Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Grażyna Łazowska
Protokolant:	Korneliusz Jakimowicz

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014 r. w Gliwicach

sprawy K. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 25 czerwca 2014 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od (...)

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt. VIII U 1552/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25.06.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu K. Ł. prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) w związku z tym, iż udowodnił jedynie 4 lata, 9 miesięcy i 12 dni zatrudnienia w szczególnych warunkach przy pracach wymienionych w wykazie A, zamiast 15 lat.

W odwołaniu ubezpieczony wskazał, że decyzja jest dla niego krzywdząca, bowiem w okresie od 1.12.1973r. do 30.09.1993r. pracował w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wskazano również, że prawomocnymi wyrokami w sprawach VIII U 2961/12 i VIII U 2300/13 tutejszy Sąd oddalił odwołania od poprzednich decyzji odmawiających ubezpieczonemu prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony ukończył 60 lat z dniem (...)., nie jest członkiem OFE, a na dzień 1.1.1999r. legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze 25 lat.

W okresie od 1.12.1993r. do 30.06.1997r. ubezpieczony pracował jako elektromonter w Przedsiębiorstwie (...) w B., a od 1.07.1997r. do 31.12.1998r. w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P.. Pracodawcy wystawili ubezpieczonemu świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych za te okresy, powołując się na wykaz A, dział. II, poz. 1 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. Łączny staż pracy ubezpieczonego w tych warunkach wynosi 4 lata, 9 miesięcy, 12 dni.

Od 1.12.1973r. do 15.05.1983r. ubezpieczony był zatrudniony w Kombinacie Budowlanym w B. w skład którego wchodziła wytwórnia elementów wielkopłytowych Pras-B. w R. na stanowisku elektromontera.

Zakład pracy wykonywał elementy prefabrykowane do budowy domów wielorodzinnych z tzw. „dużej płyty”. Cykl produkcyjny był następujący: na oddziale betonowni sporządzano mieszankę, którą przewożono na wydział produkcyjny, a tam wlewana była do form, w których znajdowało się zbrojenie. Następnie gotowy produkt był wywożony na magazyn. W zakładzie były również: dział pomocniczy: kotłownia, kompresorownia, hydrofornia. Ubezpieczony był zatrudniony w dziale elektromechanicznym i należał do grupy utrzymania ruchu. Do zadań ubezpieczonego należało usuwanie awarii elektrycznych i mechanicznych wszystkich działających w zakładzie urządzeń, rozdzielni elektrycznych, suwnic, silników elektrycznych, kompresorów, wibratorów i urządzeń przesuwających formy. Była to konserwacja bieżąca, cykl produkcyjny nie był w tym czasie wstrzymywany. Praca była wykonywana na terenie całego zakładu pracy, na wszystkich wydziałach. Ubezpieczony również w ramach swoich obowiązków uczestniczył w remontach planowanych, które odbywały się w soboty i niedziele gdy produkcja była wstrzymywana. Ubezpieczony w trakcie wykonywania pracy był narażony na czynniki szkodliwe: hałas, zapylenie, promieniowanie elektormagnetyczne przy naprawie i obserwacji silników liniowych.

Od 2.05.1984r. do 30.09.1993r. ubezpieczony pracował w Zakładzie (...) w B. jako elektromonter. Zakład ten produkował również elementy wielkopłytowe ale przy zastosowaniu innej metody. Ubezpieczony wykonywał te same czynności, co w poprzednim zakładzie pracy.

W spornych okresach z ubezpieczonym współpracowali przy wykonywaniu takich samych prac: J. K., A. Z. oraz przełożeni K. C., T. K..

Wyrokiem z dnia 9.07.2013r. w sprawie VIII U 2961/12 Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji organu rentowego z 4.10.2012r., odmawiającej przyznania mu emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, z uwagi na to że na dzień wydania skarżonej decyzji ubezpieczony nie rozwiązał stosunku pracy.

Wyrokiem z dnia 18.12.2013r. w sprawie VIII U 2300/13 Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji odmawiającej mu prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, z uwagi na to, że jako elektromonter w spornych okresach nie pracował w zakładzie branży energetycznej. W sprawie tej ubezpieczony nie składał wniosków dowodowych.

[dowód: akta sprawy VIII U 2961/12, VIII U 2300/13, akta rentowe, przesłuchanie ubezpieczonego, zeznania świadków K. C., A. Z., T. K., J. K., akta osobowe wymienionych świadków i ubezpieczonego].

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz 353 ze zm.) prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po dniu 31 grudnia 1948 roku, który:

-

ukończył 60 lat w przypadku mężczyzny,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawał fakt posiadania przez ubezpieczonego 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, przy spełnieniu pozostałych przesłanek warunkujących przyznanie świadczenia w obniżonym wieku emerytalnym w rozumieniu art. 184 ustawy o FUS, tj. ukończeniu 60 roku życia oraz legitymowaniu się 25-letnim stażem okresów składkowych i nieskładkowych.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony w okresie spornym tj. będą zatrudnionym w Kombinacie Budowlanym w B. i Zakładzie (...) w B. na stanowisku elektromontera wykonywał prace wymienione w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w dziale XIV pod poz. 25 tj. „prace przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie,”. Z uwagi na charakter działalności wskazanych wyżej zakładów pracy – produkcja płyt betonowych - podstawowymi pracami w nich wykonywanymi były „ prace betoniarskie i zbrojarskie”, które z kolei wymienione sa w dziale V poz. 4, tegoż wykazu.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że ubezpieczony nie posiadał właściwych świadectw pracy w szczególnych warunkach za okres pracy w wyżej wskazanych zakładach pracy. Okoliczność, że w czasie zatrudnienia w nich wykonywał pracę w warunkach szczególnych została wykazana w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem, nie obowiązują ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

W tym miejscu wskazać należy, że wydane w sprawach VIII U 2961/12 i 2300/13 wyroki oddalające odwołania od decyzji odmawiających ubezpieczonemu prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, nie są w ocenie Sądu, przeszkodą do przyznania mu obecnie tego świadczenia.

Jeśli chodzi o sprawę VIII U 2961/12, emerytura ta nie mogła być ubezpieczonemu przyznana, z uwagi nie spełnienie wówczas obowiązującego warunku rozwiązania stosunku pracy. W konsekwencji, zeznania przesłuchanych w tym postępowaniu świadków i ubezpieczonego na okoliczność rodzaju wykonywanych prac nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy VIII U 2961/12. Z kolei w sprawie VIII U 2300/13 ubezpieczony nie wnosił o przesłuchanie świadków i wywodził swoje prawo do wcześniejszej emerytury z zatrudnienia na stanowisku elektromontera.

Zdaniem Sądu, dopiero w niniejszym postępowaniu ubezpieczony zgodnie z zasadą art. 6 kc, składając nowe dla tej sprawy wnioski dowodowe w postaci zeznań świadków wykazał, że w Kombinacie Budowlanym w B. w okresie od 1.12.1973r. do 15.05.1983r., w Zakładzie (...) w B. w okresie od 2.05.1984r. do 30.09.1993r./z wyłączeniem urlopu bezpłatnego od 2.11.1992r. do 24.01.1993r./ wykonywał pracę w warunkach szczególnych.

Mając na uwadze, już uwzględniony przez organ rentowy okres pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych w wymiarze 4 lata, 9 miesięcy, 12 dni, stwierdzić należy, że ubezpieczony spełnił przesłankę 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych.

Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury.