Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Piotr Jędrzejewski
Protokolant:	stażysta Monika Welka

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa S. S. (1)

przeciwko A. Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego A. Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda S. S. (1) kwotę 2.820 zł (dwa tysiące osiemset dwadzieścia złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego A. Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda S. S. (1) kwotę 1317 zł (jeden tysiac trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód S. S. (2) wniosła pozew przeciwko (...) Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą W., domagając się zapłaty kwoty 2 820,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 25 czerwca 2009 r. zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia na życie, w dniu 31 marca 2016 r. umowa została rozwiązana, zaś pozwany pobrał od powoda opłatę likwidacyjną w kwocie, która nie wynika z łączącej strony umowy (jako procent wartości polisy), tylko w kwocie, którą pozwany wskazał jako nową wysokość opłaty likwidacyjnej 20% zgromadzonych składek, tj. 2 830,00 zł.

(pozew - k. 18-26)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, że w związku z wygaśnięciem umowy ubezpieczenia na skutek złożenia zlecenia całkowitej wypłaty pozwany dokonał rozliczenia umowy ubezpieczenia zgodnie z jej zapisami i zasadami przyjętymi do jej rozliczenia.

(odpowiedź na pozew – k. 68-75)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 czerwca 2009 r. S. S. (1) zawarła z (...) Towarzystwem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę (...) z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, potwierdzoną polisą nr (...). Zgodnie z § 18 pkt. 6 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym o oznaczeniu (OWU), mających zastosowanie do w/w umowy, Towarzystwo pobiera przed tzw. całkowitą wypłatą (tj. dokonywaną na zlecenie ubezpieczającego wypłatą całości środków zgromadzonych na rachunku ubezpieczającego, po pobraniu opłat oraz stosownego podatku dochodowego od osób fizycznych – w razie osiągnięcia dochodu z tytułu inwestowania składek w fundusze, stanowiącego różnicę między kwotą całkowitej wypłaty, zmniejszoną o należne opłaty, a sumą składek zainwestowanych w fundusze) ustaloną procentowo opłatę likwidacyjną poprzez umorzenie jednostek uczestnictwa. Zgodnie z pkt. 15 załącznika do OWU opłata likwidacyjna jest pobierana w wysokości 99% środków wypłacanych z subkonta składek regularnych w pierwszym roku polisowym, 99% w drugim roku polisowym, 80% w trzecim roku polisowym, 70% w czwartym roku polisowym, 60% w piątym roku polisowym, 50% w szóstym roku polisowym, 40% w siódmym roku polisowym, 30% w ósmym roku polisowym, 20% w dziewiątym roku polisowym i 10% w dziesiątym roku polisowym.

(niesporne)

Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydał w dniu 7 października 2011 r. wyrok w sprawie o sygn. akt XVII AmC 1704/09, w którym uznał za niedozwolone i zakazał wykorzystywania przez (...) Towarzystwo (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą W. w obrocie z konsumentami postanowień wzorca umowy o treści: „Opłata likwidacyjna jest pobierana w wysokości wskazanej w tabeli poniższej: Rok P., w którym jest pobierana opłata likwidacyjna od środków wypłacanych z Subkonta Składek Regularnych: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10; Wysokość opłaty likwidacyjnej stanowiąca procent środków wypłacanych z Subkonta Składek Regularnych: 99%, 99%, 80%, 70%, 60%, 50%, 40%, 30%, 20%, 10%”. Wyrok ten został wpisany do rejestru klauzul niedozwolonych prowadzonego przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w dniu 16 października 2012 r. pod nr (...).

(niesporne)

Pismem z dnia 7 grudnia 2012 r. M. P. zwróciła się do pozwanego o podanie informacji o kosztach, jakie zostaną naliczone w związku z planowanym złożeniem dyspozycji wykupu całkowitego ubezpieczenia stwierdzonego polisą nr (...), przy założeniu, że dyspozycja zostanie złożona w grudniu 2012 r.

(niesporne, nadto pismo powódki z dn. 07.12.2012 r. – k. 39)

W dniu 31 marca 2016 r. umowa została rozwiązana.

(niesporne)

Pismem z dnia 31 maja 2016 r. A. T. na (...) S.A. poinformował S. S. (1), że w związku z wygaśnięciem umowy Towarzystwo pobrało opłatę likwidacyjną w kwocie 2.820 zł,.

