Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 11 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Teresa Kalinka

Sędziowie: SSO Grzegorz Tyrka

SSR(del.) Anna Capik-Pater

po rozpoznaniu sprawy w dniu 11 lipca 2018r. w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie A. K.

przeciwko (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o odszkodowanie

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

zawarte w punkcie 3 wyroku

z dnia 9 kwietnia 2018r. sygn. akt IV P 21/18

p o s t a n a w i a:

1.  zmienić punkt 3 zaskarżonego wyroku w ten sposób, że zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  zasądzić od pozwanej na rzecz powódki kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu zażaleniowym.

(-) SSO Grzegorz Tyrka (-) SSO Teresa Kalinka (-) SSR(del.) Anna Capik-Pater

Sędzia Przewodniczący Sędzia

VIII Pz 32/18

UZASADNIENIE

Powódka A. K. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę.

Pełnomocnik z urzędu ustanowiony dla powódki domagał się przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oświadczając, że kosztów tych nie poniosła powódka.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz od powódki zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na rozprawie pełnomocnik pozwanej wniósł także o zasądzenie na rzecz pozwanej od powódki kosztów dojazdu do sądu pełnomocnika w wysokości 760,08 zł = (660,28 zł za 790 km + 99,80 zł dwie opłaty za przejazd autostradą).

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2018 roku Sąd Rejonowy w pkt 1 oddalił powództwo, w pkt 2 orzekł o kosztach pełnomocnika z urzędu, w pkt 3 zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 940,08 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy podał, że podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach strony pozwanej stanowią art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zm.).

Powódka wniosła zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego zawarte w pkt 3 wyroku w części, w której Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej wydatki – koszty dojazdu pełnomocnika na rozprawę w wysokości 760,08 zł.

Powódka zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie:

1.  art. 232 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że pozwana udowodniła wysokość poniesionych kosztów dojazdu pełnomocnika, podczas gdy pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów dla wykazania poniesionych kosztów,

2.  art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. poprzez uznanie, iż do niezbędnych kosztów procesu należą opłaty za autostrady oraz koszt dojazdu bez zweryfikowania ich rzeczywiście poniesionej wysokości, niezbędności i celowości,

3.  art. 109 § 1 k.p.c. poprzez przyznanie pozwanej kosztów dojazdu pełnomocnika w wysokości 760,08 zł pomimo nieprzedłożenia spisu kosztów.

Powódka wniosła o zmianę zaskarżonej części orzeczenia poprzez ograniczenie zasądzonych od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu do kwoty 180 zł oraz o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W przypadku nieuwzględnienia zażalenia pełnomocnik powódki wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu w postępowaniu zażaleniowym według norm przepisanych oświadczając, że koszty pomocy tej nie zostały opłacone przez powódkę.

Na uzasadnienie podano, że pełnomocnik nie przedstawił spisu kosztów, z którego wynikałaby wysokość poniesionych wydatków na dojazd pełnomocnika do sądu (na konieczność uwzględnienia takich wydatków w spisie kosztów wskazuje Sąd Najwyższy w orzeczeniach: z dnia 27 listopada 2002 roku, w sprawie III CZP 13/02; z dnia 29 czerwca 2016 roku, w sprawie III CZP 26/16. Do akt sprawy pozwana nie złożyła dowody wskazujące na ilość zużytej benzyny, czy przejechania określonej odległości. Powódka wskazała, że Sąd Rejonowy bazował wyłącznie na ustnym oświadczeniu pełnomocnika, co stoi w sprzeczności do art. 232 k.p.c. Sąd Najwyższy wskazał, że spisz kosztów winien być złożony na piśmie i zawierać wyszczególnienie pozycji i ich wysokości, składających się na dochodzoną sumę. Za nietrafny uznał Sąd Najwyższy pogląd dopuszczający możliwość „złożenia” spisu ustnie do protokołu rozprawy (orzeczenie z dnia 5 września 2012 roku, w sprawie IV CZ 47/12).

Powódka dodała, że pełnomocnik pozwanej wykonuje zawód adwokata i niedopuszczalne jest stosowanie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 roku w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 roku, w sprawie III CZP 26/16). Tymczasem dochodzona kwota 660,28 zł stanowi iloczyn trasy dojazdu 790 km i stawki za jeden km trasy wg w/w rozporządzenia, tj. 0,8358 zł. Powódka uznała, że koszty dojazdu pełnomocnika, w tym koszt przejazdu autostradą nie są kosztami koniecznymi i celowymi.

Pozwana wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie od powódki na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w postępowaniu zażaleniowym.

Na uzasadnienie podano, że orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawidłowe. Pełnomocnik mógł na rozprawie złożyć do protokołu spis kosztów bez dołączania rachunków.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

zażalenie powódki zasługuje na uwzględnienie.

Stanowisko powódki zaprezentowane w zażaleniu zasługuje na aprobatę.

Należy dodać, że spis kosztów jest dokumentem prywatnym mającym znaczenie prawne, konkretyzuje bowiem podstawę orzeczenia o ich zwrocie. Wobec powyższego także spis kosztów podlega ocenie pod kątem wykazania poniesienia przez stronę wydatków zarówno co do zasady i co do wysokości.

Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu Najwyższego (a przytoczony w zażaleniu), zgodnie z którym spis kosztów powinien być złożony na piśmie i zawierać wyszczególnienie pozycji i ich wysokości, składających się na dochodzoną sumę. Za nietrafny należy uznać pogląd dopuszczający możliwość „złożenia” spisu ustnie do protokołu rozprawy.

Skoro pozwana nie przedstawiła spisu kosztów na piśmie, to już z tego powodu Sąd Rejonowy nie powinien był orzekać o kosztach dojazdu.

W związku z powyższym na mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. należało oddalić zażalenie.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na mocy 98 k.p.c., § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zm.).

(-) SSO Grzegorz Tyrka (-) SSO Teresa Kalinka (-) SSR(del.) Anna Capik-Pater

Sędzia Przewodniczący Sędzia