Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach , Wydział X Gospodarczy

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSO Leszek Guza

Protokolant : Marta Strzała

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej w O.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3.759,09 zł (trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt dziewięć złotych i dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu

SSO Leszek Guza

Sygn. akt X GC 252/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w G. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, (...) Spółka jawna w O. ( obecnie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa) kwoty 76.969,56 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana zawarła z poprzednikiem prawnym powoda w dniu 9 lutego 2011 roku umowę sprzedaży energii elektrycznej. Na podstawie tej umowy powód wystawiał rozliczenia z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w oparciu
o wskazaną przez pozwaną spółkę planową wysokość zużycia energii elektrycznej. Wobec danych pomiarowych od operatora systemu dystrybucyjnego ( (...)) powód sporządził korekty pierwotnych faktur VAT. Rozliczenia zostały wykonane na podstawie zalegalizowanego układu pomiarowo - rozliczeniowego. Pozwana złożyła reklamacje, których powód nie uznał. Wobec nieuregulowania przez pozwana należności została ona wezwana do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem. Pozwana nie uregulowała należności dochodzonej pozwem.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że roszczenie powoda za okres od 1 maja 2011 roku do 30 maja 2012 roku uległo przedawnieniu na łączną kwotę 45.953,04 zł ponieważ roszczenie sprzedawcy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej przedawnia się z upływem
2 lat na podstawie art. 554 i 555 kc. Pozwana wskazała, że po podpisaniu umowy
z poprzednikiem prawnym powoda jej opłaty za energię elektryczna zgodnie
z zapewnieniami uległy zmniejszeniu do kwoty 2.500 zł a od stycznia 2012 oscylowały
w granicach 300 – 400 zł. W kwietniu 2013 roku spółka otrzymała po raz pierwszy fakturę w wysokości znacznie odbiegającej od dotychczasowych. W odpowiedzi na reklamację pozwanej powód pismem z dnia 27 czerwca 2013 wskazał, że w związku z modernizacja systemu bilingowego nie ma on możliwości weryfikacji rozliczenia sprzedaży energii elektrycznej. Po 2 miesiącach pozwana otrzymała od powoda faktury korygujące za okres od maja 2011 roku do kwietnia 2013 roku . Pozwana do wszystkich faktur korygujących zgłosiła reklamację. Faktury wystawione przed korektą wskazywały konkretne i wyliczone zużycie energii elektrycznej według fizycznych odczytów licznika. Pozwana wskazał, że firma (...) ( (...)) nie wystawiła pozwanej żadnych faktur korygujących. Powód nie zgłaszał przez okres 2 lat żadnych uwag co do pracy licznika. Na fakturach korygujących brak jest wskazanego numeru licznika.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje żądania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 lutego 2011 roku poprzednik prawny powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarł z pozwaną (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, (...) Spółka jawna w O. umowę sprzedaży energii elektrycznej na czas określony do dnia 31 marca 2012 roku. Rozliczenie za sprzedaną energię elektryczną odbywać się miały z uwzględnieniem odczytów liczników dostarczonych przez (...) do sieci, którego klient jest przyłączony na zasadach określonych w umowie
o świadczenie usług dystrybucji zawartej pomiędzy klientem a (...) ( (...) S.A. w K.), dokonywanych z dokładności do 1kWh i zainstalowanych w układzie pomiarowym klienta, w okresach rozliczeniowych. Ustalono, że w przypadku braku odczytu (...) wykonane zostanie rozliczenie prognozowane (§ 5 ust 6).

W przypadku gdy w wyniku błędu pomiaru lub odczytu, ilość zużytej energii elektrycznej określona na rozliczeniu nie odpowiada ilości energii elektrycznej faktycznie sprzedanej Sprzedawca dokonuje korekty rozliczeń za sprzedaną energię elektryczną. Korekta obejmującej cały okres rozliczeniowy lub okres w którym występowały stwierdzone nieprawidłowości i błędy. Zapłata za energię elektryczną różniła się w zależności od pory pobierania energii elektrycznej (dwie zmiany ).

/dowód umowa z załącznikami k 14 – 21/

Powód sporządził zestawienie zużycia energii elektrycznej przez pozwaną za okres od maja 2011 roku do 1 stycznia 2014 roku.

