Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący - SSO Piotr Starosta

Sędziowie - SO Aurelia Pietrzak

SO Wojciech Borodziuk (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: F. Spółdzielni Mieszkaniowej z (...) w B.

przeciwko: A. K., D. K., E. K., M. K., K. K.

o: eksmisję

na skutek zażalenia powoda na punkt 3 postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 27 września 2013 roku, sygn. akt I C 4657/12

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie 3 (trzecim) w ten sposób, że zasądzić od pozwanych na rzecz powódki kwotę 320 zł (trzysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

2.  zasądzić od pozwanych na rzecz powódki kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego

Sygn. akt II Cz 139/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 27 września 2013 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy podjął postępowanie (punkt 1) umorzył postępowanie (punkt 2) oraz oddalił wniosek powoda o zasądzenie kosztów procesu od pozwanych (punkt 3).

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż pismem procesowym z 23 września 2013 roku powód wniósł o podjęcie postępowania, cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia i wniósł o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu.

W ocenie Sądu Rejonowego z uwagi na skuteczne cofnięcie pozwu postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 203 §1 k.p.c. w zw. z art. 355 §1 k.p.c. Natomiast wniosek o zasądzenie kosztów procesu należało oddalić. Co do zasady, przy cofnięciu pozwu to powoda uznaje się za stronę, która przegrała proces, chyba że cofnięcie pozwu wynika ze spełnienia żądania pozwu. Taka sytuacja nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie. Strony zawarły pozasądowe porozumienie, mocą którego przywrócono pozwanym tytuł prawny do lokalu. Nie sposób więc mówić o spełnieniu żądania, dlatego Sąd oddalił wniosek o zasądzenie kosztów procesu na rzecz powódki.

Postanowienie Sądu Rejonowego w punkcie 3 zaskarżyła zażaleniem powódka, zarzucając naruszenie art. 98 k.p.c. poprzez przyjęcie, że to powódka przegrała proces. Powódka podnosiła, że Spółdzielnia nie może być w przedmiotowej sprawie uznana za przegraną, skoro dopiero wytoczenie powództwa i wyznaczenie rozprawy doprowadziło do przystąpienia pozwanych do spłaty zadłużenia. Nie można pominąć faktu, iż podstawą żądania eksmisji pozwanych było ustanie członkostwa, z powodu wykreślenia z rejestru członków, z uwagi na zadłużenie w opłatach za korzystanie z lokalu. Spłata zadłużenia doprowadziła do podjęcia uchwały przez organ powódki o przywróceniu członkostwa, a przez to powrócił tytuł prawny do lokalu. Cofnięcie pozwu było możliwe z uwagi na spłatę zadłużeniu, jednak po wytoczeniu pozwu. Pozwani swoim zachowaniem dali jednak podstawę do wytoczenia powództwa

S ą d O k r ę g o w y z w a ż y ł, c o n a s t ę p u j e :

Zażalenie jest zasadne. Zgodnie z art. 98 §1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Przepis ten ustanawia zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz orzekania o zwrocie kosztów niezbędnych i celowych.

Za przegrywającego uznaje się powoda, którego żądanie nie zostało uwzględnione, albo pozwanego, którego obrona okazała się nieskuteczna. Zasada odpowiedzialności za wynik procesu została dodatkowo podkreślona w art. 203 §2 zdanie 2 k.p.c., który wyraźnie przyznaje pozwanemu zwrot kosztów procesu w razie cofnięcia pozwu (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2011 r., II CZ 203/10, niepubl.). Jednakże Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 10 lutego 2011 r., IV CZ 111/10, stwierdził, że cofnięcie pozwu może wyjątkowo nie skutkować obciążeniem powoda kosztami postępowania żądanymi przez pozwanego (art. 203 §2 zd. drugie k.p.c.), jeżeli powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu.

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy zwraca uwagę, że powódka wystąpiła z pozwem wystąpienie w dniu 23 października 2012 roku o eksmisję pozwanych z lokalu Spółdzielni, z uwagi na wygaśnięcie tytułu prawnego do lokalu, wskutek utraty członkostwa w spółdzielni, w związku z zaleganiem z opłatami za lokal. Przesłanka wystąpienia z żądaniem opróżnienia lokalu mieszkalnego była spełniona w chwili wniesienia pozwu.

Już w toku postępowania pismem z dnia 21 stycznia 2013 roku pozwana wskazała, iż uregulowane zostało zadłużenie w dniach 19, 20, 21 stycznia 2013 roku, a zatem niewątpliwie po wytoczeniu powództwa. (pismo k. 27). W odpowiedzi na to pismem dnia 14 lutego 2013 roku powódka wobec podjęcia starań o spłatę zadłużenia złożyła wniosek o zawieszenie postępowania (pismo k. 37), co nastąpiło postanowieniem z dnia 22 lutego 2013 roku (postanowienie k. 39).

Następnie pismem z dnia 23 września 2013 roku powódka wskazała, iż uregulowana została całość zadłużeni, a w konsekwencji przywrócony został tytuł prawny do lokalu, a więc orzeczenie eksmisji stało się zbędne, wobec czego powódka cofnęła pozew ze zrzeczeniem się roszczenia.

Powyższe wskazuje, wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, iż przyczyną cofnięcia pozwu było zaspokojenie żądania powódki w toku postępowania. Skoro pozwana spłaciła zadłużenie, przywrócona została w prawach członka spółdzielni, powrotnie uzyskała tytuł prawny do lokalu. Niewątpliwie jednak przyczyną wniesienia pozwu było de facto zaleganie z opłatami za lokal, czego konsekwencją była utrata tytułu prawnego do lokalu.

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 §1 k.p.c. w zw. z art. 397 §2 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że o kosztach zawarte w postanowieniu z dnia 27 września 2013 roku w ten sposób, że zasądził od pozwanych na rzecz powódki kwotę 320 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te złożyły się kwota 200 zł tytułem opłaty od pozwu, zgodnie z art. 27 pkt 11 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 ze zm.) oraz kwota 120 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, będącego radcą prawnym, zgodnie z §9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013.490).

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 §1 k.p.c. zasądzając od pozwanych na rzecz powódki kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Na koszty te złożyła się kwota 30 zł tytułem opłaty od zażalenia zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 ze zm.) oraz kwota 60 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym stosownie do §12 ust. 2 pkt 1 cyt. Rozporządzenia.