Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący:	SSR del. Renata Stańczak
Protokolant:	Gabriela Jokiel

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 r. w Rybniku

sprawy z odwołania J. B. ( J. B. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 19 lipca 2018 r. nr (...)

oddala odwołanie.

Sędzia

Sygn. akt IX U 1215/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 19 lipca 2018r. organ rentowy, na podstawie art. 110a ustawy z 17.12.1998r., odmówił ubezpieczonemu J. B. (B.) ponownego ustalenia wysokości emerytury, ponieważ ubezpieczony nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu po przyznaniu emerytury, tj. po 01.11.1998r. Organ rentowy wskazał, że decyzją z 06.11.1998r. zmieniona została data prawa do emerytury, gdyż w dniu spełnienia warunków prawa do emerytury – 04.10.1998r., ubezpieczony przebywał na L4, zatem prawo do emerytury ustalone jest od 01.11.1998r., tj. od wyczerpania zasiłku chorobowego.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od decyzji domagając się jej zmiany poprzez ponowne przeliczenie emerytury na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach… i dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu emerytur i rent na okoliczność odtworzenia wynagrodzenia ubezpieczonego za okres zatrudnienia w KWK (...) od 1962r. do 1970r. Ubezpieczony dodał, że prawomocną decyzją z 12.10.1998r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od 04.10.1998r., a ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu do 31.10.1998r. Wskazał, że decyzja ta nie była zmieniona i pozostaje w obrocie prawnym.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak
w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony urodził się (...) Od 1 listopada 1998r. nabył prawo do emerytury górniczej, tj. od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego (decyzja z 6 listopada 1998r.). Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia został ustalony z lat 1984-1992 wyniósł 270,23% i został ograniczony do 250%.

Wcześniejszą decyzją z 12 października 1998r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od osiągnięcia wieku emerytalnego, tj. od (...).

Ubezpieczony w latach 1962-1970 zatrudniony był w KWK (...) w R. oraz od 01.03.1982r. do 31.10.1998r. zatrudniony był w KWK (...) w C.. W okresie 1970-1982 ubezpieczony pracował w zarządzie (...) w K., a następnie w Komitecie Wojewódzkim (...) w K. i Urzędzie Miejskim w K..

Ubezpieczony od 24.09.1998r. do 31.10.1998r. przebywał na zasiłku chorobowym.

Po 31 października 1998r. ubezpieczony nie podlegał ubezpieczeniom społecznym – nie podejmował zatrudnienia.

Ubezpieczony (...) złożył w organie rentowym wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W rozpoznaniu wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego, zeznań ubezpieczonego złożonych na rozprawie 23 października 2018r., czas nagrania protokołu elektronicznego 00:15:59-00:29:25.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd uznał odwołanie ubezpieczonego za niezasadne w oparciu o wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego, gdyż w ocenie Sądu organ rentowy wydał prawidłową decyzję w świetle treści przepisu 110a w zw. z art. 100 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wskazać należy, iż art. 110a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. 2017r., poz. 1383 ze zm.) umożliwia ponowne ustalenie emerytury na wniosek emeryta, który spełnił łącznie następujące warunki:

1. do ponownego obliczenia podstawy wymiaru emerytury wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przypadającą w całości lub w części po przyznaniu emerytury, tj. z okresu:

- kolejnych 10 lat kalendarzowych przypadających w ostatnich 20 latach kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury od przeliczonej podstawy wymiaru,

- dowolnie wybranych przez emeryta 20 lat kalendarzowych, w których podlegał on ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury;

2. nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy jest wyższy niż 250%.

Zgodnie z treścią art. 100 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach… prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2.

Ust.2. Jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia.

W sprawie bezsporne jest, że ubezpieczony pobierał zasiłek chorobowy od 24.09.1998r. do 31.10.1998r., a jego zatrudnienie w KWK (...) ustało 31.10.1998r. i że po ustaniu zatrudnienia nie podlegał ubezpieczeniom społecznym. Stąd ubezpieczony nie spełnia prawa do przeliczenia świadczenia na podstawie art. 110a. W ocenie Sądu bowiem oczywistym jest, że ubezpieczony prawo do emerytury nabył od 01.11.1998r., a nie od 04.10.1998r.

Stanowisko ubezpieczonego, że uzyskał prawo do emerytury od 04.10.1998r. jest niesłuszne, gdyż jest sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa. Przepis powołanego art. 100 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach… wskazuje jednoznacznie datę powstania prawa do emerytury - z dniem zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego. Brzmienie tego przepisu jest kategoryczne i nie pozostawia żadnej możliwości innej oceny w zakresie daty przyznania prawa od świadczenia.

W sytuacji ustalenia, że ubezpieczony nie spełnia warunku przeliczenia świadczenia określonego w art. 110a powołanej ustawy, Sąd nie przeprowadzał dowodu z opinii biegłego na okoliczność uzyskiwanych wynagrodzeń ubezpieczonego w latach 1962-1970, gdyż nawet, gdyby z opinii biegłego wynikał wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyższy niż 250%, ubezpieczony nadal nie będzie spełniał warunków do przeliczenia świadczenia. Nadto ustalenie dokonane przez biegłego w niniejszym postępowaniu nie byłoby wiążące dla innego Sądu, gdyby nawet ubezpieczony spełnił warunek podlegania ubezpieczeniom społecznym po przyznaniu prawa do świadczenia.

Dlatego prowadzenie dalszego postępowania dowodowego stało się w ocenie Sądu bezcelowe, w związku z czym Sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie powołanych przepisów, z mocy art. 477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

SSR del. Renata Stańczak