Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marzena Hop

Protokolant: Anna Lewicka

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2015r. w Słupsku

sprawy z powództwa M. L.

przeciwko : Przedsiębiorstwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o odprawę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda M. L. na rzecz pozwanego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygnatura akt sprawy: V P 207/15

UZASADNIENIE

Powód – M. L. wystąpił do tutejszego Sądu z powództwem przeciwko pracodawcy (...) sp. z o. o. w S. o zasądzenie odprawy pieniężnej w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia w kwocie 3.366,21 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 czerwca 2015r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu podniósł, iż odmówił przyjęcia zaproponowanych mu przez pracodawcę nowych warunków zatrudnienia, z uwagi na fakt, iż były one dla niego niekorzystne. Pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę z dniem 31.05.2015r. Zdaniem powoda przyczyna wypowiedzenia stosunku pracy leżała po stronie pracodawcy, co uzasadnia przedmiotowe żądanie.

Pozwany – Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. ( (...)) w sprzeciwie od nakazu zapłaty zaskarżyła powództwo w całości. Pozwany podniósł zarzut bezzasadności roszczenia, kwestionując jednocześnie uprawnienia powoda do otrzymania odprawy pieniężnej. W ocenie strony pozwanej przyczyny ekonomiczne pracodawcy nie były wyłącznymi przyczynami rozwiązania stosunku pracy pomiędzy stronami, a odmowa przyjęcia przez powoda zaproponowanych mu warunków pracy i płacy była obiektywnie nieuzasadniona. Pozwany stoi na stanowisko, iż żądanie powoda jest bezzasadne.

Sąd zważył, co następuje:

M. L. był zatrudniony w (...) sp. z o. o. w S. na stanowisku specjalisty ds. technicznych w pełnym wymiarze czasu pracy, pierwotnie w oparciu o umowę o pracę zawartą na okres próbny, a następnie na czas określony od 13.01.2015r. do 12.01.2016r.

dowód: umowa o pracę z dn. 13.10.2014r. k. 7 część B akt osobowych powoda, umowa o pracę z dn. 13.01.2015r. k. 13 część B akt osobowych powoda, świadectwo pracy z dn. 29.05.2015r. k. 6-6v.

Wynagrodzenie M. L. stanowiło wartość 3.305,40 zł brutto.

dowód: zaświadczenie z dn. 17.09.2015r. k. 36

Średnie wynagrodzenie elektryka w Polsce oscyluje w granicach kwoty 2.900 zł brutto.

dowód: wydruk ze strony internetowej www.moja-pensja.pl k. 20-21

W miesiącu lutym 2015r. główny kontrahent spółki (...) zaproponował renegocjacje dotychczasowych cen wynikających z umowy. Z dniem 1 kwietnia 2015r. stawki na zarządzanie mieniem komunalnym zostały zmniejszone o 20%.

dowód: zeznania świadka M. J. k. 40-40v.

W zaistniałej sytuacji Spółka poszukiwała najmniej inwazyjnych rozwiązań w celu zachowania wszystkich dotychczasowych miejsc pracy. Koniecznym okazało się zmniejszenie pracownikom wynagrodzeń. Obniżki dotyczyły również kadry kierowniczej. Zmiana dotychczasowych warunków zatrudnienia stanowiła jedne rozwiązanie pozwalające na zachowanie miejsc prac u dotychczasowego pracodawcy.

dowód: zeznania świadka M. J. k. 40-40v

Objęte restrukturyzacją zostały wszystkie osoby, które miały dodatek funkcyjny.

dowód: zeznania świadka M. J. k. 40-40v, zestawienie naliczeń za 06.2015r. k. 23-23v, zestawienie naliczeń za 03.2015r. k. 24-25

Pismem z dnia 21 kwietnia 2015r. pracodawca wypowiedział M. L. warunki zatrudnienia, obniżając dotychczasowe wynagrodzenie do kwoty 2.968zł brutto. Jako przyczynę wypowiedzenia dotychczasowych warunków zatrudnienia pracodawca wskazał trudną sytuację ekonomiczną spółki. Pracodawca poinformował pracownika, że w sytuacji odmowy przyjęcia nowych warunków, dotychczasowa umowa o pracę rozwiąże się z dniem 31 maja 2015r.

dowód: wypowiedzenie warunków umowy o prace z dn. 21.04.2015r. k. 7

M. L. odmówił przyjęcia nowych warunków zatrudnienia.

dowód: pismo z dn.06.05.2015r. k. 8

Pracodawca wskazał na rozwiązanie umowy o pracę z dniem 31.05.2015r.

dowód: pismo (...) z dnia 14.05,2015r. k. 9

M. L. zażądał zapłaty odprawy pieniężnej z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy z powodu przyczyn dotyczących pracodawcy.

dowód: pismo z dnia 14.05.2015r. k. 10

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo M. L. nie było zasadne i jako takie nie podlegało uwzględnieniu.

Powód w niniejszym postępowaniu domagał się od pracodawcy zapłaty odprawy pieniężnej w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia wraz z odsetkami ustawowymi. M. L. wywodził roszczenie z ustawy z dnia 13 marca 2013r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. 215 poz. 192). Przepisy powołanej ustawy mają zastosowanie w sytuacji konieczności rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika.

Artykuł 10 ust. 1 ustawy ma zastosowanie także do rozwiązania stosunku pracy, w sytuacji, gdy rozwiązanie to następuje po dokonaniu wypowiedzenia zmieniającego, w rezultacie odmowy przyjęcia przez pracownika nowych warunków pracy lub płacy. Oznacza to, że prawo do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 powołanej ustawy, w przypadku rozwiązania stosunku pracy wskutek nieprzyjęcia przez pracownika warunków zaproponowanych mu w wypowiedzeniu zmieniającym przysługuje tylko takiemu pracownikowi, którego stosunek pracy uległ rozwiązaniu wyłącznie z przyczyn niedotyczących tego pracownika.

Wobec powyższego Sąd podjął się obiektywnej oceny wypowiedzenia zmieniającego w celu ustalenia, czy wyłączną przyczyną rozwiązania stosunku pracy była przyczyna leżąca po stronie pracodawcy i będąca niezależną od pracownika.

Zaproponowane powodowi warunki bez wątpienia stanowiły o ograniczeniu jego wynagrodzenie. Jednakże jak wynika z materiału dowodowego ograniczenie to dotyczyło wyłącznie dodatku funkcyjnego i nie obejmowało wynagrodzenia zasadniczego. Co więcej wynagrodzenie zasadnicze zostało powodowi zwiększone z kwoty 2.545 zł do kwoty 2.650 zł. Zmianie nie uległ również dodatek stażowy wynikający z regulaminu wynagradzania tj. 318 zł brutto.

Sąd dokonując porównania dotychczasowych i proponowanych warunków zatrudnienia nie znalazł podstaw do uznania, że przyjęcie nowych warunków prowadziłoby do doniosłych zmian na niekorzyść pracownika. Obniżenie wynagrodzenia w rezultacie o 269,18 zł netto w zamian za zachowanie stanowiska pracy nie może być uznane w ocenie Sąd za niekorzystne. Powyższe stanowisko potwierdza również fakt, iż zaproponowana powodowi wysokość wynagrodzenia mieści się w kryteriach stawek wynagrodzeń dla pracowników o podobnych kwalifikacjach zawodowych.

Obiektywnie rzecz ujmując, zdaniem Sądu, pracodawca mógł przypuszczać, że pracownik przyjmie nowe warunki zatrudnienia, które jak wykazało postępowanie dowodowe nie były dla niego tak niekorzystne jak określał to sam powód. W ocenie Sąd istotniejszym elementem wynagrodzenia jest wynagrodzenie zasadnicze, które zostało powodowi zwiększone. Powyższe prowadzi do uznania, że pozbawienie M. L. dodatku funkcyjnego, w sytuacji gdy dodatku tego pracodawca pozbawił wszystkich pracownik, nie mogło stanowić i nie stanowiło zdarzenia nadmiernie krzywdzącego pracownika.

W tym miejscu Sąd posiłkując się utrwalonym już stanowiskiem Sądu Najwyższego, wskazuje, iż prawo do odprawy pieniężnej w przypadku rozwiązania stosunku pracy wskutek nieprzyjęcia przez pracownika warunków zaproponowanych mu w wypowiedzeniu zmieniającym przysługuje tylko takiemu pracownikowi, którego stosunek pracy uległ rozwiązaniu wyłącznie z przyczyn niedotyczących tego pracownika. Jeśli więc w wypowiedzeniu zmieniającym pracodawca zaproponuje pracownikowi warunki pracy obiektywnie do przyjęcia (stanowisko odpowiadające kwalifikacjom pracownika i adekwatne dla tego stanowiska wynagrodzenie), to odmowa przyjęcia takich warunków może być potraktowana jako współprzyczyna rozwiązania stosunku pracy, co spowoduje, że odprawa pieniężna temu pracownikowi nie będzie przysługiwać (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2015r., sygn. I PK 211/14,LEX nr 1745824, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2015r., sygn. III PK 55/14, LEX nr 1677804, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 sierpnia 2013r., II PK 340/12, LEX nr 1409529, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2012r., II PK 102/11, LEX nr 1230269).

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika również, iż ograniczenie pracownikom wynagrodzenia w zakresie dodatku funkcyjnego stanowiło jedyne rozwiązanie umożliwiające zachowanie dotychczasowych miejsc pracy. Powyższe prowadzi do uznania, iż pracodawca kierował się obiektywnymi kryteriami, dążąc przy tym do utrzymania zatrudnienia pracowników.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na dokumentach, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a nadto na zeznaniach świadka.

Zeznania świadka M. J. Sąd uznał za wiarygodne, miarodajne i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym. Szczegółowe zeznania świadka przyczyniły się do pełnego zobrazowania stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, że przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe w sposób nie budzący wątpliwości wykazało, że przyczyna rozwiązania umowy o pracę nie leży wyłącznie po stronie pracodawcy albowiem pracownik odmawiając przyjęcia nowych warunków współprzyczynił się do rozwiązania stosunku pracy. Powyższe niweczy możliwość przyznania dochodzonego roszczenia, wobec czego Sąd oddalił powództwo, o czym orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku.

Za stronę przegrywającą niniejszy spór Sąd uznał stronę powodową i to na niej w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. spoczywa obowiązek poniesienia kosztów procesu. Koszty w niniejszej sprawie wyniosły 450 zł i stanowią wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym (§ 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych…)