Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Irena Żarnowska-Sporysz

Protokolant: protokolant Anna Łachman

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014 r. w Krakowie

sprawy z powództwa A. P., P. P.

przeciwko S. W.

o zapłatę

I  powództwo oddala;

II  zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1991/13

UZASADNIENIE

Powodowie A. P. i P. P. w pozwie skierowanym przeciwko S. W. wnieśli o zasądzenie od pozwanej na ich rzecz solidarnie kwoty 100.000 zł z odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami postępowania.

Uzasadniając roszczenie wskazali, że w dniu 17 grudnia 2007 r. w Kancelarii Notarialnej pozwanej została zawarta umowa sprzedaży (akt notarialny Rep. A nr (...)), mocą której T. P. d. B. i. Ś. B. A. w K. sprzedało powodom niezabudowaną nieruchomość położoną w województwie (...), gmina Z., powiat (...), miejscowość W., utworzoną z działki nr (...) o powierzchni 21,8600 ha objętą księgą wieczystą KW nr (...) , za cenę w kwocie 7.590.000,00 zł, oraz niezabudowaną nieruchomość położoną w województwie (...), gmina Z., powiat (...), miejscowość D., utworzoną z działki nr (...) o powierzchni 13,2000 ha, objętą księgą wieczystą KW nr (...), za cenę w kwocie 3.580.000 zł. Akt notarialny zawierał oświadczenie (§III lit. a), że żadna zgoda organu kościelnego na zbycie nieruchomości nie jest w przypadku zawieranej transakcji wymagana. Ponadto w przedmiotowej umowie zostały zawarte dwa wnioski wieczysto księgowe o odłączenie z księgi wieczystej KW nr (...) do nowej księgi wieczystej, położonej w województwie (...), gmina Z., powiat (...), miejscowość W., działki nr (...) o powierzchni 21,86 ha, a następnie wpisanie w dziale II nowo założonej księgi wieczystej własności na rzecz P. P. w udziale (...) części oraz A. P. w udziale wynoszącym (...). Drugi wniosek dotyczył wpisania w dziale I księgi wieczystej KW nr (...), że działka nr (...) o powierzchni 13 ha 79a utworzyła dwie działki o nr (...) o powierzchni 59a 40 m ^{( 2)} i (...) o powierzchni 13ha 20a, a następnie odłączenie z tej księgi do nowej księgi wieczystej działki (...) o powierzchni 13,20 ha, położonej w województwie (...), gmina Z., powiat (...), miejscowość D. i wpisania w dziale II nowo założonej księgi wieczystej własności na rzecz P. P. w udziale wynoszącym (...) części oraz A. P. w udziale wynoszącym (...) części.

Powyższe wnioski zostały rozpatrzone negatywnie. Zarządzeniem z dnia 11 stycznia 2008 r. Sąd wezwał powodów do przedłożenia dokumentu potwierdzającego wyrażenie zgody na alienację dóbr kościelnych, a następnie w dniu 31 stycznia 2008 r. wezwał również T. P. d. B. i. ś. B. A. w. K. do przedłożenia powyższej zgody bądź wykazania, że zgoda taka nie była wymagana. Wskazane Towarzystwo zgody takiej nie posiadało i nigdy o taką nie występowało. W marcu 2008 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa Podgórza Wydział IV Ksiąg Wieczystych oddalił wnioski o dokonanie żądanych wpisów w księgach wieczystych.

Na powyższe postanowienie powodowie wnieśli zażalenie, jednakże w grudniu 2008 r. Sąd Najwyższy potwierdził stanowisko Sądu Rejonowego w Krakowie. W następstwie powyższego powodowie wezwali T. P. d. B. i. ś. B. A. do niezwłocznego wystąpienia do S. A. z wnioskiem o uzyskanie stosownej zgody. W kwietniu 2009 r. Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny oddalił apelację powodów od orzeczenia Sądu Rejonowego na skutek braku przedstawienia zgody S. A. na rozporządzenie przez Towarzystwo przedmiotowymi nieruchomościami. W maju 2009 r. właściwa Kongregacja ds. Kleru wystawiła dokument zgody. Wpis prawa własności został ostatecznie dokonany w dniu 18 stycznia 2010 r., o czym powodowie dowiedzieli się w dniu 10 lutego 2010 r.

Powodowie wskazali ponadto, iż w celu zapewnienia środków finansowych na zapłatę ceny sprzedaży zawarli z (...) Bank S.A. umowę pożyczki hipotecznej, która zaciągnięta została we frankach szwajcarskich i zabezpieczona ich prywatnym majątkiem. Dokonując zakupu wskazanych powyżej nieruchomości powodowie mieli plany inwestycyjne z nimi związane. Odnośnie nieruchomości w W. pozyskali inwestora – firmę (...). a o.o., który chciał zrealizować na niej znaczące przedsięwzięcie developerskie. W początkowym okresie problemów z wpisem własności do ksiąg wieczystych powodowie prowadzili z nim bardzo konkretne negocjacje licząc, iż niebawem uda się usunąć przeszkody prawne. Uzgodnienia pomiędzy powodami, a (...) sp. z o.o. dotyczyły sprzedaży przez powodów zainteresowanej spółce nieruchomości w W. stanowiącej działkę geodezyjną nr (...) za kwotę 60 milionów złotych. W związku z odmową wpisania powodów jako właścicieli do księgi wieczystej, w dniu 4 września 2008 r. (...) Sp. z o.o. wycofała się z przedmiotowego projektu. Tym samym powodowie utracili korzyści w postaci pozyskania kwoty sprzedaży nieruchomości. Po uzyskaniu wpisów powodowie podjęli ponowną próbę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. W wyniku długotrwałych negocjacji, w dniu 17 listopada 2010 r. powodowie zawarli ze spółką celową (spółka córką (...) S.A.) działającą pod firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości w W. stanowiącej działkę geodezyjną nr (...). Cena sprzedaży nieruchomości ustalona została na kwotę 28.500.000 zł netto, z zastrzeżeniem, że jeżeli do dnia 15 lutego 2013 r. nie zostanie zmieniony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego cena sprzedaży nieruchomości wynosić będzie 24.500.000 zł.

W odpowiedzi na pozew, pozwana S. W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od strony powodowej solidarnie na rzecz pozwanej kosztów postępowania. Ponadto wniosła o zawiadomienie ubezpieczyciela – spółki (...) S.A. z siedzibą w W. o toczącym się procesie

i wezwaniu jej do wzięcia udziału w sprawie.

Na uzasadnienie wskazała, że pozwana wykonując zawód zaufania publicznego jakim jest notariusz, na podstawie art. 81 ustawy – Prawo o notariacie powinna odmówić dokonania czynności notarialnej sprzecznej z prawem. O odpowiedzialności notariusza w przypadku błędu, co do prawa można mówić tylko wtedy, gdy mylnie interpretuje przepisy ustawy, co do którego istnieją różne zapatrywania prawne. Kwestia dotycząca alienacji nieruchomości należących do kościelnych osób prawnych oraz relacja prawa kanonicznego do prawa powszechnie obowiązującego zawsze budziła wątpliwości zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie prawa cywilnego, więc nie można mówić o jasności i niewątpliwości przepisów prawa ją regulujących.

Pozwana wskazała ponadto, że odpowiedzialność notariusza za ewentualną szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu czynności notarialnej ma charakter odpowiedzialności deliktowej, a zatem roszczenie powodów uległo przedawnieniu.

Zawiadomiony o sprawie (...) S.A. w W. nie przystąpił do niniejszego procesu, nie złożył również żadnego oświadczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 grudnia 2007 r. M. P. działający w imieniu T. P. d. B. i. Ś. B. A. w. K. sprzedał P. P. i A. P. niezabudowaną nieruchomość położoną w województwie (...), gmina Z., powiat (...), miejscowość W., utworzoną z działki nr (...) o powierzchni 21,86 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą kw nr (...) za cenę w kwocie 7.590.000 zł, przy czym P. P. kupił udział w wysokości (...) części za cenę w kwocie 3.415.500 zł, a A. P. udział w nieruchomości wynoszący (...) części za cenę w kwocie 4.174.500 zł oraz niezabudowaną nieruchomość położoną w województwie (...), gmina Z., powiat (...), miejscowość D., utworzoną z działki nr (...) o powierzchni 13,20 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą kw nr (...) za cenę w kwocie 3.580.000 zł, przy czym P. P. kupił udział w nieruchomości wynoszący (...) części za cenę w kwocie 1.611.000 zł, a A. P. udział w nieruchomości wynoszący (...) części, za cenę w kwocie 1.969.000 zł. W akcie notarialnym wskazano także, że powyższe nieruchomości wolne są od jakichkolwiek wad prawnych w rozumieniu art. 556 § 2 k.c., ograniczonych praw rzeczowych, jak i wszelkich praw i roszczeń obligacyjnych osób trzecich, nie ujawnionych w księdze wieczystej, za wyjątkiem wynikających z umowy dzierżawy, której treść jest stronie kupującej znana. Kupujący oświadczyli ponadto, iż znany jest im stan przedmiotowych nieruchomości i oświadczyli, że nie wnoszą z tego tytułu żadnych zastrzeżeń.

