Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I1 C 2197/18 - zarządzenie, wyrok, uzasadnienie Sąd Rejonowy w Gdyni z 2019-03-21

Sygn. akt I 1 C 2197/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZAOCZNY

Dnia 21 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko P. D.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II obciąża powoda kosztami postępowania uznając je za uiszczone.

Zarządzenia:

1.  odnotować i zakreślić w rep. C

2.  odpis doręczyć pełnom. powoda oraz pozwanej z pouczeniem o sprzeciwie

3. przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 28 sierpnia 2018 r. powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w W., domagała się zasądzenia od pozwanej P. D. kwoty 1.000 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w skali roku, nie większej jednak niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 13 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu powódka wskazała, że roszczenie swe wywodzi z umowy pożyczki o nr (...) zawartej na w dniu 29 czerwca 2015 r. przez pozwaną P. D. z poprzednikiem prawnym powódki – (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością na okres 30 dni. Powódka wyjaśniła, że pozwana ostatecznie nie dokonała zapłaty zobowiązania pomimo przedłużenia terminu jej spłaty, wobec czego niezapłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

/pozew – k. 3-4v/

Wobec treści art. 505 1 k.p.c. niniejsza sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Po dokonaniu w dniu 29 czerwca 2015 r. przez P. D. (pożyczkobiorcę) rejestracji w systemie informatycznym (...) oraz złożeniu wniosku o pożyczkę za pośrednictwem formularza zamieszczonego na ww. stronie internetowej, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (pożyczkodawca) przesłał P. U. P. (...) nr (...) wraz z załącznikami w postaci regulaminu, formularza oświadczenia o odstąpieniu od umowy i przykładową kalkulacją kwot pożyczek, prowizji i (...).

/niesporne, nadto: umowa pożyczki (...) nr (...) wraz z załącznikami – k. 7-12v/

W dniu 29 czerwca 2015 r. P. D. dokonała przelewu kwoty 0,01 zł na rachunek pożyczkodawcy, czym potwierdziła wolę zawarcia umowy pożyczki.

/niesporne, nadto potwierdzenie przelewu z dnia 29.06.2015 r. – k. 13-13v/

W dniu 29 czerwca 2015 r. w związku z zaakceptowaniem przez pożyczkodawcę wniosku o udzielenie pożyczki, dokonał on przelewu kwoty 1.000 zł tytułem umowy pożyczki (...) nr (...) na rachunek bankowy P. D.. Na podstawie warunków umowy pożyczki (...) nr (...), P. D. zobowiązała się do zwrotu pożyczkodawcy kwoty 1.000 zł w terminie do dnia 29 lipca 2015 r.

/ niesporne, nadto umowa pożyczki (...) nr (...) – k. 7-7v/

W dniu 13 kwietnia 2018 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła oświadczenie o przeniesieniu wierzytelności z tytułu pożyczki (...) nr (...) udzielonej przez spółkę dnia 29 czerwca 2015 r. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w W..

/niesporne, vide – oświadczenie z dn. 13.04.2018 r. – k. – 15/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych istotnych okoliczności.

Wobec faktu, iż pozwana nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożyła odpowiedzi na pozew, ani w inny sposób nie zajęła stanowiska w sprawie, zaszły warunki do wydania wyroku zaocznego – zgodnie z art. 339 § 1 k.p.c. Według treści § 2 wskazanego przepisu Sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości.

W przedmiotowej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 1.000 zł wraz z odsetkami umownymi i wskazywał jako podstawę swojego żądania na łączącą poprzednika prawnego powoda i pozwaną umowę (...) nr (...) zawartą w dniu 29 czerwca 2015 r. na okres 30 dni.

W niniejszej sprawie ww. okoliczności nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd natomiast nie dał wiary twierdzeniom powoda w zakresie dokonania przez pozwaną przedłużenia przedmiotowej umowy, na którą to okoliczność powód wskazywał w pozwie. Twierdzenia te nie znajdują bowiem odzwierciedlenia w żadnym z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy. Powód nie wykazał przede wszystkim, że pozwana zwracała się do jego poprzednika prawnego z wnioskiem o przedłużenie terminu spłaty zobowiązania, a nadto, by wierzyciel pierwotny na powyższe wyraził zgodę.

Mając na względzie, że termin ten upłynął z dniem 29 lipca 2015 r. – co wynika z treści przedmiotowej umowy – stwierdzić należało, iż roszczenie powoda uległo przedawnieniu.

Zgodnie z art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, natomiast w myśl § 2 1 tego przepisu po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. To ostatnie unormowanie zostało wprowadzone do Kodeksu cywilnego ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz.1104) z dniem 9 lipca 2018 r. i stosuje się je do roszczeń, co do których nie podniesiono zarzutu przedawnienia przed tą datą (art. 5 ust. 4 ustawy nowelizującej), a tym samym na jego podstawie przedawnienie jest uwzględniane przez Sąd z urzędu.

Zgodnie z dyspozycją art. 118 k.c. (w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ww. ustawy nowelizującej – zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 tej ustawy) jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Wobec powyższego Sąd uznał, że do roszczenia powoda z tytułu umowy pożyczki, jako do roszczenia związanego z prowadzaniem przez powoda działalności gospodarczej, ma zastosowanie trzyletni termin przedawnienia, o którym mowa w art. 118 k.c.

Wskazać następnie należy, że zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jak już wspomniano, z treści umowy załączonej do pozwu wynika, że pozwana zobowiązana była do spłaty pożyczki do dnia 29 lipca 2015 r. Przysługujące powodowi w stosunku do pozwanej roszczenie stało się więc wymagalne w dniu 30 lipca 2015 r. Przedawnienie roszczenia wynikającego z tej umowy nastąpiło więc z upływem trzech lat, tj. wraz z upływem dnia 30 lipca 2018 r. Jak wynika natomiast z akt sprawy powód wytoczył powództwo w dniu 28 sierpnia 2018 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej operatora publicznego) – po upływie biegu trzyletniego okresu przedawnienia.

W tym stanie rzeczy uznać należało, że roszczenie powoda, zarówno co do należności głównej wynikającej z umowy (...) nr (...) z dnia 29 czerwca 2015 r., jak i co do odsetek, uległo przedawnieniu. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, jak i poglądami doktryny, roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego (m.in. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 r. w sprawie III CZP 42/04, opubl. Lex nr 141130).

Podsumowując powyższe Sąd w pkt. I wyroku Sąd - na podstawie art. 117 § 1 i 2 1 k.c. oraz art. 118 k.c. - oddalił powództwo.

O kosztach procesu w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108. k.p.c. obciążył tymi kosztami powoda jako stronę przegrywającą postępowanie, uznając je za uiszczone w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce „uzas”,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć powodowi z pouczeniem o apelacji,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Aneta Palicka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Gdyni
Osoba, która wytworzyła informację:  Anna Stolarska
Data wytworzenia informacji: