Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

1. Na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20.02.2012r. w sprawie sposobu postępowania z protokołami przesłuchań i innymi dokumentami lub przedmiotami, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji (Dz.U.2012 poz. 219) wyłączono o pis początkowych elementów stanu faktycznego uzasadnienia i jako opatrzony klauzulą „poufne” złożono w Kancelarii (...) Sądu Okręgowego w Łodzi

W toku prowadzonych przez funkcjonariuszy policji czynności dokonano w w dniu 20 października 2014r. zatrzymania T. A. (1), a w dniu 27 października 2014r. zatrzymania R. D. (1). Dokonano przeszukań w ich miejscach zamieszkania. U R. D. (1) niczego wówczas nie zabezpieczono.

(protokoły zatrzymań k 4 t. P/25, k 4 t. P/16, protokoły przeszukań k 7-10 t. P/16, k 8-11 t. P/25)

W dniu 29 listopada 2014 r. w komórce wykorzystywanej wyłącznie przez R. D., jego konkubina K. Z. znalazła zawiniętą w folię brązową bryłę substancji AB - C. o masie 242,79 g. i silnym nieprzyjemnym zapachu. Przekazała ją policji.

(zeznania świadka K. Z. k 156 t P/25, k 201, 280, 401-402, protokół oględzin z k 49-53 t. P/25 oraz przeszukania z k 46-48 t. P/25, opinie kryminalistyczne z k 81-83, 144-150 t P/25)

Zabezpieczona w komórce R. D. substancja była taką samą substancją, którą sprzedał T. A. (1).

(zeznania świadka R. D. k 404)

AB - C. spełnia kryteria środka zastępczego w rozumieniu art. 4 pkt 27 ustawy z 29 lipca 2005 r., o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż w praktyce jest używana w takich samych celach jak substancje psychotropowe lub odurzające. Wykazuje działanie psychoaktywne. Należy do grupy kannabionidów. Powoduje stan głębokiego odprężenia, przyjemne wizje, wzrost wrażliwości. Zaburzenia w orientacji i stany euforyczne. Do działań niepożądanych należą napady psychotyczne i zgon, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.

(opinia kryminalistyczna z k 144-150 t P/25, opinia biegłej A. B. (1) k 202-202odw.)

Oskarżony był karany. (dane o karalności k 83-84 t P/35, k 408-409, wyroki k 28, 30-32, 34-35, 39-40, 49-50 t P/35)

A. Ł. (1) przesłuchiwany po raz pierwszy w postępowaniu przygotowawczym po postawieniu mu zarzutów udziału w grupie i uczestniczenia w dniu 6 marca 2014r. w obrocie substancją psychotropową w postaci amfetaminy w ilości co najmniej 1 000g. nie przyznał się i odmówił składania wyjaśnień. Tożsame stanowisko zajął podczas przesłuchania na posiedzeniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania (k 6 i 12 t P/35)

Oskarżony złożył pisemne oświadczenie, w którym nie wyraził zgody na pobranie od niego głosu do przeprowadzenia badań porównawczych. (k 17 t P/35)

W trakcie przeprowadzonego w postępowaniu przygotowawczym eksperymentu procesowego, w trakcie którego okazano oskarżonemu pięć kopert z substancjami i zadano pytanie „czy pośród tych substancji znajduje się jakakolwiek substancja , z którą miał kontakt na przykład w związku ze sformułowanymi wobec niego zarzutami, A. Ł. (1) wyjaśnił, że taka substancja znajduje się wśród okazywanych mu i jest to koperta z oznaczeniem nr 2. Oskarżony nie miał co do swojego rozpoznania żadnych wątpliwości. Podawał, że jest to haszysz syntetyczny tzw. plastelina. (k 51-54 t P/35, płyta DVD k 55 t P/35)

Po zmianie zarzutu i zarzuceniu mu czynu polegającego na sprowadzeniu niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia wielu osób przez wprowadzenie do obrotu co najmniej 1 kg szkodliwych dla zdrowia substancji AB – C. wspólnie i w porozumieniu z T. A. (1) i R. D. (1) oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. (k 94 (t P/35).

Podczas dwukrotnego przesłuchania przed sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego A. Ł. (1) jedynie w takim zakresie w jakim pozostawały w zgodności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. W pozostałym zakresie tej wiarygodności odmówił i potraktował wyłącznie jako wyraz linii obrony przyjęty na użytek toczącego się postępowania.