(niesporne, nadto pismo pozwanego z dn. 31.05.2016 k.35)

Pismem z dnia 3 czerwca 2016 r. S. S. (1) wezwał A. T. na (...) S.A. do zapłaty kwoty 2.820 zł tytułem zwrotu bezprawnie pobranej opłaty likwidacyjnej w związku z dokonanym wykupem polisy nr (...), w terminie 14 dni.

(niesporne, nadto wezwanie do zapłaty z dn. 3 czewrca r. – k. 29-31)

W czasie obowiązywania umowy ubezpieczenia z dnia 23 maja 2007 r. ze składek wpłacanych przez S. S. (1) pozwany ubezpieczyciel regularnie pobierał opłaty administracyjne, opłaty za zarządzanie oraz opłaty za ryzyko.

(niesporne)

A. T. na (...) S.A. sporządził zestawienie kosztów poniesionych w związku z zawarciem i likwidacją umowy ubezpieczenia zawartej z S. S. (1), potwierdzonej polisą nr (...), obejmujące: koszty akwizycji w kwocie 2.280 zł z tytułu prowizji za zawarcie umowy ubezpieczenia, oraz koszty wystawienia i likwidacji polisy w kwocie 540,00 zł.

(niesporne, nadto zestawienie kosztów – k. 92)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o w/w dokumenty złożone przez strony, których autentyczność i wiarygodność nie była przez nie kwestionowana, a nadto nie budzą one wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty złożone w sprawie nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy nowych istotnych okoliczności.

W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 2 820 zł tytułem zwrotu części opłaty likwidacyjnej pobranej przez pozwanego w związku z wygaśnięciem łączącej strony umowy (...) z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym z dnia 25 czerwca 2009 r. na skutek złożenia przez powoda zlecenia całkowitej wypłaty środków zgromadzonych na jego rachunku. Żądana przez powoda kwota obejmowała pobrane przez pozwanego koszty dystrybucji w wysokości 2.280 zł oraz koszty wystawienia polisy w wysokości 540,00zł.

Między stronami bezsporny był fakt zawarcia w/w umowy oraz jej wygaśnięcia wskutek zlecenia przez powoda całkowitej wypłaty środków zgromadzonych przez niego na rachunku prowadzonym w związku z przedmiotową umową. Poza sporem pozostawało również to, że w związku ze zleceniem całkowitej wypłaty pozwany naliczył i pobrał ze zgromadzonych przez powoda środków opłatę likwidacyjną, co do której zasadności uiszczenia powód się sprzeciwiał. Powód twierdził, że zastosowany przez pozwanego sposób określenia wysokości opłaty likwidacyjnej jest nieskuteczny wobec powoda bo stanowi on niedozwolone postanowienie umowne, gdyż narusza dobre obyczaje i rażąco krzywdzi powoda, w szczególności z tego względu, że w opłacie tej ujęte są - oprócz faktycznie ponoszonych kosztów likwidacji polisy - również koszty zawarcia umowy. Pozwany zarzucał również, że nieuprawnione jest stanowisko powoda, iż pozwany ma prawo tylko i wyłącznie do ustalenia opłaty likwidacyjnej w wysokości rzeczywiście poniesionych kosztów likwidacji, gdyż wysokość opłaty likwidacyjnej powinna być uzależniona od kosztów, jakie pozwany ponosi w związku z wygaśnięciem umowy ubezpieczenia, oraz powinna pozostawać w związku z kosztami i ryzykiem pozwanego, a zdaniem pozwanego do kosztów takich należą również: koszt wystawienia polisy i koszt dystrybucji. Ponadto pozwany podnosił, że nawet gdyby uznać, iż nie miał uprawnień do uregulowania sposobu pobierania opłaty likwidacyjnej we wskazany sposób, to pobrana przez niego opłata likwidacyjna ma charakter odszkodowawczy, w związku z czym zgłosił zarzut potrącenia swojej wierzytelności z wierzytelnością przysługującą powódce o zwrot kwoty opłaty likwidacyjnej pobranej z rachunku powódki w związku z wygaśnięciem umowy ubezpieczenia, gdyż w wyniku wcześniejszego wygaśnięcia umowy ubezpieczenia na skutek działań powoda pozwany poniósł szkodę obejmującą koszty wystawienia polisy, prowizje za wykonane czynności agencyjne w związku z zawarciem umowy, koszty likwidacji polisy oraz utracone korzyści.

