Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Hanna Nowicka de Poraj
Sędziowie:	SSA Teresa Rak (spr.) SSO del. Paweł Czepiel
Protokolant:	sekr.sądowy Marta Matys

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2015 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w K.

o ustalenie, o czyny nieuczciwej konkurencji i o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach

z dnia 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII GC 13/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Paweł Czepiel SSA Hanna Nowicka de Poraj SSA Teresa Rak

Sygn. akt I ACa 1150/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa P. Sp. z o.o w W. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. w K. wniosła o ustalenie na podstawie art. 189 kpc w związku z art. 3 i art. 11 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, że strona pozwana dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji w postaci wykorzystania przez pozwanego stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa powoda informacji dotyczących cech technicznych bariery (płotka) żelbetowego służącego naprowadzaniu płazów do przepustów drogowych o specyfikacji technicznej wskazanej w załącznikach do pozwu oraz o zobowiązanie pozwanego by zaniechał niedozwolonych działań poprzez zakazanie sprzedaży płotków (barierek) żelbetowych służących naprowadzaniu płazów do przepustów drogowych o specyfikacji technicznej wskazanej w załącznikach do pozwu. Wniosła też o zasądzenie od pozwanego na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 4 wymienionej ustawy kwoty 4.500 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty z tytułu odszkodowania za szkodę wyrządzoną powodowi przez pozwanego oraz zasądzenie kosztów procesu.

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2014 roku Sąd Okręgowy w Kielcach na wniosek strony powodowej zarządził zlecenie Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w K. sporządzenie protokołu stanu faktycznego w siedzibie pozwanego (...) Sp. z o. o. w K. ul. (...) na okoliczność treści i wyglądu dokumentacji projektowej dotyczącej korytek naprowadzających płazy wytwarzanych przez pozwanego, z uwzględnieniem informacji dotyczącej osoby sporządzającej przedmiotową dokumentacje projektową lub też braku takiej adnotacji oraz umowy z osobą, która miałaby taką dokumentacje projektową sporządzić lub też braku takiej umowy.

W dniu 6 marca 2014 roku Komornik Sądowy przybył na miejsce w celu dokonania protokołu stanu faktycznego jednakże nie przedstawiono komornikowi treści i wyglądu dokumentacji projektowej dotyczącej korytek naprowadzających płazy wytwarzanych przez pozwanego.

Na uzasadnienie żądania zapłaty strona powodowa wskazała, że szkodą jest koszt sporządzenia projektu przedmiotowych płotków, który wyniósł łącznie 4.500 zł.

Strona pozwana (...) Sp. z o.o. w K. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów. Zaprzeczyła by dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji w postaci wykorzystania stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa powoda informacji dotyczących cech technicznych bariery (płotka) żelbetowego służącego naprowadzaniu płazów do przepustów drogowych o specyfikacji technicznej wskazanej w załącznikach do pozwu. P. takimi pozwana spółka zainteresowała się znacznie wcześniej, bo już w 2012 roku. W styczniu 2013 roku (...). z o.o w K. zwróciło się do pozwanej spółki zapytaniem ofertowym o przedstawienie oferty cenowej na zakup płatków z elementów prefabrykowanych żelbetowych. Korespondencja ta zawierała również projekt techniczny przedmiotowych płotków i wskazanie zastosowania płotków. Po otrzymaniu zapytania ofertowego od (...) sp. z o.o. wraz z dokumentacją projektową dotyczącą kształtu i zastosowania płotków strona pozwana w lutym 2013 roku zwróciła się do PHU (...) s.c. z siedzibą w K. o przedstawienie oferty na wykonanie 10 form stalowych wraz z załączonymi rysunkami wykonanymi przez prezesa spółki pozwanej R. K.. PHU (...) s.c zaoferował pozwanemu wykonanie form płotków zgodnie z otrzymaną dokumentacją. W dniu 18 lutego 2013 roku K. s.c potwierdził przyjęcie zamówienia do realizacji. W kwietniu 2013 roku pozwany zlecił (...) Sp. z o.o. opracowanie receptury mieszanki betonu dotyczącej wykonania płotków naprowadzających w obrębie pasa drogowego pod kątem wymagań zapytania ofertowego (...) Sp. z o.o. w korespondencji z (...) Sp. z o.o. pozwany ustalił ilość płotków oraz terminy ich dostawy. Przyznał pozwany, że w drugiej połowie czerwca 2013 roku w siedzibie strony powodowej miała miejsce wizyta T. W.. Celem wizyty była weryfikacja podobieństw płotków będących w ofercie (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. W związku z krótkimi terminami realizacji zamówienia dla (...) Sp. z o.o., pozwany brał pod uwagę ewentualny zakup przedmiotowych płotków u powoda. W. zakupił jedna sztukę gotowego wyrobu, po przewiezieniu prefabrykatu dokonano porównania wyrobu gotowego (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. i stwierdzono, że wyroby te zasadniczo się różnią, co uniemożliwiłoby zrealizowanie transakcji handlowej. Różnica dotyczyła m. in. rozstawu otworów do systemu montażowego. Strona pozwana produkuje płotki o kształcie i wymiarach takich jak w dokumentacji projektowej i specyfikacji technicznej inwestycji drogowej przekazanej przez (...) Sp. z o.o. wszystkim podmiotom, które brały udział w postępowaniu ofertowym. Także takie same wymiary i kształt posiadają płotki produkowane przez spółkę powodową, co potwierdza deklaracja zgodności wystawiona przez pozwanego, w której deklarowane cechy techniczne wyrobu pozwanego odpowiadają specyfikacji technicznej przekazanej przez (...) Sp. z o.o. dotyczącej inwestycji drogowej w zapytaniu ofertowym nr (...)

Wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2015 roku Sąd Okręgowy w Kielcach zakazał pozwanemu (...) Sp. z o.o. w K. sprzedaży płotków (barierek) żelbetowych służących naprowadzaniu płazów do przepustów drogowych według Specyfikacji (...) wskazanej przez powoda (...) Sp. z o.o. w W. w załącznikach do pozwu o wymiarach: wysokość - 47 cm, długość – 100 cm, wewnętrzna wysokość w niższym miejscu - 12 cm, grubość ścianek podstawy dolnej i górnej - 6 cm; oddalił powództwo w pozostałej części oraz zasądził od (...) Sp. z o.o. w K. na rzecz (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 1.601,47zł tytułem kosztów procesu i nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Kielcach od (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 65.12zł i od (...) Sp. z o.o. w K. kwotę 110,88 zł tytułem kosztów sądowych.

Rozstrzygnięcie podjął Sąd w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny:

Powodowa spółka trudni się produkcją wyrobów betonowych budowlanych. Jednym z głównych wytwarzanych przez powoda produktów, dającym znaczny dochód są barierki (płotki) żelbetowe służące naprowadzaniu płazów do przepustów drogowych. Powód płotki te wytwarza od wielu miesięcy w oparciu o projekt sporządzony przez inż. K. L. załączony do pozwu. Powód dostarczał płatki do wielu podmiotów, które były zadowolone z ich jakości i użyteczności. W czerwcu 2013 roku w siedzibie powoda pojawił się przedstawiciel R. s.c, której wspólnikami są R. K. i K. M., będący równocześnie wspólnikami strony pozwanej. R. K. jest prezesem zarządu pozwanej spółki. Przybyły do powoda mężczyzna podał, że jest przedstawicielem inwestora na budowie i ma sprawdzić czy płotki powoda będą współgrały z projektami budowy, aby można było je zakupić. W tym celu poprosił o udostępnienie dokumentacji fotograficznej, jak również parametrów płotków i rozmawiał z członkami zarządu powoda, jak i z pracownikami pod kątem użyteczności płotków, sposobu ich wykonania, także zastosowania na placu budowy oraz prosił o możliwość użyczenia formy do wyrobu płotków, aby przewieźć ją na budowę i zweryfikować czy ich wymiary i inne parametry będą pasować do zastosowanych już materiałów budowlanych. Powód potraktował go jako potencjalnego klienta. W dalszych rozmowach powód poproszony został jeszcze o przesłanie dokumentacji związanej z płotkami na adres mailowy, aby rzekomo można było sprawdzić i ustalić, czy płotki będą odpowiadały na realizowanej przez pozwanego budowie. T. W. zakupił też 1 sztukę produktu, którym się interesował. Powód przesłał na wskazany adres e-mailowy całość dokumentacji projektowej dotyczącej płotków. Po przesłaniu dokumentacji przedstawiciel R.-B. s.c więcej się z powodem nie kontaktował, nie odbierał też od powoda telefonów. Powód od swoich kontrahentów dowiedział się, że inny podmiot oferuje do sprzedaży takie same płotki jak powód i ustalił, że jest to pozwana spółka.