Jako wiarygodne Sąd ocenił te wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznawał się do postawionego mu zarzutu udziału w obrocie w dniu 6 marca 2014r. amfetaminą. Oskarżony był konsekwentny i stanowczy składając oświadczenia o nieprzyznaniu się do takiego czynu po przedstawieniu mu tegoż zarzutu. Ponadto jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego rzeczywiście obrót, dotyczył zupełnie innej niż amfetamina substancji.

Zasługują na wiarę te wyjaśnienia oskarżonego, w których po przedstawieniu mu zmienionego zarzutu przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jest to oświadczenie w pełni korelujące także z wyjaśnieniami złożonymi podczas eksperymentu procesowego.

Sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom oskarżonego A. Ł., w których wskazywał, że związek z postawionymi mu zarzutami ma substancja okazywana mu podczas eksperymentu procesowego – syntetyczny haszysz zwany plasteliną. Potwierdzeniem wyjaśnień złożonych przez oskarżonego podczas eksperymentu procesowego są także wyjaśnienia i zeznania T. A. i R. D. (1), z których także wynika, iż to właśnie ta substancja była przedmiotem dokonywanego przez nich obrotu. T. A. (3) wskazywał, że substancja, którą przekazał A. Ł. (1) jest to ta sama substancja, która była mu okazywana w trakcie eksperymentu. Z kolei R. D. (1) wskazywał ponadto, iż substancja, którą sprzedał T. A., jest to taka sama substancja, którą zabezpieczono w jego piwnicy i ta substancja, którą zbył T. A.. Jak wynika z protokołu przygotowania eksperymentu procesowego przeprowadzonego następnie z R. D., T. A. i A. Ł. na wskazanej przez nich kopercie rzeczywiście znajdowała się substancja, którą zabezpieczono w piwnicy R. D.. (k 129 t. P/25)

Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania świadka K. Z., która wskazała, że w dniu 29 listopada 2014 r., w komórce wykorzystywanej wyłącznie przez jej konkubenta R. D., znalazła zawiniętą w folię brązową bryłę substancji o silnym nieprzyjemnym zapachu. Przekazała ją policji. Okoliczności te potwierdza protokół oględzin z k 49-53 t. P/25 oraz przeszukania z k 46-48 t. P/25. Jak już wskazano powyżej sam R. D. nie zaprzeczał, że jest to zakupiona przez niego substancja, taka sama, jaką sprzedał T. A..

Jako wiarygodne sąd uznał opinie biegłych. Biegli zbadali zabezpieczona substancje i w oparciu o badania zidentyfikowali ją. Opinia kryminalistyczna z k 81-83 t P/25 wskazuje, że masa netto tejże substancji to 242,79 g., sama substancja to prawdopodobnie A. C.. Powyższą opinię potwierdza Opinia (...) Instytutu (...) z k 144-150, z której wynika bezspornie, że zabezpieczona substancja to AB-C.. Spełnia ona kryteria środka zastępczego w rozumieniu art. 4 pkt 27 ustawy z 29 lipca 2005 r., o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż praktyce jest używana w takich samych celach jak substancje psychotropowe lub odurzające. Wykazuje działanie psychoaktywne. Należy do grupy kannabionidów. Powoduje stan głębokiego odprężenia, przyjemne wizje, wzrost wrażliwości. Zaburzenia w orientacji i stany euforyczne. Do działań niepożądanych należą napady psychotyczne i zgon, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.

Biegła A. B. podała, że substancja była zupełnie nowa. Skutki są uzależnione od cech osobniczych konsumenta. Podkreśliła, że w literaturze spotykane są jednak informacje o zgonach wywołanych jej zażyciem tej substancji. Dodała, że nawet w Polsce z dużym prawdopodobieństwem wywołała zatrucie trzech mężczyzn w M.. Jeden z nich zmarł. W kwietniu 2014 r. wpłynął pierwszy wniosek do systemu wczesnego ostrzegania (...) Centrum (...) o zidentyfikowanie tej substancji. W Polsce została uznana za substancję potencjalnie niebezpieczną i została wymieniona w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 27 listopada 2015 r., w sprawie wykazu nowych substancji psychoaktywnych.

