Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 kwietnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przeliczył E. P. kapitał początkowy i ustalił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 90 898,28 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął: podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 712,76 zł (pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 58,38% - wyliczony z przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. 1986 – 1995 przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł); okresy składkowe (tj. 17 lat, 10 miesięcy i 24 dni – 214 miesięcy), nieskładkowe (7 miesięcy i 2 dni – 7 miesięcy), okresy sprawowania opieki nad dziećmi (3 lata – 36 miesięcy) przy zastosowaniu przelicznika 1,3 za każdy rok; współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 81,56 %; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

(decyzja k.67 – 67 odwrót plik I akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła E. P. wnosząc o jej zmianę poprzez dokonanie ponownego ustalenia kapitału początkowego w oparciu o najkorzystniejszy wariant. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że podczas swojej kariery zawodowej otrzymywała wyższe wynagrodzenie niż 58% przeciętnego wynagrodzenia (w szczególności w 1990 r.), a ponadto, że zaniżono jej staż pracy (od 1973 r. do 1998 r. w zasadzie nieprzerwanie, z przerwą na opiekę nad dzieckiem, pozostawała w zatrudnieniu).

(odwołanie k.2 – 3)

Decyzją z dnia 11 maja 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał E. P. emeryturę od 1 kwietnia 2016 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. W treści decyzji wskazano, że emerytura została ustalona zgodnie z art.26 ustawy emerytalnej, a do jej obliczenia przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 37.764,06 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 297 804,69 zł, średnie dalsze trwanie życia 251,30 miesięcy.

Wyliczona emerytura wyniosła 1.335,33 zł [(37.764,06 zł + 297.804,69 zł : 251,30]. Okresowa emerytura kapitałowa wyniosła 82,90 zł. Łączna kwota emerytury z FUS oraz okresowej emerytury kapitałowej wyniosła 1.418,23 zł.

(decyzja k.16 - 17 odwrót plik II akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła E. P. wnosząc o jej zmianę poprzez dokonanie ponownego przeliczenia emerytury na korzystniejszych zasadach. W ocenie skarżącej, wyliczona przez ZUS emerytura jest znacznie zaniżona zważywszy na hipotetyczne wyliczenia emerytury wnioskodawczyni z lat ubiegłych.

(odwołanie k.2 – 3 akt VIII U 1486/16)

W odpowiedzi na odwołania, pełnomocnik organu rentowego wniósł o ich oddalenie.

Postanowieniem z dnia 14 lipca 2016 r. Sąd zarządził połączenie sprawy o sygnaturze akt VIII U 1486/16 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 1485/16 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz zarządził ich prowadzenie pod sygnaturą VIII U 1485/16.

(postanowienie k.7 akt o sygn. VIII U 1486/16)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona E. P. urodziła się w dniu (...)

W dniu 23 marca 2016 roku ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę.

(wniosek k.1- 6 odwrót plik II akt ZUS)

Zaskarżoną decyzją z dnia 13 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył E. P. kapitał początkowy i ustalił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 90.898,28 zł.

(decyzja k.67 – 67 odwrót plik I akt ZUS)

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia ubezpieczonej w następującej wysokości:

-

za rok 1986 – 58.814 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 289.140 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 81,36 %,

-

za rok 1987 – 283.176 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 350.208 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 80,86 %,

-

za rok 1988 – 533.966 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 637.080 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 83,81 %,

-

za rok 1989 – 2.250.136 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 2.481.096 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 90,69 %,

-

za rok 1990 – 445.553 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 12.355.644 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 3,61 %,

-

za rok 1991 – 10.949.221 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 21.240.000 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 51,55 %,

-

za rok 1992 – 17.615.900 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 35.220.000 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 50,02 %,

-

za rok 1993 – 25.879.200 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 47.940.000 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 53,98 %,

-

za rok 1994 – 34.687.600 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 936 000,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 54,25 %,

-

za rok 1995 – 2 599,70 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 8.431,44 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 33,64 %,

Wyliczony na podstawie powyższych danych wskaźnik wyniósł 58,38 %.

(obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k. 54 plik I akt ZUS)

Decyzjami z dnia 14 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ustalił E. P. okresową emeryturę kapitałową w kwocie zaliczkowej (od dnia 24 marca 2016 r. tj. od nabycia prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przyznał jej emeryturę w kwocie zaliczkowej (od 24 marca 2016 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego).

(decyzja k.8 – 9 plik II akt ZUS , decyzja k.10 – 11 odwrót plik II akt ZUS)

W dniu 28 kwietnia 2016 r. ubezpieczona złożyła wniosek o wypłatę emerytury, po rozpatrzeniu którego wydano zaskarżoną decyzję z dnia 11 maja 2016 r.

(wniosek k.12- 12 odwrót plik II akt ZUS, decyzja k.16 - 17 odwrót plik II akt ZUS)

W okresie od 2 października 1986 r. do 31 grudnia 1990 r. E. P. była zatrudniona w Gminnej Spółdzielni (...) w A.. W okresie od 2 lutego 1986 r. do 31 stycznia 1990 r. E. P. zajmowała stanowisko kierownika sklepu, a w okresie od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1990 r. agenta sklepu.

(świadectwo pracy k.34 – 34 odwrót)

Wynagrodzenie E. P. w 1990 r. wyniosło 445 553,00 zł.

(zaświadczenie k.29)

Od lutego 1990 r. E. P. była agentem sklepu należącego do Gminnej Spółdzielni (...) w A. (wcześniej pracowała w tym sklepie jako pracownik). E. P. prowadziła sklep samodzielnie i pracowała od godziny 7 do godziny 18 (w okresie prac sezonowych sklep był otwarty dłużej). Towar do sklepu był dostarczany przez Spółdzielnię, która następnie dokonywała jego rozliczenia. Wnioskodawczyni odprowadzała utarg do Spółdzielni i na tej podstawie ustalano należne jej wynagrodzenie. Prowadzenie sklepu było korzystne dla wnioskodawczyni pod względem finansowym. Składki na ubezpieczenie rozliczała Spółdzielnia. Od 1991 r. E. P. prowadziła sklep w ramach własnej działalności gospodarczej.

(zeznania wnioskodawczyni min.00:09:46 – 00:17:23 protokołu rozprawy z dnia 5 lipca 2017 r. , płyta CD k.74)

Wskaźnik wysokości kapitału początkowego przy przyjęciu za okres od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1990 r. minimalnego wynagrodzenia wyniósł 60,42% a wysokość kapitału początkowego wyniosła 92.327,84 zł (po dokonaniu waloryzacji 302.488,25 zł. Wysokość hipotetycznej emerytury na dzień 24 marca 2016 r. wyniosła 1 340,09 zł.

Wskaźnik wysokości kapitału początkowego przy przyjęciu za okres od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1990 r. wynagrodzenia odpowiadającego kwocie 60% przeciętnego wynagrodzenia wskaźnik wysokości podstawy wyniósł 63,88% a wysokość kapitału początkowego wyniosła 94.756,42 zł (po dokonaniu waloryzacji 310.444,88 zł). Wysokość hipotetycznej emerytury na dzień 24 marca 2016 r. wyniosła 1.371,43 zł.

(wyliczenia ZUS - k. 71, k.82, k.98)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zawartej w aktach organu rentowego, dokumentacji osobowej ubezpieczonej, a odnoszącej się do kwestionowanego przez nią okresu, a także w oparciu o jej zeznania.

Organ rentowy dokonał hipotetycznego wyliczenia wysokości kapitału początkowego, a także emerytury E. P. w trzech wariantach

1)  z uwzględnieniem w okresie od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1990 r. minimalnego wynagrodzenia,

2)  z uwzględnieniem w okresie od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1990 r. wynagrodzenia odpowiadającego kwocie 60% przeciętnego wynagrodzenia,

3)  z uwzględnieniem w okresie od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1990 r. treści §20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r.

Sąd przyjął, że wyliczenia dokonane przez ZUS w II wariancie powinny zostać uwzględnione wnioskodawczyni przy wyliczaniu wartości kapitału początkowego oraz kwoty należnej jej emerytury. Podkreślić bowiem należy, iż przy wyliczaniu wartości wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego uwzględnia się podstawę wymiaru składek, a zgodnie z obowiązującym w spornym okresie §22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego, podstawa wymiaru składek zadeklarowana przez jednostkę gospodarki uspołecznionej nie mogła być niższa niż 60% przeciętnego wynagrodzenia. Tym samym, pozostałe warianty wyliczeń dokonanych przez ZUS nie mogły zostać uwzględnione, gdyż były sprzeczne ze wskazaną regulacją (wariant I odnosił się do wynagrodzenie minimalnego, zaś wariant III został obliczony na podstawie przepisu odnoszącego się do wysokości należnej składki, a nie podstawy jej wymiaru).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie E. P. jest uzasadnione.

Istota sporu w niniejszym postępowaniu sprowadziła się do rozstrzygnięcia czy organ rentowy prawidłowo ustalił wysokość kapitału początkowego wnioskodawczyni, a co za tym idzie czy prawidłowo ustalono również wysokość należnej jej emerytury.

Zgodnie z treścią art.173 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 roku poz. 1383) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art.174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art.26 ust.3 dla osób w wieku 62 lat (art.173 ust.2 ww. ustawy). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art.173 ust.3 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art.174 ust.1 i 2 ww. ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art.53, z uwzględnieniem ust.2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1.  okresy składkowe, o których mowa w art.6,

2.  okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 punkt 5,

3.  okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 punkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego, w myśl ust.3 art.174 ww. ustawy, ustala się na zasadach określonych w art. 5, 16, 17 ust.1 i 3 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed 1 stycznia 1999 roku.

