Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Lidia Rzeczkowska

Protokolant: Kamila Mocek

po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 roku w Słupsku

na rozprawie sprawy

z powództwa A. M.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. M. kwotę 7 572, 56 zł (siedem tysięcy pięćset siedemdziesiąt dwa złote i 56/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16.10.2014r. do 31.12.2015r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2411, 29 zł (dwa tysiące czterysta jedenaście złotych i 29/100) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje pobrać od powoda A. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 256,46 zł (dwieście pięćdziesiąt sześć złotych i 46/100) tytułem kosztów sądowych,

V.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 677,82 zł (sześćset siedemdziesiąt siedem złotych i 82/100) tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt IX C 676/15

UZASADNIENIE

Powód – A. M. , reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 10.437,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16 października 2014r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Uzasadniając żądanie pozwu wskazał, że w dniu 16 lipca 2014r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony jego pojazd – samochód osobowy marki A. (...), o numerze rejestracyjnym (...). W chwili zdarzenia auto sprawcy wypadku objęte było u pozwanego ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za powstałą szkodę i przyznał odszkodowanie w kwocie 5.075,38zł. W opinii rzeczoznawcy motoryzacyjnego sporządzonej na zlecenie powoda, koszty naprawy pojazdu zostały ustalone na kwotę 16.057,75zł. Wobec powyższego wezwano ubezpieczyciela do zapłaty odszkodowania uzupełniającego w kwocie 10.982,37zł wraz z kosztami sporządzenia opinii prywatnej w wysokości 233,70zł. Skutkiem odwołania była wypłata na rzecz powoda dalszego odszkodowania w wysokości 778,97zł. W ocenie powoda wypłacone odszkodowanie nie rekompensuje całkowicie poniesionej przez niego szkody a obowiązek naprawienia szkody nie jest uzależniony od tego, czy dokonał naprawy pojazdu.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany w uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady. W jego ocenie wykonana w postępowaniu likwidacyjnym wycena uwzględnia stan faktyczny stwierdzonych uszkodzeń oraz właściwą kwalifikację naprawczą, jak również prawidłową technologię naprawy. Pozwany podniósł, że koszty naprawy pojazdu wskazane w opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda przewyższają wartość rynkową pojazdu w stanie nieuszkodzonym i pozostają nieproporcjonalnie wysokie w stosunku do ogólnego stanu technicznego pojazdu . Zakwestionował przyjęte stawki za godzinę pracy serwisu naprawczego oraz zasadność użycia oryginalnych części zamiennych w naprawianym pojeździe. Wobec powyższych okoliczności podniósł, że szkoda w pojeździe powoda winna zostać zakwalifikowana jako szkoda całkowita, której wysokość określić powinien biegły powołany przez Sąd przy uwzględnieniu wartości rynkowej pojazdu w stanie sprzed szkody, z uwzględnieniem jego stanu technicznego, stopnia wyeksploatowania, uszkodzeń nie związanych ze szkodą oraz zakresu i technologii przeprowadzonych w pojeździe napraw oraz ustalenia wartości pojazdu w stanie uszkodzonym, tzw. „pozostałości”.

Sąd ustalił :

W dniu 16 lipca 2014r. K. Z. kierując należącym do niego pojazdem marki O. (...), wymusił pierwszeństwo przejazdu w wyniku czego uderzył w pojazd marki A. (...) o nr rej. (...), kierowany przez A. M..

bezsporne, a ponadto dowód : oświadczenie sprawcy kolizji – k. 10 akt;

Uszkodzony pojazd marki marki A. (...) o nr rej. (...) stanowi własność A. M..

bezsporne

Poszkodowany zgłosił szkodę (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., które ubezpieczało pojazd sprawcy szkody od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC).Ubezpieczyciel wypłacił powodowi tytułem odszkodowania kwotę 5.075,38zł.

bezsporne oraz dowód: kalkulacja naprawy – k. 11-14, pismo (...) .U. S.A. – k. 15 akt;

Powód zakwestionował wysokość tak ustalonego odszkodowania zarzucając zaniżenie kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Przedłożył ubezpieczycielowi prywatny kosztorys naprawy sporządzony przez rzeczoznawcę motoryzacyjnego domagając się zlikwidowania szkody w wysokości 16.057,75zł oraz zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy w wysokości 233,70zł.

dowód: prywatny kosztorys naprawy – k . 16-24, faktura VAT nr (...) – k. 25 akt;

W odpowiedzi na odwołanie powoda Ubezpieczyciel wypłacił odszkodowanie uzupełniające w kwocie 778,97zł, zaś w dalszym zakresie odmówił wypłaty.

bezsporne oraz dowód: pismo (...) .U. S.A. – k. 26 akt;

Wartość pojazdu powoda według stanu sprzed szkody wynosiła 14.700,00zł. Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed szkody wynoszą 13.426,91zł brutto.

dowód : opinia biegłego sądowego I. S. – koperta k. 61, opinia uzupełniająca – k. 84-86 akt;

Sąd zważył:

Kwestię odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu szkód komunikacyjnych regulują przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U.2003.124.1152).

Zgodnie z art. 34 powołanej ustawy z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W świetle przepisów Kodeksu cywilnego ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów zarówno wówczas, gdy odpowiedzialność posiadacza lub kierującego pojazdem oparta jest na zasadzie ryzyka (art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 k.c.), jak i wówczas, gdy oparta jest na zasadzie winy (art. 436 § 2 w zw. z art. 415 k.c.).

W niniejszej sprawie bezsporną pozostawała okoliczność, że do uszkodzenia pojazdu powoda doszło w wypadku komunikacyjnym mającym miejsce w dniu 16 lipca 2014r., spowodowanym z wyłącznej winy innego uczestnika ruchu drogowego. (...) S.A. w W. uznało swoją odpowiedzialność z tytułu przedmiotowego zdarzenia i wypłaciło powodowi tytułem odszkodowania łączną kwotę 5.854,35zł. Spór między stronami sprowadzał się do ustalenia rozmiarów wyrządzonej szkody.

Podkreślenia wymaga, że celem ochrony ubezpieczeniowej jest zapewnienie uprawnionemu pełnej kompensaty ze strony ubezpieczyciela szkody. Kompensacyjna funkcja odpowiedzialności odszkodowawczej wymaga ustalenia odszkodowania w takiej wysokości, aby cały uszczerbek został wyrównany, z drugiej zaś strony, aby poszkodowany nie został niezasadnie wzbogacony.

W ocenie strony powodowej pozwany zaniżył wysokość szkody . Z tego też względu Sąd na wniosek powoda, na którym w myśl art. 6 k.c. spoczywał obowiązek wykazania wysokości szkody w pojeździe, przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu kosztorysowania szkód, na okoliczność ustalenia wysokości ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy uszkodzonego samochodu. Biegły I. S. ustalił koszt naprawy brutto pojazdu powoda na kwotę 13.426,91zł.

Powyższa opinia została zakwestionowana w całości przez stronę pozwaną, która zarzuciła biegłemu, że ten w treści opinii nie uwzględnił kosztów wykonania lakierowania dolnych listew drzwi prawych przednich i tylnych oraz kosztów naprawy błotnika tylnego prawego. Zarzucono błędne ustalenie wartości pojazdu według stanu sprzed szkody wobec dokonania korekty dodatniej z uwagi na wyposażenie ponad standardowe w postaci elektrycznie regulowanych foteli przednich, w sytuacji kiedy wyposażenie to było standardem dla tego modelu auta. Pozwany zakwestionował również wysokość ustalonej przez biegłego korekty ujemnej wskazując na jej zaniżenie wobec nieuwzględnienia stanu technicznego pojazdu, w tym uszkodzeń powstałych przed szkodą oraz wcześniejszych napraw pojazdu niezwiązanych ze zdarzeniem szkodowym. Dodatkowo zarzucił, że biegły dokonując kalkulacji w systemie E. nie odwzorował w pełni ceny rynkowej pojazdu na rynku wtórnym i w tym zakresie zobowiązany był do korzystania z sytemu I..

Biegły ustosunkowując się do w/w zarzutów w ustnej opinii uzupełniającej złożonej na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016r., przyznał, że w istocie przedłożona przez niego opinia pisemna obarczona była błędem w postaci dokonania korekty dodatniej z uwagi na znajdujące się w pojeździe wyposażenie dodatkowe w postaci elektrycznie regulowanych foteli przednich. Wskazał, że model pojazdu powoda posiadał takie wyposażenie w wersji standardowej, wobec czego sprostował opinię w zakresie ustalenia wartości rynkowej pojazdu, którą określił na kwotę 14.700,00zł, ( w opinii pisemnej to wartość 14.800zł. ) podtrzymując ją w pozostałym zakresie . Biegły zanegował przy tym możliwość uwzględnienia kosztów wykonania lakierowania dolnych listew drzwi prawych przednich i tylnych, albowiem te elementy lakierowane są fabrycznie. Nadto podważył zasadność uwzględnienia w opinii kosztów naprawy błotnika tylnego prawego, albowiem ta część pojazdu w ogóle nie została uszkodzona podczas kolizji. Biegły ustosunkowując się do zarzutów pozwanego wskazał, że dokonując wyceny pojazdu określił jego stan jako przeciętny oraz zastosował korekty ujemne z tytułu stanu utrzymania pojazdu i jego wcześniejszych napraw. Jednocześnie podkreślił, że zgodnie z komunikatem Ogólnopolskiej Rady (...) programy E. i I. zostały zatwierdzone jako właściwe przy szacowaniu wartości pojazdów w oparciu o badania rynkowe.

W ocenie Sądu opinia wydana na potrzeby niniejszej sprawy okazała się logiczna, spójna oraz fachowa, dlatego mogła stać się podstawą do ustalenia wysokości szkody w pojeździe powoda. W kalkulacji biegłego uwzględniono tożsame uszkodzenia pojazdu jak te stwierdzone przez Ubezpieczyciela. Biegły zastosował uśrednione stawki obowiązujące w warsztatach branży motoryzacyjnej na (...) rynku usług naprawczych. W kalkulacji zastosowane zostały ceny oryginalnych części zamiennych oraz uznanie 50% potrąceń kosztów operacji cieniowania błotnika prawego tylnego. Wyliczenia biegłego zostały odpowiednio udokumentowane wobec sporządzenia kalkulacji w systemie A.. Okoliczność zmiany wartości rynkowej pojazdu według stanu sprzed wystąpienia zdarzenia szkodowego przez biegłego w opinii uzupełniającej pozostawała bez wpływu na rozstrzygnięcie, albowiem biegły nie stwierdził wystąpienia szkody całkowitej.

Sąd oparł zatem ustalenia w zakresie wysokości szkody w pojeździe powoda na przedmiotowej opinii i przyjął za biegłym, że koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosi 13.426,91 zł brutto. Sąd podzielił również stanowisko biegłego w przedmiocie braku postaw do ustalenia wartości pozostałości pojazdu, albowiem w niniejszej sprawie nie występuje szkoda całkowita.

Biorąc pod uwagę wysokość szkody w pojeździe powoda z tytułu przedmiotowego zdarzenia oraz wysokość dotychczas wypłaconego odszkodowania Sąd stwierdził, że zgłoszone żądanie zasługuje na uwzględnienie w części, tj. co do kwoty 7.572,56zł (13.426,91zł – 5.854,35zł = 7.572,56zł).

W zakresie roszczenia odsetkowego zważyć należy, że w świetle art. 14 ust. 1 powołanej na wstępie ustawy, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku natomiast, gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie (ust. 2). Ciążący na zakładzie obowiązek terminowego świadczenia zależy od obiektywnych możliwości ustalenia okoliczności koniecznych do ustalenia odszkodowania (vide: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 27 czerwca 2013 r. I ACa 494/13).

Sąd zgodnie z żądaniem powoda przyjął jako termin wymagalności świadczenia odszkodowawczego upływ maksymalnego ustawowego terminu do jego wypłaty, mając na względzie, że upływ 90 dni od wystąpienia szkody w niniejszej sprawie (16 lipca 2014r.) przypada na dzień 16 października 2014r. Od tej właśnie daty, Sąd określił dopuszczalność żądania odsetek od zasądzonej w niniejszym postępowaniu kwoty należności głównej, zaznaczając przy tym, że do dnia 31 stycznia 2015r. należne są odsetki ustawowe, zaś od dnia 1 stycznia 2016r. odsetki ustawowe za opóźnienie.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu – o czym Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

O kosztach w punkcie III wyroku orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. dokonując ich stosunkowego rozliczenia. Kwota zasądzona stanowi 72,55% kwoty dochodzonej przez powoda. W takiej sytuacji pozwany wygrał proces w 27,45%. Na koszty poniesione przez stronę powodową składają się: opłata od pozwu – 522,00zł, wynagrodzenie pełnomocnika – 2.400,00zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00zł, zaliczka na wynagrodzenie biegłych – 500,00zł. Koszty poniesione przez pozwanego to jedynie zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 300,00zł. Dokonując wzajemnej kompensaty kosztów do zapłaty na rzecz powoda pozostaje kwota 2.411,29zł.

W niniejszej sprawie ze środków Skarbu Państwa zostały pokryte wydatki na poczet wynagrodzenia biegłego, niepokryte z zaliczek stron (łącznie 800,00zł) - ponieważ całkowity koszt opinii wydanej w niniejszej sprawie opiewał na kwotę 1.734,28zł. Zgodnie z art. 113 ust. 1 u.k.s.c. kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Wzgląd na powyższe przez odniesienie do art. 100 k.p.c. uzasadniał obciążenie powyższymi kosztami powoda w 27,45% (934,28zł x 27,45% = 256,46zł zł) części oraz pozwanego w 72,55% części (934,28zł x 72,55% = 677,82zł) - o czym Sąd orzekł jak w pkt IV i V sentencji wyroku.