Sąd nie dał natomiast wiary oświadczeniom oskarżonego złożonym przed sądem, w których nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu ze względu na ich sprzeczność z powyżej opisanymi wyjaśnieniami oskarżonego A. Ł. złożonymi w postępowaniu przygotowawczym. Jeszcze raz podkreślić należy, iż o prawdziwości wyjaśnień oskarżonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym świadczy fakt, iż początkowo, kiedy prowadzący postepowanie błędnie interpretowali substancję jaka była przedmiotem obrotu przez oskarżonego, ten konsekwentnie nie przyznawał się do winy, natomiast, kiedy podczas eksperymentu wskazał właściwą substancję i zarzut został mu zmieniony, to przyznał się do jego popełnienia. Taka postawa procesowa świadczy o właściwym zrozumieniu co jest mu zarzucane i składaniu świadomych oświadczeń co do swej winy. Co więcej A. Ł. przyznając się do zmienionego zarzutu nie kwestionował ilości substancji i czasu popełnienia przestępstwa. Oczywistym jest zatem, iż gdyby oskarżony nie wprowadzał do obrotu substancji AB – C. to nie przyznał by się do tego czynu. Tak jak wcześniej nie przyznawał się do uczestniczenia w obrocie amfetaminą.

Z uwagi na fakt, iż sam oskarżony w postepowaniu przygotowawczym przyznawał się do wprowadzania do obrotu tej substancji m.in. wraz z T. A. (1) sąd nie dał wiary zeznaniom T. A. (1), w których wskazywał, że substancję tę oddał A. Ł. (1) za darmo na własny użytek oskarżonego, a także tym w których podawał, że był z A. Ł. tak dogadany, że jak będzie miał pieniądze, to mu odda. Są to twierdzenia nie tylko sprzeczne z przyznaniem do winy samego oskarżonego, ale także kompletnie nieprawdopodobne w świetle doświadczenia życiowego i kategorii racjonalnego rozumowania. Całkowicie nieprzekonujące jest bowiem, by T. A. (1) przeznaczył swoje środki pieniężne, o dużej wartości, gdyż było to kilkanaście tysięcy złotych, by następnie połowę tej substancji oddać za darmo A. Ł. – bo po prostu się znali, jak to się wyraził T. A. (1). Z uwagi na hurtową ilość tego środka całkowicie nieprawdopodobnym jest wersja przedstawiana przez T. A. by A. Ł. miał tę ilość substancji mieć na własny użytek, że on nie wie i nie podejrzewał, że A. Ł. będzie przekazywał dalej tę substancję.

Mając na uwadze, jak już powyżej wskazano, że A. Ł. przyznał się do wprowadzania do obrotu 1 kg tej substancji sąd nie dał także wiary T. A. (1), że połowę zakupionej od R. D. substancji sprzedał osobie, której nie znał. Tym bardziej, iż jest to także całkowicie nieracjonalna wersja, by T. A. najpierw kupił za bardzo wysoką cenę bardzo dużą - hurtową ilość substancji w postaci syntetycznego haszyszu, licząc na to, że napotka jakąś nieznaną mu osobę, której sprzeda z zyskiem tę substancję.

Ponadto o niewiarygodności stanowiska A. Ł. zaprezentowanego na rozprawie i niewiarygodności kwestionowanych powyżej twierdzeń T. A. (1), a zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy wyjaśnień składanych przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym, w których przyznawał się do wprowadzania do obrotu substancji AB – C. świadczą także nagrania rozmów telefonicznych sprawców znajdujące się w aktach poufnych .

W tym miejscu podkreślić należy, iż nie ma w niniejszej sprawie żadnych przeszkód do wykorzystania tychże nagrań jako dowodu w rozpoznawanej sprawie. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie wyrażono zgodę na kontynuowanie kontroli operacyjnej i wykorzystanie w postępowaniu karnym dowodów uzyskanych w trakcie owej kontroli. Co prawda decyzja ta wskazywała przestępstwa z art. 258 kk i art. 56 ust 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, jednak jak już wskazywano na rozprawie, wynikało to jedynie z faktu błędnego zinterpretowania tychże nagranych rozmów i wskazania jako ich przedmiotu obrotu amfetaminą, choć w istocie chodziło o zupełnie inną substancję. Kontrola operacyjna i związane z nią zgody sądu na wykorzystanie jej materiałów dotyczyły oskarżonego A. Ł. (1) i dokładne tej czynności sprawczej, której dotyczy zarzut postawiony oskarżonemu w niniejszej sprawie, czyli obrotu nielegalną substancją. Jest to zatem przestępstwo, co prawda wypełniające inną kwalifikację, jednak nie tylko ściśle wiążące się z tym, co do którego zastosowano kontrolę rozmów (jak wskazano w orzeczeniu SN z dnia 13 kwietnia 2011r. sygn. akt III KK 367/10), ale wręcz obejmujące dokładnie tę czynność sprawczą polegającą na obrocie nielegalną substancja jakiej dotyczyła kontrola operacyjna. Z tego względu zdaniem sadu nie ma konieczności odwoływania się w niniejszej sprawie do trybu wskazanego w art. 168b kpk.

2. Na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20.02.2012r. w sprawie sposobu postępowania z protokołami przesłuchań i innymi dokumentami lub przedmiotami, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji (Dz.U.2012 poz. 219) wyłączono fragment uzasadnienia i jako opatrzony klauzulą „poufne” złożono w Kancelarii (...) Sądu Okręgowego w Łodzi

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia Sąd uznał, że można A. Ł. (1) postawić zarzut winy co do zarzucanego mu czynu, gdyż w tych warunkach jakie istniały mógł zachować się zgodnie z nakazem normy prawnej. W rozpoznawanej sprawie nie ma okoliczności, które wskazywałyby na istnienie szczególnej sytuacji motywacyjnej , która wyłączałaby winę sprawcy.

Swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał dyspozycję art. 165 § 1 pkt 2 i § 2 kk.

Zgodnie z art. 165 § 1 pkt 2 kk odpowiedzialności karnej podlega ten, kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób wprowadzając do obrotu szkodliwe dla zdrowia substancje.

Niewątpliwie A. C. należy do tego typu substancji. Jak już wskazywano powyżej jak wynika z opinii biegłych AB-C. spełnia kryteria środka zastępczego w rozumieniu art. 4 pkt 27 ustawy z 29 lipca 2005 r., o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż praktyce jest używana w takich samych celach jak substancje psychotropowe lub odurzające wykazując działanie psychoaktywne. Należy do grupy kannabionidów. Do uznania za środek zastępczy w rozumieniu art. 4 pkt 27 ustawy wystarczy, że dany środek zawiera taką substancję, a jego wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawie przepisów odrębnych. Dlatego przy ocenie przesłanek z art. 165 § 1 pkt 2 kk należy posłużyć się definicją legalną wprowadzania do obrotu określoną w art. 4 pkt 34 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zgodnie z tym przepisem wprowadzenie do obrotu to udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych. Zgodnie zaś z utrwalonym orzecznictwem wprowadzanie do obrotu na gruncie wyżej cytowanej ustawy polega na hurtowym uzyskiwaniu substancji i takim też jej przekazywaniu kolejnym osobom. Warunkiem koniecznym jest ustalenie, że osoba której środki są udostępnione nie jest ich finalnym konsumentem. (podobnie SA w Łodzi w wyroku z 29 kaja 2014 r., II Aka 34/14, SA w G. w wyroku z dnia 9.10.2013 r., w sprawie II Aka 316/13)

3. Na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20.02.2012r. w sprawie sposobu postępowania z protokołami przesłuchań i innymi dokumentami lub przedmiotami, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji (Dz.U.2012 poz. 219) wyłączono fragment uzasadnienia i jako opatrzony klauzulą „poufne” złożono w Kancelarii (...) Sądu Okręgowego w Łodzi

Co więcej nie tylko zarejestrowane rozmowy telefoniczne sprawców, ale sama ilość zakupionego przez A. Ł. środka świadczy o tym, iż jego celem było wprowadzanie jej do obrotu, a nie detaliczna dystrybucja. Biorąc pod uwagę ogromną ilość potencjalnych konsumentów jaka tu wchodziła w grę, sprzedaż poprzez indywidualne transakcje wymagałaby niewątpliwie bardzo długiego czasu. Jak wskazuje doświadczenie życiowe zainwestowanie tak dużych środków pieniężnych w jednorazowy zakup tak dużej ilości nielegalnej substancji wiąże się jednocześnie z oczekiwaniem szybkiego zwrotu poniesionych nakładów, nie mówiąc już o zyskach. Z tego zaś niezbicie wynika zamiar hurtowej odsprzedaży tego środka.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, iż oskarżony A. Ł. (1) działał umyślnie. Zarówno oskarżony, jak i osoba z nim współdziałająca tj. T. A. (1) zażywali przedmiotową substancję. Nie sposób zatem przyjąć, iż wiedzieli lub choćby godzili się z tym, że sprowadza ona niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia. Tym bardziej, że jak wskazała biegła, dopiero w kwietniu 2014 r., wpłynął pierwszy wniosek do systemu wczesnego ostrzegania (...) Centrum (...) o zidentyfikowanie tej substancji., a w dniu 27 listopada 2015 r., została wymieniona w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie wykazu nowych substancji psychoaktywnych.

