Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu drugiej instancji w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w następstwie bezbłędnie zastosowanych przepisów prawa materialnego.

Żaden z podniesionych w apelacji zrzutów nie okazał się skuteczny. W szczególności za chybiony należało uznać zarzut naruszenia przepisu art. 379pkt5 w zw. z art. 214§1 i art. 149§2 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku o odroczenie rozprawy oraz niezawiadomienie strony o terminie rozprawy skutkującej nieważnością postępowania.

Zważyć bowiem trzeba, iż o terminie rozprawy był prawidłowo powiadomiony pełnomocnik pozwanych ustanowiony na ich wniosek.

Zważyć należy również z uwagi na rodzaj materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy w postaci dokumentów nie było potrzeby w ocenie Sądu Okręgowego przeprowadzania dowodu z zeznań stron co powoduje , iż również zarzut w postaci naruszenia art. 217§3 i art.299 w zw. z art. 227 k.p.c. nie mógł skutkować uwzględnieniem apelacji.

Bezspornym jest również, iż wniosek o odroczenie rozprawy nie poparty zaświadczeniem od lekarza sądowego został w sposób prawidłowy nieuwzględniony przez Sąd Rejonowy.

W tym miejscu należy podnieść, iż wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji pozwana składając wielokrotnie wnioski o odroczenie rozprawy poparte zaświadczeniem od lekarza sądowego doskonale zdawała sobie sprawę , że dla skuteczności takiego wniosku konieczne jest złożenie takiego zaświadczenia.

Sąd Rejonowy nie naruszył ponadto treści art. 328 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie podstawy faktycznej wyroku w postaci okresu w jakim pozwani nie uiszczali opłat eksploatacyjnych co doprowadziło do nieprawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie wysokości należnych powódce kwot.

W ocenie Sądu Okręgowego z materiału dowodowego przedstawionego przez stronę powodową oraz braku skutecznego zakwestionowania przez pozwanych prawdziwości twierdzeń wynikających z tego materiału zarzut ten również nie mógł skutkować uwzględnieniem apelacji.

Zważyć należy również, iż jak przyjmuje się w sposób jednolity w orzecznictwie o skutecznym postawieniu zarzutu naruszenia powołanego przepisu ustawy można mówić tylko wtedy, gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera elementów pozwalających na weryfikację stanowiska sądu, a braki uzasadnienia w zakresie poczynionych ustaleń faktycznych i oceny prawnej muszą być tak znaczne, że sfera motywacyjna orzeczenia pozostaje nieujawniona, bądź ujawniona w sposób uniemożliwiający poddanie jej ocenie instancyjnej. Zarzut ten może znaleźć zastosowanie jedynie w tych wyjątkowych sytuacjach, w których treść uzasadnienia orzeczenia sądu pierwszej instancji uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do wydania zaskarżonego orzeczenia (tak np. wyrok SA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 roku , I ACa 599/12, LEX nr 1238241). W rozpoznawanej sprawie opisana wyżej sytuacja nie miała jednak miejsca. Sąd Rejonowy dokonał bowiem wszechstronnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i na tym gruncie poczynił szczegółowe ustalenia faktyczne czemu w sposób wyraźny dał wyraz w treści uzasadnienia. Sąd ten przytoczył również i dokładnie omówił podstawy prawne rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe, a także fakt, że w postępowaniu apelacyjnym nie ujawniono okoliczności, które Sąd drugiej instancji winien wziąć pod uwagę z urzędu, apelacja podlegała oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego, Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 k.p.c.

Uwzględniając treść rozstrzygnięcia, a także fakt, iż pozwany był w toku postępowania apelacyjnego reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu Sąd przyznał i nakazał wypłacić ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi na rzecz adwokata J. O. kwotę 738 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu D. D., której wysokość ustalono w oparciu o § 2 ust. 3 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).