tabelę prezentującą deklarowaną ilość i asortyment towaru, który był wyładowany z kontenera 20’DC o oznakowaniu (...)-4. Zgodność asortymentową oraz ilościową towaru wyładowanego z kontenera z treścią P. List dla tej wysyłki, potwierdzili przedstawiciele Importera towaru. Na wszystkich dostępnych do kontroli kartonach stwierdzono ślady oddziaływania wilgoci w postaci:

-odbarwień na zewnętrznych powierzchniach kartonowych,

-rozwarstwień ścianek kartonu,

- braku spójności opakowań kartonowych- poważny stopień ich uszkodzenia uniemożliwiający ich zastosowanie zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem,

- deformacji, pęknięć, rozerwań oraz innych uszkodzeń i osłabienia struktury opakowania kartonowego,

- śladów wilgoci pod taśmą zabezpieczająca karton oraz jej samoczynnego odklejania się,

- uszkodzenia naroży,

-zabrudzenia –ciemne ślady oraz pył na zewnętrznych powierzchniach kartonów,

- ślady odciśnięć towaru znajdującego się w wewnątrz opakowań zbiorczych- na wewnętrznych powierzchniach kartonu,

Po dokonaniu wizualnej kontroli stanu zbiorczych opakowań kartonowych, przeprowadzono wizualne sprawdzenie stanu opakowań detalicznych oraz samego towaru. W tym celu dokonano otwarcia losowo wybranych kartonów, o różnym stopniu uszkodzenia, a także przeprowadzono ocenę towaru poddawanego segregacji.

W wyniku przeprowadzonych czynności inspekcyjnych stwierdzono:

- każde kontrolowane opakowanie detaliczne zawierało jedną parę obuwia, wieszak oraz pochłaniacz wilgoci,

- widoczne ślady odbarwień na obuwiu, koloru czerwonego,

- ślady białych, szarych, brązowych punktowych zabrudzeń na obuwiu koloru czerwonego i białego,

- widoczne ślady kolistych odciśnięć i odbarwień na obuwiu koloru granatowego.

W trakcie kontroli nie stwierdzono żadnych widocznych uszkodzeń elementów konstrukcyjnych kontenera, które wykraczałyby poza zakres dopuszczalny określony w przepisach IICL-V oraz wytycznych armatora. Stwierdzono uszkodzenia eksploatacyjne w postaci: miejscowych wgnieceń i wybrzuszeń w panelach poszycia ścian, dachu i drzwi, rysy i skorodowania powierzchniowe na wewnętrznych i zewnętrznych powierzchniach malowanych.

Dokonano inspekcji szczelności komory ładunkowej kontenera na zewnętrzne światło, a także wodę zewnętrzną, gdyż kontrola przeprowadzana była przy długotrwałych i silnych opadach atmosferycznych. K. ładunkowa szczelna i sucha.

Nie stwierdzono żadnego obcego zapachu, który dyskwalifikowałby kontener pod kątem możliwości załadunku i przewozu towaru w jego wnętrzu.

Na podstawie wyników przeprowadzonej oceny stanu technicznego kontenera 20’ (...)-4, stwierdza się, że kontener jest sprawny technicznie i nadaje się pod załadunek towaru.

Wnioski końcowe zostały sformułowane w raporcie w sposób następujący:

„W oparciu o wyniki przeprowadzonej inspekcji towaru, kontenera oraz informacji otrzymane od przedstawicieli (...) Sp. z o.o., (...)-(...) Ł., ul. (...), Polska, stwierdzona się, że stwierdzone uszkodzenia towaru powstały w skutek przebywania ładunku w szczelnym środowisku o podwyższonej wilgotności.

Wyniki przeprowadzonej oceny stanu technicznego kontenera (...)- 4, w którym towar był transportowany, pozwalają na stwierdzenie, że komora ładunkowa kontenera jest szczelna i zamoczenie towaru nie powstało na skutek przedostania się do wnętrza w/w kontenera wody z zewnątrz.

