Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2017 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko N. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej N. B. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 3.291,17 zł (trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych i 17/100) wraz z odsetkami umownymi od kwoty 3.129,96 zł (trzy tysiące sto dwadzieścia dziewięć złotych i 96/100) w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od dnia 25.08.2016 roku do dnia zapłaty, jednak nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 117,42 zł (sto siedemnaście złotych i 42/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

sygn. akt I C 2090/17

UZASADNIENIE

W dniu 25.08.2016 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., wniósł pozew przeciwko N. B. o zapłatę kwoty 3.291,17 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 3.129,96 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w kwocie 42 zł, oraz innych kosztów w wysokość 0,42 zł (prowizja (...)).

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że pozwana zaciągnęła u powoda pożyczkę w kwocie 3.222,00 zł.

Wskazał, że pozwana wpłaciła łącznie kwotę w wysokości 150 zł, która została zaksięgowana w kwocie 92,04 na poczet kapitału, w kwocie 20,00 zł na poczet kosztów działań, o których mowa w § ust. 6 umowy pożyczki oraz 37,96 zł na poczet odsetek karnych za opóźnienie.

Powód wezwał pozwaną do zapłaty pozostałej części zadłużenia, lecz nie zostało ono uregulowane. Następnie powód wypowiedział umowę pożyczki.

W dniu 18.11.2016 r. wydany został nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty - co skutkowało przekazaniem sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Słupsku.

Pozwana N. B. w sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 43 - 46) wniosła o oddalenie powództwa w całości. Podniosła zarzut nieistnienia zobowiązania - co do zasady jak i wysokości oraz zarzut przedawnienia roszczenia. Pozwana zarzuciła, że większość zapisów umowy nie była z nią indywidualnie uzgodniona. Ponadto zarzuciła, że umowa została zawarta niezgodnie z wymogami ustawy z dnia 12.05.2011 roku o redyt konsumencki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24.09.2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (jako pożyczkodawca) zawarła z N. B. (jako pożyczkobiorcą) umowę pożyczki nr (...)(...), na mocy której pożyczkodawca udzielił pożyczkobiorcy pożyczki w wysokości w wysokości 3.222,00 zł (zwanej dalą całkowitą kwotą pożyczki). Pożyczkobiorca zobowiązał się ponieść opłatę w wysokości 1.722,00 zł (zwaną dalej prowizją) należną za czynności związane z zawarciem niniejszej umowy. Kwota do wypłaty, obliczona jako całkowita kwota pożyczki pomniejszona o prowizję wyniosła 1.500,00 zł.

Umowa została zawarta od dnia jej zawarcia do dnia 24.09.2016 roku (§3 ust. 1 umowy).

Zgodnie z §4 ust. 1 umowy pożyczkobiorca zobowiązał się zwrócić pożyczkodawcy całkowitą kwotę pożyczki w ten sposób, że wpłaci kwotę wynoszącą 3.222,00 zł w 12 miesięcznych równych ratach w wysokości 268,50 zł wskazanych w harmonogramie spłaty stanowiącym załącznik do umowy.

Na mocy §6 ust. 1 i 3 zdanie pierwsze umowy w razie zwłoki pożyczkobiorcy z zapłatą dwóch pełnych rat pożyczki w terminach, o których mowa w §4 ust. 2 umowy i wskazanych w harmonogramie spłaty, pożyczkodawca może wypowiedzieć umowę pożyczki z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia, po uprzednim bezskutecznym listownym wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania wezwania.

Roczna stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego, tj. stopa odsetek karnych za opóźnienie, o których mowa w §6 ust. i 2 umowy, jest stopą zmienną i równa się czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

W umowie pożyczki jako adres zamieszkania N. B. wskazano (...) m. 2.

Zgodnie z §7 umowy pożyczkobiorca był zobowiązany do powiadamiania niezwłocznie pożyczkobiorcy o każdej zmianie swoich danych personalnych, adresu zamieszkania lub miejsca zatrudnienia.

(dowód: umowa pożyczki k. 20 -24)

N. B. z tytułu zawartej umowy pożyczki spłaciła kwotę 150,00 zł. (bezsporne)

Pismem z dnia 02.11.2015 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wezwała N. B. pod adres wskazany w umowie pożyczki do zapłaty kwoty 268,50 zł z tytułu zaległości wynikających z umowy pożyczki.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 25)

Pismem z dnia 01.12.2015 roku, kierowanym pod adres wskazany w umowie, powód wypowiedział umowę pożyczki z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. Jednocześnie powód wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia, które w dacie 1.12.2015 roku wynosi 557,00 zł, z czego tytułem kapitału kwotę 537,00 zł oraz dwukrotnie kwot po 10,00 zł z tytułu kosztów korespondencji.

(dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki k. 26, wykaz listów k. 27, przesądowe wezwanie do zapłaty k. 28, wykaz listów k. 29)

N. B. nie powiadamiał powoda o zmianie adresu zamieszkania.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w całości zasługuje na uwzględnienie.

Na powodzie, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., ciążył ciężar wykazania, że przysługuje mu kwota dochodzona pozwem, w tym z tytułu prowizji.

Na pozwanej ciążył ciężar wykazania, że doszło do przedawnienia roszczenia jak również tego, że umowa została zawarta niezgodnie z wymogami ustawy o kredycie konsumenckim. Temu pozwana nie sprostała.

Jak stanowi przepis art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Na mocy przepisu art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Jak stanowi przepis art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Powód złożył w poczet materiału dowodowego umowę pożyczki. Z jej uregulowań wynika, że strony umówiły się na to, że pozwana zapłaci powodowi prowizję w kwocie 1.500,00 zł.

Bezsporne było w sprawie to, że pozwana nie dokonywała spłat pożyczki, na które się umówiła, w konsekwencji czego powód wypowiedział umowę pożyczki.

Wbrew twierdzeniom pozwanej, która zarzuciła, że postanowienia umowy nie były indywidualnie uzgadnianie, stwierdzić należy, że pozwana dysponowała formularzem umowy, a zatem mogła zapoznać się z jego treścią. Poza tym postanowienia dotyczące obowiązku zapłaty prowizji ocenić należy jako postanowienia określające główne świadczenia stron, a zatem których obowiązek indywidualnego uzgadniania postanowień nie obejmuje.

Nadmienić jedynie należy, że do zawartej pomiędzy stronami umowy pożyczki nie stosuje się przepisów art. 36 „a” ustawy z dnia 12.05.2011 roku o kredycie konsumenckim, regulującego maksymalna wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu, albowiem przepisy te weszły w życie po dacie zawarcia umowy pożyczki.

Zarzut pozwanej dotyczący nieistnienia zobowiązania również nie zasługuje na uwzględnienie. Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia umowy pożyczki, jak również faktu otrzymania kwoty przewidzianej umową.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwaną.

Termin przedawnienia roszczeń dochodzonych pozwem wynosi zgodnie z przepisem art. 118 k.c. trzy lata, jako związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez powoda.

Ponieważ umowa pożyczki została zawarta w dniu 24.09.2015 roku, a pozew wniesiono do sądu w dniu 25.08.2016 roku, już w odniesieniu do tych terminów nie doszło do przedawnienia roszczeń.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 353 § 1 k.c. w zw. z art. 720 § 1 k.c. sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.291,17 zł wraz z odsetkami umownymi od kwoty 3.129,96 zł w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od dnia 25.08.2016 roku do dnia zapłaty, jednak nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie, o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu w oparciu o treść art. 98 k.p.c., o czym orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie 117,42 zł, z czego tytułem opłaty od pozwu kwotę 100,00 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17,00 zł oraz 0,42 zł tytułem prowizji e – card.