W pierwszej kolejności Sąd wziął pod rozwagę kwestię skuteczności zastosowanego przez pozwanego sposobu ustalenia wysokości opłaty likwidacyjnej w stosunku do powoda. Wskazać należy, że zgodnie z treścią łączącej strony umowy opłata ta miała być ustalana procentowo poprzez umorzenie jednostek uczestnictwa (§ 18 pkt. 6 OWU) i pobierana w wysokości 99% środków wypłacanych z subkonta składek regularnych w pierwszym roku polisowym, 99% w drugim roku polisowym, 80% w trzecim roku polisowym, 70% w czwartym roku polisowym, 60% w piątym roku polisowym, 50% w szóstym roku polisowym, 40% w siódmym roku polisowym, 30% w ósmym roku polisowym, 20% w dziewiątym roku polisowym i 10% w dziesiątym roku polisowym (pkt. 15 załącznika do OWU). Wskazać również należy, iż postanowienia OWU określające sposób ustalania opłaty likwidacyjne w w/w sposób Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów – na podstawie art. 385 ¹ § 1 k.c. - uznał za niedozwolone i zakazał pozwanemu ich stosowania w obrocie z konsumentami (wyrok z dnia 7 października 2011 r. w sprawie XVII AmC 1704/09). Stosowanie przez pozwanego we wzorcu umowy w postaci Ogólnych Warunków Ubezpieczenia postanowień o w/w treści jest więc niedozwolone, przy czym faktu tego pozwany nie kwestionował, wskazując wielokrotnie -zarówno w toku procesu, jak i przed jego wszczęciem - iż zaprzestał stosowania tych postanowień w treści OWU.

Zgodnie z treścią przepisów art. 479 ⁴³ k.p.c. i art. 479 ⁴⁵ k.p.c., w postępowaniu w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone, wyrok prawomocny ma skutek wobec osób trzecich od chwili wpisania uznanego za niedozwolone postanowienia wzorca umowy do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone prowadzonego przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta (UOKiK). Treść postanowienia wzorca umowy uznana w/w wyrokiem za niedozwoloną została wpisana do przedmiotowego rejestru z dniem 16 października 2012 r., a zatem od tego dnia w/w prawomocny wyrok ma skutek wobec osób trzecich, nie będących stronami postępowania prowadzonego w sprawie XVII AmC 1704/09, a więc również w stosunku do powódki. Zaznaczyć przy tym należy, iż postanowienie to zostało wpisane do w/w rejestru przed dniem złożenia przez powódkę zlecenia całkowitej wypłaty oraz dokonania przez pozwanego obliczenia wysokości opłaty likwidacyjnej, a zatem postanowienie to i określony w nim sposób ustalenia wysokości opłaty likwidacyjnej nie mógł być w stosunku do powódki stosowany.

W dalszej kolejności zauważyć należy, że pozwany, mimo zaprzestania stosowania w/w postanowień we wzorcu OWU, nie wprowadził do łączącej strony umowy, czy też do stanowiących jej integralną część OWU, zmian dotyczących nowego sposobu określania wysokości opłaty likwidacyjnej, do czego był w szczególności zobowiązany na mocy art. 830 § 3 i 4 k.c., czy też na mocy art. 384 ¹ k.c. Skoro więc pozwany nie wypowiedział warunków umowy łączącej strony, ani też nie zmienił treści zapisów OWU oraz nie zawiadomił o tym fakcie powoda, tak aby miała możliwość zapoznania się ze zmianami, to brak jest w ocenie Sądu podstaw do uznania, że przyjęte przez pozwanego nowe zasady ustalania wysokości opłaty likwidacyjnej były wiążące dla powoda. Zasady te zostały wprowadzone przez pozwanego jednostronnie, zaś powód nie miał nawet możliwości ustosunkowania się do nich, w tym możliwości wypowiedzenia umowy z uwagi na zmianę jej postanowień. Całkowicie niezasadny jest przy tym zarzut pozwanego, iż wprowadzenie nowych zasad ustalania wysokości opłaty likwidacyjnej nastąpiło poprzez uwzględnienie aktualnej linii orzecznictwa w zakresie sposobu ustalania wysokości opłaty likwidacyjnej, w związku z czym było skuteczne również w stosunku do powódki - które to twierdzenie pozwany wywodził z treści w/w art. 479 ⁴³ k.p.c. Wskazać należy, iż przepis ten określa tzw. rozszerzoną prawomocność materialną wyroku uwzględniającego powództwo o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone, wobec czego prawomocny wyrok wydany we wskazanym zakresie wiąże nie tylko strony oraz sąd, który sprawę rozpoznał, ale również osoby trzecie (od chwili wpisania niedozwolonego postanowienia wzorca umowy do rejestru). Skuteczność prawomocnego wyroku wobec osób trzecich w żadnym przypadku nie dotyczy jednakże ustaleń, zasad czy postanowień umowy ustalanych jednostronnie, które mają na celu zweryfikowanie, czy poprawienie postanowień wzorca umowy uznanych przez Sąd za abuzywne. Treść w/w przepisu nie upoważnia w żaden sposób pozwanego do jednostronnego wprowadzania nowych warunków umownych, w tym zasad ustalania wysokości opłaty likwidacyjnej, które miałyby być skuteczne wobec osób trzecich, w tym wobec powódki. Przepis ten odnosi się tylko i wyłącznie do treści prawomocnego wyroku uwzględniającego powództwo o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone, zaś pozostałe kwestie dotyczące zmiany postanowień umownych winny być przez pozwanego wprowadzane i regulowane zgodnie z obowiązującymi przepisami, w szczególności z art. 830 k.c. i art. 384 ¹ k.c.

