Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Kazimierz Firlej
Protokolant:	sekretarz sądowy Katarzyna Boczek

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2018 roku w Suchej Beskidzkiej na rozprawie

sprawy z powództwa L. M.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą
w W. na rzecz powoda L. M. kwotę 46.854,83 zł (czterdzieści sześć tysięcy osiemset pięćdziesiąt cztery 83/100 złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.343 zł (dwa tysiące trzysta czterdzieści trzy złote) z tytułu opłaty od pozwu, kwotę 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) z tytułu wydatków i kwotę 4.817 zł (cztery tysiące osiemset siedemnaście złotych)
z tytułu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Suchej Beskidzkiej kwotę 882,24 zł (osiemset osiemdziesiąt dwa 24/100 złotych)
z tytułu wydatków wyłożonych ze Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 8 stycznia 2018 r., sygn. akt I C 62/16

Pozwem z dnia 5 lutego 2016 r. (k. 3) powód L. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 11 000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2014 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Powód wskazał, że jest współwłaścicielem budynków położonych w S. nr (...), ubezpieczonych u pozwanego w zakresie zdarzeń losowych, m.in. od pożaru. W dniu 3 kwietnia 2014 r. w ubezpieczonym budynku doszło do pożaru. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za skutki tego zdarzenia i wypłacił powodowi kwotę 118 316,10 zł. Powód odwołał się od powyższej decyzji, wskazując, że odszkodowanie nie uwzględnia kosztu uprzątnięcia pozostałości po pożarze. Pozwany odmówił jakiejkolwiek dopłaty wskazując, że spalony budynek odbudowane znacznie go modernizując. Przedstawiony pozwanemu kosztorys inwestorski odbudowy spalonego budynku mieszkalnego opiewał na kwotę 541 677,12 zł, zatem z uwzględnieniem 17% zużycia budynku mieszkalnego jednorodzinnego uwzględnionego w polisie, powodowi należała się pełna suma ubezpieczenia 183 200,00 zł.

W odpowiedzi na pozew z dnia 2 marca 2016 r. (k. 55) pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Pozwany podniósł, że w związku z pożarem wypłacił powodowi w dniu 3 kwietnia 2014 r. kwotę 118 316,10 zł, przy czym za stodołę pierwszą – 28 485,33 zł, za stodołę drugą – 4 929,59 zł, za stajnię – 16 474,98 zł. Do budynku mieszkalnego wybudowanego w 1963 r., zastosowano zużycie techniczne 17%, budynku stodoły wybudowanego w 1963 r. – 34%, budynku stajni wybudowanego w 1963 r. – 25%, budynku stodoły wybudowanego w 1985 r. – 34%. W dalszej kolejności pozwany zauważył, że rzeczoznawca (...) S.A. wykonał oględziny uszkodzonej nieruchomości i sporządził kosztorys, w oparciu o który zostało wyliczone odszkodowanie i pomniejszone o zużycie techniczne. Powód nie udokumentował kosztów uprzątnięcia miejsca szkody. Zauważył, że powód przebudował zniszczone budynki, w związku z czym mają one już zupełnie inną konstrukcję.

W piśmie przygotowawczym z dnia 30 marca 2016 r. (k. 76) powód podniósł, że pozwany zaniżył wysokość szkody w kosztorysie. Zaznaczył, że nie dochodzi od pozwanego kosztów modernizacji budynku, ale poniesionej szkody.

W związku z treścią sporządzonej w ramach postępowania opinii biegłego, pismem z dnia 11 października 2017 r. (k. 152) powód rozszerzył powództwo o kwotę 35 854,83 zł, wnosząc ostatecznie o zasądzenie 46 854,83 zł. Wskazał, że dochodzona kwota stanowi wyliczoną przez biegłego szkodę – 170 141,48 zł, pomniejszoną o koszt restytucji budynku gospodarczego, który nie był objęty ubezpieczeniem, 4 970,55 zł i wypłaconą już kwotę 118 316,10 zł.

Pozwany w odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 9 listopada 2017 r. (k. 162), wniósł o oddalenie powództwa w całości, także w rozszerzonym i sprecyzowanym zakresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany (...) S.A. w W. zawarł z K. M. i L. M. umowę obowiązkowego ubezpieczenia budynków i/lub odpowiedzialności cywilnej rolników, w ramach której ubezpieczeniem objęte zostało gospodarstwo rolne o pow. 6,27 ha na okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r.

Ochroną ubezpieczeniową zostały objęte cztery budynki:

-

pokryta eternitem stodoła o ścianach murowanych, wybudowana w 1963 r. i zmieniona w 2000 r. na część mieszkalną (kuchnię i kotłownię);

-

pokryta eternitem murowana stajnia, wybudowana w 1963 r.;

-

pokryta eternitem drewniana stodoła wybudowana w 1985 r.;

-

pokryty eternitem falistym budynek mieszkalny jednorodzinny, murowany, podpiwniczony, z jednym pokojem poddasza, wyposażony w instalację wodno-kanalizacyjną, CO i elektryczną, wybudowany w 1963 r.

