Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:

Przewodniczący SSO Włodzimierz Hilla

Sędziowie SSO Adam Sygit - sprawozdawca

SSO Piotr Kupcewicz

Protokolant sekr. sądowy Dominika Marcinkowska

przy udziale Janusza BogaczaProkuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2014 roku

sprawy D. L. i S. B.

oskarżonych art. 278§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 21 sierpnia 2013 roku sygn. akt VI K 261/13

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcie zawarte w pkt. 5; w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 1086/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 21 sierpnia 2013 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze akt VI K 261/13, oskarżonych D. L. i S. B. uznano za winnych tego, że w dniu 12 marca 2013 roku w godz. 18:20-18:50 w miejscowości I. przy ul. (...) na terenie sklepu (...), działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 13 butelek alkoholu o nazwie (...) oraz 4 butelek alkoholu o nazwie (...), czym spowodowali straty w wysokości 866,83 złotych na szkodę firmy (...) sp. z o.o., tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierzono im kary po osiem miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 50 stawek po 10 złotych. Na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kar pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres czterech lat. Na mocy art. 73 § 1 k.k. w okresie próby oddano oskarżonych pod dozór kuratora. Na mocy art. 46 § 1 k.k. zobowiązano oskarżonych solidarnie do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 866,83 złotych na rzecz pokrzywdzonego przestępstwem. W punkcie 5 wyroku, na mocy art. 45 § 1 k.k., orzeczono przepadek korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego S. B. w kwocie 250 złotych i przez D. L. w kwocie 50 złotych. Na mocy art. 63 § 1 k.k. okresy zatrzymania w sprawie zaliczono na poczet wymierzonych kar grzywien oraz zwolniono oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Od powyższego orzeczenia apelację wniosła Prokuratura Rejonowa w Inowrocławiu, zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o środkach karnych, wymierzonych na podstawie art. 45 § 1 k.k., w przedmiocie przepadku korzyści majątkowej na rzecz Skarbu Państwa a uzyskanej przez oskarżonych, na ich korzyść. Zarzucono bowiem obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 45 § 1 k.k. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i wniesiono o dokonanie zmiany wyroku poprzez wyeliminowanie punktu 5 z jego treści.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja była zasadna i skutkowała zmianą wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 5.

Rację ma skarżący, że orzeczenie o zastosowaniu - na podstawie art. 45 § 1 k.k. - przepadku korzyści majątkowych pochodzących z popełnienia przestępstwa było nieuprawnione, skoro orzeczono jednocześnie obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej popełnionym tymże przestępstwem. Z jednoznacznych ustaleń poczynionych w sprawie wynika, że oskarżeni po dokonaniu kradzieży towaru na szkodę firmy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zbyli go nieustalonej osobie i uzyskali w ten sposób łącznie kwotę 300 złotych, potraktowaną przez Sąd Rejonowy jako wysokość korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa. W sytuacji, gdy sprawcy ponoszą odpowiedzialność, z uwagi na wartość zabranego mienia, za występek kradzieży to dalsze postąpienie przez nich z rzeczami już uzyskanymi w przestępczy sposób nie może być dodatkowo sankcjonowane karnie. Fakt nieodzyskania skradzionego mienia skutkował natomiast rozstrzygnięciem odszkodowawczym i słusznie, na mocy art. 46 § 1 k.k., zobowiązano oskarżonych solidarnie do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 866,83 złotych na rzecz pokrzywdzonego przestępstwem.

Zgodnie z dyspozycją art. 45 § 1 in fine k.k. przepadku osiągniętej z popełnienia przestępstwa korzyści majątkowej nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli taka korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi. Prymat rozstrzygnięcia restytucyjnego (w przedmiotowej sprawie podjętego na mocy art. 46 § 1 k.k.) jest oczywisty i dalsza analiza woli ustawodawcy, z uwagi na jednoznaczność tej regulacji, jest zbędna. W części motywacyjnej wyroku brak jest natomiast jakiejkolwiek argumentacji uzasadniającej jednoczesne podjęcie obu rozstrzygnięć a poglądy przywołane przez apelującego - wskazujące na wadliwość takiego rozstrzygnięcia - sąd odwoławczy w pełni akceptuje. Tym samym uznaje jednoczesne zobowiązanie sprawcy do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem (zaborem rzeczy w celu ich przywłaszczenia) z orzeczeniem przepadku korzyści majątkowej a wynikłej właśnie z zadysponowania przedmiotem przestępstwa kradzieży za wadliwe.

Wobec powyższego zmieniono zaskarżony wyrok, uchylając rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 5, w pozostałej części utrzymano go w mocy a kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa.