Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Drobińska

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Feder

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 05.03.2019 r., 25.04.2019 r., 26.04.2019 r., 21.05.2019 r. sprawy

D. K. (K.),

syna P. i J. z domu B.,

urodzonego (...) w C.,

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 13 października 2018 roku wdarł się do mieszkania Z. R. w C. ul. (...), a następnie wbrew jego żądaniu mieszkania tego nie chciał opuścić,

- tj. o czyn z art. 193 kk

2.  w dniu 20 listopada 2018 roku w C. kierował wobec Z. R. i M. R. (1) groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadniona obawę, że mogą zostać spełnione,

- tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

3.  w dniu 20 listopada 2018 roku wdarł się do mieszkania Z. R. w C. ul. (...), a następnie wbrew jego żądaniu mieszkania tego nie chciał opuścić,

- tj. o czyn z art. 193 kk

4.  w dniu 20 listopada 2018 roku dokonał uszkodzenia mienia w postaci wybicia szyby i zniszczenia witraża, uszkodzenia 4 samochodów powodując wgniecenia, uszkodzenia balustrady i drzwiczek balustrady czyniąc je niezdatne do użytku, powodując straty na łączną kwotę 5.000,- zł na szkodę Z. i M. R. (1)

– tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

orzeka:

1.  oskarżonego D. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego w pkt. 1 aktu oskarżenia tj. przestępstwa z art. 193 kk i za to, na podstawie tego przepisu skazuje go na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  oskarżonego D. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego w pkt. 2 aktu oskarżenia tj. przestępstwa z art190§1 kk i za to, na podstawie tego przepisu skazuje go na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

3.  w odniesieniu do czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt 3 i 4 aktu oskarżenia, oskarżonego D. K. uznaje za winnego tego, że w dniu 20 listopada 2018 roku wdarł się do mieszkania Z. R. w C. ul. (...), w ten sposób, że dokonał uszkodzenia mienia w postaci wybicia szyby i zniszczenia witraża, uszkodzenia 4 samochodów powodując wgniecenia, uszkodzenia balustrady i drzwiczek balustrady czyniąc je niezdatne do użytku, powodując straty na łączną kwotę 3.980,- zł na szkodę Z. i M. R. (1), a następnie wbrew jego żądaniu mieszkania tego nie chciał opuścić, tj. przestępstwa z art. 193 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazuje go na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art.85§1 i 2kk i art. 86 § 1 kk w miejsce orzeczonych powyżej jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeka wobec oskarżonego karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

5.  na podstawie art.69§1 i 2 kk i art.70§1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata,

6.  na podstawie art.72§1pkt.1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby,

7.  na podstawie 73§1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora,

8.  na podstawie art.71§1 kk wymierza oskarżonemu D. K. karę grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł (dziesięć złotych),

9.  na podstawie art.63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie w okresie od 24 listopada 2018 roku godz. 21.15 do dnia 5 marca 2019 roku godz. 14:51, przy ustaleniu, że jeden dzień pozbawienia wolności odpowiada 2 (dwum) stawkom dziennym grzywny,

10.  na podstawie art.46 §1 kk zobowiązuje oskarżonego do zapłaty solidarnie na rzecz Z. R. i M. R. (1) kwoty 3.980 zł (trzy tysiące złotych dziewięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem naprawienia wyrządzonej szkody,

11.  na podstawie art.46§1 kk zobowiązuje oskarżonego do zapłaty na rzecz Z. R. zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 2.000 zł (dwa tysiące złotych),

12.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 11/19

UZASADNIENIE

Oskarżony D. K. i pokrzywdzona J. K. są małżeństwem. Z tego związku mają dziecko- N. (lat 3). W dniu 10 października 2018 roku pokrzywdzona wraz z dzieckiem odeszła od męża i zamieszkała u swoich rodziców- M. i Z. R. w C. przy ulicy (...).

W dniu 11 października 2018 roku J. K. wraz ze swoich ojcem Z. R. udała się do miejsca zamieszkania męża, aby zabrać swoje rzeczy. W toku tego spotkania zostali wyproszeni z domu. Wtedy Z. R. powiedział D. K., że ma zakaz wchodzenia na jego posesję (zeznania Z. R. k.112,191v,360-361v).

W dniu 13 października 2018 roku D. K. przyjechał do domu M. i Z. R., żeby przekazać zabawkę swojej córce- N., która tam przebywała. Zadzwonił do drzwi zewnętrznych i otworzyła mu jego żona- J. K.. Wtedy oskarżony poinformował ją, że chce zobaczyć swoje dziecko. J. K. powiedziała mu, że ma zaczekać, a ona przyprowadzi córkę. Oskarżony jednak udał się schodami na górę mieszkania i wszedł do pokoju głównego, gdzie wraz z rodziną przebywał Z. R.. Pokrzywdzony przypominał mu, że ma zakaz przebywania w tym domu. Oskarżony nie reagował. Dopiero po dwóch żądaniach pokrzywdzonego, oskarżony wyszedł z mieszkania (zeznania Z. R. k.112,191v,360-361v, M. R. (1) k.64v-65,361v-362v).

W dniu 20 listopada 2018 roku w domu M. i Z. R. dokonywano zainstalowania monitoringu zewnętrznego. Pokrzywdzony zauważył na ekranie telewizora, że mężczyzna w kominiarce wskoczył na daszek znajdujący się na drzwiami wejściowymi do domu. Następnie dokonał wybicia znajdującej się tam szyby i zniszczenia witraża. Oskarżony zeskoczył z okna na dół i zaczął biec do góry po schodach. Na skutek upadku witrażu i chodzenia po jego elementach oskarżony dokonał uszkodzenia 4 schodów powodując wgniecenia (zeznania Z. R. k.112,191v,360-361v,418-418v, M. R. (1) k.64v-65,361v-362v).

Na piętrze Z. R. próbował zatrzymać napastnika, żeby nie wszedł do mieszkania. Mężczyzna popchnął pokrzywdzonego na barierkę ochronną, chciał zepchnąć go na dół. Uszkodził balustradę oraz drzwiczki tej balustrady, które stały się niezdatne do użytku. Powstały w ten sposób straty na łączną kwotę 3.980 zł na szkodę Z. i M. R. (1). Pokrzywdzony wybronił się i doszło do szamotaniny między mężczyznami. J. K. i M. R. (2) wybiegły z mieszkania i pomogły pokrzywdzonemu obezwładnić napastnika. M. R. (2) ściągnęła mężczyźnie kominiarkę i okazało się, że jest nim D. K.. Na miejsce przyjechał policyjny patrol (zeznania J. K. k.189v-190,362v-363v, M. R. (2) k.180v,383-384).

Oskarżony został zatrzymany przez policjantów. Następnie wykrzykiwał w kierunku M. i Z. R. wulgarne słowa, powszechnie uznawane za obelżywe. Groził im też, pozbawieniem życia i zdrowia. Wypowiedzi te wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że mogą zostać spełnione (zeznania M. G. k.183v,384v-385v, A. P. k.177v,376, B. B. k.186v).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione wyżej dowody oraz pozostałe tj.: karta informacyjna (k.4,66), kopia niebieskiej karty (k.8-14), opinia biegłej J. W. (k.39-41), płyta CD (k.51,110,217), protokół zatrzymania (k.79-83), dowód rzeczowy w postaci kominiarki (k.84), protokół oględzin miejsca (k.85-86), protokół oględzin rzeczy wraz ze zdjęciami (k.114-118,200-216,222-223), protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu (k.123), protokół zatrzymania osoby (k.125-126), karta karna (k.314), wydruki wyliczeń (k.393-417).

Oskarżony D. K. (k.90v,92-92v,130-131,359-360) w swoich pierwszych wyjaśnieniach oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił przy tym, że stracił pracę i w związku z wolnym czasie, zaczął nadużywać alkoholu. Wtedy dochodziło do kłótni z żoną, przepychanek i szarpania.

Na rozprawie oskarżony również oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw. Podał, że jego zachowanie zostało spowodowane tym, że miał utrudniony kontakt z dzieckiem. Przeprosił za swoje zachowanie, chciałby naprawić wyrządzoną szkodę. Podał też, że kiedy był w domu swoich teściów, to został poproszony o wyjście i po dwóch, czy trzech prośbach wyszedł. Tego dnia, gdy wybił okno, nie zadzwonił do drzwi. Szukał córki.

Sąd Rejonowy zasadniczo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Podana przez D. K. wersja wydarzeń pozostaje w zgodności z okolicznościami przytoczonymi przez świadków przesłuchanych w sprawie. Nadto jedno z wtargnięć oskarżonego do miejsca zamieszkania pokrzywdzonych zostało zarejestrowane na zainstalowanym monitoringu. Przy czym w swoich wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego, D. K. zaprzeczył, że wypowiadał groźby karalne wobec swoich teściów. Tej wypowiedzi oskarżonego przeczą zeznania nie tylko pokrzywdzonych, ale również policjanta przybyłego na miejsce interwencji, który słyszał wypowiedzi D. K.. Z tych względów, ta część wyjaśnień oskarżonego została uznana za sprzeczną z prawdą.

Z. R. (k.112,191v,360-361v,414-418v) i M. R. (1) (k.64v-65,361v-362v) w swoich zeznaniach przedstawili szczegółowo zachowanie się oskarżonego w dniu 13 października oraz 20 listopada 2018 roku. Pokrzywdzony wyjaśnił, że oskarżony w dniu 20 listopada 2018 roku był agresywny, dlatego nie chciał dopuścić do tego, żeby znalazł się w jego mieszkaniu. Dodał też, że o agresywnych zachowaniach oskarżonego dowiedział się od córki J..

Podobnej treści zeznania złożyła M. R. (1). Dodała, że od dnia zatrzymania oskarżonego, gdy im groził, nie spali w swoim domu, ponieważ obawiali się o swoje życie. Agresja oskarżonego narastała od czasu, gdy córka J. wyprowadziła się z jego domu. Słyszała również, jak (...) córka powiedziała do oskarżonego, żeby poczekał, ponieważ chciała przyprowadzić do niego dziecko.

Żona oskarżonego -J. K. (k.189v-190,362v-363v) w swoich zeznaniach wskazała, że kiedy zobaczyła osobę wskakująca na daszek, zadzwoniła po policyjny patrol. Potem uczestniczyła w obezwładnianiu oskarżonego. Podała, że D. K. nie panuje nad sobą, jest niezrównoważony. Wedle wypowiedzi świadka, oskarżony po zatrzymaniu groził, że ich spali, znajdzie, dojedzie.

Wypowiedzi świadka potwierdziła również M. R. (2) (k.180v,383-384), która również pomagała swojemu ojcu obezwładnić oskarżonego. Wskazała, że w pewnym momencie poszła do dzieci, ponieważ płakały. Słyszała, że D. krzyczał, ale nie słyszała dokładnie.

Wymienione wyżej osoby są rodziną pokrzywdzonych i mogły mieć interes w składaniu zeznań obciążających oskarżonego. Te okoliczności Sąd Rejonowy wziął pod uwagę przy ocenie ich wypowiedzi. Zważywszy jednak na treść zeznań świadków, brak elementów wskazujących na uzgadnianie treści wydarzeń, Sąd Rejonowy dał im wiarę. Nadto zeznania te są spójne i zgodne z pozostałymi dowodami tj. nagraniem monitoringu, a także zeznaniami policjanta A. P. i montera monitoringu- M. G..

M. G. (k.183v,384v-385v) w swoich zeznaniach potwierdził, że zobaczył na ekranie osobę, która wskoczyła na daszek nad wejściem. Potem słyszał odgłos walki. Zeznał, że domownicy obezwładnili napastnika. Potem też słyszał wypowiadane przez zatrzymanego oskarżonego wulgaryzmy wobec członków rodziny.

Zeznania świadka są jasne, szczere i spontaniczne. M. G. jest osobą postronną i nie zna osoby oskarżonego.

A. P. (k.177v,376) zeznał, że jak przyjechał na miejsce interwencji, to osoba zatrzymana leżała na ziemi i był wobec niej użyty gaz. Słyszał, jak pobudzony oskarżony groził domownikom, że ich pozabija.

Sad Rejonowy dął wiarę zeznaniom tego świadka. Jego wypowiedzi są jasne i szczere.

W sprawie złożyła również zeznania B. B. (k.186v), która podała, że w dniu 20 listopada 2018 roku przebywała u swojej córki M. R. (1). Świadek zobaczyła na ekranie telewizora, że jakaś osoba wskoczyła na dach. Potem był straszny hałas. Podała, że przebywała wraz z dziećmi w oddzielnym pokoju.

