Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 września 2013 r. Sąd Rejonowy m. in. oddalił powództwo oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok powyższy zaskarżył powód w części, co do punktu I i II wyroku , zarzucając naruszenie prawa materialnego w postaci art. 65 § 2 k.c. poprzez jego niezastosowanie oraz art. 6 k. c poprzez błędne przyjęcie, iż strona powodowa nie udowodniła zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia a także naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.: art. 233 § 1 i 2 kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, dokonanej wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, art. 233 § 1 w zw. z art. 227 kpc poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału w celu ustalenia faktów mających znaczenie dla sprawy oraz art. 309 k.p.c. poprzez błędne zastosowanie, polegające na nieprawidłowej ocenie „innego środka dowodowego" jakim jest raport pozycji słów kluczowych stanowiący wydruk komputerowy. Powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie żądania powództwa tj. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 4.306,23 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja powoda okazała się bezzasadna.

Odnosząc się do pierwszego zarzutu apelacji w postaci naruszenia art. 65 kc należy stwierdzić , iż nie można częściowo odmówić racji powodowi co do tego , że zamiarem stron było aby strona internetowa pozwanych została wypozycjonowana na jak najwyższym miejscu w wynikach wyszukiwania. Świadczy o tym chociażby okoliczność , iż zgodnie z § 3 ust. 1 umowy wynagrodzenie miało być uzależnione od osiągniętych efektów szczegółowo wskazanych w tabeli zamieszczonej w ust. 1 § 3 umowy. Błędnie jednak powód interpretuje zapis § 3 ust. 3 i 5 umowy , wskazując w apelacji , iż raport był jedynie informacją o stanie już spełnionego świadczenia , elementem dodatkowym i czysto formalnym. W tym powód upatruje zasadności swych roszczeń. Sąd I instancji prawidłowo jednak stwierdził , analizując powyższe zapisy umowne , iż raporty miały zgoła inny charakter. Skoro podstawą do obliczania wynagrodzenia miała być pozycja w wyszukiwarce danego serwisu w dniu wysłania raportu , a pozycja ta miała być określana właśnie na podstawie raportów , oczywistym jest że bez tych raportów niemożliwe było ustalenie należnego wynagrodzenia. Argumentację powyższą wzmacnia treść § 3 ust. 4 umowy określający tryb przygotowywania raportu. Jaki byłby sens wprowadzania takich zapisów w sytuacji gdyby pozwany sam miałby dokonywać powyższych obliczeń ? Byłyby one wtedy zbędne a strony ustaliłby inny sposób obliczania podstawy do ustalenia wynagrodzenia. Zupełnie zaś absurdalnym argumentem jest przypisywanie powodowi , będącemu przecież profesjonalistą , nieświadomości konsekwencji niedoręczenia raportu. Zakłada to bowiem nieznajomość podpisanej przez powoda umowy. W świetle przyjętej wykładni umowy zawartej między stronami niezasadny jest również zarzut naruszenia art. 6 kc , skoro powód nie udowodnił faktu wysyłania raportów będących przecież podstawą do ustalania wynagrodzenia.

Zarzuty naruszenia prawa procesowego dotyczyły zaś przede wszystkim odmówienia , z uwagi na brak elementów formalnych dokumentu , wiarygodności dowodom z raportów wygenerowanych z narzędzi (...) a w konsekwencji błędnym przyjęciu, że umowa nie została wykonana i brak jest podstaw do zapłaty należnego powodowi wynagrodzenia. Sąd Okręgowy ustalił , iż Sąd Rejonowy nie naruszył wskazanych przez powoda art. 309 k.p.c jak również art. 233 kpc. Jak słusznie zauważył powód , art. 309 kpc stanowi , że sposób przeprowadzenia dowodu innymi środkami dowodowymi określi sąd zgodnie z ich charakterem, stosując odpowiednio przepisy o dowodach. Oznacza to , że Sąd określa sposób przeprowadzenia takich dowodów, w miarę możności stosując również odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego o dowodach w nim wskazanych. W niniejszej sprawie Sąd I instancji prawidłowo odmówił mocy dowodowej raportom wygenerowanym z narzędzi (...) . Sąd Rejonowy szczegółowo ( por. str. 16 uzasadnienia na k-227 akt ) opisał przyczyny , dla których odmówił wiarygodności powyższym raportom i to bynajmniej nie z przyczyn czysto formalnych , nie naruszając przy tym zasady swobodnej oceny dowodów. Powyższe stanowisko Sąd Okręgowy w pełni podziela i aprobuje. Pozwany zakwestionował wiarygodność tychże raportów a powód nie zaoferował innych dowodów , np. w postaci opinii biegłego , na poparcie swych twierdzeń. O słuszności stanowiska Sądu Rejonowego świadczy chociażby fakt , że sam powód w apelacji nie był w stanie w oparciu o powyższe raporty wykazać zasadności swego roszczenia ponad kwotę 2.047,95 zł. Bezpodstawne są w takim kontekście , zupełnie niezrozumiałe dla sądu odwoławczego , zarzuty dotyczące rzekomej nieznajomości przez sąd I instancji specyfiki umów dotyczących Internetu a szerzej branży IT. Strony w umowie wyraźnie wskazały na sporządzanie raportów jako podstawę do ustalania wynagrodzenia. Powód nie dochował tego obowiązku i nie zaoferował wiarygodnych dowodów na poparcie swych twierdzeń , zatem jego roszczenia są bezzasadne.

Apelacja podlegała w związku z tym oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w myśl art. 98 kpc.