Na podstawie umowy powodowie wnieśli, aby Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych dokonał wpisów ich własności w księgach wieczystych.

dowód: akt notarialny Rep A (...), k. 38; kserokopia dwóch dowodów nadania przelewów w dniu 13 grudnia 2007 r. na kwoty 1.507.950 zł oraz 1.843.050 zł, k. 31-32

W celu uzyskania pieniędzy na zakup powyższych nieruchomości, w dniu 23 kwietnia 2008 r., powodowie zawarli z (...) Bank S.A. w W. – Oddział (...) umowę pożyczki hipotecznej nr (...) (...) na kwotę 10.319.000,00 PLN indeksowanej kursem (...). Z uzyskanych w ten sposób pieniędzy, w dniu 7 maja 2008 r. powodowie uiścili całą cenę sprzedaży.

dowód: kserokopia umowy pożyczki hipotecznej z dnia 23 kwietnia 2008 r., k. 54;kserokopia zaświadczenia bankowego o dokonaniu przelewu na rzecz Towarzystwa w dniu 07 maja 2008 r., k. 65

Pismem z dnia 18 lutego 2008 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza Wydział Ksiąg Wieczystych wezwał powodów do przedłożenia zgody właściwego organu władzy kościelnej na dokonanie sprzedaży nieruchomości zlokalizowanych w W. lub wykazania, że zgoda taka nie była wymagana. W związku z powyższym powodowie zwrócili się do pełnomocnika strony pozwanej – M. P. o zajęcie stanowiska w sprawie.

Ten sam Sąd, wydając postanowienie w dniu 18 marca 2008 r. w przedmiocie odłączenia z księgi wieczystej nr (...), działki nr (...) o obszarze 21,86 ha, założenie dla niej nowej księgi wieczystej i wpis prawa własności na rzecz P. P. w (...) i A. P. w (...) częściach oraz o ujawnienie w dziale I-O księgi wieczystej nr (...), podziału działki nr (...) na dwie działki oznaczone numerami (...), a następnie odłączenie działki nr (...) o obszarze 13.20 ha do nowej księgi wieczystej i dokonanie w niej wpisu prawa własności na rzecz P. P. w (...) i A. P. w (...) częściach wskazał, że kościelna osoba prawna, w tym przypadku T. P. d. B. i. B. A. z. s. w. K. na dokonanie czynności prawnej musi posiadać zgodę właściwego organu władzy kościelnej. W związku z nie przedłożeniem przez wnioskodawców zgody w wyznaczonym terminie, ani nie wykazaniem, że zgoda taka nie jest wymagana w przypadku alienacji działki (...) obręb (...) D. oraz działki (...) obręb (...) W., oddalono wnioski.

Powodowie zaskarżyli powyższą decyzję do Sądu Okręgowego w Krakowie, który zwrócił się do Sądu Najwyższego z pytaniem, „czy sprzedaż nieruchomości przez kościelną osobę prawną osobie świeckiej bez stosownego zezwolenia właściwego organu skutkuje nieważnością tej czynności prawnej?”. W dniu 19 grudnia 2008 r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę mocą której uznał, że sprzedaż nieruchomości przez kościelną osobę prawną osobie świeckiej, bez wymaganego w prawie kanonicznym zezwolenia właściwej władzy kościelnej, stanowi czynność prawną niezupełną (art. 63 k.c.).

W związku z powyższym, w dniu 6 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny oddalił apelację od powyższego postanowienia, potwierdzając konieczność przedłożenia przez wnioskodawców zezwolenia właściwej władzy kościelnej na sprzedaż nieruchomości przez kościelną osobę prawną.

dowód: kserokopia pisma powodów do Towarzystwa z dnia 20.02.2008 r.,k. 67; kserokopia postanowienia z dnia 18 marca 2008 r. wraz z uzasadnieniem, k. 69; kserokopia Uchwały Sądu z dnia 19 grudnia 2008 r., k. 78 – 92; kserokopia postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział II Cywilny z dn. 06.04.2009 r., k. 99

W związku z powyższym P. P. i A. P. zwrócili się do T. P. d. B. i. Ś. B. A. w. K. o uzyskanie i dostarczenie zgody S. A. na sprzedaż przez stronę pozwaną przedmiotowych nieruchomości rolnych na ich rzecz, która to sprzedaż została zawarta w formie aktu notarialnego dnia 17 grudnia 2007 r..

dowód: wniosek o uzyskanie zgody S. A.z dn. 5.02.2009 r., k. 94

Ostatecznie zgoda właściwej Kongregacji ds. Kleru na dokonanie transakcji została uzyskana w dniu 30 maja 2009 r.

