Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 14 marca 2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział IV Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Jastrzębski

Sędziowie: SO Henryk Rudy

SO Mariola Watemborska ( spr.)

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2013r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela (...) Bank (...) SA z siedzibą w W.

z udziałem dłużnika L. D.

na skutek zażalenia dłużniczki

od postanowienia Sądu Rejonowego w Lęborku z dnia 6grudnia 2012r., sygn. akt ICo 825/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2012r. w sprawie ICo 825/12 Sąd Rejonowy w Lęborku przysądził nabycie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...) wraz z przynależnym do lokalu udziałem w nieruchomości wspólnej wynoszącym 67/100 niewydzielonych części, będących przedmiotem licytacji w dniu 9.11.2012r. na rzecz małżonków P. Ś. oraz K. Ś. na prawach ustawowej wspólności majątkowej za cenę nabycia wynoszącą 78.750 zł.

Z taką decyzją Sądu nie zgodziła się dłużniczka L. D. wnosząc zażalenie, w którym domagała się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu w Lęborku do ponownego rozpoznania. Skarżąca zarzuciła postanowieniu, że zostało ono wydane z naruszeniem prawa, w szczególności w sposób wadliwy dokonano wyceny lokalu, ponadto wskazała, że w jej ocenie przed przysądzeniem własności strony winny być wysłuchane przez sąd. Ponadto zarzuciła sądowi nieprawidłowe przysądzenie własności na rzecz małżonków Ś., w sytuacji gdy przybicie nastąpiło wyłącznie na rzecz P. Ś..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie skarżącej jako bezzasadne podlega oddaleniu.

Zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu Rejonowego w Lęborku wyrażonym w zaskarżonym postanowieniu, iż w przedmiotowej sprawie zaszły warunki określone w art. 998 k.p.c. do wydania postanowienia o przysądzeniu własności lokalu mieszkalnego.

Podstawą zażalenia na postanowienie co do przysądzenia własności mogą być różne zarzuty ( np. że postanowienie co do przybicia nie jest prawomocne, że nie nastąpiło wykonanie przez nabywcę warunków licytacyjnych ). W żadnym jednak razie – i na tym opiera się sens unormowania, opierającego się na prawomocności postanowienia co do przybicia – podstawą zażalenia nie mogą być uchybienia sprzed uprawomocnienia się przybicia . Nie można zatem oprzeć zażalenia na zarzucie uchybienia np. art. 948 k.p.c. , co stanowi w zasadzie główny zarzut dłużniczki składającej zażalenie w niniejszej sprawie.

Przede wszystkim należy bowiem wskazać, że egzekucja z nieruchomości składa się z kilku chronologicznie po sobie następujących faz, zarówno gdy chodzi o czynności przed licytacją, jak i po licytacji.

Nieprawidłowości związane z opisem i oszacowaniem nieruchomości winny być zaskarżone w drodze zarzutów na opis i oszacowanie w terminie określonym w art. 950 k.p.c. Ewentualne zaś nieprawidłowości powstałe w toku licytacji (art. 972-986 k.p.c.) mogą być usuwane za pomocą skargi na czynności komornika (art. 986 k.p.c.).

W następnej fazie postępowania (przybicie uregulowane w art. 987-997 k.p.c.), w której po zamknięciu przetargu następuje wydanie postanowienia przez sąd co do przybicia, jest również przewidziany środek prawny w postaci zażalenia na postanowienie sądu co do przybicia (art. 997 k.p.c.). Jest rzeczą charakterystyczną, że podstawy tego zażalenia są w pewnym stopniu ograniczone, skoro podstawą zażalenia nie mogą być takie uchybienia przepisów postępowania, które nie naruszają praw skarżącego (art. 997 zdanie drugie k.p.c.).

Kolejną fazą postępowania egzekucyjnego jest przysądzenie własności (art. 998-1003 k.p.c.). Po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności (art. 998 § 1 k.p.c.).

Jak widać z tego unormowania, przesłanką wydania postanowienia o przysądzeniu własności jest prawomocność postanowienia o przybiciu. Do tej też przesłanki (w czym się wyraża swoistość konstrukcji prawnej) nawiązuje bezpośrednio unormowanie zawarte w art. 998 § 2 zdanie drugie k.p.c., w myśl którego podstawą zażalenia nie mogą być uchybienia sprzed uprawomocnienia się przybicia – na które uchybienia w sposób ewidentny powołuję się skarżąca w przedmiotowej sprawie.

Nie sposób także zgodzić się ze skarżącą, że sąd przed wydaniem zaskarżonego postanowienia winien wysłuchać strony, brak jest podstawy prawnej, z której wynikałby taki obowiązek sądu.

Wbrew także twierdzeniom żalącej postanowieniem z dnia 9 listopada 2012r. sąd dokonał przybicia lokalu mieszkalnego na rzecz małżonków P. Ś. i K. Ś., gdyż jak wynika z protokołu licytacji licytant P. Ś. oświadczył, iż dokonuje nabycia nieruchomości do majątku wspólnego ze środków pochodzących z majątku wspólnego. Zatem także zarzut skarżącej dłużniczki w tym zakresie uznać należy za bezzasadny.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., i art. 13 § 2 k.p.c. orzeczono jak sentencji postanowienia.

.