Charakterystyka stwierdzonych uszkodzeń oraz ich występowanie na kartonach, pozwalają stwierdzić, że wilgoć, która poraziła opakowania kartonowe oraz częściowo sam ładunek pochodzi „od towaru”, a nie „od kontenera”. Zasadność tego wniosku potwierdzają ślady wilgoci, które stwierdzono pod samoprzylepnymi taśmami zamykającymi kartony. Samoczynne odklejanie się tych taśm jest już efektem finalnym działania podwyższonej wilgotności.

Reasumując, na podstawie wyników przeprowadzonych oględzin stanu towaru oraz stanu technicznego kontenera, w którym towar został dostarczony do importera stwierdza się, że ładunek nie został porażony wodą zewnętrzną w trakcie jego przewozu w kontenerze. Towar do kontenera musiał zostać załadowany w stanie podwyższonej wilgotności lub załadunek odbywał się w trakcie opadów deszczu a proces załadunku nie był prawidłowo chroniony”.

Dokładny stopień uszkodzenia ładunku zostanie określony w osobnym piśmie przez Importera towaru, po zakończeniu procesu przeglądu ładunku i jego segregacji (dowód: raport (...) Sp. z o. o. z dnia 23 kwietnia 2014 r. k. 54-78 i 153 akt, zeznania świadka D. K. e-protokół rozprawy z dnia 3 stycznia 2017r. czas 00:02:12- 00:05:42).

W czasie oględzin kontenera rzeczoznawca był środku, został w nim zamknięty. Nie stwierdził żadnych prześwitów w kontenerze, żadnych nieszczelności. W czasie kontroli kontener był suchy, mimo że wtedy padał deszcz. Zewnętrzne uszczelki przeciwbłotne były oklejone taśmami. Te taśmy pozostają po procesie, w którym wkłada się proszek, zamyka szczelnie kontener i zakleja uszczelki, by zlikwidować insekty. Taśma na zewnętrznych uszczelkach nie ma wpływu- na zawilgocenie kontenera, nie jest dowodem jego nieszczelności (dowód: zeznania świadka M. K. e –protokół rozprawy z dnia 27 października 2016r. czas 00:12:17, 00:14:23, zeznania świadka D. K. e-protokół rozprawy z dnia 3 stycznia 2017r. czas 00:02:12- 00:05:42, 00:09:34, 00:10:26-00:14:48).

D. K., z uwagi na rozładowanie towaru, jego przepakowanie nie mógł w dacie oględzin dokładnie oszacować rozmiarów szkody- ilości zniszczonego obuwia zeznania świadka D. K. e-protokół rozprawy z dnia 3 stycznia 2017r. czas 00:20:44).

Po sporządzeniu raportu rzeczoznawca przekazał dodatkowo informację pozwanej, że kontener nie mógł być nieszczelny, bowiem ściany kontener nie nosiły ślady charakterystycznych nacieków na ścianach. Gdyby była dziura w kontenerze, to w tym miejscu byłyby charakterystyczne plamy, a tego nie było (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 01:14:54).

Nie potrafił ostatecznie podać przyczyny szkody w sposób pewny i ostateczny (dowód: zeznania pozwanego e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:55:18).

Dostarczony towar uległ częściowemu zniszczeniu. Wskutek zamoczenia odbarwił się i nabrał cech uniemożliwiających jego dalszą sprzedaż. Towar nie nadawający się do sprzedaży został zutylizowany. Część towaru została przeceniona i sprzedana. Pozostałe pary obuwia miały pełną wartość użytkową. Towar - obuwie typu espadryle (1100 kartonów, łącznie (...) par obuwia) przeznaczony na dostawę do sieci C., K. w Rumuni (dowód: oferta do C., oferta K. Rumunia k. 46-50, zeznania świadka S. A. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00: 14:16-00:15:17)

Część zamówienia nie mogła być zrealizowana, gdyż kontrahenci powodowej Spółki wycofali się ze złożonego zamówienia. Tym samym strona powodowa poniosła straty.

Powódka wyliczyła, że poniosła szkodę w wysokości 27.375,12 USD co w przeliczeniu wg kursu na dzień 22 grudnia 2014 r. tj. 3. (...) daje kwotę w wysokości 95.175.079 zł - w przybliżeniu natomiast 95.175,08 zł Na powyższą szkodę składa się poniesione straty w postaci się 14.184 par zniszczonego obuwia ( x 1,93 USD - cena jednostkowa), które nie nadają się do dalszej odsprzedaży (dowód: zeznania powoda e -protokół rozprawy z dnia 20 lutego 2017r. czas 00:23:24, 00:29:43).

Strona pozwana wystawiła za świadczone usługi faktury VAT, w ramach których strona powodowa dokonała zapłaty za świadczone usługi: przekaz celny, (...), fracht morski C. - G., (...) opłata pobierana w transporcie morskim za zdjęcie kontenera ze statku oraz opłata dokumentacyjna. W konsekwencji zakres wynagrodzenia na rzecz pozwanej spółki obejmował usługi za odbiór towaru i transport z Bangladeszu do G. a następnie do Ł. (dowód: dowód: faktury VAT nr (...) k. 170-172 akt).

Po zakończeniu realizacji umowy z powódką, pozwana zwróciła kontener na depot. Przeszedł on kontrolę, był sprawny, nie dokonywano jego napraw. Gdyby były wykonywane naprawy, to pozwana musiałaby za nie zapłacić (dowód: zeznania świadka M. J. e-protokół rozprawy z dnia 14 kwietnia 2016r. czas 00:58:33, 01:11:55, 01:17:30-01:17:55).

W dniu 21 maja 2014r. została wydana na zlecenie powodowej Spółki opinia przez rzeczoznawcę ze Stowarzyszenia (...) prywatna opinia. Miejscem oględzin, oceny i badań 1.100 kartonów obuwia był magazyn Firmy (...) w Ł. przy ul. (...). w dniu 18 maja 2014 r. Badania przeprowadzono metodą organoleptyczną i stwierdzono dużą ilość kartonów przemoczonych i w wyniku tego rozklejonych a w nich przemoczone obuwie w opakowaniach jednostkowych.

Przemoczone kartony posiadają pościerane, zamazane a w niektórych przypadkach zmyte nadruki z numerami partii co pozwala na stwierdzenie, że zostały zamoczone podczas transportu, a ich ruch w transporcie spowodowała powstałe uszkodzenia nadruków. Przemoczone kartony posiadają również porozklejane, przemoczone taśmy brzegów, które miały zabezpieczyć obuwie przed wypadaniem. Zamoczone obuwie posiada ślady stęchlizny co świadczy o długim okresie przebywania w zawilgoceniu. W części zamoczonych kartonów znajduje się również obuwie nie przemoczone. W kartonach nieprzemoczonych nie stwierdziłem przemoczonego obuwia. Zatem przyczyną zniszczenia obuwia nie mogła być wilgoć płynąca z przewożonego towaru. (dowód: prywatna opinia rzeczoznawcy k. 13 akt).

Wobec powyższego, powodowa spółka wysłała w dniu 19 listopada 2014 r. do strony pozwanej ostateczne wezwanie przesądowe. W odpowiedzi na powyższe, pozwana pismem z dnia 27 listopada 2014 r. stwierdziła, iż nie widzi podstaw do dokonania zapłaty na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł.. (dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty k. 131 akt).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie. która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Art. 232 k.p.c. stanowi natomiast, iż strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W konsekwencji, jeśli strona nie przedstawia wiarygodnych dowodów, to uznać należy, iż dany fakt nie został wykazany (udowodniony). Samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą. (art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c.). Skoro zatem powódka twierdziła, iż umowa została przez pozwaną Spółkę nienależycie wykonana, to przy sporze powinna nie tylko udowodnić wysokość szkody, zawinione działanie pozwanej, związek przyczynowy między nienależytym wykonaniem obowiązków umownych przez pozwaną, a poniesioną szkodą, a nadto przy sporze o treść czynności prawnej, również powinna wykazać rodzaj umowy łączącej strony- innej niż spedycja.

Powódka powyższym obowiązkom dowodowym nie podołała. Powódka wprawdzie wnosiła o dopuszczenie dowodu z oględzin ładunku obuwia typu espadryle będącego przedmiotem dostawy w dniu 14 kwietnia 2014 r. do siedziby (...) sp. z o.o. wraz z dowodem z opinii biegłego ds techniki i technologii wyrobów włókienniczych na okoliczność stwierdzenia co było przyczyną zamoczenia towaru - obuwia typu espadryle w szczególności czy przyczyną zamoczenia ładunku - obuwia typu espadryle mogła być wilgoć i pleśń pochodząca z materiału z którego wykonano obuwie czy przyczyna zamoczenia ładunku tkwi w nieszczelności kontenera, jego drzwi, ale ostatecznie wniosku tego nie popierała, bowiem powódka nie zabezpieczyła nawet części tego obuwia do badań. Nie wnosiła na wstępie procesu ,a nie tez przed jego wytoczeniem o zabezpieczenie dowodu poprzez wykonanie opinii co ułatwiłoby dowodzenie w tej sprawie. Jak pokazują podobne tego typu sprawy, pobranie próbek materiału, który był zawilgocony pozwoliłoby na ustalenie, jakiego rodzaju wodą (np. morską, opadową, używaną do procesu produkcji- np. z sieci) doszło do zawilgocenia , przemoczenia towaru. Odpowiedź na to pytanie dawałby podstawy do wnioskowania o miejscu, w którym doszło do szkody – np. w transporcie morskim. W ocenie Sądu, tego rodzaju dowód miałby znaczącą wagę dla rozstrzygnięcia sprawy. Dowodu tego jednak strona powodowa nie przeprowadziła, a obuwie po części zostało zutylizowane lub sprzedane. Ubocznie jedynie można wskazać, że przy różnych hipotezach snutych w tej sprawie, można zgodzić się z powódką, że z raportu z załadunku towarów w C., Bangladesz, jak również ze zdjęć wykonanych podczas załadunku przedmiotowego towaru, a wysłanych do powodowej spółki drogą mailową przez przedstawiciela strony pozwanej, wynika że kartony podczas załadunku był suche. W konsekwencji wniosek raportu (...) sp. z o.o. jakoby załadunek odbywał się w trakcie opadów deszczu a proces załadunku nie był prawidłowo chroniony należy uznać za chybiony. Jednakże, nie można przeoczyć że ekspertyza zawiera dwa wnioski co do przyczyn zawilgocenia towaru, a drugi z nich nadal pozostaje najbardziej wiarygodną hipotezą, bo tylko o hipotezach może być mowa przy tak zaoferowanym przez powoda materiale dowodowym.

Należy podnieść, analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy, że:

- poza sporem jest, że kilka kontroli profesjonalnych podmiotów nie wykazało nieszczelności kontenera ani w czasie załadunku towaru, ani w czasie przeładunku ze statku na transport lądowy, ani w czasie kontroli przez niezależną firmę w magazynie pozwanego, ani też po zdaniu kontenera na depo,

-pracownicy powódki nie mają szkoleń, nie wykonują zawodowo czynności kontrolnych w zakresie kontenerów, nie sprawdzali szczelność uszczelek, zatem ich twierdzenia, że kontener był nieszczelny są co najwyżej subiektywną oceną wyeksponowaną na użytek tej sprawy, subiektywizm był jeszcze bardziej podbudowany poprzez zobaczenie taśmy klejącej i to od paczek, której obecność pracownicy przypisali domniemanej nieszczelności kontenera,

-taśma widoczna na zdjęciach jest bardzo poniszczona, porozrywana (jest zasadniczo w strzępach), nie widać by było też świeżo naklejana,

- powódka miała informację o stanie towaru i kontenera w czasie załadunku z raportu i ze zdjęć i gdyby budziło coś niepokój, nie zapłaciłaby za towar, co wynika z zeznań samej strony powodowej,

- powódka nie kwestionowała, że D. K. badał kontener w czasie opadów deszczu, nie było zacieków. Podobnie pracownicy powoda nie stwierdzili żadnych nacieków na ścianach kontenera. Twierdzili przede wszystkim, że podłoga kontenera była mokra,

- poza sporem jest, że transport został rozładowany, chociaż standard postępowania przy tego rodzaju szkodach nakazuje wstrzymać wszystkie czynności do czasu przyjazdu eksperta. Zachowanie strony powodowej uniemożliwiło D. K. dokładnie ustalenie rozmiaru szkody w towarze,

- zeznania strony powodowej i świadków strony powodowej , przy braku szacunku rozmiaru szkody przez eksperta D. K. i braku faktury za utylizację części obuwia i faktur sprzedażowych pozostałej części, czyni niemożliwym oszacowanie wysokości szkody w przedmiotowej sprawie a przedstawiane przez powódkę szacunki są bardzo ogólnikowe ,

- nie są wiarygodne w świetle logiki i wiedzy zeznania A. P. złożone w charakterze strony powodowej, a nadto w konfrontacji z zeznaniami świadka M. J., że powód nie wiedział, kto będzie podwykonawcą pozwanej w zakresie przewozu, bowiem od tego zależała cena usługi, czas transportu, na co powódka musiała wyrazić zgodę. Nie są wiarygodne zeznania powoda, że kontener był tak nieszczelny, że była szczelina między ścianami kontenera i drzwiami i że tam gdzie były szczeliny była naklejona taśma i w tych miejscach lała się woda, a rzeczoznawca D. K. stwierdził, że światło przebijało się przez folię, bo świecił latarką. Zeznania w zakresie nieszczelności kontenera pozostają w rażącej sprzeczności z dokumentami potwierdzającymi stan kontenera w dacie załadunku towaru w Bangladeszu, wynikami kontroli technicznej w porcie, zeznaniami świadka D. K. oraz świadka M. K., nadto z raportem przygotowanym przez firmę (...) Sp. z o. o. z dnia 23 kwietnia 2014 r. i są złożone na użytek tej sprawy. Powiązanie nieszczelności kontenera ze zwykłą taśmą do klejenia paczek nie może się ostać w świetle logiki i doświadczenia życiowego, a zeznania świadka D. K. wskazują na możliwość pozostawienia tego rodzaju oklejenia, czy pozostałości w sytuacji dezynfekcji kontenerów przychodzących z tego kierunku.

Powód żadnych środkiem dowodowym nie wykazał na jakim etapie powstała szkoda, a zebrany materiał dowodowy wskazuje co najwyżej na prawdopodobieństwo załadowania do niezaklejonych worków foliowych zawilgoconych butów, które w szczelnym kontenerze, przy odpowiednej temperaturze zaczęły odparowywać wodę. Jest to jednakże jedynie hipoteza. Nawet gdyby przyjąć, ze kontener nie jest szczelny, to faktem jest, że materiał dowodowy wykazał ponad wątpliwość, że jego stan w dacie załadunku w Bangladeszu był dobry, co zresztą akceptował powód. Zatem za jego ewentualne uszkodzenie i zalanie towaru powinni odpowiadać przewoźnicy, a nie spedytor.

Sąd Okręgowy zważył, co nastę p uje:

Powództwo okazało się bezzasadne.

Okoliczności ustalone w przedmiotowej sprawie wskazują, że między stronami doszło do zawarcia typowej umowy spedycji, polegającej na zorganizowaniu transportu towaru od miejsca załadunku w Bangladeszu do miejsca odbioru w Ł.. Pozwana Spółka świadczy jedynie usługi spedycyjne, nie jest przewoźnikiem i nigdy w okresie wieloletniej współpracy z powódką nie zawierała innego rodzaju umowy. Zeznani strony pozwanej, zeznania świadka M. J., treść maili, a wreszcie zakres przedmiotowy określony na fakturach wystawianych przez pozwaną świadczą, że zawarta w formie ustnej umowa jest typową umową spedycyjna i tak należy tłumaczyć oświadczenia woli stron (art. 65 k.c.).