/dowód: sprawozdanie k 21, 22./

Z tytułu sprzedaży energii elektrycznej powód wystawił na rzecz pozwanego faktury VAT, faktury VAT korygujące, a ponadto noty odsetkowe.

/dowód: k 23 – 100/

Powód pismem z dnia 2 września 2013 roku poinformował pozwaną, że na podstawie danych pomiarowych przedstawionych przez spółkę dystrybucyjna wykonał faktury korygujące
w wyniku czego pozwana jest winna powodowi kwotę 85.684,43 zł

Pismem z dnia 16 września 2013 roku pozwana zakwestionowała poczynione przez powoda ustalenia i odmówiła zapłaty kwoty dochodzonej obecnie w pozwie. Nadesłane faktury pozwana spółka pozostawiła bez księgowania. Pozwana wskazała, że po podpisaniu umowy jej opłaty za energię elektryczna zgodnie z zapewnieniami uległy zmniejszeniu do kwoty 2.500 zł a od stycznia 2012 oscylowały w granicach 300 – 400 zł. W kwietniu 2013 roku spółka otrzymała po raz pierwszy fakturę w wysokości znacznie odbiegającej od dotychczasowych. W odpowiedzi na reklamację pozwanej powód pismem z dnia 27 czerwca 2013 wskazał, że w związku z modernizacja systemu bilingowego nie ma on możliwości weryfikacji rozliczenia sprzedaży energii elektrycznej. Po 2 miesiącach pozwana otrzymała od powoda faktury korygujące za okres od maja 2011 roku do kwietnia 2013 roku. W ocenie pozwanej faktury te nie są niczym uzasadnione, a ich wysokość rażąco odbiega od wartości dotychczasowych. Pozwana do wszystkich faktur wystawionych po kwietniu 2013 roku zgłosiła reklamację. Pozwana w zestawieniu przedstawiła zużycie prądu zarówno przed korektą jak i po korekcie. Dane te znacznie od siebie odbiegają.

W odpowiedzi na to pismo powód wskazała, że rozliczenia z tytułu sprzedaży energii elektrycznej dokonywane były zgodnie z postanowieniami łączącej strony umowy.
W związku z powyższym, dzięki udostępnieniu mu danych pomiarowych przez dystrybutora zostały wystawione faktury korygujące w oparciu o rzeczywistą ilość zużytej przez pozwanego energii. Pozwana jest rozliczana według ilości zużytej energii w danym okresie,
a nie według stanów licznika. Powód przedstawił zestawienie faktur i zestawienie wpłat

W toku wymiany pism powód wskazał, ze rozliczenia zostały dokonane na podstawie danych dostarczonych mu przez (...). Pozwana natomiast w dalszym ciągu kwestionowała podstawy powoda do wystawienia faktur korygujących.

Wskazania faktur dystrybucyjnych oraz faktur skorygowanych sprzedażowych nie były ze sobą spójne wykazywał inne ilości zużytej energii czasem o kilka jednostek a czasami nawet
o kilkaset.

/dowód: korespondencja między stronami k 101 – 111, 149 – 160178- 180, 209- 218/, faktury dystrybucyjne i odpowiadające im faktury sprzedażowe k 161 -175, faktury dystrybucyjne
k 251 – 261/

Pismem z dnia 9 maja 2014 roku powód wezwał pozwana do zapłaty kwoty 76.969,56 zł

/dowód: wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania i odbioru k 112-115/

Strony z dniem 31 grudnia 2013 roku rozwiązały umowę sprzedaży energii elektrycznej. Do zapłaty pozwanej z tytułu dostaw energii elektrycznej pozostała, według powoda, kwota 76.969,56zł

/dowód: pismo powoda k 177/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedstawionych dokumentów nie znajdując podstaw do kwestionowania prawdziwości tych dowodów.

Sąd oddalił, wniosek powoda o zobowiązanie pozwanej do złożenia faktur (...) ponieważ to na powodzie spoczywał obowiązek przedstawienia materiału dowodowego
z którego wynikałaby zasadność powództwa. Brak jest podstaw do nakładania na stronę przeciwną obowiązku przedstawienia dowodów, które być może doprowadziłyby do niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia.

Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie stron uznając, że wszelkie istotne okoliczności niezbędne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy zostały wyjaśnione i tym samym brak jest podstaw do dopuszczenia tego subsydiarnego dowodu w niniejszej sprawie o czym przesadza art. 299 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że wbrew zarzutom pozwanego Sąd uznał istnienie legitymacji procesowej po jego stronie.

Jak wynika z dołączonych odpisow z KRS (k. 133-138) pozwany powstał na skutek przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową a więc zgodnie z art. 553 k.s.h. wstąpił we wszelkie obowiązki spółki przekształcanej

Przechodząc zaś do uzasadnienia rozstrzygnięcia należy wskazać, że w niniejszej sprawie pomiędzy stronami pozostawało bezsporne, że wiązała je umowa sprzedaży energii elektrycznej.

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się do ustalenia ile energii powód dostarczył pozwanemu i jaką kwotę pozwany ma zapłacić powodowi za dostarczoną energię Pozwany zakwestionował faktury korygujące i wynikające z nich należności jakie ma zapłacić.

W tym miejscu przypomnieć wypada, że ciężar dowodu spoczywa na stronie postępowania cywilnego, która z dowodzonej okoliczności wywodzi skutki prawne. To strony, a nie sąd są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Ciężar dostarczenia w postępowaniu sądowym materiału procesowego spoczywa zasadniczo na stronach, a Sąd utracił prawo prowadzenia dochodzenia w celu ustalenia dowodów koniecznych dla rozstrzygnięcia sprawy. Zatem Sąd orzeka według twierdzeń i dowodów stron, a sam tylko wyjątkowo może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę. W szczególności zaś okolicznością przemawiającą przeciwko prowadzeniu przez Sąd postępowania dowodowego z urzędu jest gospodarczy charakter sprawy, związany z profesjonalizmem obu stron i reprezentowaniem, ich przez profesjonalnych pełnomocników.

W rozpatrywanej sprawie, reguła dowodowa z art. 6 k.c. nakładała na powoda obowiązek wykazania ilości rzeczywiście zużytej przez pozwanego energii elektrycznej i kwoty ( ceny) jaką mu jest za to należna.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie, powód tego nie wykazał, a zatem nie udowodnił zasadności swojego roszczenia.

Należy tutaj wskazać, że zgodnie z art. 316 k.p.c. Sąd orzeka na podstawie stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy.

Powód nie przedstawił w niniejszej sprawie żadnych wiarygodnych dowodów wskazujących na rzeczywistą ilość zużytej przez pozwanego ilości energii elektrycznej .

W szczególności takim dowodem nie jest zestawienie sporządzone przez pracownika powoda (k. 21-22). Zestawienie to stanowiące dokument prywatny jest, zgodnie z art. 245 k.p.c. jedynie dowodem tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. W istocie więc jest jedynie oświadczeniem pracownika powoda. Jest oczywiste, że nie może Sąd oprzeć swych ustaleń jedynie na takim dowodzie.

Niezależnie od tego należy wskazać, że zestawienie to nie znajduje potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym – w tym w szczególności w złożonych przez pozwanego fakturach dystrybucyjnych.

Na marginesie należy wskazać, że zestawienie to nie wskazuje odczytów licznika a dane przetworzone w postaci ustalonego zużycia energii w poszczególnych okresach. W zasadzie uniemożliwia to rzetelną weryfikację tego zestawienia np. na podstawie faktur wystawionych przez (...) za dystrybucję energii.

Niemniej nawet pobieżna analiza tych faktur wskazuje na znaczące różnice w obciążeniach pozwanego przez (...) i powoda.

I tak dla przykładu porównując faktury nr (...) (k. 173-174) wystawiona przez (...) z fakturą powoda nr (...) (k. 52) otrzymujemy następujące dane:

Fa (...) wskazuje na odczyt liczników w dniu 29 lutego 2012 w wysokościach (licznik energii czynnej/biernej) : szczyt (...), pozaszczyt (...) i zużycie w okresie 31 stycznia 2012 do 29 luty 2012 w wysokości szczyt (...) i (...).

Odpowiadająca temu okresowi faktura powoda nr (...) (k. 52) wskazuje na dzień 28 lutego 2012 r. odczyty szczyt (...) i (...).

Faktura korygująca za ten okres nr (...) (k. 50-51) wskazuje zużycie w okresie od 31 stycznia 2012 r. do 28 lutego 2012 r. szczyt (...).

Dodając te zużycia do odczytów na dzień 31 stycznia 2012 r. z faktury (...) otrzymujemy na dzień 28 luty 2012 r. odczyty szczyt (...).

W konsekwencji otrzymujemy więc dane które wskazują na to, że :

- według (...) odczyt liczników na dzień w dniu 29 lutego 2013 to: szczyt (...), pozaszczyt (...)

i zużycie w okresie 31 stycznia 2012 do 29 luty 2012 w wysokości: szczyt (...) i (...).

Według powoda na dzień 28 luty 2012 r. odczyty to: szczyt (...) i pozaszczyt 10 121

i zużycie w okresie od 31 stycznia 2012 r. do 28 lutego 2012 r. szczyt (...) i (...).

Czyli różnica odczytów pomiędzy (...) w zbliżonych dniach wynosi: szczyt (...)- (...) i pozaszczyt (...) natomiast różnica zużycia w podobnych okresach wynosi szczyt 109 i pozaszczyt 112.

Już z tego jednego przykładu wynika, że dane dotyczące zużycia wskazane przez powoda nie są wiarygodne. Jednocześnie danych tych w żaden sposób nie da się zweryfikowac za pomocą danych z faktur dystrybucyjnych bowiem wyraźnie widać, że nie da się rzetelnie ustalić właściwych wskazań licznika dla konkretnych okresów objętych sporem.

Zresztą porównanie pozostałych dostępnych faktur przynosi podobne rezultaty.

Zdarza się również, że znaczące różnice dotyczą zużycia z faktur.

I tak np. według faktury (...) nr (...) (k. 259-260) zużycie w okresie 28 luty 2013 r. do 31 marca 2013 r. wynosiło: szczyt 4 706 i pozaszczyt 6 883 a według faktury korygującej powoda nr (...) (k. 91-92) w okresie od 27 lutego 2013 r. do 27 marca 2013 r. zużycie to wyniosło: szczyt 4 195 i pozaszczyt 6 167.

Różnica wynosi odpowiednio 511 i 716 jednostek i stanowi kilkanaście procent wartości wskazywanych przez powoda.

Tak znaczące różnice w wysokościach zużycia nie mogą wynikać jedynie z trzydniowej różnicy w długości okresów rozliczeniowych.

Nawet więc gdyby przyjąć, że złożone przez powoda zestawienie to może stanowić dowód w omawianym zakresie to nie jest ono wiarygodnym dowodem na to jakie było rzeczywiste zużycie energii przez pozwanego.

Ponadto należy tutaj przypomnieć, że podstawą do rozliczenia pomiędzy stronami miały stanowić rzeczywiste wskazania układu licznikowo – pomiarowego. Wskazana przez pozwanego prognoza zużycia miała stanowić podstawę do rozliczenia jedynie w przypadku braku odczytu. Powód nie wykazał, że w niniejszej sprawie do takiej sytuacji doszło. Nie jest zatem zrozumiałe dlaczego faktury wystawiano na podstawie prognoz i nie jest zrozumiałe co było rzeczywistym powodem korekty.

Reasumując, należy wskazać, że na dzień zamknięcia rozprawy i wydania wyroku powód nie wykazał ilości zużytej przez poznanego energii elektrycznej i tym samym nie wykazał wysokości kwoty jaką pozwany ma mu zapłacić za tę energię.

Dlatego w oparciu o art. 535 i następne k.c. oraz zapisy łączącej strony umowy Sąd oddalił powództwo.

Niezależnie od tego należy wskazać, że z uwagi na oddalenie powództwa jako nieudowodnionego Sąd nie rozpatrywał zarzutu przedawnienia. Niemniej wydaje się, że z uwagi na treść art. 555 k.c. nie ma podstaw do kwestionowania tego, że art. 554 k.c. znalazłby tutaj zastosowanie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc obciążając nimi w całości powoda jako stronę przegrywającą sprawę . Na zasadzoną kwotę składają się: koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3.600,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz koszty dojazdu pełnomocnika w wysokości 143,09 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego ustalono w oparciu o § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

SSO Leszek Guza