Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 30 listopada 2011 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach, w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SA Grażyna Wilk

Sędziowie: SA Aleksandra Malorny

SA Robert Kirejew (spr.)

Protokolant: Bożena Drzymalla

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Adama Rocha

w sprawie W. E. B. (B.)

ściganego Europejskim Nakazem Aresztowania

po rozpoznaniu zażaleń obrońcy ściganego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 9 listopada 2011 roku, sygn. akt IV Kop 49/11,

w przedmiocie przekazania poszukiwanego na terytorium Republiki Cypru oraz
w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 9 listopada 2011 roku, sygnatura akt IV Kop 49/11, Sąd Okręgowy w Gliwicach po pierwsze przekazał W. B. – obywatela (...), ściganego europejskim nakazem aresztowania wydanym przez Sąd Okręgowy w Nikozji, organom sądowym Republiki Cypru tj. Sądowi Okręgowemu
w Nikozji w celu kontynuowania postępowania karnego o przestępstwa z art. 4(1) (a) (b), art. 5 (1) (b), art. 6 (3), art. 6 (1)(2), art. 371 cypryjskiego Kodeksu Karnego,
a także w punkcie drugim przedłużył stosowanie wobec ściganego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres kolejnych 30 dni,
tj. do 12 grudnia 2011 roku.

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez obrońcę ściganego, który wniósł odrębne zażalenie w odniesieniu do każdego z dwóch punktów kwestionowanego rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do decyzji o wydaniu ściganego na podstawie europejskiego nakazu aresztowania obrońca zarzucił naruszenie art. 607k § 1 k.p.k., poprzez wydanie postanowienia o przekazaniu osoby ściganej cypryjskiemu wymiarowi sprawiedliwości, pomimo iż do 7 dni od zatrzymania osoby objętej Europejskim Nakazem Aresztowania, prokurator nie przedstawił oryginału tegoż nakazu,
a w związku z tym wniosek prokuratury o przekazanie osoby ściganej Sąd I instancji winien być uznany za bezskuteczny. Podnosząc powyższy zarzut obrońca ściganego wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i uznanie wniosku prokuratora
o przekazanie osoby ściganej europejskim nakazem aresztowania za bezskuteczny.

Skarżąc drugi punkt opisanego postanowienia obrońca podniósł zarzut naruszenia przepisów postępowania karnego, a to art. 607k § 3 k.p.k. w zw. z art. 607k § 3a k.p.k., poprzez zastosowanie niniejszego przepisu, jako podstawy do przedłużenia stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, pomimo, iż do dnia 15 października 2011 roku, prokuratura nie przedstawiła Sądowi oryginału europejskiego nakazu aresztowania, a w związku z powyższym zgodnie z treścią postanowienia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 czerwca 2009 roku, sygn. akt II AKz 335/09, wniosek prokuratora o wykonanie europejskiego nakazu aresztowania, na mocy art. 120 § 2 k.p.k., należało uznać za bezskuteczny. Powołując się na ten zarzut skarżący wniósł o bezzwłoczne uchylenie środka zapobiegawczego
w postaci tymczasowego aresztowania z uwagi na fakt, iż przedłużenie stosowania tegoż środka zapobiegawczego nastąpiło w wyniku naruszenia przepisów postępowania karnego, nadto w opozycji do głosu doktryny jak i linii orzeczniczej prezentowanej w sprawach dotyczących europejskiego nakazu aresztowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Oba zażalenia nie zasługują na uwzględnienie.

Analiza sprawy wskazuje na to, iż Sąd Okręgowy w Gliwicach
wydał prawidłowe rozstrzygnięcia podejmując decyzję o przekazaniu W. B. na terytorium Republiki Cypru w celu kontynuowania prowadzonego tam postępowania karnego oraz przedłużając stosowane wobec niego tymczasowe aresztowanie.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że podstawą, na której obrońca rozbudowywał wywody zawarte w obu zażaleniach było nieprawidłowe zdaniem skarżącego przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec ściganego na okres powyżej 7 dni przy nie dysponowaniu przez Sąd Okręgowy w Gliwicach oryginałem europejskiego nakazu aresztowania wydanego przez właściwy organ sądowy Republiki Cypru. Trzeba więc podkreślić, że ta kwestia była już przedmiotem orzekania Sądu Apelacyjnego w ramach tej samej sprawy i postanowieniem z dnia
26 października 2011 roku, sygn. akt II AKz 704/11, nie uwzględniono zażalenia obrońcy kwestionującego możliwość przedłużenia tymczasowego aresztowania na podstawie art. 607k § 3 k.p.k. w oparciu o europejski nakaz aresztowania przekazany stronie polskiej drogą faksową. Poglądy zawarte we wskazanym postanowieniu sądu odwoławczego w pełni podziela Sąd Apelacyjny w Katowicach orzekający obecnie.

Ponadto, aktualnie w aktach sprawy znajduje się już oryginał (w jego pierwotnej wersji pisemnej) europejskiego nakazu aresztowania wydanego przez Sędziego Sądu Okręgowego w Nikozji w dniu 5 września 2001 roku (k. 189-195) wraz
z jego uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski (k. 177-188), wobec czego podnoszone przez obrońcę zarzuty w aktualnym stanie rzeczy stają się w swej istocie bezprzedmiotowe.

Na marginesie można powtórzyć, że przepisy polskiego kodeksu postępowania karnego nie precyzują, co należy rozumieć przez „wpłynięcie nakazu europejskiego”, o którym mowa w art. 607k § 3a k.p.k. i w takiej sytuacji, zgodnie z regułą przyjmowaną w orzecznictwie luksemburskiego Trybunału Sprawiedliwości (począwszy od sprawy Marii Pupino C 105/03, ECR 2005/6B/I-05285, Lex nr 221647) należy dokonać prounijnej wykładni przepisu krajowego, prowadzącej do jego zgodności z uregulowaniem zawartym w przepisach prawa Unii Europejskiej. Należy więc uwzględnić, że zgodnie z art. 10 ust. 4 Decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi
(Dz. U. L z 2002 r., Nr 190, str. 1, z późn. zmianą) wydający nakaz organ sądowy może przesłać europejski nakaz aresztowania przez dowolne bezpieczne środki zapewniające zachowanie zapisu pisemnego w sposób pozwalający wykonującemu nakaz Państwu Członkowskiemu na stwierdzenie jego autentyczności. Takie wymogi, przynajmniej na potrzeby przedłużenia środka zapobiegawczego wobec zatrzymanej osoby ściganej, spełniał w tej sprawie europejski nakaz aresztowania przekazany przez stronę cypryjską drogą faksową.

Odnosząc się do zasadności decyzji o wydaniu ściganego sąd odwoławczy stwierdził, że Sąd Okręgowy w Gliwicach prawidłowo ustalił, iż w stosunku do niego nie zachodzą obligatoryjne, jak również fakultatywne przesłanki odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania, o których mowa w przepisach art. 607p i 607r k.p.k. W szczególności nie było podstaw do uwzględnienia przesłanka wymienionej
w art. 607r § 1 pkt 6 k.p.k. pozwalającej sądowi odmówić wydania osoby ściganej
w związku z możliwością orzeczenia w stosunku do ściganego kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości jej skrócenia. Jak wynika z zapisu w sekcji
C europejskiego nakazu aresztowania, w przypadku ściganego W. E. B. istnieje możliwość ubiegania się o wcześniejsze zwolnienie w przypadku wymierzenia tej kary w najwyższym wymiarze.

W odniesieniu do przedłużenia tymczasowego aresztowania rację miał również Sąd Okręgowy uznając, że za dalszym stosowaniem środka zapobiegawczego przemawia również fakt, iż ścigany nie posiada na terenie naszego kraju stałego miejsca pobytu i zamierzał spędzić w Polsce zaledwie kilka dni. W ocenie Sądu Apelacyjnego okoliczność ta prowadzi do przekonania, że decyzja Sądu Okręgowego o przedłużeniu stosowania tymczasowego aresztowania, jako jedynego środka mogącego w sposób prawidłowy zabezpieczyć dalszy, prawidłowy bieg postępowania w przedmiocie wydania ściganego była słuszna.

Mając powyższe na uwadze, jak też nie dopatrując się we wniesionych
środkach odwoławczych argumentów mogących wpłynąć na zmianę kwestionowanych decyzji, orzeczono o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.

Z:

- odpis postanowienia z przekładem na jęz. angielski doręczyć

ściganemu z informacją, że postanowienie jest prawomocne.

Katowice dnia 30 listopada 2011 roku.