Dokument ten został przez powodów złożony do sądu wieczysto – księgowego w dniu 7 lipca 2009 r., co umożliwiło w dniu 18 stycznia 2010 r. wpisanie prawa własności A. P. i P. P. do nowo założonych ksiąg wieczystych.

dowód: kserokopia dokumentu zgody z dnia 30 maja 2009 r. w tłumaczeniu przysięgłym, k. 107 – 108; wydruk księgi wieczystej (...), k. 110 – 120, wydruk księgi wieczystej (...), k. 121 - 131

Zakupem nieruchomości położonej w miejscowości W., Gmina Z. o powierzchni 22 hektarów zainteresowana była spółka z grupy C. ( (...) sp. z o.o.), która chciała zrealizować na niej znaczące przedsięwzięcie developerskie. Jednakże pomimo prowadzenia zaawansowanych negocjacji, w związku z nieusunięciem w odpowiednim czasie, wskazanych powyżej przeszkód prawnych – spółka wycofała ofertę kupna co stało się dnia 04 września 2008r.

dowód: kserokopia listu intencyjnego (...) Sp. z o.o. z dnia 07 kwietnia 2008 r., k. 133; kserokopia korespondencji prowadzonej pomiędzy powodami z (...) Sp. z o.o., k. 133 – 294; kserokopia projektu przedsięwzięcia developerskiego wykonanego przez (...) (...)a, k. 295-311; kserokopia notatki służbowej z przebiegu spotkania w sprawie zagospodarowania nieruchomości w W. z dnia 21 października 2008 r., k. 318; kserokopia wniosku z dn. 6.11.2008 r. o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, k. 323; kserokopia pisma powodów z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie podsumowania przeprowadzonych prezentacji projektu zagospodarowania przestrzennego, k. 325; kserokopia uchwały nr (...) Rady Gminy Z. z dnia 20 listopada 2008 r., k. 329; kserokopia pisma (...) Sp. z o.o. z dnia 4 września 2008 r. o wycofaniu się z projektu, k. 333;

Po uzyskaniu niezbędnych wpisów powodowie podjęli ponowną próbę sprzedaży nieruchomości. W dniu 17 listopada 2010 r. zawarli z J. D. – działającym w imieniu i na rzecz Spółki pod firmą (...) spółki z o.o. w W. przedwstępną umowę sprzedaży przedmiotowych nieruchomości za cenę w kwocie netto 28.500.000 zł.

dowód: wyciąg z przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 17.11.2010 r. zawartej w formie aktu notarialnego Rep A nr (...), k. 335 – 363

Stan faktyczny sprawy ustalono na podstawie dowodów z dokumentów zaoferowanych przez strony, które nie były przez nie kwestionowane. Sąd nie miał także podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z faktury wystawionej przez notariusza z racji sporządzonego aktu notarialnego z daty 17 grudnia 2007 r., która miała dowodzić istnienia stosunku umownego pomiędzy stronami, bowiem faktura potwierdza tylko fakt zapłaty taksy notarialnej, który wynika z samego aktu notarialnego. Nie jest zatem konieczne udowadnianie czegoś, co wynika wprost z dokumentu urzędowego jakim jest akt notarialny. Dowód, którego dopuszczenia domagał się pełnomocnik powodów jedynie potwierdza taką okoliczność nie wnosząc do sprawy nic nowego. Istnienie faktury w żaden sposób nie dowodzi, że stosunek pomiędzy stronami był stosunkiem obligacyjnym. Sąd stanął na stanowisku, że zawnioskowany przez pełnomocnika powodów dowód nie spowoduje żadnej zmiany w stanie fatycznym, a zatem wniosek taki należało oddalić.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie Sąd podzielił pogląd pozwanej dotyczący przedawnienia roszczenia. Stosownie do treści art. 19a ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz. U. 2014.164. j.t.) notariusz podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 1 § 1, a więc takich, którym strony są obowiązane lub pragną nadać formę notarialną (czynności notarialnych). A zatem notariusz za wykonywane czynności może ponosić odpowiedzialność cywilną, jeżeli po stronie doprowadzi do szkody po stronie swojego klienta. Powyższa zasada ma zagwarantować należyte wykonywanie zawodu przez notariusza. Powyższe stanowisko uzasadnione jest faktem, iż notariusz pełni funkcję usługową względem obywateli, co z kolei przekłada się na zobowiązaniowy charakter wykonywanych przez niego czynności. Odpowiedzialność cywilna notariuszy została uregulowana w art. 49 powołanej ustawy. Przepis ten wskazuje, że odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu czynności notarialnych na zasadach określonych w Kodeksie Cywilnym, z uwzględnieniem szczególnej staranności, do jakiej jest obowiązany przy wykonywaniu tych czynności. Wskazać tu należy, iż zgodnie z art. 415 w zw. z art. 427 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności. Z ugruntowanego orzecznictwa wynika wprost, iż notariusz ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu czynności notarialnej. Jest to odpowiedzialność deliktowa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2008 r., sygn. akt III CSK 366/07). Konsekwencją powyższego twierdzenia jest trzyletni termin przedawnienia takich roszczeń, który wynika z przepisu art. 442 ¹ k.c. Zgodnie z tym artykułem roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (§1). Obie powyższe przesłanki powinny być spełnione łącznie. Z ugruntowanego orzecznictwa sądów wynika, że jeżeli poszkodowany dowie się o osobie zobowiązanej do naprawienia szkody później niż o samej szkodzie, to ta późniejsza data wyznacza początek biegu przedawnienia. Skoro chwilą określającą początek trzyletniego biegu przedawnienia jest moment dowiedzenia się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia, a nie o zakresie szkody czy trwałości jej następstw, uznaje się, że jest to moment, gdy poszkodowany zdaje sobie sprawę z ujemnych następstw zdarzenia wskazujących na fakt powstania szkody i ma świadomość doznanej szkody. W niniejszej sprawie zdarzeniem, na które powołują się powodowie, jest podpisanie aktu notarialnego w grudniu 2007 roku. Ewentualna szkoda poniesiona przez powodów na skutek sporządzenia przedmiotowego kontraktu mogłaby, zdaniem Sądu, powstać w momencie wydania w marcu 2008 r. przez Sąd Rejonowy postanowienia oddalającego wniosek powodów o wpis do księgi wieczystej, a później w kwietniu 2009 r. przez Sąd Okręgowy Wydział II Cywilny oddalającego apelację na powyższe postanowienie. Potencjalna krzywda w postaci utraty korzyści, na którą wskazują powodowie, również miała miejsce we wrześniu 2008 r. kiedy to P. P. i A. P. uzyskali informację o rezygnacji z kupna nieruchomości przez potencjalnych kupców tj. firmę (...) Sp. z o.o. Podkreślić należy, że wszystkie te zdarzenia miały miejsce w 2008 roku. Zdaniem Sądu chwilą, w której powodowie dowiedzieli się o szkodzie był moment dowiedzenia się, że do transakcji nie dojdzie. Natomiast o osobie zobowiązanej do naprawienia szkody powodowie wiedzieli od początku, to jest od momentu podpisania aktu notarialnego. Mając na uwadze powyższe skonstatować należy, iż trzyletni termin do złożenia pozwu o odszkodowanie bieg swój rozpoczął we wrześniu 2008 roku. Nawet gdyby przyjąć, że terminem tym jest data zawarcia umowy przedwstępnej, którą powodowie zawarli z kolejnym nabywcą nieruchomości – spółką (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., a więc 17 listopada 2010 r. stwierdzić należy, iż ustawowy termin upłynął w dniu 17 listopada 2013 r. Pozew został natomiast złożony do tut. Sądu w dniu 18 listopada 2013 r.

Wskazać również należy, iż zdaniem Sądu pozostałe straty, w tym związane z taksą notarialną mogły być dochodzone już w chwili oddalenia wniosków powodów o wpis do księgi wieczystej przez Sąd Rejonowy w Krakowie. Wówczas bezsprzecznym był fakt powstania ewentualnej szkody oraz jej wysokość. Analogicznie rozpatrzyć należało stratę powodów związaną z kosztami uzyskania kredytu i kosztami okołokredytowymi. Formalności związane z powyższym były bowiem załatwione także w 2008 roku, wtedy też doszło do odmowy wpisania prawa własności do księgi wieczystej i już na tym etapie strony wiedziały o szkodzie, a więc również w tym przypadku trzyletni termin należało liczyć od tego momentu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

O kosztach orzeczona na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U.2013.461).