Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 191/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. O. (1)

Czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. określony w akcie oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. M. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w Ł. w dniu 15 listopada 2018 r za pośrednictwem swojego pracownika, I. K. zawarła z M. O. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Firma Handlowo – Usługowa (...) umowę o stałej, ramowej współpracy. Przedmiotem umowy było świadczenie przez firmę (...) usług przewozowych kruszyw sypkich jako podwykonawca firmy (...). Celem gospodarczym umowy było zwiększenie wolumenu przewozów dokonywanych ówcześnie przez firmę (...) na rzecz spółek Zakłady (...) S.A. z siedzibą w S. oraz (...) S.A. z siedzibą w K..

Przed zawarciem umowy, od przełomu czerwca i lipca 2018 roku, M. O. (1) udzielał A. M. i I. K. porad w zakresie sprzętu i licencji jakie muszą uzyskać, aby świadczyć usługi na jego rzecz. Przed zawarciem umowy oskarżony zapewniał, że będzie wypłacał pieniądze firmie pokrzywdzonej gdy tylko je dostanie oraz że jego firma ma stabilną pozycję na rynku, współpracuje z dużymi spółkami, w tym również państwowymi, a on sam jest osobą majętną i zawsze wywiązuje się ze swoich zobowiązań. Zapewniał również, że jego firma istnieje długo i nie ma problemów finansowych. W celu zwiększenia swojej wiarygodności przedstawił także umowy zawarte ze spółkami Zakłady (...) S.A. z siedzibą w S. oraz (...) S.A. z siedzibą w K. oraz referencje od firmy spedycyjnej średniej wielkości.

ramowa umowa o współpracy na świadczenie usług przewozowych

12-15

zeznania I. K.

19-26,

(...)- (...) – tom I sądowy

zeznania A. M.

(...)- (...) verte tom I sądowy

(...) tom II sądowy

Firma (...) realizowała zlecane przez firmę (...) przewozy w okresie od listopada 2018 roku do marca 2019 roku, w każdym tygodniu, tj. od poniedziałku do soboty. Wykonanie przewozów potwierdzane było za pomocą właściwych dokumentów tj. w szczególności WZ oraz CMR. Dokumenty te były odbierane przez kierowców oraz składane w siedzibie firmy (...) w każdą sobotę. Następnie, w poniedziałek kolejnego tygodnia firma pokrzywdzonej wystawiała faktury VAT dotyczące wykonanych wcześniej przewozów. Ich termin płatności był dłuższy niż zwyczajowo przyjęty w tego typu umowach i wynosił 90 dni, aby umożliwić uprzednie uzyskanie przez M. O. (1) wynagrodzenia od jego zleceniodawców. Wszystkie faktury z poprzedniego tygodnia były łączone w paczki i pozostawiane do osobistego odbioru przez M. O. (1).

zeznania I. K.

19-26,

(...)- (...) tom I sądowy

zeznania A. M.

(...)- (...) verte tom I sądowy

2864v- (...) tom II sądowy

W ramach współpracy, w okresie od 26 listopada 2018 r. do 27 marca 2019 r. firma (...) zrealizowała wszystkie zlecone przez firmę (...) przewozy i wystawiła na rzecz firmy (...) faktury z ich tytułu na łączną kwotę ponad 400.000,00 złotych brutto. M. O. (1) nie zgłaszał zastrzeżeń co do jakości oraz prawidłowości usług świadczonych przez firmę (...). Oskarżony odbierał wystawiane przez pokrzywdzoną faktury oraz dokumentację przewozów w siedzibie jej firmy, potwierdzając ich odbiór własnoręcznym podpisem. Jednocześnie oskarżony wystawiał weksle in blanco na zabezpieczenie wykonania zobowiązań wynikających z faktur oraz w dalszym ciągu zlecał wykonywanie przewozów na jego rzecz. W okresie od dnia 6 marca 2019 roku do dnia 29 marca 2019 roku M. O. (1) odmawiał podpisania wystawianych faktur oraz wystawienia kolejnych weksli na zabezpieczenie ich wykonania.

zeznania I. K.

Z. R., M. L., Ł. S.

19-25,

(...)- (...) tom I sądowy

(...), (...)

966v-967, (...)

Zeznania K. S.

M. N.

1010- (...), 2721v tom I sądowy

428-430, 2721v

weksle in blanco wystawione przez M. O. (1)

81, 98, 105, 107, 127, 144, 159, 170, 185, 203, 218-219, 220, 241, 253, 266

deklaracje wekslowe

79-80, 96-97, 103-104, 106, 125-126, 142-143, 157-158, 171-172, 183-184, 201-202, 218-219, 239-240, 251-252, 264-265

faktury VAT

83-95, 99-102, 108-124, 129-141, 145-156, 160-169, 173-182, 186-200, 204-217, 221-238, 242-250, 254-263, 267-304

Na przełomie lutego i marca 2019 roku, po upływie terminu płatności pierwszych z wystawionych faktur, firma pokrzywdzonej wezwała M. O. (1) do zapłaty za należności wynikające z wystawionych faktur. M. O. (1) dobrowolnie przelał na rzecz pokrzywdzonej kwotę 28.178,74 złotych w dniu 6 marca 2019 roku wynikającą z dwóch transz faktur. W późniejszym czasie M. O. (1) zbywał przedstawiciela firmy pokrzywdzonej i podejmował próby odsunięcia w czasie terminu zapłaty należności. Wobec nieuiszczenia wymagalnych zobowiązań, pokrzywdzona wypełniła wystawione przez M. O. (1) weksle i wezwała go do ich wykupu. Po bezskutecznym upływie zakreślonego terminu pokrzywdzona skierowała sprawę na drogę postępowania cywilnego i uzyskała nakazy zapłaty w zakresie wymagalnych oraz uznanych przez oskarżonego zobowiązań. Na drogę postępowania sądowego nie zostały skierowane faktury z marca 2019 roku niepodpisane przez M. O. (1). W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego komornik wyegzekwował od M. O. (1) kwotę 65.524,21 złotych i ustalił, że M. O. (1) nie posiada już majątku pozwalającego na dalsze prowadzenie skutecznej egzekucji.

zeznania I. K.

19-25, (...)- (...), (...)- (...)

potwierdzenie transakcji

125, 128

protokół oględzin akt komorniczych

456-457

kopia akt komorniczych Km 198/19

458-603

kopia akt komorniczych Km 201/19

604-761

kopia akt komorniczych GKm 12/19

762-797

kopia akt komorniczych GKm 11/19

798-834

kopia akt komorniczych GKm 2/19

835-918

kopia akt komorniczych GKm 10/19

919-954

W trakcie postepowania egzekucyjnego dzwonił do kontrahentów by wstrzymali się z wystawianiem faktur. W maju/czerwcu 2019 roku oskarżony „przepisał” firmę na żonę J. O. (1). J. O. (1) założyła bowiem jednoosobową działalność gospodarczą, która zajęła miejsce firmy męża korzystając z tych samych pojazdów ciężarowych, pracowników itp. Oskarżony zalegał także z płatnościami na rzecz swoich pracowników.

zeznania I. K.

Z. R., M. L., Ł. S.

Zeznania K. S.

M. N.

19-25,

(...)- (...) tom I sądowy

(...), (...)

966v-967, (...)

1010- (...),2721v tom I sądowy

428-430

2721v

Oskarżony realizował obowiązek podatkowy lecz z opóźnieniem. Na dzień 12 lipca 2021 roku posiadał zaległości w podatku od towarów i usług za 2018 rok w kwocie 14307,44 zł.

Pismo US Ł. wraz z załącznikami

(...) i następne

M. O. (1) w okresie trwania umowy z A. M. pozostawał w stałych stosunkach gospodarczych ze spółkami Zakłady (...) S.A. z siedzibą w S. oraz (...) S.A. z siedzibą w K., od których otrzymywał zlecenia przewozu. Podmioty te nie miały istotnych zastrzeżeń co do jakości i terminowości wykonywania zleconych mu usług i nie kwestionowały swoich zobowiązań. Płatności od zleceniodawców za świadczenie usług przewozowych wpływały w terminie na należące do M. O. (1) rachunki bankowe.

zestawienie faktur VAT wystawionych przez M. O. (1)

353-354 verte

zestawienia kwot przekazanych M. O. (1)

355-359, 337-341

zeznania R. T. i P. M.

415 verte-416, (...)- (...)

(...) tom II sądowy

W okresie współpracy z firmą (...) kondycja finansowa jego firmy była dobra. M. O. (1) posiadał środki finansowe pozwalające na realizację zobowiązań wynikających z zawartej umowy. Przez cały okres obowiązywania umowy z A. M., dysponował on na jednym z rachunków bankowych wolnymi środkami pieniężnymi w wysokości pozwalającej na zaspokojenie bieżących zobowiązań finansowych wobec pokrzywdzonej. M. O. (1) przeznaczał otrzymywane od zleceniodawców środki na zaspokojenie swoich bieżących potrzeb konsumpcyjnych. Ponadto M. O. (1) użytkował przed zawarciem umowy kilka samochodów klasy wyższej na podstawie umów leasingu, a już w czasie trwania współpracy z firmą (...) zawarł kolejną umowę leasingu samochodu A. (...). W 2019 roku, już po wypowiedzeniu umowy, M. O. (1) nabył wraz z żoną dom jednorodzinny.

zeznania K. K. (1)

411-412

zeznania I. K.

zeznania K. K. (2)

19-25, (...)- (...)

(...)- (...)

kopia dokumentacji finansowej M. O.

(...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)-1700, (...)- (...), (...)-2410

zeznania M. L.

424-427, (...)- (...) verte

Zeznania M. U.

2480- (...)

(...) tom I sądowy

zeznania Z. R.

440 verte-441, (...) verte

M. O. (1) ma dane osobowe jak na k. 2580-2581. Był w przeszłości karany za przestępstwo przeciwko mieniu.

Na chwilę wyrokowania jest osobą niekaraną

dane osobopoznawcze

2580- (...)

dane o karalności

(...)

(...) tom II sądowy

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadków:

I. K., A. M., R. T., P. M., K. K. (1), M. L., Z. R., K. K. (2)

Zeznania M. U.

Zeznania świadków K. S. i M. N.

Zeznania wskazanych świadków zostały uznane przez Sąd za wiarygodne, bowiem ich treść korespondowała z zebranymi w toku postępowania dokumentami, zeznaniami innych świadków oraz ustalonymi zdarzeniami. Najistotniejsze znaczenie w sprawie miały zeznania I. K. oraz A. M., którzy szczegółowo opisali przebieg współpracy z oskarżonym, w tym sposób jego zachowania i podejmowane w toku współpracy działania, a także wytłumaczenia jakie przedstawiał po odmowie zapłaty.

Zeznania pozostałych świadków były natomiast istotne w zakresie w jakim wskazywały na fakt uzyskiwania oraz sposobu wydatkowania pieniędzy pochodzących z przestępstwa, tj. w szczególności że oskarżony otrzymywał umówione ze zleceniodawcami wynagrodzenie oraz prowadził konsumpcyjny styl życia, żył na wysokim poziomie jak to określił jego teść, w tym zapewniał o swojej majętności i korzystał z różnych pojazdów.

Świadek M. U. była pracownikiem biura rachunkowego należącego do J. O. (2). Prowadziła dokumentację firmy oskarżonego w zakresie m.in. rozliczeń ZUS, podatku Vat. Świadek wskazał, że firma (...) prosperowała dobrze. Brak podstaw by kwestionować te zeznania.

K. S. i M. N. to pracownicy firmy oskarżonego jak i firmy jego żony. Ich zeznania są ze sobą zbieżne. Wskazują na brak płatności wynagrodzeń za wykonaną pracę oraz trudności w ich odzyskaniu. Brak podstaw by je kwestionować.

1.1.1

Powołane wyżej dokumenty, a w szczególności deklaracje wekslowe, faktury VAT potwierdzenie transakcji, ramowa umowa o współpracy na świadczenie usług przewozowych, weksle in blanco wystawione przez M. O. (1), zestawienia kwot przekazanych M. O. (1), zestawienie faktur VAT wystawionych przez M. O. (1)

Powołane dokumenty nie były kwestionowane przez strony, przez co nie budziły zastrzeżeń co do ich wiarygodności.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia M. O. (1)

Zostały uznane za niewiarygodne w zakresie, w jakim nie znajdowały oparcia w zgromadzonych w sprawie dokumentach oraz okolicznościach podniesionych przez świadków, których zeznaniom sąd przyznał walor wiarygodnych. W szczególności na uwzględnienie nie zasługiwały podnoszone przez oskarżonego problemy z płynnością finansową, które miały być powodem nierealizowania zapłaty za usługi w terminie. W ocenie Sądu stanowiły one próbę rozmycia lub uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany czyn oraz stanowiły w istocie jedynie linię obrony oskarżonego.

1.1.1

Zeznania M. S. (1)

Zeznania świadka A. K. (1)

Zeznania J. O. (2)

Zeznania A. K. (2)

Zeznania M. S. należy uznać za wiarygodne, jednak nie wiele wnoszą one do sprawy. Oskarżony również świadkowi był dłużny pieniądze.

Zeznania te zasługują na wiarę, niemniej niewiele wnoszą one do sprawy.

Zeznania zasługują na wiarę, jednak niewiele wnoszą do sprawy podobnie jak zeznania A. K. (2), który nabył nieruchomość od J. O. (1).

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. O. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W przypadku przestępstwa oszustwa określonego w art. 286 § 1 k.k. wymaganym jest, aby sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego zachowania. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że konstrukcja oszustwa przez wykorzystanie znamienia "doprowadza", jako charakteryzującego właściwą czynność sprawczą, która może być realizowana przez wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, zakłada istnienie związku przyczynowego między zachowaniem sprawcy a zachowaniem pokrzywdzonego i rezultatem w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez tego ostatniego. Właściwe znamię czynnościowe "doprowadza" przesądza, że oszustwo jest przestępstwem materialnym, jego skutkiem zaś - niekorzystne rozporządzenie mieniem (por. wyrok SN z dnia 7 lutego 2001 r., IV KKN 496/00, LEX nr 51425). Przesądza to, że między zachowaniem sprawcy, polegającym na wprowadzeniu w błąd, wyzyskaniu błędu lub wyzyskaniu niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem musi zachodzić związek przyczynowy (por. wyrok SN z dnia 15 listopada 2002 r., IV KKN 618/99).

Zachowanie M. O. (1) wypełniło znamiona przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Oskarżony nawiązał bowiem współpracę gospodarczą z firmą (...) w zamiarze osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadzając ją w błąd co do zamiaru zapłaty za wystawiane przez nią faktury, przy czym swoim zamiarem obejmował również doprowadzenie A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci realizowania przez firmę (...) przewozów zlecanych przez oskarżonego bez świadczenia ekwiwalentnego z jego strony. W okolicznościach sprawy na zamiar oskarżonego wskazywał przede wszystkim sposób rozliczeń faktur za świadczone przez firmę (...) usługi, które zostały ukształtowane zgodnie z wyraźnym życzeniem oskarżonego, a które w istocie umożliwiły mu długotrwałe utrzymywanie stanu, w którym firma (...) na własne ryzyko i koszt realizowała przewozy, ponosząc wszystkie koszty związane z ich realizacją, a on sam pobierał wynagrodzenie od podmiotów zlecających powyższe przewozy, tj. Zakładów (...) S.A. z siedzibą w S. oraz (...) S.A. z siedzibą w K.. Oskarżony zapewniał przy tym pracownika A. M. o swojej ugruntowanej pozycji na rynku, współpracy z dużymi spółkami, dobrej sytuacji majątkowej i obowiązkowości w spłacaniu zobowiązań, udzielał porad i wskazówek oraz przedstawił stosowne referencje i wystawiał weksle in blanco, czym wprowadził pokrzywdzoną w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy. Oskarżony w toku współpracy otrzymywał całość wynagrodzenia od swoich zleceniodawców i zatrzymywał je dla siebie, nie wypłacając A. M. kwot należnych z tytułu powołanych w zarzucie faktur i przenosząc przy tym winę na swoich zleceniodawców.

Stan taki trwał w okresie od 15 listopada 2018 roku do 27 czerwca 2019 roku, tj. od daty zawarcia umowy ramowej do chwili upływu terminu płatności ostatniej z wystawionych przez firmę (...) faktur. Firma pokrzywdzonej z uwagi na odmowę zapłaty wynagrodzenia, a nawet odmowę podpisu faktur zaprzestała wykonywać przewozy w dniu 27 marca 2019 roku. Przedmiotem czynu zabronionego była wartość samych przewozów wykonanych przez firmę (...) na rzecz M. O. (1), a łączna kwota szkody poniesionej przez pokrzywdzoną wynikająca z faktur objętych zarzutem wynosiła (...).45 złotych. Pokrzywdzona A. M. otrzymała od oskarżonego i na skutek egzekucji komorniczej jedynie kwotę 93702,95 złotych do czasu, kiedy komornik ustalił, że oskarżony nie posiada majątku zdatnego do egzekucji. Z uwagi na wskazaną wyżej wysokość wyrządzonej szkody należało przyjąć, że przedmiotem czynu było mienie znacznej wartości. Stosownie bowiem do treści art. 115 § 5 k.k. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 złotych. W tej sytuacji ustawodawca przewiduje obostrzenie granic ustawowego zagrożenia, bowiem zgodnie z treścią art. 294 § 1 k.k. gdy przedmiotem przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. jest mienie znacznej wartości, sprawca takiego przestępstwa podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Oskarżony każdorazowo we wskazanym okresie, uzyskując świadczenie w postaci usługi przewozowej od A. M. i odmawiając zapłaty za fakturę VAT stwierdzającą wykonanie tej usługi działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu. Odstępy pomiędzy nieopłaconymi usługami nie przekraczały bowiem w przeważającej części tygodnia. W tej sytuacji zasadne było objęcie przypisanego sprawcy czynu konstrukcją czynu ciągłego z art. 12 § 1 k.k.

Istotne znaczenie w kontekście kwalifikacji prawnej przypisanego sprawcy czynu miała okoliczność, że oskarżony przeznaczał uzyskane od swoich zleceniodawców środki na zaspokojenie bieżących potrzeb konsumpcyjnych, w tym leasing samochodów luksusowych oraz nabycie domu. Do wniosku takiego prowadzi wprost okoliczność, że oskarżony, pomimo stwierdzonej w toku egzekucji komorniczej niewypłacalności, nadal prowadził tryb życia znacząco wykraczający ponad jego ujawniony stan majątkowy oraz w dalszym ciągu posiadał wspólnie z żoną zdolność do nabycia nieruchomości. W ocenie Sądu Okręgowego świadczy to o tym, że oskarżony z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu. Zgodnie z treścią art. 65 § 1 k.k. przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym. Wobec powyższego, sąd był zobowiązany do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności przewidzianej za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a mógł ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

W kontekście zmiany normatywnej dotyczącej odpowiedzialności za czyn ciągły, tj. art. 12 § 1 k.k. i zaostrzenia tej odpowiedzialności z dniem 24 czerwca 2020 r. (poprzez wprowadzenie do kodeksu art. 57b k.k., zgodnie z którym skazując za przestępstwo określone w art. 12 § 1 sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia), obowiązujący do tego czasu (od 1 lipca 2015 r.) - a zatem w chwili czynu oskarżonego - stan prawny był niewątpliwie względniejszy dla oskarżonego, przez co zgodnie z dyspozycją art. 4 § 1 k.k. należało stosować przepisy ustawy karnej obowiązującej w chwili popełnienia czynu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. O. (1)

1.

1.

W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu był wysoki, z uwagi na sposób popełnienia czynu, umyślne ( w zamiarze bezpośrednim ) naruszenie bardzo istotnego dobra prawnie chronionego jakim jest mienie oraz wartość wyrządzonej szkody.

Za zaostrzeniem kary przemawiały natomiast:

- znacząca wartość szkody poniesionej przez pokrzywdzoną,

- działanie w warunkach czynu ciągłego,

- sposób postępowania z korzyściami osiągniętymi z przestępstwa.

Okolicznością łagodzącą jest niekaralność oskarżonego w chwili orzekania gdyż skazanie ze stycznia 2018 roku za przestępstwa przywłaszczenia mienia powierzonego stanowiące ciąg przestępstw ulegało zatarciu.

W ocenie Sądu orzeczona w wyroku represja spełni cele stawiane karze, jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego występku oraz nie przekracza stopnia jego winy.

M. O. (1)

3.

1.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł środek kompensacyjny w postaci obowiązku częściowego naprawienia przez oskarżonego wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej A. M. kwoty 110.349,42 zł tytułem wynagrodzenia za nieuiszczone przez oskarżonego faktury VAT wystawione za wykonane przez firmę (...) usługi przewozu (k.2738 –wniosek). Wykonanie wszystkich zobowiązań przez A. M. nie budziło wątpliwości w świetle ustalonego stanu faktycznego. Z dokonanych w toku sprawy ustaleń wynikało również, że oskarżony nie wykonał zobowiązań wynikających z faktur o nr (...) oraz wszystkich następujących po sobie faktur objętych zarzutem wystawionych w okresie od 6 do 27 marca 2019 roku, począwszy od faktury VAT o nr (...) do faktury o nr (...). Pokrzywdzona nie dochodziła na drodze procesu cywilnego zapłaty za te faktury.

Wysokość należnych zobowiązań nie była również kwestionowana przez oskarżonego w toku procesu.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Stosownie do treści art. 627 k.p.k. od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

A. M. jako pokrzywdzona/ oskarżyciel posiłkowy w postępowaniu zwyczajnym przed sądem okręgowym była reprezentowana przez pełnomocnika z wyboru.

Pełnomocnik w/w wniósł o przyznanie kosztów zastępstwa w wysokości minimalnej. W toku postępowania sądowego wyznaczonych zostało 12 terminów rozpraw, stawka minimalna podlegała powiększeniu za każdy następny dzień o 20%.

Wobec powyższego, o zwrocie kosztów procesu na rzecz oskarżyciela posiłkowego Sąd na podstawie art. 627 w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku prawo o adwokaturze oraz § 11 ust. 2 pkt 5, § 11 ust. 7, § 15 oraz § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od M. O. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. M. 4080,00 zł tytułem kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie.

4.

O kosztach należnych na rzecz Skarbu Państwa Sąd orzekł natomiast w oparciu o art. 627 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 zł tytułem opłaty oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składały się wydatki w postaci:

- 30 zł za informację o osobie z K. stosownie do treści § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. poz. 861 z późn. zm.);

- 40 złotych tytułem ryczałtu za doręczenia na etapie postępowania przygotowawczego i przed sądem pierwszej instancji (20 zł stosownie do treści § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 663).).

7.  Podpis

Edyta Markowicz