Skoro więc wprowadzone jednostronnie przez pozwanego nowe zasady ustalania wysokości opłaty likwidacyjnej nie były skuteczne w stosunku do powoda, uznać należało, że pozwany nie miał podstaw do ustalenia wysokości pobranej opłaty likwidacyjnej w oparciu o te zasady. Żądanie przez powoda zwrotu pobranej opłaty likwidacyjnej, której wysokość ustalona została przez pozwanego według jednostronnie wprowadzonych zasad nieskutecznych wobec powódki, jest więc w pełni uzasadnione, gdyż mimo zasadności obowiązku uiszczenia opłaty likwidacyjnej - sposób ustalenia jej wysokości nie był w stosunku do powoda skuteczny i wiążący.

Zasadność żądania powoda potwierdza nadto fakt, iż wobec wykazanej wyżej nieskuteczności określonych przez pozwanego zasad ustalania wysokości opłaty likwidacyjnej, wysokość tej opłaty powinna zostać ustalona w stosunku do powoda na podstawie zasad wiążących powoda i wynikających z treści łączącej strony umowy, tj. według zasad określonych w § 18 pkt. 6 OWU i w pkt. 15 załącznika do OWU. Ponieważ zaś postanowienia dotyczące określania wysokości opłaty likwidacyjnej, zawarte we wzorcu umowy stanowiącym w/w załącznik do OWU i jego pkt. 15, zostały prawomocnym wyrokiem Sądu uznane za niedozwolone, to jak już wyżej wskazano – niedozwolone jest ich stosowanie również w stosunku do powoda. Powód ma więc prawo żądać od pozwanego zwrotu pobranej przez niego opłaty likwidacyjnej, której wysokość ustalona została według zasad nieskutecznych w stosunku do powódki, zaś zastosowanie zasad wynikających z łączącej strony umowy okazało się niedozwolone.

Przechodząc w dalszej kolejności do zarzutu pozwanego dotyczącego odszkodowawczego charakteru pobranej przez niego opłaty likwidacyjnej oraz podniesionego w związku z tym zarzutu potrącenia z wierzytelnością powoda wierzytelności pozwanego z tytułu szkody poniesionej przez niego w wyniku wcześniejszego wygaśnięcia umowy ubezpieczenia na skutek działań powódki – wskazać należy, iż w ocenie Sądu zarzut ten również jest chybiony. Pozwany podnosił, iż wcześniejsze rozwiązanie umowy przez powoda w związku ze złożonym zleceniem całkowitego wykupu polisy – do czego powód był uprawniona – spowodowało u pozwanego szkodę obejmującą koszty wystawienia polisy, prowizję za wykonane czynności agencyjne w związku z zawarciem umowy, koszty likwidacji polisy oraz utracone korzyści w postaci przyszłych przychodów z opłaty za zarządzanie. Wskazać wobec tego należy, iż nieuzasadnionym jest zdaniem Sądu określanie przez pozwanego mianem szkody poniesionych przez niego kosztów związanych z zawarciem i wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Zauważyć należy, iż znaczna część kosztów funkcjonowania pozwanego oraz jego ryzyko były pokrywane przez powoda w czasie trwania umowy ubezpieczenia w ramach szeregu opłat pobieranych przez pozwanego, takich jak opłata wstępna, opłata za zarządzanie, opłata administracyjna czy opłata za ryzyko. Opłaty te winny być przez pozwanego odpowiednio skalkulowane już przy zawarciu umowy ubezpieczenia, tak aby uzyskiwane z nich środki pieniężne pokrywały koszty związane z wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Wysokość opłaty likwidacyjnej powinna być natomiast uzależniona jedynie od kosztów, jakie pozwany faktycznie ponosi w związku z wygaśnięciem umowy ubezpieczenia. Za szkodę poniesioną w związku z wygaśnięciem umowy ubezpieczenia z przyczyn leżących po stronie powódki (całkowity wykup środków zgromadzonych na rachunku) nie może być również uznany poniesiony przez pozwanego koszt prowizji wypłaconej agentowi pośredniczącemu przy zawieraniu umowy. Kwestie wzajemnych rozliczeń prowizji między pozwanym a pośrednikiem powinny zostać uregulowane między nimi w taki sposób, aby zabezpieczone zostały interesy obydwu stron, brak jest natomiast jakichkolwiek podstaw do obciążania tymi kosztami powoda i przerzucania na niego ryzyka wynikającego z niezagwarantowania sobie przez pozwanego ubezpieczyciela zwrotu prowizji (lub jej części) od pośrednika. Tytułem odszkodowania związanego z wcześniejszym zakończeniem stosunku umownego przez powoda pozwany nie ma nadto, w ocenie Sądu, prawa określać utraconych korzyści w postaci przyszłych przychodów z opłaty za zarządzanie, które byłyby przez niego pobierane przez spodziewany czas trwania umowy. Wskazać należy, iż skoro po zakończeniu trwania umowy pozwany nie zarządza już jej wykonywaniem i nie wykonuje żadnych czynności, za które należałaby mu się opłata za zarządzanie, to brak jest podstaw do obciążania powoda – konsumenta tymi kosztami. Skoro zaś pozwany określa przyszłe opłaty za zarządzanie mianem utraconych przyszłych korzyści, sugeruje to w ocenie Sądu, iż pozwany pod pojęciem opłat za zarządzanie ukrywa dodatkowy zysk, niezwiązany z rzeczywistymi kosztami zarządzania wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Z powyższego wynika, że pozwany ubezpieczyciel przewidział pod postacią opłaty likwidacyjnej swoistego rodzaju sankcję finansową (odstępne, karę umowną) za rezygnację przez powoda – konsumenta z dalszego kontynuowania umowy, która to sankcja w świetle powyższych rozważań nie może zostać uznana za odszkodowanie należne pozwanemu na podstawie art. 471 k.c.

Podsumowując powyższe rozważania Sąd uznał, iż wniesione w niniejszej sprawie żądanie powoda dotyczące zwrotu przez pozwanego pobranej przez niego opłaty likwidacyjnej jest w całości zasadne.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd, na podstawie § 18 pkt. 6 OWU i pkt. 15 załącznika do OWU, dotyczących umowy (...) z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym z dnia 23 maja 2007 r., w zw. z art. 385 ¹ § 1 k.c. w zw. z art. 479 ⁴³ k.p.c. i art. 479 ⁴⁵ k.p.c., uwzględnił powództwo w całości i w pkt. I wyroku zasądził od pozwanego ubezpieczyciela na rzecz powoda kwotę 2.820,00 zł tytułem zwrotu pobranej przez pozwanego opłaty likwidacyjnej (w części pobranej opłaty, w jakiej powódka żądała zwrotu, gdyż godnie z art. 321 § 1 k.c. Sąd nie może wyrokować ponad żądanie pozwu). Ponadto na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. Sąd zasądził również odsetki ustawowe od w/w kwoty od dnia 23 czerwca 2016 r. (tj. od dnia następnego po terminie płatności wskazanym w wezwaniu do zapłaty) do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. i w zw. z § 6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 490), zasądzając w pkt II wyroku od pozwanego - jako strony przegrywającej postępowanie - na rzecz powódki kwotę 1.317,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się: kwota 100,00 zł tytułem uiszczonej opłaty od pozwu, kwota 1,200,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.