Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Powód - (...) Spółka Akcyjna w W. - złożył pozew, w którym domagał się wydania przeciwko pozwanej T. I. (1) nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla na kwotę 130.486,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.09.2012 r do dnia zapłaty wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż roszczenie swoje opiera na podstawie dołączonego do pozwu weksla własnego (gwarancyjnego), wręczonego powodowi przez pozwaną jako wystawcę weksla na zabezpieczenie roszczeń powoda z tytułu współpracy handlowej. Pozwana nie uregulowała należności pomimo zawiadomienia o wypełnieniu weksla zgodnie z porozumieniem wekslowym i przedstawienia weksla do zapłaty. Powód podniósł nadto, iż protest weksla nie został dokonany z uwagi na fakt, że protest weksla jest wymagany tylko przy zwrotnym poszukiwaniu z powodu niezapłacenia, a także z uwagi na klauzulę wekslową „bez protestu”. Wskazał, iż wierzytelności powoda są bezsporne, a aktualny stan zadłużenia pozwanej jest stwierdzony zapisami w księgach rachunkowych powoda.

W dniu 11 października 2012 r. Sąd Okręgowy VIII Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym sygn. akt VIII GNc 290/12. Sąd zasądził od pozwanej wobec powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z odsetkami oraz kosztami procesu.

Pozwana złożyła zarzuty, zaskarżając w całości wskazany wyżej nakaz zapłaty i wnosząc o:

- prawidłowe doręczenie na jej aktualny adres zamieszkania pozwu wraz z załącznikami i pouczeniem oraz nakazu zapłaty z dnia 11 października 2012 r. ,

- przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia – Fabryczna Wydział XV Gospodarczy jako Sądu właściwego miejscowo i rzeczowo do jej rozpoznania i rozstrzygnięcia ze względu na gospodarczy charakter sprawy,

- uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa w całości,

- zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, a ponadto wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności przedmiotowego nakazu zapłaty.

W uzasadnieniu złożonych zarzutów od nakazu zapłaty pozwana wskazała, iż w jej ocenie brak jest podstaw do wydania nakazu zapłaty, a roszczenie powoda jest bezzasadne. Podniosła, iż z niewiadomych jej przyczyn pozew wraz z załącznikami oraz nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym został wysłany na jej nieaktualny adres zamieszkania, natomiast informację o wydanym przeciwko niej nakazie zapłaty z dnia 11 października 2012 r. sygn. akt VIII GNc 290/12, powzięła w dniu 7 listopada 2012 r.

Pozwana wskazała także, iż powód dołączył do pozwu stary weksel, którego to pozwanej nie zwrócił, a zatem spowodował on sytuację, w której uprawomocnienie się nakazu zapłaty mogłoby pozbawić pozwaną obrony swoich praw na skutek niewniesienia przez nią zarzutów w terminie. Pozwana zakwestionowała zasadność zapłaty kwoty wynikającej z pozwu zarówno co do zasady jak i co do wysokości, zaprzeczając twierdzeniu, aby była kiedykolwiek dłużnikiem powoda. Wskazała, iż nie zawierała z powodem umowy handlowej, na podstawie której powód dochodzi swoich należności zabezpieczonych wekslem, a wszelkie dotychczasowe należności względem powoda pozwana spłaciła. Pozwana podała, iż pozostawała z powodem w kontaktach gospodarczych, dokonując u niego zakupu środków farmaceutycznych.

W odpowiedzi na zarzuty powód podtrzymał żądanie pozwu w całości i wniósł o utrzymanie nakazu zapłaty, podnosząc iż podstawą roszczenia powoda jest weksel, który został wypełniony prawidłowo i jest ważny w świetle przepisów prawa wekslowego. Powód wskazał także, iż strony łączył stosunek podstawowy w postaci umowy sprzedaży, co jak najbardziej jego zdaniem uzasadnia roszczenie żądane pozwem.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

Pozwana T. I. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Apteka (...). Powoda z pozwaną łączyła umowa o współpracę handlową, zgodnie z którą pozwana dokonywała w hurtowni powoda zakupu (...). Pozwana zamówiła i zakupiła u powoda m.in. towary farmaceutyczne wymienione w fakturach znajdujących się na k-303-554 akt, które to towary zostały przez pozwana odebrane. Za dostarczony jej towar pozwana nie zapłaciła powodowi należnej mu ceny. Na zabezpieczenie roszczeń powoda z tytułu współpracy handlowej pozwana wypełniła weksel in blanco, który wręczyła powodowi.

dowód: weksel – k. 300; zeznania św. J. G. k- 593

Do akt sprawy dołączono kserokopie weksla wypełnionego na kwotę 130.486,65 zł. oraz deklaracji wekslowej do weksla in blanco, zawartej między stronami w dniu 31 maja 2010 r.

dowód: deklaracja wekslowa – k. 8; kserokopia weksla k-7

Z treści deklaracji wynika, iż weksel ten został wydany dla zabezpieczenia zapłaty wierzytelności wierzyciela, tj. powoda przez dłużnika, czyli pozwaną, a dłużnik upoważnia wierzyciela do wypełnienia wydanego przez siebie weksla własnego in blanco w każdym czasie na sumę odpowiadającą wysokości jego aktualnego zadłużenia, chociażby niewymagalnego, powstałego w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa przez dłużnika, z tytułu sprzedaży (dostaw) na jego rzecz produktów leczniczych, wyrobów medycznych oraz innych produktów będących przedmiotem obrotu w aptece, udzielonych mu pożyczek lub obowiązku naprawienia szkody, w tym kary umownej, łącznie z odsetkami i kosztami.

W związku z niezaspokojeniem roszczeń wynikających z zabezpieczenia umowy o współpracę handlową wraz z należnościami ubocznymi powód sporządził w dniu 24 sierpnia 2012 r. zawiadomienie o wypełnieniu weksla własnego (gwarancyjnego).

dowód: kserokopia zawiadomienia o wypełnieniu weksla własnego k. 9

Powód dołączył do zawiadomienia kserokopię książki nadawczej, jednakże z jej treści wynika, iż zawiadomienie to zawiera potwierdzenie nadania wezwania do osoby nie będącej pozwaną

dowód: kserokopia książki nadawczej – k. 10

Powód do pozwu dołączył także wyciąg z ksiąg rachunkowych.

dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 11 – 14

W fakturach wskazanych w tym wyciągu widniały kwoty, które składały się na łączną kwotę 130 486,65 zł żądaną w pozwie, a nadto podane w wyciągu terminy płatności wskazywały, iż były to należności przeterminowane.

Pozwana w złożonych zarzutach całkowicie zaprzeczyła twierdzeniom powoda, uznając je za bezzasadne. Podała, iż nie zawierała z powodem żadnej umowy handlowej. Z treści zarzutów wynika, iż pozwana dokonywała zakupów w hurtowni powoda i współpracowała z powodem przez 19 lat.

W piśmie z dnia 12 czerwca 2014 r. pełnomocnik pozwanej wskazała, iż udostępnione w Sekretariacie dokumenty złożone w sejfie nie są oryginałami deklaracji wekslowej, jak i weksla, natomiast są kserokopiami zamkniętymi w sejfie.

dowód: pismo procesowe pełnomocnika pozwanej z dnia 12.06.2014 r. – k.201

W kolejnym piśmie z dnia 12 czerwca 2014 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zdaniem pozwanej nie istniała podstawa do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, jak i do prowadzenia postępowania zabezpieczającego.

dowód: pismo procesowe pełnomocnika pozwanej z dnia 12.06.2014 r. – k.204

W piśmie procesowym z dnia 7 lipca 2014 r. powód oświadczył, iż do pozwu został dołączony oryginał weksla, ponieważ była to podstawa do wydania nakazu zapłaty z weksla, a następnie nadania klauzuli wykonalności temu nakazowi na podstawie oryginału weksla in blanco podpisanego przez pozwaną.

dowód: pismo procesowe powoda z dnia 07.07.2014 r.

Na rozprawie w dniu 24 września 2014 r. pełnomocnik pozwanej oświadczyła, iż pozwana wraz z odpisem nakazu zapłaty otrzymała jedynie kserokopię deklaracji wekslowej bez odpisu weksla, a także iż nie jest w posiadaniu oryginału weksla, którego kserokopia znajduje się w aktach.

dowód: protokół rozprawy z dnia 24.09.2014 r.

Do pisma z dn. 15.01.2015 r. powód dołączył kolejny weksel, który pozwana wręczyła powodowi na zabezpieczenie roszczeń z tytułu sprzedaży na jej rzecz produktów leczniczych.

dowód: weksel – k. 300

Na rozprawie w dniu 6 maja 2015 r. świadek J. G. zeznał, iż pozwana na zabezpieczenie roszczeń wystawiła weksle, które podpisywała osobiście w obecności przedstawiciela handlowego, natomiast weksle dostarczano do centrali spółki. Wskazał, że pozwana podpisała w sumie 6 weksli. Nadto zeznał, iż pozwana nie kwestionowała nigdy swojego długu wobec powoda. Powód dostarczał pozwanej produkty lecznicze, których dostawy pozwana także nie podważała. Pozwana zamówiła towar wynikający z faktur dołączonych w toku sprawy, a faktury wystawiane były i dostarczane pozwanej wraz z zamówieniem. Pozwana zamówienie odebrała i przyjęła bez zastrzeżeń.

dowód: zeznania św. J. G. r. – k.592 – 593

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. G., gdyż nie było podstaw aby odmówić im wiarygodności, zeznania te są spójne, logiczne i potwierdzone pozostałym materiałem dowodowym, zwłaszcza dowodami z dokumentów w postaci faktur dołączonych do akt sprawy przez powoda.

Sąd dał też wiarę dowodom z dokumentów dołączonych przez strony do akt sprawy, gdyż w ocenie sądu nie budziły one zastrzeżeń co do ich prawdziwości i autentyczności.

Sąd oddalił natomiast wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka T. I. i G. W., albowiem pozwana pomimo wezwania sądu, w zakreślonym terminie nie wskazała adresu świadka T. I. ani danych osobowych (imienia) i adresu świadka G. W., jak również okoliczności na które ten dowód został przez nią zgłoszony.

Sąd oddalił też wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z zeznań stron jako zbędny oraz z opinii biegłego grafologa jako spóźniony

Pozwana nie złożyła zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c odnośnie decyzji sądu w tym zakresie.

Powód pismem z dn. 16.05.2014 r. cofnął zaś wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań stron (k-194), a na rozprawie w dn.6.05.2015 r. cofnął wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań św. J. J.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powód w uzasadnieniu pozwu jako podstawę dochodzenia swojego roszczenia wobec pozwanej wskazał fakt wręczenia mu przez pozwaną weksla własnego (gwarancyjnego) na zabezpieczenie roszczeń powoda z tytułu współpracy handlowej stron. Wskazał, iż pomimo zawiadomienia pozwanej o wypełnieniu weksla zgodnie z porozumieniem wekslowym, wezwania do dobrowolnej zapłaty należności z weksla, a następnie przedstawienia weksla do zapłaty, pozwana nie uregulowała dochodzonej należności w terminie. Do pozwu powód dołączył m.in. deklarację wekslową i zawiadomienie z dn. 24.08.2012 r. o wypełnieniu weksla. W deklaracji wekslowej z dn. 31.05.2010 r. wskazano, iż pozwana wydała powodowi podpisany przez siebie weksel własny in blanko z upoważnieniem wierzyciela do wypełnienia wydanego weksla w każdym czasie na sumę odpowiadającą wysokości jego aktualnego zadłużenia, chociażby niewymagalnego , powstałego w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa dłużnika, z tytułu sprzedaży (dostaw) na jego rzecz produktów leczniczych, wyrobów medycznych oraz innych produktów będących przedmiotem, łącznie z odsetkami i kosztami (k-8). Pismem z dn. 24.08.2012 r. powód zawiadomił pozwaną o wypełnieniu weksla. Do pozwu powód dołączył ponadto zestawienie wszystkich niezapłaconych przez pozwaną faktur wraz z kwotami odsetek za opóźnienie w ich płatnościach na łączną kwotę dochodzoną pozwem (k-11-14).

W oparciu o te dokumenty, jak również dołączony do akt sprawy odpis weksla, zawierający adnotację sporządzoną przez kierownika sekretariatu zgodnie z § 79 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych (U.2014.259 j.t.) który stanowi, iż dokumenty w postaci weksli, czeków, warrantów, rewersów i bankowych umów kredytowych powinny być przechowywane ze szczególną starannością, w miejscu wyznaczonym przez prezesa sądu, posiadającym odpowiednie zabezpieczenia techniczne, a do akt sprawy dołącza się sporządzone przez kierownika sekretariatu odpisy dokumentów, o których mowa w ust. 1, z adnotacją o miejscu przechowywania oryginału dokumentu - sąd wydał w dn. 11.10.2012 r. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Pozwana złożyła zarzuty od tego orzeczenia, podnosząc odnośnie weksla zarzut, iż nigdy nie zawierała z powodem umowy handlowej, na podstawie której powód dochodzi swoich należności , która była zabezpieczona wekslem, a wszelkie należności zostały przez pozwaną spłacone. Już w tym zarzucie należy zauważyć pewną sprzeczność, gdyż z jednej strony pozwana zaprzecza istnienia między stronami jakiejkolwiek umowy, a z drugiej strony podnosi, że wszelkie należności zapłaciła. W dalszej części uzasadnienia zarzutów pozwana przyznała jednak, że pozostawała z powodem w kontaktach gospodarczych od 19 lat. Pozwana podniosła też, że powód nie doręczył jej wezwania do wykupu weksla.

W tym miejscu stwierdzić należy, iż do pozwu powód dołączył kserokopię karty książki korespondencyjnej, w której istotnie nie ma potwierdzenia dowodu wysłania pozwanej wezwania do wykupu weksla, a zaznaczona przez powoda pozycja, dotyczy korespondencji wysyłanej do innej osoby (k-10).

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, nieprzedstawienie weksla wystawcy nie zwalnia go z obowiązku zapłaty sumy wekslowej, a jedynie rodzi skutek w postaci niemożności dochodzenia odsetek od dnia przedstawienia weksla do dnia zapłaty, ale od dnia, w którym wystawca weksla mógł dokonać oględzin tego dokumentu. Przepis art. 38 prawa wekslowego nie formułuje bowiem konsekwencji prawnych, wynikających z nieprzedstawienia weksla do zapłaty. Ponadto, spełnienie przewidzianego w art. 38 pr. wekslowego wymogu przedstawienia weksla do zapłaty, nie łączy się z koniecznością jego fizycznego okazania „do oczu” dłużnikowi głównemu. Wystarczające jest w tej mierze stworzenie wystawcy weksla własnego przez posiadacza weksla realnej możliwości zapoznania się z oryginałem weksla w miejscu jego płatności (zob. wyrok SN z dn. 6.06.2002 r., I CKN 738/00, Lex nr 55256; wyrok SA w Katowicach z dn. 20.09.2002 r., I ACa 165/02, OSA 2003/4/14; wyrok SA w Warszawie z dn. 27.03.2003 I ACa 1022/02, Wokanda 2004/7-8/64; wyrok SN z dn. 5.08.2004 r., III CK 316/03; Lex nr 174193; wyrok SN z dn. 23.11.2004, I CK 224/04 Lex nr 277075; wyrok SA w Warszawie z dn. 4.12.2006 r., VI ACa 518/06, Apel-W-wa 2007/4/32; wyrok SN z dn. 10.02.2010 r., V CSK 288/09, Lex nr 585902; wyrok SA w Łodzi z dn. 28.08.2013 r. I ACa 1368/12, Lex nr 1363276).

W toku procesu okazało się, że pomimo adnotacji kierownika sekretariatu, sporządzonej na k- 7, o tym, że oryginał weksla oddano do Oddziału (...) Sądu Okręgowego w Bydgoszczy i jest on tam przechowywany pod poz. Lp. 31/12 – w Sądzie Okręgowym w Bydgoszczy nie ma oryginału weksla, którego kserokopię dołączono na k-7, o czym sąd poinformował strony w dn. 24.09.2014 r. Sądowi nie udało się przy tym wyjaśnić, co stało się z oryginałem weksla, który jak podtrzymywał powód, złożył on do sprawy razem z pozwem, a z oświadczenia pracownika sekretariatu wynika, iż złożono do akt kserokopie, które potraktował on mylnie jako oryginały (k-210).