Na podstawie opinii biegłego sądowego A. J. (1) Sąd Okręgowy ustalił, że wysokość elementu wewnątrz wynosi 12 cm, szerokość u podstawy wynosi 43 cm. Odległość od otworu montażowego do lica elementu wynosi 24 cm. P. żelbetowe powodowa spółka produkuje zgodnie z posiadanym projektem. Biegły dokonał też przeglądu elementów produkowanych przez pozwaną spółkę. Wysokość – elementu wynosi 47 cm, grubość ścianek wynosi 6cm. Wysokość wewnątrz elementu wynosi 12 cm. Szerokość u podstawy wynosi 43 cm. Odległość od otworu montażowego do lica elementu wynosi 7 cm. Biegły stwierdził, że płotki produkowane przez stronę pozwaną są takie same jak te produkowane przez stronę powodową. P. są gabarytowo o wymiarowo identyczne. Prefabrykaty posiadają tą samą wysokość równą 47 cm, długość 100cm, wewnętrzna wysokość w niższym miejscu wynosi 12 cm, grubość ścianek podstawy dolnej i górnej wynosi 6 cm. Wszystkie wymiary prefabrykatów są takie same. Różni je tylko sposób montażu oraz rozstaw między otworami, który jest w innym miejscu i wynosi 7cm w płotku z P. Sp. o. o. z K. a 25 cm w płotku (...) Sp. z o. o. z W. do lica murków. Średnica otworów w przypadku płotków żelbetowych z (...) Sp. z o. o. wynosi 2,5 cm a z (...) Sp. z o. o. 2,0 cm. Te różnice nie stanowią jednak o odmienności produktów, gdyż bez znaczenia jest w jaki sposób zostaną ułożone a klamry spinające lub marki są elementami metalowymi i nie wpływają na wymiary i kształt prefabrykatu. P. produkowane przez pozwanego mogą wprowadzać potencjalnego klienta w błąd co do tożsamości producenta. Strona powodowa posiada dokumentację na produkowane przez siebie płotki, natomiast strona pozwana jej nie posiada.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone dokumenty, dokumentację zdjęciową, opinię biegłego A. J. (1) oraz zeznania świadków R. H., J. P., A. K., P. Z., T. W., W. W. (2), D. W. i K. P., a także wyjaśnienia stron.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał, że powództwo jest uzasadnione.

Podzielił Sąd stanowisko powoda odnośnie orzeczenia pozwanemu zakazu sprzedaży płotków żelbetowych służących naprowadzaniu płazów do przepustów drogowych według Specyfikacji (...) wskazanej przez powoda (...) Sp. z o.o. w załącznikach do pozwu o wymiarach: wysokość - 47 cm, długość - 100 cm, wewnętrzna wysokość w niższym miejscu 12 cm, grubość ścianek podstawy dolnej i górnej – 6 cm.

Spór sprowadzał się do tego czy pozwany wykorzystał cudze informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa, albo nabył je od osoby nieuprawnionej i w oparciu o nie produkuje i wprowadza na rynek produkt i tym samym naśladuje gotowy produkt powoda w taki sposób, że może wprowadzać klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu oraz czy zachowanie pozwanego jest działaniem sprzecznym z prawem lub dobrymi obyczajami i zagraża lub narusza interes powoda jako producenta.

Ocenił Sąd, że produkt wprowadzany na rynek przez pozwanego mógł wprowadzić klientów w błąd, co do pochodzenia producenta, pomiędzy produktami powoda i pozwanego istnieją bowiem podobieństwa stwarzające ryzyko wprowadzenia w błąd w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Roszczenie powoda znajduje zatem podstawę prawną w przepisach art. 3, art. 11 ust. 1 wymienionej ustawy. Opinię biegłego A. J. Sąd uznał za wiarygodną, kompleksową, szczegółową, wyczerpującą i miarodajną do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Biegły z całą stanowczością wskazał, że płotki żelbetowe służące do naprowadzania płazów do przepustów produkowane przez stronę powodową są takie same jak te produkowane przez pozwanego. Art. 3 ustawy zawiera definicję czynu nieuczciwej konkurencji. Celem ustawy jest zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej. Zatem bezprawności działania przedsiębiorcy nie można rozpatrywać w sensie abstrakcyjnym, lecz musi istnieć pewien związek pomiędzy naruszoną normą a stosunkami konkurencji. Czyny konkurencyjne powinny być badane przede wszystkim w świetle przesłanek określonych w przepisach art. 5-17 ustawy i dopiero gdy nie mieszczą się w dyspozycji któregokolwiek z tych przepisów, podlegają ocenie według klauzuli generalnej z art. 3. Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej w interesie publicznym, przedsiębiorstw oraz klientów i nie może być traktowana jako instrument służący wyeliminowaniu konkurencji w ogóle, w celu zachowania dominującej pozycji. Celem zakazu nieuczciwej konkurencji jest wyeliminowanie działań mogących w jakikolwiek sposób powodować pomyłki co do przedsiębiorcy lub jego wyrobu, albo wprowadzać w błąd przez używanie fałszywych oznaczeń, a także podawanie innych danych. Istnienie konkurencji jest zasadą, zabroniona przez prawo jest tylko konkurencja nieuczciwa. By zachowanie przedsiębiorcy stanowiło czyn nieuczciwej konkurencji musi odznaczać się następującymi cechami: jest czynem konkurencji, pozostaje w sprzeczności z prawem lub dobrymi obyczajami oraz zagraża bądź narusza interesy innego przedsiębiorcy lub klientów. Stosunek konkurencji ma miejsce wówczas, gdy między korzyściami które w wyniku nieuczciwego działania osiąga lub zamierza osiągnąć jeden przedsiębiorca a stratami drugiego przedsiębiorstwa zachodzi więź.

Przedsiębiorca dochodzący ochrony prawnej w oparciu o przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji musi wykazać przesłanki; określonego zachowania się strony pozwanej i jego sprzeczności z prawem lub dobrymi obyczajami, powstania stanu zagrożenia (wystarczy prawdopodobieństwo wystąpienia szkody) oraz związku między powstałym stanem zagrożenia a godnym ochrony interesu powoda.

Art. 11 ust. 1 u.z.n.k. stanowi, że czynem nieuczciwej konkurencji jest przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy.

Sąd Okręgowy stwierdził, że zachowanie pozwanego spełnia przesłanki określone w

wymienionym przepisie. Pozwany bowiem działając przez osobę z firmy (...) s.c. wszedł w posiadanie tajemnicy przedsiębiorstwa powoda, a następnie po wykonaniu dokumentacji fotograficznej oraz otrzymaniu projektów w e-mailu przystąpił sam do produkcji płotków mających dokładnie te same wymiary, co produkt powoda. Istnieją podstawy do przypisania pozwanemu dokonania czynu nieuczciwej konkurencji wyczerpującego znamiona art. 11 ust. 1 u.z.n.k. bowiem pozwany po uzyskaniu dokumentacji projektowej dotyczącej płotków produkowanych przez powoda podjął produkcję i sprzedaż płotków żelbetowych służących do naprowadzania płazów do przepustów takich samych jak produkowane przez (...) Sp. z o. o. w W.. Powołując się na opinię biegłego Sąd wskazał na podobieństwo produktów produkowanych przez obie strony, stwierdzając, że są one wręcz takie same, a przeciwne twierdzenia pozwanego są w tym zakresie niewystarczające dla oddalenia powództwa.

Działania pozwanego, które wypełniają znamiona deliktu określonego w przepisie art. 11 ust. 1 u.z.n.k. w zakresie dotyczącym naśladownictwa spornych produktów, zostało przez powoda skutecznie wykazane. W sytuacji gdy stwierdzono naśladownictwo przez pozwanego gotowego produktu produkowanego przez powoda, istnieją przesłanki do uznania powództwa za usprawiedliwione oraz w pełni udowodnione do orzeczenia zakazu pozwanemu (...) Sp. z o.o. sprzedaży płotków (barierek) żelbetowych służących naprowadzaniu płazów do przepustów drogowych według Specyfikacji (...) wskazanej przez powoda (...) Sp. z o.o. w załącznikach do pozwu o wymiarach: wysokość - 47 cm, długość - 100 cm, wewnętrzna wysokość w niższym miejscu 12 cm, grubość ścianek podstawy dolnej i górnej – 6 cm. W ocenie Sądu pierwszej instancji wprowadzenie na rynek przez pozwanego spornych produktów może wprowadzić w błąd odbiorców, co do pochodzenia obu produktów, także co do związków o charakterze producenckim między obiema produktami i ich przynależności do jednej „rodziny” produktów .. (...) tych okolicznościach można przyjąć, iż doszło naruszenia przez pozwanych art. 11 ust. 1 u.z.n.k. Sąd dopatrzył się przesłanek ewidentnie wskazujących na istnienie bezprawności zachowań pozwanego, a tym samym wywołania przez stronę pozwaną zagrożenia lub naruszenia interesu powodowej strony. Istnieje możliwość wprowadzenia w błąd klientów co do tożsamości producenta lub produktu. Powód wykazał naśladowanie przez pozwanego gotowego produktu poprzez kopiowanie zewnętrznej postaci tego produktu co mogło by wprowadzać w błąd klientów co do tożsamości produktu lub producenta.

Ostatecznie Sąd przyjął, że pozwany dopuścił się czynu nieuczciwej konkurencji przewidzianego w art. 11 ust. 1 uznk. Uznał, że w tym konkretnym przypadku w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i wobec treści opinii biegłego, istnieją usprawiedliwione przesłanki wskazujące na istnienie bezprawności zachowań pozwanej strony, a tym samym wywołania przez stronę pozwaną zagrożenia lub naruszenia interesu powodowej strony. Zatem roszczenie powoda o orzeczenie zakazu pozwanemu sprzedaży płotków jest uzasadnione.

Za niezasadne uznał Sąd natomiast roszczenie o zapłatę kwoty 4.500 zł na podstawie

art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z tytułu odszkodowania za szkodę wyrządzoną powodowi przez pozwanego. Członek zarządu strony powodowej wyjaśnił, że kwota ta stanowi koszty sporządzenia własnej dokumentacji płotków poniesione przez powoda. Brak było więc podstaw do zastosowania wymienionego przepisu, albowiem są to koszty jakie poniósł powód na sporządzenie własnej dokumentacji płotków, którą powód może w dalszym ciągu wykorzystywać i prowadzić na jej podstawie produkcję.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 i §3 kpc w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 1, art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, § 6 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Apelację od wyroku złożyła pozwana spółka. Zaskarżyła wyrok w zakresie w jakim

Sąd uwzględnił powództwo oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania i zarzuciła:

a/ niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a to:

- art. 328 § 2 kpc polegające na niewskazaniu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn, dla których Sąd odmówił wiarygodności i mocy dowodowej dowodom w postaci dokumentów załączonych przez pozwanego do odpowiedzi na pozew, wskazujących na to, że pozwany nie uzyskał w żaden sposób dokumentacji projektowej dotyczącej płatków od powoda, a w konsekwencji nie podjął się ich produkcji po jej uzyskaniu, gdyż pozwany dysponował dokumentacją projektową dotyczącą produkowania płotków żelbetowych służących naprowadzaniu płazów już miesiącu kwietniu 2013 roku i na jej podstawie rozpoczął produkcję;

b/ sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 kpc:

- przez wyprowadzenie z materiału dowodowego, to jest z zeznań świadków R. H., J. P., A. K., P. Z., W. W. (2), K. P. i powoda oraz T. W., D. W. i pozwanego jak również opinii biegłego A. J. (1) wniosków z niego niewynikających, a ponadto sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym, że pozwany wszedł w posiadanie tajemnicy przedsiębiorstwa powoda pod koniec czerwca 2013 roku, a następnie po wykonaniu dokumentacji fotograficznej oraz otrzymaniu projektów w e-mailu przystąpił do ich produkcji czym w konsekwencji miałby się dopuścić czynu nieuczciwej konkurencji,

- przez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest dowodów z dokumentów załączonych do odpowiedzi na pozew, z których to wynika, że pozwany już w okresie czasu maj – czerwiec 2013 roku miał wyprodukowane kilkadziesiąt gotowych płotków, a w konsekwencji błędne ustalenie, że pozwany dopiero po uzyskaniu dokumentacji projektowej rozpoczął produkcję płotków.

Wniosła pozwana spółka o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za obie instancje.

Po rozpoznaniu apelacji Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja strony pozwanej na uwzględnienie nie zasługuje.

Zarzuty podnoszone w apelacji sprowadzają się do kwestionowania oceny dowodów i ustaleń faktycznych Sądu pierwszej instancji.

Na wstępie jednak, przed oceną zarzutów błędów w ustaleniach faktycznych odnieść się należy do zarzutu naruszenia art. 328 §2 k.p.c. Rzeczywiście w uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy nie wskazał precyzyjnie w odniesieniu do każdego dowodu z dokumentu dlaczego nie poczynił ustaleń na ich podstawie i dlaczego nie przyjął, że pozwany nie uzyskał dokumentacji projektowej od powoda, jednakże analiza całości motywów Sądu pozwala na odtworzenie toku jego rozumowania oraz przyczyn, dla których dowodom jednej ze stron dał wiarę, zaś pozostałym odmówił wiarygodności. Sąd w sposób umożliwiający kontrolę instancyjną wskazał również, co stało u podstaw rozstrzygnięcia. Z tych przyczyn zarzut ten nie może odnieść skutku.

Zwrócić należy uwagę, że przedmiotem postępowania nie jest okoliczność od kiedy powód produkował płotki, nie ulega bowiem wątpliwości, że produkowane prefabrykaty są zgodne z dokumentacją projektowa którą zlecił i którą dysponuje. Zresztą powód tę kwestię również wyjaśnił. Zwrócić też trzeba uwagę, że pozwany dopiero w apelacji podniósł twierdzenie, że produkty powoda nie są oryginalne i że powód sprzedawał płotki nie będąc ich autorem przed stworzeniem swojej wewnętrznej dokumentacji projektowej.

Nie może też odnieść skutku zarzut sprzeczności ustaleń Sądu z zebranym materiałem dowodowym. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji są prawidłowe, poprzedzone wszechstronną analizą zgromadzonego materiału dowodowego, nie sprzeciwiają się zasadom logiki i doświadczenia życiowego. Poprzedzająca je ocena dowodów dokonana została w sposób niewadliwy i zgodny z art. 233 § 1 kpc. Skuteczne zakwestionowanie oceny dowodów i w następstwie ustaleń faktycznych wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (tak np. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 6 listopada 1998 r. II CKN 4/98 – niepublikowane). Sąd Apelacyjny zatem ustalenia te podziela i przyjmuje za własne.

Zarzut błędnych ustaleń i błędnej oceny dowodów może być skuteczny tylko wtedy, gdy skarżący wykaże, iż wadliwe ustalenia będące konsekwencją błędnej oceny dowodów wynikają z naruszenia przez sąd orzekający uznanych reguł interpretacyjnych oraz braku logicznego wiązania faktów i niezrozumienia wynikających z nich treści. Strona podnosząca taki zarzut powinna wykazać, że przy ocenie wiarygodności i mocy dowodowej konkretnego dowodu, na podstawie którego sąd dokonał ustalenia faktycznego, przekroczono granice swobodnej oceny dowodów, a nadto, iż miało to istotny wpływ na wynik sprawy. Nie wystarczające jest zaprezentowanie własnych, korzystnych dla skarżącego ustaleń stanu faktycznego, dokonanych na podstawie własnej, korzystnej dla skarżącego oceny materiału dowodowego (por.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 572/99, LEX nr 53136).

Podnosząc zarzut naruszenia art. 233 § 1 kpc strona pozwana przede wszystkim powoływała się na okoliczność, że pozwany rozpoczął starania o rozpoczęcie produkcji płotków żelbetowych już w styczniu 2013 roku, kiedy to (...) sp. z o.o. zwrócił się do pozwanej spółki z zapytaniem ofertowym dotyczącym przedstawienia oferty cenowej na zakup płotków, załączając wszystkie parametry techniczne płotków. Pozwany podjął więc działania zmierzające do realizacji zamówienia, a produkcja płotków ruszyła w maju 2013 roku.

Ma jednak rację Sąd pierwszej instancji, że te twierdzenia pozwanego i dokumenty przedłożone na ich poparcie po przeprowadzeniu analizy wszystkich dowodów, w okolicznościach sprawy nie są wystarczające by obalić twierdzenia przeciwne. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na jednoznaczną opinię biegłego, który po porównaniu płotków produkowanych przez obie strony wskazał stanowczo, że są one identyczne, a różnią się one jedynie sposobem montażu, co jest okolicznością drugorzędną i bez znaczenia dla oceny podobieństwa tych produktów. Przy czym strona powodowa dysponuje pełną dokumentacją projektową tego produktu, a strona pozwana takiej dokumentacji nie ma. Podkreślić też trzeba, że pomimo podjęcia działań zmierzających do produkcji i sprzedaży płotków już od początku 2013 roku pozwany sprzedaży pierwszych 52 sztuk płotków dokonał dopiero 17 lipca 2013 roku, a więc niemal miesiąc po wizycie świadka T. W. w zakładzie strony powodowej. W takiej sytuacji twierdzenie strony pozwanej, że skoro pielęgnacja betonu ma trwać 28 dni to do 17 lipca 2013 roku nie było fizycznej możliwości wyprodukowania kilkudziesięciu sztuk płotków nie jest już takie oczywiste.

