Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I1 Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Joanna Jank

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2021 r. w Gdyni

sprawy z powództwa B. J.

przeciwko B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 195,18 zł (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych i osiemnaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 lipca 2020 r. do dnia zapłaty,

II.  Umarza postępowanie co do kwoty 3806,88 zł (trzy tysiące osiemset sześć złotych i osiemdziesiąt osiem groszy)

III.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie,

IV.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1116 zł (tysiąc sto szesnaście złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania – wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

I C 845/20

UZASADNIENIE

Powódka B. J. wniosła o zasądzenie od pozwanego B. (...) w G. kwoty 4398, 40 zł z tytułu zwrotu kwoty nienależnie wyegzekwowanej od niej w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym Km 599/18, z wniosku pozwanego, na podstawie nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Elblągu w sprawie X Nc 15181/16. Z uzasadnienia pozwu wynikało, ze po wszczęciu egzekucji powyższy nakaz zapłaty został skutecznie przez powódkę zaskarżony, zaś po wniesieniu sprzeciwu pozwany cofnął pozew w sprawie, w związku z czym postępowanie zostało umorzone.

W toku postępowania pozwany zwrócił powódce kwotę 3806, 88 zł i cod o tej kwoty powódka skutecznie cofnęła pozew w spawie.

Pozwany uznał powództwo co do kwoty 3806,88 zł, a w pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż zwrócił powódce taką kwotę, jaką faktycznie przekazał mu komornik sądowy, Pozostała kwota to koszty postępowania egzekucyjnego, które nigdy nie wpłynęły do majątku pozwanego, a zatem nie jest w tym zakresie wzbogacony. Poza tym, wszczynając egzekucję dysponował odpowiadającym prawu tytułem wykonawczym.

Stan faktyczny:

15 czerwca 2016 r. do Sądu Rejonowego w Elblągu wpłynął pozew B. (...) w G. przeciwko B. J. o zapłatę kwoty 7942,75 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania, z tytułu niespłaconej przez pozwaną umowy kredytu konsumpcyjnego z 20 kwietnia 1999 r.

Jako adres zamieszkania B. J. wskazano M., ul. (...).

/pozew – k./ 6-7 akt VIII C 1531/16 (...) w E.)

W dniu 21 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy w Elblągu dokonał sprawdzenia danych pozwanej B. J. w bazie PESEL – SAD i zamieścił w aktach wydruk z tej bazy, z którego wynikało, że 9 grudnia 1999 r. pozwana wymeldowała się spod adresu wskazanego w pozwie

/wydruk – k. 15 – 19 akt VIII C 1531/16)

W dniu 24 czerwca 2016 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Elblągu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniający powództwo w całości.

Odpis nakazu zastał doręczony pozwanej na adres wskazany w pozwie, przesyłka została zwrócona jako niepodjęta w terminie i uznana za skutecznie doręczoną. 4 października 2016 r. wydano zarządzenie o uprawomocnieniu nakazu zapłaty, nadano mu klauzulę wykonalności i tytuł wykonawczy doręczono pełnomocnikowi powoda.

/nakaz, koperta, zarządzenie - k.20, 23, 24 w aktach VIII C 1531/16)

W sierpniu 2018 pozwana B. J. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do zaskarżenia nakazu zapłaty, argumentują, iż nigdy nie został on jej skutecznie doręczony, a o jego wydaniu dowiedziała się po wszczęciu postępowania egzekucyjnego. Wniosek został odrzucony, a w sprawie wydano zarządzenie o ponownym doręczeniu nakazu zapłaty na prawidłowy adres pozwanej. Po prawidłowym doręczeniu pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, przekazano sprawę wg właściwości do Sądu Rejonowego w Kielcach, nadano sygnaturę VIII C 1531/16. W toku dalszego postępowania powód cofnął pozew w sprawie, a postępowanie prawomocnie umorzono.

/wniosek o przywrócenie terminu, postanowienie o jego odrzuceniu, zarządzenie o ponownym doręczeniu nakazu, sprzeciw, oświadczenie o cofnięciu pozwu, postanowienie o umorzeniu postępowania – k.31, 42, 43, 49, 86, 88w aktach VIII C 1531/16/

Po otrzymaniu nakazu zapłaty wraz z klauzulą wykonalności,, lecz przed jego skutecznym zaskarżeniem przez B. J. pozwany B. (...) w G. wszczął przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne przed Komornikiem Sądowym I. P. przy Sądzie Rejonowym w Pszczynie w sprawie KM 599/18.. W toku tego postępowania wyegzekwowano od pozwanej kwotę 4416, 29 zł, z czego kwotę 3806,88 zł przekazano wierzycielowi, zaś kwotę 396,34 zł zwrócono przelewem 18 marca 2019 r. do właściwego oddziału ZUS (za pośrednictwem którego egzekwowano należności od powódki) tytułem zwrotu nadpłaty B. J..

/przelew – k. 78, karta rozliczeniowa – k. 73-77, wyjaśnienia Komornika - k. 72/

Powódka wezwała pozwanego do zwrotu wyegzekwowanych od niej kwot przed wniesieniem pozwu. Pozwany zwrócił kwotę 3806,88 zł 29 lipca 2020 r.

/bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny był w spawie bezsporny, wynikał on z dokumentów znajdujących się w aktach VIII C 1531/16 i km 599/18.

Po uznaniu powództwa i cofnięciu pozwu co do kwoty 3806, 88 zł spór w spawie dotyczył kwoty 591, 52 zł stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą przekazaną przez Komornika wierzycielowi i kwotą kosztów postepowania egzekucyjnego, ściągniętą od powódki.

Sąd oddalił powództwo co do kwoty 396,34 zł jako nieuzasadnione z uwagi na fakt, iż jak wynika z wyjaśnień Komornika, karty rozliczeniowej i potwierdzenia przelewu ona zwrócona do właściwego oddziału ZUS, który w wyniku zajęcia świadczenia emerytalno- rentowego powódki, dokonywał potrąceń i przekazywał określone kwoty Komornikowi/

W zakresie tej kwoty pozwany nie ponosi zatem żadnej odpowiedzialności (ani odszkodowawczej, ani z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia względem powódki).

Jeżeli chodzi o pozostałą kwotę 195, 18 zł zasądzoną na rzecz powódki, w ocenie sądu pozwany powinien zwrócić ją powódce na zasadzie odpowiedzialności deliktowej (art. 415 k.c.), ponieważ ściągnięcie jej od powódki było wynikiem jego zawinionego działania i skutkiem braku należytej staranności w dochodzeniu swoich roszczeń..

Należy zauważyć, że pozwany, co wiadomo sądowi z urzędu, jest profesjonalistą zajmującym się windykacją wierzytelności, które skupuje od różnych podmiotów (tak też było w sprawie niniejszej). Pozwany od lat wszczyna przeciwko swoim dłużnikom liczne procesy sądowe, często dochodząc zasądzenia wierzytelności przedawnionych i pozywając ich (do czasu zmiany przepisów kpc) przed różne wybrane przez siebie sąd. Tak również stało się w sprawie niniejszej – pozwany pozwał B. J. w roku 2016 o zapłatę długu pochodzącego z roku 1999 i w pozwie wskazał adres powódki zaczerpnięty z umowy. W ocenie sądu, biorąc pod uwagę bardzo odległy okres pomiędzy zawarciem umowy i wytoczeniem powództwa, świadomość pozwanego, iż roszczenie jest przedawnione i brak podjęcia jakichkolwiek działań zmierzających do weryfikacji aktualności adresu zamieszkania powódki wskazanego w umowie kredytowej z 1999 r. i łącząc te wszystkie okoliczności z niewątpliwym i wieloletnim doświadczeniem pozwanego w prowadzeniu procesów sądowych, w których adresy pozwanych okazują się nieaktualne, a wydawane orzeczenia są wzruszane, istnieją podstawy do przypisania pozwanemu winy w postaci co najmniej niedbalstwa, wyrażającej się w wytoczeniu procesu sądowego ze wskazaniem nieaktualnego adresu pozwanej. Podkreślić należy , że pozwana dopełniła obowiązku meldunkowego i jeszcze w 1999r . zameldowała się pod innym adresem niż wskazany w pozwie wytoczonym przeciwko niej przed Sądem rejonowym w Elblągu. W przekonaniu Sądu pozwany miał wszelkie podstawy aby jeszcze przed wszczęciem procesu zweryfikować adres pozwanej, skoro od zawarcia umowy kredytowej upłynęło 17 lat.. Fakt cofnięcia pozwu w sprawie VIII C1531/16 świadczy o tym, iż pozwany już wnosząc pozew miał świadomość przedawnienia roszczenia i liczył na to, że uzyska tytuł wykonawczy, który uprawomocni się w wyniku doręczenia zastępczego z art. 139 § 1 k.p.c. W ocenie sądu, od przedsiębiorcy takiego, jak pozwany, który profesjonalnie i stale zajmuje się windykacją długów, można wymagać zachowania elementarnej staranności przy pozywaniu własnych dłużników, wyrażającej się przynajmniej w próbie weryfikacji adresu ich zamieszkania. Znamienne jest, że pozwany do pozwu przeciwko powódce nie dołączył żadnych dokumentów, poza wyciągiem z własnych księg. W szczególności nie dołączył żadnego wezwania do zapłaty skierowanego do powódki, mimo, iż w pozwie twierdził, że „ prowadził działania zmierzające do pozasądowego rozwiązania sporu, w szczególności dobrowolnego spełnienia przez pozwanego świadczenia. Nie przyniosły one jednak rezultatu” Z cytowanego fragmentu pozwu złożonego przeciwko powódce wydedukować można albo, że pozwany wysyłał do powódki wezwania do zapłaty na adres wskazany w pozwie i wracały one jako niepodjęte w terminie (dlatego nie dołączył ich do pozwu, aby nie wzbudzać wątpliwości co do adresu), albo znał prawidłowy adres powódki i świadomie nie wskazał go w pozwie albo nie podejmował żadnych działań zmierzających do dobrowolnej realizacji długu przez powódkę i złożył fałszywe oświadczenie w pozwie. Niezależnie od tego, która wersja jest prawdziwa, w każdym z tych trzech przypadków zarzucić można pozwanemu winę i brak staranności, którego efektem było wszczęcie bezzasadnej egzekucji i wyrządzenie powódce szkody polegającej na wyegzekwowaniu od niej kosztów, których nie miała obowiązku ponosić.

Pozwany w odpowiedzi na pozew próbuje się zwolnić z odpowiedzialności zarzucając, iż tytuł wykonawczy, którym posługiwał się wszczynając egzekucję był w tamtym czasie tytułem odpowiadającym przepisom prawa. W ocenie sądu okoliczność ta nie zwalnia pozwanego z odpowiedzialności, za wcześniejszy etap windykacji, przypadający na moment wniesienia powództwa przeciwko B. J., o czym była mowa powyżej.

Dlatego, na podstawie art. 415 k.c. orzeczono,, jak w sentencji

Podstawę umorzenia postępowania co do kwoty 3806, 88 zł stanowiły przepisy art. 203 k.p.c. w zw. z art.. 355 k.p.c.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. rozdzielając je stosunkowo pomiędzy stronami. Powódka wygrała proces w 91 % (kwota 3806,88 zł został jej zwrócona już po wniesieniu pozwu, mimo wcześniejszego wezwania do zapłaty). Poniesione przez nią koszty postępowania to opłata od pozwu w kwocie 400 zł i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 917 zł. Koszty pozwanego obejmują z kolei zastępstwo procesowe w kwocie 917 zł. Po dokonaniu stosownych wyliczeń, sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 1116 zł.