Stopień zużycia pierwszej stodoły został określony na 34%, stajni na 25%, drugiej stodoły na 34%, a budynku mieszkalnego na 17%.

Suma ubezpieczenia dla pierwszej stodoły została ustalona na 41 300,00 zł; dla stajni na 85 500,00 zł; dla drugiej stodoły na 8 900,00 zł, a dla budynku mieszkalnego na 183 200,00 zł; łącznie 318 900,00 zł.

Dowód: dokument obowiązkowego ubezpieczenia budynków (k. 8), fotografie (k. 18-25), pokrycie polisy (k. 66-69), akta szkody nr (...)

W dniu 3 kwietnia 2014 r. około godziny 22:15 doszło do pożaru budynku mieszkalnego i budynków gospodarczych. Spaleniu uległy wszystkie budynki gospodarcze oraz dach budynku mieszkalnego. Zniszczeniu uległy wszystkie pomieszczenia mieszkalne.

Dodatkowo zniszczeniu uległ budynek gospodarczy, murowany, dobudowany do drewnianej stodoły, pokryty blachą, wybudowany w 2002 r., który nie został zgłoszony do ubezpieczenia.

Śledztwo wszczęte w sprawie zniszczenia mienia na skutek działania ognia zostało umorzone na podstawie art. 17§ 1 pkt 1 k.p.k. Prawdopodobną przyczyną pożaru było zwarcie instalacji elektrycznej.

Dowód: postanowienie KP J. z dnia 8 kwietnia 2014 r. (k. 3-4), akta szkody nr (...), zeznania powoda (k. 178-178/2, czas nagrania: 00:03:04)

Powód w związku z zaistniałym zdarzeniem zgłosił pozwanemu szkodę w dniu 4 kwietnia 2014 r. Pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 118 316,10 zł, ustalone w oparciu o cennik stosowany przez zakład ubezpieczeń i sporządzony przez J. B. kosztorys budowlany.

Powód odwołała się od decyzji pozwanego przedstawiając własny kosztorys. Następnie powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 130 996,90 zł, tj. pozostałej części sumy ubezpieczenia. Pozwany wypłacił bowiem 118 316,10 zł, a suma ubezpieczenia wynosiła 318 900,00 zł.

Pozwany swojego stanowiska nie zmienił, kwestionując kosztorys przesłany przez powoda.

Dowód: pismo pozwanego z dnia 22 maja 2014 r. (k. 11), odwołanie powoda z dnia 10 czerwca 2014 r. (k. 12), pismo pozwanego z dnia 26 czerwca 2014 r. (k. 13), ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 29 maja 2015 r. (k. 14-16), pismo pozwanego z dnia 1 lipca 2015 r. (k. 17), pismo pozwanego z dnia 7 maja 2014 r. (k. 65), akta szkody nr (...)

Koszt restytucji poszczególnych obiektów budowlanych, które uległy zniszczeniu podczas pożaru, z uwzględnieniem stopnia zużycia procentowego ustalonego podczas zawierania umowy ubezpieczenia, wyniósł:

-

budynku mieszkalnego – 96 746,29 zł netto, 104 485,99 zł brutto;

-

stodoły (kuchni z kotłownią) – 5 384,52 zł netto, 5 815,28 zł brutto;

-

stajni – 20 401,27 zł netto, 22 033,37 zł brutto;

-

stodoły – 30 403,97 zł netto, 32 836,29 zł brutto;

-

budynku gospodarczego – 4 602,36 zł netto, 4 970,55 zł brutto;

łącznie – 157 538,41 zł netto, 170 141,48 zł brutto.

Koszt uprzątnięcia terenu po szkodzie wyniósł – 8 507,07 zł (170 141,48 zł x 5%).

Dowód: opinia z dnia 2 marca 2017 r. (k. 106), opinia uzupełniająca (k. 130-134)

Ustalenia Sądu znajdując uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia.

Sąd w niniejszej sprawie dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa ogólnego, konstrukcji budowlanych, suchych tynków, instalacji wodno-kanalizacyjnych zewnętrznych i wewnętrznych inż. G. D., który sporządził opinię z dnia 2 marca 2017 r. (k. 106), co do której zarzuty złożył pełnomocnik pozwanego (k. 117). W związku z tym Sąd zwrócił się do biegłego o odniesienie do podniesionych zarzutów. Biegły sporządził opinię uzupełniającą z dnia 6 września 2017 r. (data wpływu, k. 130), od której zarzuty wniósł ponownie pełnomocnik pozwanego (k. 140).