Pozwany twierdził, że produkowane przez niego płotki różnią się od tych wykonywanych przez powoda, jednakże nie wskazał żadnych różnic poza sposobem montażu. W takich okolicznościach rzeczywiście twierdzenia pozwanej spółki nie mogą zostać uznane za wykazane i prowadzić do oddalenia powództwa. Zwrócić też należy uwagę na zeznania świadka K. P., który zeznał, że nabył płatki od strony powodowej, a następne były już dostarczane od strony pozwanej i były identyczne. (...) poinformowało go, że płotki są z innej firmy – (...) sp. z o.o.

Z drugiej strony wykazane zostało, że w czerwcu 2013 roku świadek T. W. przybył do strony powodowej i podając się za inwestora wykazał zainteresowanie produkowanymi przez powoda płotkami. Twierdził przy tym, że chciałby nabyć znaczną ich ilość musi jednakże sprawdzić, czy będą się one nadawały. W tym celu zapoznał się z dokumentacją projektową, poprosił o jej przesłanie na maila, co uczyniono i dodatkowo nabył jeden płotek. Zeznania świadków są w tym zakresie zgodne i jednoznaczne.

Jeśli więc nawet strona pozwana już od stycznia 2013 roku przygotowywała się do podjęcia produkcji płotków, to ostatecznie w czerwcu 2013 roku w sposób bezprawny weszła w posiadanie dokumentacji projektowej powodowej spółki i rozpoczęła produkcję zgodną z tą dokumentacją. Ponadto okoliczność, że wszystkie wymiary płotków produkowanych przez pozwaną spółkę są idealnie zgodne z tymi, które wytwarza strona powodowa nie może być dziełem przypadku, co również przemawia za przyjęciem za prawdziwe twierdzeń powoda.

W prawidłowo ustalonym stanie faktycznym trafna jest też ocena Sądu pierwszej instancji, że strona pozwana dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji określonego w przepisie art. 11ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jednolity Dz. U 2003 nr 153 poz. 1503). Zgodnie z tym przepisem czynem nieuczciwej konkurencji jest przekazanie, ujawnienie lub wykorzystywanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy.

Strona pozwana weszła w posiadanie informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa strony powodowej w sposób bezprawny. Nie można bowiem inaczej ocenić działań podjętych przez świadka T. W., który podając się z przedstawiciela inwestora wprowadził przedstawicieli powoda w błąd wyrabiając u nich przekonanie, że chce nabyć płotki do naprowadzania płazów i to w znacznej ilości. Z tego tylko powodu udostępniono mu dokumentację techniczną, a nawet ją przesłano, wierząc że ma to na celu tylko porównanie czy wyrób powoda będzie się nadawał do zastosowania na realizowanej inwestycji. Tymczasem pozwany po uzyskaniu dokumentacji projektowej podjął produkcję i sprzedaż płotków identycznych jak strona powodowa. Takie działanie zaś musi być ocenione jako nieuczciwe i naruszające zasady uczciwej konkurencji i naruszające interes strony powodowej.

Z opinii biegłego A. J. (1) w sposób niewątpliwy wynika, że produkty obu stron pod względem wymiarów, wyglądu są takie same, co stwarza ryzyko, że klienci mogą być wprowadzeni w błąd co do ich producenta. Celem zaś ustawy nie jest wyeliminowanie konkurencji jako takiej lecz eliminacja konkurencji nieuczciwej, czyli np. takich działań, które mogą wprowadzać w błąd co do producenta lub jego wyrobu.

W świetle powyższego za uzasadnione musi być uznane żądanie powoda by Sąd zakazał stronie pozwanej sprzedaży płotków produkowanych wg Specyfikacji (...) wskazanej przez stronę powodową.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 kpc apelację pozwanej spółki oddalił jako nieuzasadnioną.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

SSO Paweł Czepiel SSA Hanna Nowicka de Poraj SSA Teresa Rak