Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Odwołująca się A. W. wniosła odwołanie od decyzji (...) Oddział w B. z dnia 28 sierpnia 2015 r. , którą orzeczono , iż jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym : emerytalnemu , rentowym i wypadkowemu w okresie od 1 marca 2013 r. do 30 września 2013 r. W uzasadnieniu zarzuciła organowi rentowemu szereg uchybień natury proceduralnej ( naruszenia jej zdaniem przy wydawaniu zaskarżonej decyzji przepisów kpa ) wnosząc o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, iż prawomocną decyzją z dnia 20 czerwca 2013 r. stwierdzono, iż w okresie od 1 marca 2013 r. odwołująca nie podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik u płatnika (...) J. G.. Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 21 stycznia 2015 r. sygn. akt III AUa oddalił apelacje A. W. oraz J. G. od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 16 stycznia 2014 r. sygn. akt VI U 1397/13, którym odwołania zostały oddalono odwołania . W sprawie bezspornym jest , iż w okresie od marca 2013 r. do września 2013 r. odwołująca prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą , o powyższym świadczy również fakt, iż w okresie tym zgłosiła się do ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzonej działalności . Na dzień dokonania zgłoszenia powódka miała przekonanie , że posiada w spornym okresie inny tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, a zatem zgodnie z obowiązującymi przepisami mogła z tytułu prowadzonej działalności zgłosić się jedynie do ubezpieczenia zdrowotnego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Stan faktyczny i prawny ( w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy ) pozostawał bezsporny. Decyzją nr R (...) z dnia 20 czerwca 2013 r. (...) Oddział w T. stwierdził , iż A. W. jako pracownik u płatnika składek (...) J. G. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od dnia 1 marca 2013 r. Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2014 r. sygn. akt IV U 1397 / 13 Sąd Okręgowy w Toruniu oddalił odwołania A. W. i J. G. od wskazanej wyżej decyzji. Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2015 r. sygn. akt III AUa 445/14 oddalono apelacje w / w- nych od wyroku SO w Toruniu. W okresie od marca do września 2013 r. odwołująca się prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą opłacając z tego tytułu składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W opisanym wyżej stanie rzeczy, odwołanie nie mogło zostać uwzględnione. Z mocy art. 365 § 1 k.p.c. , który stanowi ,iż orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby, nie podlega ponownemu ustalaniu kwestia pozostawania w / w- nej w rzekomym zatrudnieniu u J. G.. Przedmiotowa i kluczowa dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okoliczność nie podlegania w/ w- nej ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę została bowiem ustalona prawomocnymi orzeczeniami SO i SA. Skoro tak, to zbędnym jest prowadzenie jakiegokolwiek postępowania dowodowego na okoliczność związania odwołującej w tym samym okresie , w którym prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą , stosunkiem pracy ( co zwalniałoby ją od obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne ). Wobec powyższego oraz bezspornego faktu prowadzenia przez odwołującą we wskazanym okresie pozarolniczej działalności gospodarczej ( co potwierdza zgłoszenie i opłacanie przez nią w tym okresie składek na ubezpieczenie zdrowotne ) niezrozumiałym , albowiem bezprzedmiotowym i niepotrzebnym był wniosek organu rentowego o przesłuchanie odwołującej.