Sąd podzielił stanowisko biegłego, nie znajdując podstaw do odmówienia opinii wartości dowodowej. Opinia ta spełniała stawiane jej wymogi jasności, stanowczości i rzetelności. Została wydana przez osobę do tego uprawnioną i w ramach posiadanych kompetencji. Biegły przyznał, że popełnił błąd rachunkowy w podsumowaniu pozycji wyliczonych kosztorysów, wobec czego Sąd oparł się na poprawionych wyliczeniach z opinii uzupełniającej.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Między stronami nie było w istocie sporu co tego, że w dniu 3 kwietnia 2014 r. budynki należące do powoda zostały zniszczone w wyniku pożaru. Pozwany nie kwestionowała tego, że ponosi odpowiedzialność za tę szkodę co do zasady na podstawie umowy ubezpieczenia. Spór sprowadził się natomiast do wysokości należnego powodowi odszkodowania. Powód po ostatecznym sprezycowaniu żądania domagał się zasądzenia kwoty 46 854,83 zł, stanowiącej różnicę pomiędzy wyliczoną przez biegłego szkodą – 170 141,48 zł, a kosztem restytucji budynku gospodarczego, który nie był objęty ubezpieczeniem – 4 970,55 zł oraz wypłaconą już przez pozwanego kwotą 118 316,10 zł.

Ubezpieczenie budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego uregulowane zostało przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2060 t. j., dalej UbezpObowU).

Artykuł 68 powołanej ustawy reguluje zasady odnoszące się do ustalania wysokości szkody, które jest z kolei punktem wyjściowym do ustalenia wysokości odszkodowania, odpowiadającemu zgodnie z art. 13 ust. 3, wysokości poniesionej szkody. Jej oszacowanie następuje na podstawie dyrektyw wskazanych w art. 68 UbezpObowU, z jednoczesnym uwzględnieniem treści art. 69.

Stosownie do art. 68 ust. 1 pkt 1 UbezpObowU wysokość szkody ustala się, z uwzględnieniem art. 69, na podstawie cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń; bądź kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący odbudowy lub remontu budynku, odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, określone zgodnie z obowiązującymi w budownictwie zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych - przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia; jeżeli suma ubezpieczenia została ustalona według wartości rzeczywistej, uwzględnia się również faktyczne zużycie budynku od dnia rozpoczęcia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń do dnia powstania szkody.

Ustawa nie nakazuje przy tym poszkodowanemu przeprowadzenia rekonstrukcji zniszczonego budynku według parametrów odpowiadających budynkowi zniszczonemu. Górną granicą wysokości tak ustalonej szkody jest suma ubezpieczenia ustalona w umowie (art. 13 ust. 3 UbezpObowU), natomiast podstawowe kryterium przesądzające o wysokości szkody stanowią dotychczasowe wymiary, konstrukcja, materiały i wyposażenie budynku (art. 68 ust. 1 pkt 2 UbezpObowU).

Wobec sporu stron co wysokości szkody, w celu jej ustalenia, sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego, który wyliczył, uwzględniając treść wyżej powołanych przepisów, że wysokość szkody spowodowanej pożarem wynosi 170 141,48 zł brutto.

Wartość szkody wyliczona przy wykorzystaniu opinii biegłego nie przekroczyła sumy ubezpieczenia. Pozwany wypłacił powodowi na etapie postępowania likwidacyjnego kwotę 118 316,10 zł. Powód nie domagał się odszkodowania za budynek gospodarczy, który jak przyznał, nie był objęty ubezpieczeniem, wobec czego wyliczoną przez biegłego kwotę należało pomniejszyć o 4 970,55 zł oraz o już wypłaconą sumę. Ostatecznie uzupełniające odszkodowanie podlegające zasądzeniu na rzecz powoda wyniosło 46 854,83 zł.

Odsetki za opóźnienie w spełnieniu tego świadczenia Sąd zasądził od dnia 4 maja 2014 r., mając na uwadze, że po zgłoszeniu szkody, w dniu 4 kwietnia 2014 r., zgodnie z art. 817 § 1 k.c., ubezpieczyciel zobowiązany był spełnić świadczenie w terminie 30 dni, czyli do dnia 4 maja 2014 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie powołanych przepisów, uwzględnił powództwo jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w pkt 2 sentencji zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zwartą w art. 98 k.p.c. Na koszty postępowania złożyły się: 2 343,00 zł tytułem opłaty od pozwu; 1 000,00 zł z tytułu zaliczki na opinię biegłego; 4 800,00 zł stanowiące wynagrodzenie pełnomocnika powoda, ustalone w oparciu o § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804), obowiązującego w dacie wniesienia pozwu, powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17,00 zł.

W pkt 3 sentencji, na podstawie art. 113 ust. u.k.s.c. (Dz. U. z 2016 r., poz. 623 t. j.) Sąd orzekł o pozostałych kosztach postępowania, na które złożyła się wyłożona ze Skarbu Państwa pozostała kwota na opinię biegłego – 882,24 zł, nakazując pobrać ją od pozwanego.