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania świadka zasługują na przymiot wiarygodności. Są one spójne i zgodne z treścią wypowiedzi pozostałych osób.

W sprawie złożyła również zeznania D. R. (k.119v). Wskazała ona, że w dniu 22 listopada 2018 roku wiedziała ze swojego okna kuchennego, jak oskarżony stał na dachu garażu Z. R. i coś gestykulował. Potem, wskoczył na ich balkon. Jednocześnie też świadek wyjaśniła, że okna jej kuchni wychodzą na budynek należący do Z. R..

Sąd Rejonowy dał wiarę tym zeznaniom uznając je za szczere i spontaniczne.

Do sprawy została sporządzona opinia psychologiczna biegłej A. G. (k.171-175). Biegła wskazała, że oskarżony nie jest upośledzony umysłowo. Poziom sprawności umysłowej mieści się w obszarze przeciętnej przewidzianej dla wieku. Występuje u oskarżonego dysharmonijny przebieg funkcji poznawczych. Procesy percepcji wzrokowej, zapamiętywania i zdolności odtwarzania kształtują się w obszarze przeciętnej. Zdaniem biegłej, oskarżony wykazuje wyraźne tendencje do zniekształconego sposobu spostrzegania i interpretowania rzeczy, ludzi i wydarzeń. Jest nastawiony urojeniowo wobec żony J. K..

Powyższa opinia jest jasna, rzeczowa i nie zawiera wątpliwości interpretacyjnych.

W sprawie zgromadzono również opinię sądowo-psychiatryczna sporządzona przez biegłych K. W. i I. M. (k.224-230).

Biegli stwierdzili, że D. K. nie jest otępiały lub upośledzony umysłowo. Rozpoznali u oskarżonego zaburzenia urojeniowe związane najprawdopodobniej z przewlekłym nadużywaniem przez niego alkoholu oraz używaniem narkotyków- amfetaminy, marihuany, wczesnej dopalaczy. Stwierdzili uzależnienie od wymienionych środków oraz osobowość nieprawidłową z cechami osobowości dyssocjalnej. W zakresie czynów zarzuconych oskarżonemu w przedmiotowej sprawie, oskarżony nie miał zniesionej ani ograniczonej w sposób znaczny zdolności do rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postepowaniem. Nie jest zdolny do świadomego i rozsądnego prowadzenia obrony.

W ocenie Sądu Rejonowego, powyższa opinia jest jasna, rzetelna i zawiera odpowiedzi na wszystkie pytania. Dlatego tez Sąd uwzględnił ją przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Wobec braku podstaw do kwestionowania Sąd uznał też za wiarygodne pozostałe dowody zgromadzone w sprawie tj.: karta informacyjna (k.4,66), kopia niebieskiej karty (k.8-14), opinia biegłej J. W. (k.39-41), płyta CD (k.51,110,217), protokół zatrzymania (k.79-83), dowód rzeczowy w postaci kominiarki (k.84), protokół oględzin miejsca (k.85-86), protokół oględzin rzeczy wraz ze zdjęciami (k.114-118,200-216,222-223), protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu (k.123), protokół zatrzymania osoby (k.125-126), karta karna (k.314), wydruki wyliczeń (k.393-417).

W tym stanie sprawy wina oskarżonego D. K. nie budziła wątpliwości Sądu Rejonowego i polegała na tym, że w dniu 13 października 2018 roku wdarł się do mieszkania Z. R. w C. ul. (...), a następnie wbrew jego żądaniu mieszkania tego nie chciał opuścić, czym wypełnił znamiona przestępstwa z art.193 kk.

Wina oskarżonego polegała również na tym, że w dniu 20 listopada 2018 roku w C. kierował wobec Z. R. i M. R. (1) groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że mogą zostać spełnione, czym wypełnił znamiona przestępstwa z art.190§1 kk.

Wina D. K. polegała również na tym, że w dniu 20 listopada 2018 roku wdarł się do mieszkania Z. R. w C. ul. (...) w ten sposób, że dokonał uszkodzenia mienia w postaci wybicia szyby i zniszczenia witraża, uszkodzenia 4 schodów powodując wgniecenia, uszkodzenia balustrady i drzwiczek balustrady, czyniąc je niezdatne do użytku, powodując straty na łączną kwotę 3.980 zł na szkodę Z. i M. R. (1), a następnie wbrew jego żądaniu mieszkania tego nie chciał opuścić, czym wypełnił znamiona przestępstwa z art.193 kk i art.288§1 kk w zw. z art.11§2 kk.

Przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd kierował się tym, że ocena każdego dowodu, również z wyjaśnień oskarżonego, jako pozostawiona sądowi orzekającemu, musi być dokonywana z przekonaniem, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu. Dopiero, kiedy przeprowadzone dowody, ich ocena i wyprowadzone z nich wnioski, obalą owo przekonanie- można ferować wyrok skazujący. Stanowisko takie ma swoje uargumentowanie w treści art.5§1 kpk w związku z art.7 kpk, jako ze przepisy tej ustawy uznają jedynie zasadę swobodnej oceny dowodów, będącej efektem rozważań całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz nie różnicują dowodów od tego, w jakiej fazie postępowania i od kogo zostały pozyskane ( wyrok S.A. w Lublinie z dnia 29.04.2009 r., II AKa 63/09).

Odnosząc się do pierwszego z czynów zarzuconych oskarżonemu Sąd Rejonowy miał na względzie fakt, że w art.193 kk została przewidziana odpowiedzialność za przestępstwo naruszenia tzw. miru domowego. Przepis ten przewiduje dwie formy przestępczego naruszenia miru domowego. Pierwsza polega na wdarciu się, czyli na przedostaniu się do wymienionych w przepisie miejsc wbrew woli osób uprawnionych. Druga forma polega na nieopuszczeniu wskazanych miejsc wbrew żądaniu osób uprawnionych. Przy czym brak zgody uprawnionej może być wyraźny np. podany w formie słownego wezwania lub dorozumiany, wyrażony np. przez zamknięcie na klucz jakiegoś pomieszczenia, co wskazuje na zabronienie dostępu nieupoważnionym osobom.

Zeznania pokrzywdzonych, omówione i ocenione powyżej wskazują jednoznacznie, że D. K. w dniu 13 października 2018 roku przyszedł do domu Z. i M. R. (1) i został poproszony o zaczekanie na przyprowadzenie córki. Następnie samowolnie wszedł na górę do pokoju głównego. Już wcześniej zaś wiedział, że nie może tam wchodzić, ponieważ pokrzywdzony go o tym jasno poinformował. Dopiero po dwukrotnym wezwaniu do opuszczenia posesji, odszedł.

Przy analizie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, że kolejne przestępstwo zrzucone oskarżonemu, art. 190 określa odpowiedzialność karną za przestępstwo groźby karalnej. Dla bytu tego przestępstwa niezbędne jest spełnienie przesłanki w postaci uzasadnionej obawy, że groźba zostanie spełniona. Przy czym należy wskazać, że chodzi o subiektywną obawę spełnienia groźby, którą można w sposób obiektywny uzasadnić.

Zaś art. 288§1 kk jest przestępstwem umyślnym polegającym na niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatna do użytku cudzej rzeczy.

Zeznania tych samych pokrzywdzonych wskazują jednoznacznie, że D. K. dopuścił się popełnienia również kolejnych zarzuconych mu przestępstw. Jednocześnie Sąd Rejonowy uznał, że oskarżony wdzierając się do domu Z. i M. R. (1) jednocześnie popełnił przestępstwo z art.288§1 kk. Ustalenia poczynione w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazały bowiem jasno, że D. K. tym samym czynem popełnił jednocześnie dwa zarzucone mu przestępstwa pozostające w kumulatywnej kwalifikacji prawnej.

Należy w tym miejscu również zaznaczyć, że D. K. przyznał się do popełnienia tych przestępstw i zgromadzony materiał dowodowy potwierdził jego winę.

D. K. zaprzeczył natomiast, aby wypowiadał groźby karalne pod adresem swoich teściów. Temu stanowisku przeczą nie tylko zeznania samych pokrzywdzonych, ale również osób całkowicie postronnych w rodzinnym konflikcie- tj. M. G. i A. P.. Wymienione osoby były bezpośrednimi świadkami negatywnych wypowiedzi oskarżonego. Jednocześnie też wskazać należy, że Z. i M. R. (1) mogli rzeczywiście obawiać się gróźb wypowiedzianych przez oskarżonego. O realności tego zagrożenia świadczy dotychczasowe zachowanie się D. K.. Oskarżony stosował przemoc słowną i fizyczną względem Z. R.. Nie respektował dotychczas zastosowanych wobec niego środków zapobiegawczych. Zważywszy na ilość i rodzaj zarzuconych mu czynów można wnioskować, że zachowanie D. K. było coraz gorsze i bardziej agresywne.

