Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 20 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

Sędziowie: Sędzia Sądu Okręgowego Gabriela Sobczyk

Sędzia Sądu Okręgowego Artur Żymełka

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2020 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. B.

przeciwko Skarbowi Państwa – Prezesowi Sądu Rejonowego wG.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie zawarte w punkcie 3 wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt I C 1163/18

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że ustalić, iż powód ponosi w całości koszty procesu – pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym w Gliwicach;

2.  ustalić, iż powód ponosi w całości koszty postępowania zażaleniowego – pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym w Gliwicach.

SSO Artur Żymełka SSO Leszek Dąbek SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Cz 885/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 31 10 2018 r. umorzył postępowanie, w części, w której powód ograniczył powództwo, oddalił powództwo D. B. przeciwko Skarbowi Państwa – Prezesowi Sądu Rejonowego wG.

o zapłatę oraz odstąpił od obciążania powoda kosztami postępowania.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulację art. 102 k.c. którą zastosował z uwagi na trudną sytuację materialną powoda.

Orzeczenie o kosztach procesu zaskarżył pozwany Skarb Państwa – Prezes Sądu Rejonowego w G. który wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie ne jego rzecz od powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych oraz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przypisanych.

Zarzucił, że przy ferowaniu zaskarżonego orzeczenia niezasadnie uwzględniono regulacji art. 102 k.p.c., który ustanawia zasadę słuszności będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu, o której mowa w art. 98 k.p.c..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

  Sąd Rejonowy w wyroku z dnia 11 04 2019r. umorzył postępowanie, w części, w której powód ograniczył powództwo oraz – w pozostałym zakresie – oddalił powództwo.

  W następstwie tego powód w całości „przegrał sprawę” w rozumienia art. 98 § 1 k.p.c., co z mocy zawartej w nim regulacji rodzi po jego stronie obowiązek zwrócenia pozwanej poniesione przez nią „koszty niezbędne do celowej obrony”.

  Prawodawca przewidując w regulacji art. 102 k.p.c. możliwość nieobciążania strony przegrywającej kosztami procesu uzależnił zastosowanie tej regulacji od wystąpienia w sprawie „wypadków szczególnie uzasadnionych”, nie precyzując jednak bliżej, kiedy one mają miejsce, pozostawiając to ocenie sądu.

  Przy zastosowaniu tej regulacji w sprawie umknęło jednak uwadze Sądu pierwszej instancji, że trudna sytuacja materialna strony sama w sobie nie przesądza – tak jak w istocie przyjęto przy ferowaniu zaskarżone postanowienie – o występowania w sprawie wskazanych powyżej „wypadków szczególnie uzasadnionych”.

  Żeby mogło do tego dojść, konieczne jest bowiem występowania w sprawie oprócz trudnej sytuacji materialnej powoda dalszych szczególnych okoliczności uzasadniających zastosowanie omawianej regulacji, które w sprawie nie występują.

  Wprost przeciwnie, z materiału sprawy wynika, że powód posiada środki pieniężne w łącznej kwocie 999,30 zł oraz że po wydaniu zaskarżonego postanowienia został zwolniony z aresztu śledczego i obecnie przebywa na wolności, co rodzi uzasadnione domniemanie faktyczne, że podjął lub może podjąć pracę zarobkową i z uzyskiwanych dochodów będzie w stanie pokryć koszty procesu.

Tym samym brak jest podstaw do zastosowania w sprawie omawianej regulacji prawnej i dlatego - stosownie do przywołanej na wstępie regulacji art. art. 98 § 1 k.p.c. - na powodzie ciąży obowiązek zwrócenia pozwanemu poniesionych przez niego kosztów procesu.

  Nie znajduje to prawidłowego odzwierciedlenia w zaskarżonym postanowieniu, co czyni zażalenie uzasadnionym, co w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c.

w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. oraz przy zastosowaniu regulacji art. 108 zd. 2 k.p.c. prowadziło do jego zmiany w sposób określony w sentencji.

  Reasumując zaskarżone postanowienie jest wadliwe i dlatego zażalenie jako uzasadnione uwzględniono orzekając jak w sentencji przy zastosowaniu w regulacji art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.

  O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosując regulację

art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art. 108 zd. 2 k.p.c. z tych samym względów, które legły

  u podstaw orzeczenia o kosztach procesu za pierwszą instancję.

SSO Gabriela Sobczyk SSO Leszek Dąbek SSO Artur Żymełka