Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 listopada 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił L. D. (1) prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony co prawda legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych , ale nie udowodnił 25 - letniego okresu składkowego i nieskładkowego tj. stażu sumarycznego.

/decyzja k.20-20 odwrót plik III akt ZUS/

W dniu 4 grudnia 2015 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie H. D. od w/w decyzji w , którym wniósł o rozpoznanie jego sprawy z uwzględnieniem jego pracy w gospodarstwie rolnym.

/odwołanie k.2/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił , że na dzień wydania powyższej decyzji organ rentowy uwzględnił wszystkie udokumentowane i nie budzące wątpliwości polskie okresy ubezpieczenia przebyte od dnia 31 grudnia 1998 r.

/ odpowiedź na odwołanie k.4-6/

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił L. D. (1) prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony, co prawda, legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych , ale nie udowodnił 25 - letniego okresu składkowego i nieskładkowego tj. stażu sumarycznego. Jak podkreślił organ rentowy, nie było możliwym uwzględnienie wnioskodawcy okresu pracy w gospodarstwie rolnym dziadka od 1 lipca 1972 r. do 8 lipca 1974 r. , ponieważ L. D. (2) nie był jego domownikiem , a co istotne zamieszkiwał w innej miejscowości.

/decyzja k.59-59 odwrót plik III akt ZUS/

W dniu 24 maja 2016 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie H. D. od w/w decyzji. W treści odwołania pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie H. D. prawa do emerytury oraz podniósł ,że okres od 1 lipca 1972 r. do 8 lipca 1974 r. powinien zostać zaliczony wnioskodawcy do ogólnego stażu pracy. Jak podkreślił pełnomocnik , H. D. w ww. okresie pracował codziennie w gospodarstwie rolnym swojego dziadka , które , ze względu na swoje rozmiary ( liczyło 14 ha) wymagało pracy wielu osób. W ramach wykonywanych czynności , wnioskodawca zajmował się m.in. przygotowywaniem karmy dla zwierząt , ich karmieniem , wykonywał prace polowe czy też zajmował się młóceniem zboża i przygotowywaniem śruty na karmę. W treści odwołania wskazano również ,że do 1981 r. H. D. zamieszkiwał wraz z rodzicami i 8 rodzeństwa w miejscowości W. oddalonej od gospodarstwa rolnego dziadka o 1200 m ² , a biorąc pod uwagę fakt ,że był on osobą bliską dla gospodarza i podczas pracy w gospodarstwie pozostawał na jego wyżywieniu powinien zostać uznany za domownika.

/odwołanie k.2-6 akt o sygn. VIII U 1437/16/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił , że na dzień wydania powyższej decyzji organ rentowy uwzględnił wszystkie udokumentowane i nie budzące wątpliwości polskie okresy ubezpieczenia przebyte od dnia 31 grudnia 1998 r.

/ odpowiedź na odwołanie k.4-6 akt o sygn. VIII U 1437/16/

Zarządzeniem z dnia 29 lipca 2016 r. Sąd Okręgowy w Łodzi zarządził o połączeniu sprawy VIII U 1437/16 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą VIII U 1071/16 oraz postanowił prowadzić ją pod numerem VIII U 1071/16

/zarządzenie k.16 akt o sygn. VIII U 1437/16/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony L. D. (2) urodził się (...).

/bezsporne/

W dniu 9 lipca 2015 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę, po którego rozpatrzeniu, w dniu 5 listopada 2015 roku wydano decyzję, mocą której odmówiono mu prawa do emerytury. W treści decyzji wskazano ,że wnioskodawca legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych ( 16 lat , 8 miesięcy i 11 dni) , nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego , ukończył wymagany wiek , ale nie legitymuje się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym 25 lat ( organu rentowy zaliczył mu do stażu pracy okres w wymiarze 23 lat , 5 miesięcy i 14 dni).

/wniosek k.1-8 plik II akt ZUS oraz decyzja k.20-20 odwrót plik III akt ZUS/

Po ponownym rozpatrzeniu wniosku z dnia 9 lipca 2015 r. organ rentowy wydał w dniu 20 kwietnia 2016 r. decyzję , w której podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/decyzja k.59-59 odwrót plik III akt ZUS/

Właścicielem działki o numerze (...) ( o powierzchni 14,1200 ha) zlokalizowanej w obrębie geodezyjnym R. w okresie od 1965 r. do 1973 r. był I. G. , a w okresie od 1973 r. do 1980 r. P. J..

/zaświadczenie k.19 plik II akt ZUS oraz zaświadczenie k. 20 plik II akt ZUS/

I. G. był dziadkiem wnioskodawcy , a P. J. jego wujem.

/zeznania wnioskodawcy k.64 odwrót w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami k. 62 - 63 odwrót/

W okresie od 8 sierpnia 1955 r. do 10 marca 1981 r. L. D. (2) zameldowany był na pobyt stały w miejscowości W. przy ulicy (...).

/zaświadczenie k.21 plik II akt ZUS/

Działka o numerze (...) zlokalizowana w obrębie geodezyjnym R. znajdowała się w odległości 1200 metrów od miejsca, gdzie wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały.

/zaświadczenie k.29,zeznania wnioskodawcy k.64 odwrót w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami k. 62 - 63 odwrót/

W latach 1970 – 1974 L. D. (2) uczęszczał do Technikum (...) w K., zlokalizowanym w odległości 30 km od miejsca jego zamieszkania , a codzienne dojazdy autobusem (...) zajmowały mu 30 minut w jedną stronę. Wnioskodawca wyjeżdżał z przystanku autobusowego około godziny 7 ( do przystanku dojeżdżał rowerem) , a powracał tuż po zakończeniu zajęć ( koniec zajęć następował około godziny 13).

/świadectwo szkolne k.60 oraz zeznania wnioskodawcy k.64 odwrót w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami k. 62 - 63 odwrót/

W okresie nauki w szkole średniej, L. D. (2), oprócz uczęszczania na zajęcia szkolne, zajmował się pracą w gospodarstwie rolnym ( liczącym 14 ha powierzchni – 10 ha ziemi ornej i 3-4 ha łąk), należącym do jego dziadka. W gospodarstwie hodowane były świnie (w ilości 20 – 30 sztuk), krowy ( w ilości 6-8 sztuk) , cielaki ( w ilości 3-4) oraz drób , a na polach uprawnych - uprawiano zboża i ziemniaki. Obsługą gospodarstwa zajmowały się osoby stale tam przebywające tj. wnioskodawca , jego ciotka A. , wuj P. , kuzyn A. ,a w okresie intensywnych prac sezonowych także 5-6 osób, zatrudnianych w tym celu. Wnioskodawca pracował w gospodarstwie rolnym cały rok, w wymiarze przekraczającym 4 godziny dziennie czyli przekraczającym co najmniej połowę pełnego wymiaru czasu pracy , i w zależności od pory roku wykonywał stosowne czynności. W okresie zimowym L. D. (2) zajmował się przygotowywaniem karmy dla zwierząt , młóceniem zboża oraz przygotowywaniem opału ( w tym celu wycinał drzewa). W porze wiosennej wnioskodawca zajmował się przygotowywaniem pola do obsadzenia ziemniakami oraz obsiania zbożem. W lecie wnioskodawca brał udział w żniwach oraz zajmował się sianokosami. Jesienią zaś ,L. D. (2) zajmował się wykopkami oraz wywożeniem obornika na pole. Wnioskodawca rozpoczynał pracę w gospodarstwie o godzinie 5 rano ( karmił wówczas zwierzęta) , a po upływie 1,5 godziny wyjeżdżał do szkoły. Po powrocie ze szkoły ( co następowało około godziny 14 ), wnioskodawca ponownie zajmował się wykonywaniem czynności bieżących w gospodarstwie, zależnych od pory roku . Dzienny czas pracy wnioskodawcy w gospodarstwie wynosił 6 godzin. W okresie żniw , wnioskodawca, praktycznie przez cały dzień pracował w polu przy pracach żniwnych , także wykonując bieżące czynności przy zwierzętach hodowlanych tzn. pojenie , karmienie zwierząt, przygotowywanie karmy dla nich. Gospodarstwo nie było zmechanizowane , a wszelkie prace polowe wykonywano przy pomocy koni. Oprócz , wskazanych czynności , wnioskodawca , codziennie wykonywał obowiązki, związane z pracami przy zwierzętach hodowlanych.

Rodzice wnioskodawcy nie posiadali własnego gospodarstwa rolnego.

/zeznania świadków: M. M. k.64, S. P. k.64-64 odwrót oraz zeznania wnioskodawcy k.64 odwrót w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami k. 62 - 63 odwrót /

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów jak i osobowych źródeł dowodowych, w postaci zeznań wnioskodawcy i świadków. Podkreślić należy ,że zarówno świadek M. M. jak i świadek S. P. , ze względu na fakt zamieszkiwania w sąsiedztwie gospodarstwa, gdzie pracował wnioskodawca , mieli pełną wiedzę, co do charakteru oraz specyfiki prac w nim wykonywanych, oraz obowiązków jakie miał wykonywać L. D. (2). Świadkowie ci nie mają żadnego interesu w tym, by zeznawać na jego korzyść, gdyż są dla niego osobami obcymi. Zeznania ubezpieczonego oraz świadków są spójne, logiczne, uzupełniają się i wzajemnie ze sobą korespondują, w związku z czym Sąd dał im wiarę w świetle całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania jest zasadne.

Wskazać należy , że zarówno mocą decyzji z dnia 5 listopada 2015 r. jak i decyzją z dnia 20 kwietnia 2016 r. ZUS odmówił L. D. (1) prawa do emerytury. Jednakże, zaskarżoną decyzją z dnia 20.04.2016r., ZUS uchylił decyzję z dnia 5.11.2015r. , a zatem została ona wyłączona z obrotu. Wobec powyższego ,wydanie wyroku w zakresie odwołania od tej decyzji [z dnia 5.11.2015r. ] jest zbędne . Zatem Sąd na podstawie art. 355 & 1 k.pc. umorzył, w punkcie 1 sentencji wyroku, postępowanie w zakresie objętym decyzją z dnia 5 listopada 2015 r.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz,

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Według treści § 3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania" uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych

warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach

Powołany (...) wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż Rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok SN z 15.12.1997 r. II UKN 417/97 - (...) i US (...) i wyrok SN z 15.11.2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, że wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe, co do wieku oraz nie przystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego i posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek dotyczący posiadania ogólnego stażu w ilości 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56 ustawy, jak okresy składkowe: okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki, przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia, przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Z powyższego wynika, że przepis art. 10 ust. 1 niniejszej ustawy, dopuszcza wyjątkowo możliwość traktowania okresów pracy w gospodarstwie rolnym tak jak okresów składkowych w ramach ubezpieczenia pracowniczego, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresów składkowych i nieskładkowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2004 roku, II UK 59/04, OSNAPiUS rok 2005/13/195).

Nadto w orzecznictwie przesądzono, że jedynie wykonywanie stałej pracy w gospodarstwie rolnym, w którym osoba zainteresowana zamieszkuje lub ma możliwość codziennego wykonywania prac związanych z prowadzoną działalnością rolniczą, w wymiarze nie niższym, niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, pozwala na przyjęcie ziszczenia się przesłanek z przepisu art. 10 ust. 1 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Stałość pracy nie musi co prawda oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, ale gotowość do podjęcia pracy rolniczej, jeżeli sytuacja tego wymaga. (vide wyrok SN z dnia 17 października 2008 roku, II UK 61/08 opubl. w L., wyrok SN z dnia 4 listopada 2003 roku, II UK 153/03 opubl. w L.).

Dla uznania pracy w gospodarstwie rolnym jako okresu uzupełniającego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 u.e.r.f.u.s. znaczenie ma stałość wykonywania pracy w gospodarstwie, przy czym nie musi to oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, lecz gotowość (dyspozycyjność) do podjęcia pracy rolniczej, z czym wiąże się też wymóg zamieszkiwania, osoby bliskiej rolnikowi, co najmniej w pobliżu gospodarstwa rolnego. Tym kryteriom zazwyczaj odpowiada praca domownika rolnika, który świadczy określone prace stale (codziennie) w wymiarze nie mniejszym niż połowa etatu. Zauważyć należy, że okres pracy w gospodarstwie rolnym jako okres uzupełniający nie jest okresem pracy sensu stricto. (Wyrok SA w Krakowie z dnia 24 września 2014 r., III AUa 1028/14, opubl. LEX nr 1515219)

Wnioskodawca może udowodnić wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi fakt i czasokres wykonania pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, po ukończeniu przez niego 16 roku życia, a do sądu orzekającego należy ocena, czy okres tej pracy może być uwzględniony i potraktowany jako okres o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z F U S. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2004 roku, III AUa 1326/03, OSA 2005/9/23/72).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 u.e.r.f.u.s. nie jest wyraźnie adresowany do osób objętych ubezpieczeniem społecznym z tytułu pracy w gospodarstwie rolnym (domowników) ani do osób zatrudnionych w gospodarstwie rolnym na podstawie umowy o pracę (pracowników); reguluje kwestie stażu emerytalnego wymaganego od innych ubezpieczonych niż rolnicy. Prawidłowa wykładnia art. 10 ust. 1 pkt 3 u.e.r.f.u.s. wymaga zatem gotowości (dyspozycyjności) do wykonywania pracy we wskazanym wyżej rozumieniu. (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18.09.2014 r., I UK 17/14, opubl. LEX nr 1538420)

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że w świetle art. 10 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wymogiem koniecznym do uwzględnienia okresu pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym jako okresu uzupełniającego jest wykonywanie stałej pracy w gospodarstwie rolnym i miał możliwość codziennego wykonywania prac związanych z pracę w gospodarstwie rolnym w wymiarze nie niższym a nawet wyższym, niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż wnioskodawca ukończył 16 lat w dniu 8 sierpnia 1971 r., a zatem istnieje możliwość uwzględnienia jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie zakwestionowanym przez organ rentowy tj. od 1 lipca 1972 r. do 8 lipca 1974 r. , o co też wnioskodawca wniósł. Ubezpieczony wykazał własnymi zeznaniami, popartymi zeznaniami świadków, że świadczył pracę w gospodarstwie rolnym. L. D. (2) wprawdzie w spornym okresie uczęszczał do Technikum (...) w K., to jednak szkoła ta znajdowała się w pobliżu miejsca jego zamieszkania , a sam dojazd do niej nie zabierał mu dużo czasu. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje ,że wnioskodawca spędzał w gospodarstwie rolnym większość dobowego czasu dnia, co nie może dziwić biorąc pod uwagę fakt zamieszkiwania w pobliżu gospodarstwa , bliskie relacje rodzinne z gospodarzem , brak posiadania przez rodziców wnioskodawcy własnego gospodarstwa rolnego , ale co istotne wielkość gospodarstwa. Zadania jakie wykonywał wnioskodawca były istotne , gdyż pozwalały na prawidłowe funkcjonowanie gospodarstwa . Godnym podkreślenia jest również fakt ,iż gospodarstwo nie było zmechanizowane, co sprawiało , że większość czynności wykonywano ręcznie czy też za pomocą konia , co niewątpliwie przekładało się na wydłużony czas, jaki poświęcano określonym czynnościom.

Mając na względzie powyższe, uznać należy, że wnioskodawca udowodnił w toku procesu, że w spornym okresie pracował nie mniej, niż cztery godziny dziennie w gospodarstwie rolnym.

W tym stanie rzeczy przyjąć należy, że ubezpieczony udowodnił wymagany 25 letni wymagany staż pracy wraz z powyższym okresem uzupełniającym.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 20 kwietnia 2016 r. i orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku, uznając odwołanie L. D. (1) za zasadne i stosownie do treści art.129 ust.1 w/w ustawy przyznał mu prawo do emerytury od 8 sierpnia 2015 r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik postępowania. Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W. na rzecz L. D. (1) kwotę 180 ( sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (tj. Dz. U. 2013, poz.490 , z późn. zm.).Sąd ustalając w/w kwotę wziął pod uwagę treść § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.( Dz. U. z 2015 roku , poz.1804).

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe, zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.