Sąd Rejonowy dokonał również korekty wysokości szkody poniesionej przez Z. i M. R. (1) i ustalił, że wartość tej szkody wyniosła 3.980 zł, a nie jak pierwotnie przyjęto 5.000 zł. Na wymienioną wartość składa się koszt wykonanych napraw przez pokrzywdzonych i poniesionych z tego tytułu nakładów. Sąd Rejonowy nie miał wątpliwości, co do rzetelności i prawdziwości dokonanych przez pokrzywdzonego wyliczeń w tym zakresie.

Za pierwszy z czynów zarzuconych oskarżonemu, Sąd Rejonowy, na podstawie art.193 kk skazał oskarżonego na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Za popełnienie drugiego z czynów, Sąd Rejonowy na podstawie art.190§1 kk skazał oskarżonego na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Za popełnienie czynu z art.193 kk i art.288§1 kk w zw. z art.11§2 kk, Sąd rejonowy na podstawie art.288§1 kk w zw. z art.11§3 kk skazał D. K. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art.85§1 i 2 kk i art.86§1 kk w miejsce orzeczonych kar pozbawienia wolności wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Na podstawie art.69§1 i 2 kk i art.70§1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata. Na podstawie art.72§1 pkt.1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby. Na podstawie art.73§1 kk Sąd oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora. Na podstawie art.71§1 kk Sąd wymierzył oskarżonemu kare grzywny w wysokości 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawko na kwotę równą 10 zł. Na podstawie art.63§1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres tymczasowego aresztowania w sprawie w okresie od 24 listopada 2018 roku godz. 21:15 do dnia 5 marca 2019 roku godz. 14:51, przy ustaleniu, że jeden dzień pozbawienia wolności odpowiada dwóm stawkom dziennym grzywny.

Na podstawie art.46§1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty solidarnie na rzecz Z. R. i M. R. (1) kwoty 3.980 zł tytułem naprawienia wyrządzonej szkody. Na podstawie art.46§1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego Z. R. kwoty 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę. W ocenie Sądu, wymiar orzeczonego zadośćuczynienia odzwierciedla rozmiar krzywdy doznanej przez Z. R.. Zdaniem Sądu Rejonowego, oczywistym jest że pokrzywdzony oraz jego najbliższa rodzina doznali traumy wskutek zachowania D. K.. Jednak oskarżony popełnił przestępne czyny pod wpływem znacznych emocji, związanych z wyprowadzką jego żony i córki. W ocenie Sądu Rejonowego, chociaż nie stanowi to usprawiedliwienia dla oskarżonego, to jest to sytuacja nadzwyczajna.

W przypadku oskarżonego Sąd potraktował jako okoliczność łagodzącą fakt, że oskarżony dotychczas nie był karany sądownie. Żałował swojego zachowania i przeprosił pokrzywdzonego. Zapewnił, że więcej nie powtórzy się taka sytuacja. Jest młodą osobą. Jak wynika z opinii biegłych, oskarżony jest osobą uzależnioną od środków odurzających i posiada osobowość dyssocjalną. Wskazane byłoby podjęcie przez oskarżonego leczenia psychiatrycznego oraz terapii. W związku z powyższym Sąd Rejonowy uznał, że oskarżony zasługuje na zastosowanie wobec jego osoby dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. W ocenie Sądu wymierzony okres próby pozwoli na zweryfikowanie pozytywnej prognozy oskarżonego. Tym bardziej, że nad prawidłowym przebiegiem okresu próby czuwać będzie kurator.

Oskarżony ma 26 lat. Jest żonaty, ale nie mieszka razem z żoną i córką. Posiada wykształcenie średnie- jest murarzem. Obecnie nie pracuje.

W ocenie Sądu tylko wymierzona kara wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie powrotowi do popełniania przestępstw, zaspokoi również społeczne poczucie sprawiedliwości.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624§1 kpk. Oskarżony nie pracuje. Ma na utrzymaniu małoletnie dziecko. Nie posiada środków na uiszczenie należności sadowych.