Istota niniejszego postępowania sprowadziła się do rozstrzygnięcia czy możliwym jest przyjęcie innych wartości wynagrodzenia przy wyliczaniu kapitału początkowego ubezpieczonej. Nie ulegało bowiem wątpliwości, że wartość kapitału początkowego ubezpieczonej przekłada się bezpośrednio na wysokość świadczenia emerytalnego.

Ubezpieczona E. P. urodziła się w dniu (...) i zgodnie z art.24 ust.1a punkt 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wiek emerytalny osiągnęła w dniu 24 marca 2016 r., a zatem jej emerytura musiała zostać ustalona w oparciu o art.26 ww. ustawy.

W myśl wskazanego artykułu emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 (podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art.40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust.1a i 1b oraz art.185) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Postępowanie w niniejszej sprawie sprowadziło się zatem do ustalenia czy możliwym jest przyjęcie do obliczenia kapitału początkowego oraz emerytury wnioskodawczyni wyższego wynagrodzenia niż przyjęte przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za okres jej pracy w charakterze agenta sklepu należącego do Gminnej Spółdzielni (...) w A. od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1990 r.

Zgodnie z treścią §21 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. nr 237, poz.1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja §21 ust.1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku §20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. nr 10, poz.49) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 roku - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997 roku - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 roku - III AUr 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III AUr 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych może być uwzględnione tylko wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez ubezpieczoną w danym okresie, a nie zaś wynagrodzenie ustalone na podstawie przypuszczeń czy też uśrednień. Jedynie wynagrodzenie ubezpieczonej ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje wątpliwość, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru.

W niniejszej sprawie o ile nie ulegało wątpliwości, że ubezpieczona w spornym okresie świadczyła pracę na rzecz Gminnej Spółdzielni (...) w A. będąc agentem sklepu , o tyle dokumentacja pracownicza z ww. zakładu pracy nie odnosiła się do wysokości osiąganych przez nią zarobków. Niemniej jednak stanowisko organu rentowego, który za rok 1990 r. uwzględnił wnioskodawczyni jedynie zarobki osiągane przez nią na podstawie stosunku pracy (do 31 stycznia 1990 r.) nie mogło zasługiwać na aprobatę. W rozpatrywanym okresie obowiązywała ustawa o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia z dnia 19 grudnia 1975 r. (Dz.U. nr 45, poz. 232 ze zm.), a od dnia 1 stycznia 1990 roku rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 roku w sprawie wysokości wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. nr 7, poz.41 ze zm.). W myśl §20 ust.1 powyższej wskazanego rozporządzenia, składka na ubezpieczenie społeczne osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej (a taką z pewnością była Gminna Spółdzielnia (...) w A.) na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia oraz osób z nimi współpracujących wynosiła, z zastrzeżeniem §21, 40% podstawy wymiaru składki. Z kolei zgodnie z §22 podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie stanowił, z zastrzeżeniem ust.2, dochód bieżąco zadeklarowany przez jednostkę gospodarki uspołecznionej za zgodą osoby, która zawarła umowę, nie niższy jednak od kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego wynagrodzenia i nie wyższy od dochodu zadeklarowanego za poprzedni miesiąc więcej niż o 50%. Rozporządzenie to, w §25, stosowanym odpowiednio poprzez §26a do składek na ubezpieczenie społeczne osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia na rzecz innych niż uspołecznione zakładów pracy i osób fizycznych, nakładało na jednostkę, która zawarła umowę, obowiązek rozliczania co miesiąc składek na ubezpieczenie osób wykonujących umowę (ust.1) oraz przesyłania deklaracji rozliczeniowej i opłacania całości należnej składki na ubezpieczenie osób wykonujących umowę, po potrąceniu świadczeń finansowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ust.3) przy uwzględnieniu zasad i trybu opłacania składek oraz pokrywania i rozliczania świadczeń pieniężnych stosowanych do zakładów pracy (§14 ust.4 i §15-18 rozporządzenia). Z przepisów powyżej cytowanego rozporządzenia wynikało, iż składkę na ubezpieczenie osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej, opłacały w odpowiednich częściach jednostka gospodarki uspołecznionej, która zawarła umowę i ubezpieczony (płatnikiem była jednostka gospodarki ubezpieczonej).

Mając na uwadze powyżej przytoczone przepisy należy przyjąć, że podstawa wymiaru składki odprowadzanej za wnioskodawczynię przez Gminną Spółdzielnię (...) w A. za okres od 1 lutego do 31 grudnia 1990 roku wynosiła co najmniej 60% przeciętnego wynagrodzenia. Tym samym możliwym jest przyjęcie do ustalenia wysokości kapitału początkowego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego o wartości 63,88%. Ustalenie wyższego wskaźnika podstawy wymiaru spowodowało wzrost kapitału początkowego a tym samym wysokości emerytury.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz E. P. kwotę 360 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił zgodnie z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz.1800 ze zm.) w związku z §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1668) tj. w brzmieniu obowiązującym do 26 października 2016 r.

(S.B.)

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe, zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.

12.10.2017 r.