Sąd przy tym, postanowieniem z dn. 26.11.2014 r. oddalił wniosek powoda o odtworzenie akt w trybie art. 716 k.p.c, z uwagi na fakt, że prawo wekslowe przewiduje odrębny tryb postępowania w przypadku zaginięcia weksla (art. 96-100 pr. wekslowego).

Powód do pisma procesowego z dn. 15.01.2015 r. dołączył kolejny oryginał weksla wystawionego przez pozwaną, który przechowywany jest w Sądzie pod pozycją Lp.3/15 (k-300). Do pisma dołączono dowód wysłania jego odpisu pełn. pozwanej w dn. 16.01.2015 r. (k-298). Na rozprawie w dn. 6.05.2015 r. pełn. powoda wyjaśnił, że powód na zabezpieczenie roszczeń z tytułu sprzedaży środków leczniczych otrzymał od pozwanej 6 weksli, w związku z czym weksel dołączony do pisma z dn. 15.01.2015 r. jest kolejnym wekslem który był w posiadaniu powodowej spółki (k-592).

W związku z powyższym, przyjmując 7- dniowy termin na doręczenie pozwanej odpisu pisma powoda z dn. 15.01.2015 r., pozwana w ocenie sądu mogła zapoznać się i dokonać oględzin tego weksla od dn. 22.01.2015 r. Zatem, wobec niewykazania przez powoda skutecznego przedstawienia weksla do zapłaty w terminie podanym w pozwie i zawiadomieniu z dn. 24.08.2012 r. (gdyż jak wcześniej wskazano adnotacja o wysłaniu korespondencji na k-10, pod poz. 1 nie dotyczy pozwanej) i ponieważ pozwana z przyczyn obiektywnych nie mogła też zapoznać się z oryginałem weksla, którego kserokopia znajduje się na k-7 - z oryginałem weksla, którego kserokopia znajduje się na k-300, pozwana mogła zapoznać się dopiero od dnia 22.01.2015 r. Powód nie wykazał zaś aby przedstawił pozwanej do zapłaty weksel dołączony do pisma z dn. 15.01.2015 r. w innej dacie. Powód nie przedstawił też sądowi w tej sprawie, postanowienia sądu rejonowego wydanego w trybie art. 96 pr. wekslowego, o uznaniu zaginionego weksla za umorzony. Zatem, w/w datę 22.01.2015 r. sąd przyjął jako datę, od której powód może domagać się odsetek od kwoty dochodzonej pozwem. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 23.11.2004 r. ( I CK 224/04, Lex nr 277075) , nieprzedstawienie weksla do zapłaty jego wystawcy, rodzi co do odsetek ten skutek, że wierzyciel wystawcy, będący posiadaczem weksla może ich dochodzić nie od dnia przedstawienia weksla do zapłaty, którego nie było, ale od dnia , w którym wystawca weksla mógł dokonać oględzin tego dokumentu i stwierdzić czy istnieje jego zobowiązanie wekslowe.

Tak więc sąd uznał, iż powód wykazał istnienie wobec pozwanej wierzytelności wekslowej wskazanej w pozwie, przy czym odsetki od tej wierzytelności w ocenie sądu przysługują powodowi od dn. 22.01.2015 r. Dlatego na podstawie art. 496 k.p.c sąd uchylił nakaz zapłaty z dn. 11.10.2012 r. w części dotyczącej odsetek i zasądził od pozwanej na rzecz powoda odsetki ustawowe od kwoty 130.486,65 zł. od dnia 22.01.2015 r. do dnia zapłaty, a w pozostałej części powództwo co do odsetek oddalił. W pozostałej części sąd nakaz zapłaty utrzymał w mocy.