Odnosząc się natomiast do zarzutów podnoszonych przez odwołującą , a dotyczących naruszenia przez organ rentowy przepisów k.p.a., należy stwierdzić, iż kwestia ta pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Po pierwsze bowiem sąd nie może uchylić zaskarżonej decyzji ( może ją jedynie –w przypadku zaistnienia ku temu przesłanek – zmienić ), po drugie co do zasady przedmiotem postępowania przed sądem nie są ewentualne uchybienia w procedurze administracyjnej na etapie postępowania przed organem rentowym ( postepowanie przed sądem toczy się bowiem wg przepisów k.p.c. ) , a meritum sporu , po trzecie wreszcie przedmiotowe zarzuty odwołującej nie dotyczą istoty sporu i są obojętne dla merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy . Warto w tym miejscu przytoczyć tezy wyroku Sadu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 czerwca 2015 r. III AUa 1839/14 , gdzie wskazano, iż postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma rozpoznawczy, a jednocześnie kontrolny charakter. Ustawodawca zestawiając odmienne rodzaje postępowań (administracyjne i sądowe), przypisał sądowi funkcję kontrolną nad wcześniejszym rozstrzygnięciem organu rentowego. Z punktu widzenia tego organu dochodzi do przekształcenia jego roli, z podmiotu decyzyjnego (postępowanie administracyjne), na pozycję jednej ze strony (postępowanie sądowe). Istotą postępowania w tej kategorii spraw jest w konsekwencji konieczność zachowania swoistej instancyjności. W pierwszej kolejności wniosek ubezpieczonego jest oceniany przez organ rentowy, a dopiero następnie podlega kontroli sądu. Sekwencja ta zmusza do podkreślenia, że postępowanie sądowe ma charakter wtórny do pierwotnego trybu postępowania przed organem rentowym. W rezultacie sąd nie może we własnym zakresie ustalać sytuacji prawnej ubezpieczonych. Kontrolna rola sądu powinna korespondować z zakresem rozstrzygnięcia dokonanego w decyzji administracyjnej. Organ rentowy dokonując oceny odnosi się do aktualnego stanu prawnego oraz bierze pod uwagę znany stan faktyczny i dowodowy. Wskazane okoliczności identyfikują decyzję organu rentowego. Rola kontrolna sądu koncentruje się na ocenie stanu rzeczy stanowiącej podstawę wydanej wcześniej decyzji. Rola kontrolna sądu koncentruje się na ocenie stanu rzeczy stanowiącej podstawę wydanej wcześniej decyzji. Jednocześnie należy podkreślić, że postępowanie przed sądem ma charakter rozpoznawczy. Sąd nie ma uprawnień kasatoryjnych (poza nielicznymi wyjątkami), co oznacza odejście od bezpośredniej kontroli sądowej decyzji rentowych (K. Kolasiński, Rozpoznawanie spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, Warszawa 1989, s. 116). Zasadniczym celem postępowania przed sądem jest merytoryczne rozstrzygnięcie o żądaniach strony, co do których powstał spór (wyrok SN z 10 maja 1996 r., II URN 1/96, OSNAPIUS 1996, Nr 21, poz. 324). Występowanie, w postępowaniu sądowym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, funkcji kontrolnej i rozpoznawczej implikuje konieczność rozważenia ich wpływu na rozstrzygnięcie sądowe. Pierwsza funkcja została ograniczona jedynie do materialnoprawnej oceny legalności decyzji administracyjnej. Druga została zdeterminowana przedmiotem i zakresem decyzji organu rentowego. W rezultacie postępowanie sądowe względem postępowania administracyjnego jest z jednej strony jego kontynuacją, zaś z drugiej nie można pominąć jego odrębności. Funkcja rozpoznawcza postępowania sądowego zawiera w sobie element odrębności i niezależności od wcześniejszego rozstrzygnięcia organu rentowego. W tym ujęciu należy również wskazać na odwoławczy charakter postępowania sądowego w sprawach z zakresu ubezpieczenia społecznego. Z kolei w wyroku z dnia 11 czerwca 2015 r. III AUa 802/14 ( oraz wyroku SA w Katowicach z dnia 30 kwietnia 2015 r. III AUa 2306 /14 ) sąd ubezpieczeń społecznych - jako sąd powszechny - może i powinien dostrzegać jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które decyzję tę dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego. Stwierdzenie takiej wady następuje jednak tylko dla celów postępowania cywilnego i ze skutkami dla tego tylko postępowania.

Z powyższego wprost wynika, że inne aniżeli powodujące bezwzględną nieważność decyzji uchybienia zaistniałe na etapie postępowania administracyjnego przez organem rentowym pozostają poza przedmiotem zainteresowania sądu . Jak słusznie wskazał organ rentowy swoją decyzję oparł na faktach i dowodach powszechnie znanych i znanych mu z urzędu to jest na orzeczeniach SO i SA, których treść doskonale zna również odwołująca. I jedynie na marginesie, zdaniem sądu treść odwołania rodzi nieodparte wrażenie, iż odwołującej się chodzi wyłącznie o przedłużenie postępowania w czasie w sytuacji , w której po jej stronie brak merytorycznych argumentów pozwalających uwzględnić odwołanie ( z uwagi na prawomocne rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia pracowniczego ) .

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.