Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 maja 2014 roku Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim odmówił sprostowania postanowienia w przedmiocie zniesienia współwłasności zapadłego w tejże sprawie w dniu 15 maja 2013 roku.

W uzasadnieniu wskazał, że Sąd prostuje postanowieniem własne błędy lub oczywiste niedokładności. Z treści postanowienia o zniesieniu współwłasności wynika konkretny podział nieruchomości stanowiącej działkę (...) i podziału tego dokonano w oparciu o dokumentację geodezyjną sporządzoną przez geodetę uprawnionego. W toku postępowania zainteresowani nie kwestionowali w żaden sposób treści opinii biegłego, przyjmując ją bez jakichkolwiek zastrzeżeń. Zniesienia współwłasności dokonano w oparciu o zgodne stanowiska zainteresowanych. Brak zatem podstaw do uznania, że w sprawie sąd popełnił oczywisty błąd pisarski.

W złożonym na powyższe zażaleniu uczestnik postępowania C. J. wniósł o jego zmianę i uwzględnienie wniosku o sprostowanie oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego. Zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 350 k.p.c. Stwierdził, że biegły geodeta wykonał pomiary niezgodnie z uzgodnieniami zapadłymi pomiędzy uczestnikami postępowania. Skarżący dowiedział się o tym już po prawomocności postanowienia w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Zażalenie powoda jest nieuzasadnione.

W myśl art. 350 § 1 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. Sąd może z urzędu sprostować w orzeczeniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.

Do sprostowania orzeczenia może dojść również na wniosek, o ile zajdzie w treści postanowienia oczywista omyłka. Sprostowanie nie może bowiem zmierzać do merytorycznej zmiany orzeczenia. Zakresem instytucji sprostowania objęte są jedynie oczywiste niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne omyłki. Oczywistość oznacza, że muszą one powstać w wyniku niewłaściwego odzwierciedlenia w orzeczeniu rzeczywistej i nie mogącej budzić wątpliwości woli sądu, są bez wątpliwości dostrzegalne w treści orzeczenia lub wprost wynikają z zestawienia tej treści z zawartością akt. Omyłki takie powstają z powodu technicznej niedoskonałości ujęcia rozstrzygnięcia sądu w słowach, przedstawienia stanowiska sądu w błędnej formie lub w sposób niedokładny.

W postanowieniu z dnia 15 maja 2013 r. w sprawie z wniosku J. C. i M. J. z udziałem C. J. Sąd Rejonowy dokonał zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w G. w ten sposób, że w punkcie 1a przyznał na własność C. Jordanowi działki nr (...), w punkcie 1b przyznał na własność działkę nr (...) M. J., a działkę nr (...) J. C., zaś w punkcie 1c działkę nr (...) przyznał na własność C. J., działkę nr (...) M. J., a działkę nr (...) J. C.. Postanowienie owe wydane zostało po uzgodnieniu przez zainteresowanych wspólnego stanowiska.

C. Jordan wnosząc o dopisanie działek nr (...) do punktu 1a orzeczenia zmierzał do przyznania mu na własność dodatkowych dwóch nieruchomości. Wiązałoby się to z pomniejszeniem majątku przyznanego wnioskodawczyniom. Rozstrzygnięcie takie zmierzałoby do merytorycznej zmiany postanowienia, co nie znajduje podstaw w przepisach prawa. Wyartykułowane dążenia uczestnika postępowania winny być zawarte w apelacji od postanowienia z dnia 15 maja 2013 r. i poddane ocenie Sądu Odwoławczego. Sprostowanie nie jest środkiem prawnym służącym korekcie rozstrzygnięcia co do jego istoty.

W związku z powyższym, stosownie do treści art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c., zażalenie zostało oddalone.

Zgodnie z art. 520 § 1 k.p.c. w postępowaniu nieprocesowym każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

SSR del. Joanna Zachorowska SSO Tomasz Tatarczyk SSO Krystyna Hadryś