W ocenie Sądu Okręgowego powód wykazał też zasadność swojego roszczenia wynikającego ze stosunku podstawowego jaki istniał między stronami. Pozwana w zarzutach od nakazu zapłaty przyznała, że pozostawała z powodem w kontaktach handlowych , dokonując u powoda zakupu środków farmaceutycznych. Dodała, że współpraca stron trwała od 19 lat. Pozwana podniosła że powód, wykorzystując pozycje większego partnera handlowego, bez jej zgody księgował wpłaty pozwanej na poczet faktur, za rzekome usługi informacyjne oraz że suma wpłat nie zaksięgowanych przez powoda na poczet faktur vat, ale na usługi informacyjne, których powód nie wykonał a pozwana ich nie zlecała – wynosi ok. 150.000 zł. Pozwana jednak w żaden sposób nie wykazała istnienia tych okoliczności. W szczególności, nie przedstawiła żadnego dowodu potwierdzającego przelanie na rzecz powoda kwoty ok. 150.000 zł., nie wykazała aby powód księgował dokonywane przez nią wpłaty na poczet usług informacyjnych, jak również aby kiedykolwiek wzywała powoda do zwrotu weksla w związku z zapłatą całej należności na rzecz powoda.

Przede wszystkim jednak, pozwana nie zakwestionowała dołączonego przez powoda do pozwu wyciągu z ksiąg rachunkowych. W żaden sposób nie odniosła się do wymienionych w nim faktur i wskazanych kwot należności powoda i wysokości obliczonych przez powoda odsetek. W szczególności nie zaprzeczyła aby faktury takie zostały przez powoda niezasadnie wystawione. Tymczasem powód, w dalszym toku procesu, gdy okazało się, że sąd nie jest w posiadaniu oryginału weksla, o którym mowa w pozwie, przedstawił zgodnie z wezwaniem sądu dalsze wnioski dowodowe wykazujące zasadność roszczenia powoda ze stosunku podstawowego. Powód przedłożył przede wszystkim kopie faktur wymienionych w zestawieniu dołączonym do pozwu, z których wynika, że kwoty w nich wymienione stanowią należności za sprzedane pozwanej środki farmaceutyczne, a nie za usługi informacyjne (k-303-554). Pozwana w piśmie procesowym z dn. 16.03.2015 r. wskazała, że nie może się odnieść do tych dokumentów, ponieważ nie zostały złożone przez powoda w oryginałach. Nie złożyła jednak wniosku o zobowiązanie powoda do przedłożenia oryginałów tych dokumentów. Ponadto, nie zaprzeczyła że zamawiała u powoda towar wymieniony w tych fakturach, że go otrzymała, ani tego że doręczono jej odpisy powyższych faktur. Natomiast jak zeznał świadek J. G., pozwana zamówiła u powoda towar wymieniony w fakturach przedstawionych przez powoda, a faktury te zostały doręczone pozwanej jednocześnie z dostawą leków. Świadek dodał też, że pozwana nigdy nie kwestionowała tego że zamawiała towar, jak również nie kwestionowała doręczonych jej faktur (k-539). Z kolei pozwana, nie przedłożyła mimo zobowiązania ją przez sąd, dokumentów podatkowych, rozliczeniowych i ewidencyjnych za okres od kwietnia do lipca 2012 r., a tym samym nie zaprzeczyła, że faktury przedstawione przez powoda zostały przez nią zaksięgowane.

Mając zatem na uwadze wszystkie powyższe okoliczności i dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w trybie art. 233 k.p.c, w ocenie sądu roszczenie powoda dochodzone przez niego z tytułu weksla, jak również z uwagi na zawartą przez strony umowę sprzedaży środków farmaceutycznych, z której pozwana się nie wywiązała i nie zapłaciła ceny za te towary - zasługiwało na uwzględnienie.

O kosztach procesu orzeczono zaś zgodnie z art. 98 k.p.c.

Na koszty powoda złożyły się : kwoty : 1.623 zł., opłaty sadowej od pozwu, kwota 3.600 zł. tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego, określonego zgodnie z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dn. 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu -Dz. U nr 163, poz. 1349 i kwota 17 zł. opłaty od pełnomocnictwa. W związku z czym koszty procesu należne powodowi wyniosły łącznie kwotę 5.249 zł. i taką też kwotę sąd nakazał zapłacić pozwanej na rzecz powoda w nakazie zapłaty z dn. 11.10.2012 r. Dodatkowo, w związku z wnioskiem powoda z dn. 14.10.2013 r. (k-141) sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.768,65 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania zabezpieczającego, na które złożyły się kwota 2.868,65 zł. wynikająca z prawomocnego postanowienia Komornika Sądowego z dn. 30.09.2013 r. (k-142) i kwota 900 zł. tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w postępowaniu zabezpieczającym.