Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2023 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Dorota Janek

Protokolant: Aneta Jaworska

Przy udziale oskarżycie z K. w N. asp. M. O.

po rozpoznaniu sprawy:

P. M. syna M. i E. z domu H.

urodzonego (...) w N.

obwinionego o to, że:

w dniu 18.06.2023 roku około godziny 13:35 w N. na ul. (...) kierował po drodze publicznej motocyklem marki H. o nr rej. (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu, badany na urządzeniu AlcoSensor z wynikami: I badanie – 0,18 mg/l, II badanie- 0,17 mg/l,

tj. o wykroczenie z art. 87 § 1 kw

uznaje obwinionego P. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 87 § 1 kw i za to na mocy tego przepisu wymierza mu karę grzywny w kwocie 3000 (trzy tysiące) złotych;

na mocy art. 87 § 3 kw orzeka obwinionemu P. M. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) miesięcy, zaliczając na mocy art. 29 § 4 kw na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 18 czerwca 2023r.;

na zasadzie art. 119 § 1 kpw zasądza od obwinionego P. M. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości tj. kwotę 100 (sto) złotych tytułem wydatków i kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty.

Sygn. II W 556/23

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

W dniu 18 czerwca 2023 r. około godz. 13.30 w N. na ul. (...) obwiniony P. M. kierował motocyklem marki H. o nr rejestracyjny (...). Był wówczas w stanie po użyciu alkoholu gdyż wcześniej w lokalu na ul. (...) w N. spożył 500 ml piwa, a następnie kierując motocyklem wracał do domu. Obwiniony poruszał się wtedy drogą publiczną. Został zatrzymany przez patrol policyjny do kontroli drogowej bowiem styl jego jazdy budził u policjantów podejrzenie, że kierujący może być pod wpływem alkoholu. Policjanci wykonali obwinionemu badanie na stan trzeźwości. Jego wynik dał wskazanie przy pierwszej próbie – 0,18 mg alkoholu w wydychanym powietrzu, przy drugiej próbie wynik wyniósł - 0,17 mg alkoholu w wydychanym powietrzu. Zostało mu wtedy zatrzymane drogą elektroniczną prawo jazdy nr (...) kat. B1, AM, B, A2, A1.

dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 112, 11, wynik badania k. 5, treść notatki urzędowej k. 2, postanowienie k. 22

Obwiniony P. M. przyznał się do wykroczenia z art. 87 § 1 kw. Podczas przesłuchania na Policji wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze wniósł o wymierzenie mu kary grzywny 3500 zł oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu kierowania pojazdami mechanicznymi na okres 7 miesięcy. Przed Sądem wyjaśnił dodatkowo, że to kierowanie motorem po spożyciu alkoholu było trochę w nieświadomości bo godzinę wcześniej wypił w klubie jedno piwo i nie pomyślał, że po takim czasie w wyjdzie mu w badaniu jakiś alkohol. Gdyby miał taką świadomość to nie wsiadłby na motor . Nadto dodał, że brak prawa jazdy utrudnia mu funkcjonowanie bo prowadzi działalność gospodarczą, ma zlecenia z W.. Do przemieszczania potrzebny mu samochód, przy zabranym prawo jazdy żeby dojechać do W. korzysta z pomocy osoby trzeciej, nadto ma małe dziecko które trzeba zawozić do przedszkola.