Prokurator co prawda załączył do akt 2 wydruki ze zrzutów ekranowych z wyszukiwarki internetowej google, na okoliczność, iż w dacie czynu dostępne były powszechnie publikacje dotyczące AB - C., jednakże najwcześniejsza data na pierwszym z owych zrzutów to grudzień 2015, na drugim zaś to co prawda jest to data czynu to jest 6 marca 2014 r., tekst jest jednak w języku angielskim, poza tym nie sposób wykazać, iż oskarżeni właśnie w tym dniu szukali informacji o substancji w Internecie, skoro pierwszy kontakt z nią mieli kilka miesięcy wcześniej, a 6 marca doszło do transakcji zakupu tej substancji.

Co więcej, nawet przy założeniu, że oskarżeni korzystali z Internetu, chcąc choćby ustalić właściwą konsystencję środka, to brak jest dowodów na to, że posługiwali się przy tym jego właściwą nazwą i zapoznali się z informacjami wskazującymi na jego szkodliwe działanie.

Sąd uznał jednak, że choć brak jest możliwości uznania, iż A. Ł. działał umyślnie, to jednak zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, iż przypisanego mu przestępstwa dopuścił się nieumyślnie. Czyn jest popełniony nieumyślnie jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo, że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Ustawa mówi o danych okolicznościach, które wyznaczane są przez układ trzech elementów: kwalifikacji działającego podmiotu, używanego narzędzia i sposobu przeprowadzania czynności.

Niewątpliwie oskarżony wiedział, że substancja zostanie przeznaczona do spożycia. Była ona wypróbowywana przez sprawców, wiedzieli zatem oni, że oddziałuje ona na psychikę konsumenta, z zeznań K. Z. wynika zaś, że miała ona silny, nieprzyjemny zapach. Celem jej spożycia nie mogła być więc chęć odczucia przyjemnych doznań smakowych. Oskarżony zdawał sobie sprawę, że nie jest ona dopuszczona do legalnego obrotu. W tym stanie rzeczy uznać należy, że w ocenie oddziaływania substancji na życie i zdrowie ludzkie nie zachowali należytej ostrożności, gdyby to uczynili, mogliby przewidzieć, że jest ona szkodliwa, a wprowadzenie jej do obrotu w ilości 1 kg., przy jednorazowej dawce rzędu 1 g., sprowadza realne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób. Dlatego uznać należy, iż oskarżony wyczerpał znamiona art. 165 § 1 pkt 2 i § 2 kk.

Przesądzając o winie oskarżonego A. Ł. Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia jego zawinienia będzie kara 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności Wymierzając oskarżonemu tę karę sąd jako okoliczności obciążające potraktował jego uprzednią wielokrotną karalność oraz fakt, iż przedmiotem czynu była znaczna ilość substancji A. C. o wadze 1 kg, a także współdziałanie przestępcze.

Przy wymiarze kary sąd uwzględnił na korzyść oskarżonego rodzaj winy, fakt iż było to przestępstwo popełnione nieumyślnie.

Mając na uwadze te same okoliczności, które uwzględniano jako łagodzące przy wymiarze kary, na podstawie art. 69 § 1 , art. 70 § 1 pkt 1 kk i art. 73 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk, sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności, z uwagi jednak na dotychczasową karalność ustalając okres próby na najdłuższy możliwy okres 5 lat i oddając go w tym okresie pod dozór kuratora.

W oparciu o art. 71 § 1 kk oskarżonemu wymierzono karę grzywny, która będzie stanowiła realną dolegliwość dla oskarżonego. Przy ustalaniu ilości 70 stawek dziennych uwzględniono te same okoliczności, co przy wymiarze kary pozbawienia wolności. Określając wysokość stawki dziennej na kwotę 50 zł. uwzględniono, iż jest on człowiekiem młodym, zdrowym, bezdzietnym, mającym zawód ślusarz.

Na podstawie § 4 ust. 1, § 17 ust. 2 pkt 5, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. poz. 1801 ) Sąd zasądził na rzecz adw. P. Z. kwotę 1033,20 zł tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego uwzględniając charakter sprawy i ilość terminów.

Na podstawie art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2000 zł., tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych, na które złożyły się ryczałt za doręczenia, opłaty od wymierzonych kar, koszty opinii biegłych, opłaty za dane o karalności, wynagrodzenie obrońcy z urzędu. W pozostałej części zwolnił oskarżonego od kosztów.