Zgodnie z art. 794 § 1 k.c. przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. W § 2 art. 794 k.c. Wskazano, że spedytor może występować w imieniu własnym albo w imieniu dającego zlecenie. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się do spedycji tylko o tyle, o ile nie jest ona uregulowana odrębnymi przepisami. (art. 795 k.c.).

Umowa spedycji jest rodzajem umowy o świadczenie usług. Jest umową wzajemną, odpłatną i konsensualną. Do elementów przedmiotowo istotnych umowy spedycji należy określenie przesyłki, rodzaju i zakresu usługi spedycyjnej oraz wynagrodzenia spedytora ( L. Ogiegło, w: System PrPryw, t. 7, 2011, s. 908–909). Jest ona ponadto umową jednostronnie kwalifikowaną, gdyż w roli spedytora może występować tylko i wyłącznie osoba lub podmiot świadczący usługi spedycyjne w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Zaciągnięcie zobowiązania do świadczenia usług spedycyjnych przez osobę lub podmiot nieprowadzący przedsiębiorstwa spedycyjnego spowoduje, że umowa taka nie będzie stanowić umowy spedycji w rozumieniu KC. W takiej sytuacji umowa taka będzie z reguły kwalifikowana jako umowa nienazwana, do której odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy o zleceniu ( M. Sychowicz, w: Gudowski, Komentarz, 2013, Ks. III, cz. 2, art. 794, Nb 2).

Zgodnie z Art. 796 k.c. Jeżeli przepisy tytułu niniejszego albo przepisy szczególne nie stanowią inaczej, do umowy spedycji stosuje się odpowiednio przepisy o umowie zlecenia.

Nie ulega zatem wątpliwości, że umowa spedycji nie jest umową rezultatu, ale starannego działania. Pozwana Spółka, jak wynika z poczynionych ustaleń, dołożyła wszelkiej wymaganej w stosunkach gospodarczych staranności przy realizacji umowy (art. 355 k.c.), a do przewozu wybrała uznanych, znanych na rynku międzynarodowych przewoźników, którzy zapewnili czas transportu i cenę usługi zaakceptowana prze stronę powodową. Pozycja na rynku usług przewozowych podmiotów H. – L. oraz (...) Sp. z o.o. powinna być poza sporem między stronami, bowiem wynika to ogólnie dostępnej wiedzy. Pozwana Spółka na datę realizacji umowy sprawdziła aktualne certyfikaty i ubezpieczenia tych firm. Miała również pozytywne doświadczenia zawodowe w realizacji przewozów przez te firmy.

Trafnie zatem pozwana wywodzi, że została zwolniona z odpowiedzialności za szkodę na podstawie art. 799 k.c., zgodnie z którym spedytor jest odpowiedzialny za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonaniu zlecenia, chyba że nie ponosi winy w wyborze.

W ocenie Sądu, pozwana nie ponosi winy w wyborze. S. w towarze nie została wyrządzona przy załadunku towaru, zatem nawet by przyjąć istnienie obowiązków umownych pozwanej w tej części przewozu, to zostały one prawidłowe wykonane. Powódka nie wykazała nie tylko na jakim etapie powstała szkoda, w jakich okolicznościach- bez opierania się na hipotezach, ale również nie wykazała wysokości szkody.

Powództwo zatem nie znajduje podstawy w art. 794 § 1 k.c. w zw. z art. 471 k.c., co spowodowało oddalenie powództwa jako bezzasadnego.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty procesu należnie stronie pozwanej od strony powodowej złożyły się opłata od pełnomocnictwa 17zł, koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika 3600zł. Sąd nakazał pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Okręgowego w Łodzi kwotę 200ł tytułem zwrotu wydatków na stawiennictwo świadków.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron,

2.  Uzasadnienie sporządzone przez sędziego.