Oceniając wyjaśnienia obwinionego w zakresie wykazania nieświadomości kierowania motorem pod wpływem alkoholu nie dano im wiary, uznając że zmierzają jedynie do umniejszenia stopnia jego winy. Nie budzi żadnej wątpliwości Sądu, ze obwiniony z uwagi na swój wiek i doświadczenie życiowe powinien mieć pełną świadomość, iż spożyty przez niego alkohol w postaci 0,5 litra piwa po upływie zaledwie godziny od konsumpcji nie mógł jeszcze zostać wyeliminowany z organizmu i w tej sytuacji istniało wysokie ryzyko, że wsiadając w takim stanie na motor będzie nim kierował w stanie po użyciu alkoholu co z kolei rodzi odpowiedzialność wykroczeniową albo karną. Obwiniony nie podjął żadnej próby weryfikacji swojego stanu trzeźwości zanim wsiadł na motor i podjął decyzję o kierowaniu nim. Zastrzeżenia budzi dla Sądu także sposób postępowania P. M. który zachował się mocno nierozważnie przyjeżdżając motorem do klubu i decydując się na spożycie alkoholu mając przy tym świadomość konieczności powrotu tym pojazdem do domu. Taka postawa wskazuje, że obwiniony brał po uwagę taką możliwość, że skoro spożyje alkoholu i stosunkowo szybko będzie nim kierował to podczas powrotu do domu może kierować motorem będąc pod jego wpływem. Obwiniony wykazał się w tej sytuacji dużą ignorancją przepisów zabraniających kierowania pojazdami po spożyciu alkoholu chociaż ten aspekt bezpieczeństwa w ruchu drogowym jest od wielu lat mocno nagłaśniany. Jeżeli przy tym uwzględni się również i tą okoliczność, że P. M. jest osobą która wcześniej wielokrotnie naruszała przepisy dotyczące ruchu drogowego i jego bezpieczeństwa to wyłania się obraz człowieka lekceważącego od kilku lat podstawowe reguły bezpieczeństwa na drogach i nie dającego rękojmi jako kierowca poszanowania bezpieczeństwa innych uczestników tego ruchu.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się nie tylko na częściowych wyjaśnieniach obwinionego ale także na bezstronnym dowodzie w postaci treści notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariusza Policji po kontroli drogowej obwinionego która była punktem odniesienia do oceny jego linii obrony. Wysokość stanu po użyciu alkoholu przez obwinionego ustalono w oparciu o wyniki badania urządzeniem alkosensor.

Sąd zważył co następuje:

Przedmiotem ochrony art. 87 kw jest bezpieczeństwo w ruchu, dla którego sprawą ważną jest także kondycja kierowcy prowadzącego pojazd. Strona przedmiotowa obejmuje czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osobę znajdującą się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka.

Jest oczywistą rzeczą, że psychofizycznej kondycji kierowcy szkodzi używanie alkoholu lub środków podobnie działających. Alkohol, a także inne środki podobnie działające osłabiają zdolność koncentracji, zdolność szybkiego reagowania na wydarzenia, ogólnie osłabiają sprawność psychofizyczną człowieka, który w ten sposób staje się mniej bezpiecznym uczestnikiem ruchu niż inne osoby. Sprawca zatem naraża bezpieczeństwo ruchu w rozumieniu potencjalnym.

Nie budzi żadnej wątpliwości, że obwiniony P. M. w dniu 18 czerwca 2023r. około godz. 13.35 zatem we wczesnych godzinach popołudniowych kiedy natężeniu ruchu pieszych i innych kierujących jest duże, kierował w N. na ul. (...) motocyklem marki H. nr rej. (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu. Wynik dał wskazanie przy pierwszej próbie badania 0,18 mg alkoholu w wydychanym powietrzu, przy drugiej próbie wynik wyniósł 0,17 mg alkoholu w wydychanym powietrzu. Takim zachowaniem P. M. wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 87 § 1 kw.

Zdaniem Sądu w świetle poczynionych ustaleń umyślność działania obwinionego nie budzi wątpliwości. Obwiniony wykazał się wysoce lekceważącym stosunkiem do obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W tej sytuacji uznając jego winę za udowodnioną wymierzono mu w oparciu o art. 87 §1 karę grzywny w wysokości 3000 zł. Sposób przyjętej obrony nie przekonał Sądu wskazywał raczej u obwinionego na niski poziom krytycyzmu co do swojego postępowania. W szczególności obwiniony pomimo tak rażącego naruszenia przepisu art. 87 kw chciał uzyskać uprawnienia do kierowania jak najszybciej wręcz by mógł kierować pojazdami w zakresie kat. B bo to miało ułatwić mu codzienne życie. Sąd nie podzielił jego argumentacji uznając, że tak rażące naruszenie przepisów drogowych przy wcześniejszym wielokrotnym lekceważeniu przepisów drogowym (vide; informacja o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowym k. 18) nie zasługuje na łagodne potraktowanie i pozostawienie obwinionemu poza zakazem prowadzenia pojazdów - kategorii B.

W tym stanie rzeczy orzeczona grzywna i środek karny w postaci zakazu kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi na okres 6 miesięcy będzie adekwatny do stopnia jego winy a także na tyle dotkliwy by powstrzymać go od podobnych zachowań w przyszłości. Wysokość orzeczonej grzywny nie przekracza możliwości finansowych obwinionego (vide k. 112)

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepisy powołane w pkt.III wyroku.