Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. domagał się od pozwanego zapłaty kwoty 6060,14 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, wskazując na umowę pożyczki łączącą pozwanego z (...) Bank (...) S.A. z 27 września 2007 roku.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 27 września 2012 roku orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany domagał się oddalenia powództwa, a to wobec całkowitej spłaty kredytu. Gdyby jednak było inaczej, to powód nie udowodnił na jakich warunkach zawarto umowę pożyczki, jakie były terminy płatności i podstawy naliczenia opłat karnych i umownych. Domagał się także zwrotu kosztów procesu.

Powód w odpowiedzi na sprzeciw ograniczył żądanie pozwu najpierw do kwoty 3122,92 zł kapitału i 195,60 zł odsetek za okres od dnia 13 sierpnia 2012 roku, następnie pismem procesowym z dnia 16 kwietnia 2013 roku dokonał kolejnego ograniczenia powództwa- do kwoty 1874,48 zł i 5,01 zł odsetek liczonych od dnia 15 kwietnia 2012 roku, wskazując, ze wynika to z dalszych potrąceń wierzytelności z rachunku bankowego pozwanego.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, wskazując, ze pozwany zawarł umowę jako przedsiębiorca.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 29 maja 2013 roku umorzył postępowanie w części dotyczącej kwoty powyżej 1879,49 zł, oddalił powództwo w pozostałej części oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Swoje rozstrzygnięcie oparł Sad Rejonowy na następujących ustaleniach i rozważaniach natury prawnej:

W dniu 23 sierpnia 2007 r. pozwany (...) Bank (...) S.A. w W. zawarli umowę pożyczki w wysokości 18 000 zł, która miała być spłacona w 48 ratach po 608,65 zł każda.

W dniu 09 grudnia 2009 r. w W. powód (...) Bank (...) S.A. w W. zawarli umowę przelewu wierzytelności, na mocy której powód kupił wszystkie transakcje portfelowe wynikające z kredytów na nabycie towarów lub usług od (...)

sp. z o.o. udzielonych przez cedenta na podstawie umów zawartych od dnia 23 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. i określonych w załączniku do umowy, a także do nabycia wierzytelności wymienionych w załączniku nr (...) do urnowy.

Powód wysłał do pozwanego pismo, w którym poinformował go o nabyciu wierzytelności i wezwał do jej zapłaty. W dniu 13 sierpnia 2012 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych banku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych wyżej dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową, które uznał za wiarygodne bowiem nie były ona kwestionowane. Sąd nie oparł się natomiast na znajdującym się w aktach sprawy na k. 48-49 wydruku komputerowym z załącznika wymienionego w par.1 pkt2 umowy cesji z dnia 9 grudnia 2009 r., ponieważ nie stanowił on, zdaniem Sądu dokumentu w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego, ponieważ nie zawierał podstawowego elementu świadczącego, ze jest dokumentem, jakim był podpis osoby, która złożyła w nim oświadczenie. Nie podpisany wydruk komputerowy podobnie jak nie poświadczona za zgodność odbitka ksero mogła być uznana jedynie za środek uprawdopodobnienia, niewystarczającym jednak do dowodzenia twierdzeń strony w procesie cywilnym, zwłaszcza kwestionowanych przez przeciwnika procesowego (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 10 stycznia 2008 r. , V ACa 816/07, Lex 398729). Waloru dokumentu nie nadawał temu wydrukowi także podpis pełnomocnika pod poświadczeniem tego wydruku z oryginałem, bowiem pełnomocnik procesowy z pewnością nie był osoba składającą oświadczenie wynikające z tego wydruku.

Powód przedłożył dowody na okoliczność istnienia umowy pożyczki, jej wysokości, terminów i wysokości rat, wysokości oprocentowania. Pozwany nie dowiódł zaś aby tą pożyczkę spłacił. Poza tym jednak na kwotę dochodzona pozwem składały się też kwoty 280 zł opłat karnych i 134 zł opłat umownych, których powód nie wykazał. Ani bowiem w umowie ani w tabeli opłat i prowizji nie znajdowały się podstawy do ich naliczenia, poza tym w istocie nie było wiadomo, bo powód tego nie wyjaśnił z jakiego tytułu opłaty te naliczał.

Ponadto w ocenie Sądu powód nie wykazał przejścia na niego uprawnień z umowy pożyczki przysługujących (...) Bank (...) S.A., nie wykazał więc swojej legitymacji w niniejszym procesie. Na powyższą okoliczność powód złożył odpis umowy cesji z dnia 09 grudnia 2009 r. zawartej pomiędzy nim a wskazanym wyżej bankiem, z której postanowień wynikało, że kupił od banku wszystkie transakcje portfelowe wynikające z kredytów na nabycie towarów lub usług od (...) sp.z o.o. udzielonych przez cedenta na podstawie umów zawartych od dnia 23 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. i określonych w

załączniku nr (...)do umowy, a także wierzytelności wymienione w załączniku nr (...)do umowy. Z pewnością roszczenia z umowy pożyczki zawartej z pozwanym nie należały do pierwszej grupy nabywanych wierzytelności, a to z powodu zawarcia umowy w innej dacie niż październik i listopad 2009 r. jak też jej rodzaju, gdyż nie była kredytem na nabycie towarów lub usług od (...) sp. z o.o. Powód nie wykazał także, aby wierzytelność należała do drugiej grupy nabywanych należności, albowiem nie złożył załącznika nr (...) do umowy cesji, a tylko nic nie znaczący wydruk komputerowy, któremu jak już była wyżej mowa Sąd odmówił mocy dowodowej. Załącznik do umowy jako jej integralną cześć powinien być zaopatrzony w podpisy stron umowy i w takiej formie "przedłożony" Sądowi. Wówczas wiarygodnie świadczyłby o przelewie wierzytelności na powoda, gdyż pochodziłby również od cedenta.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należało, ze powód nie wykazał tym samym przejścia na niego wierzytelności wobec pozwanego.

Poza tym zważył Sad Rejonowy, że dowodem na powyższą okoliczność nie mógł być wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda. Dokument ten zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 roku w sprawie P 7/09 orzekającym, ze art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku prawo bankowe (Dz. U. 2002 nr 72, poz. 665 ze zm.) jest niezgodny z Konstytucją w zakresie w jakim nadaje wyciągom z ksiąg rachunkowych banków, w postępowaniu cywilnym prowadzonym przeciwko konsumentowi, moc dokumentu urzędowego, utracił ten walor. Wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda znajdujący się w aktach sprawy stanowił więc wyłącznie dokument prywatny, czyli zgodnie z art. 245 kpc był jedynie dowodem tego, że osoba która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. W związku z tym nie stanowił on wystarczającego dowodu na przejście na powoda uprawnień z umowy pożyczki z dnia 23 sierpnia 2007 r. zwłaszcza, że nie pochodził od poprzedniego wierzyciela pozwanego. Wyciąg ten został wystawiony wyłącznie na potrzeby niniejszego procesu w dniu złożenia pozwu w sądzie, stanowiąc w istocie oświadczenie powoda co do wysokości wierzytelności. Wyciąg był zatem dowodem na to, że powód w swoich księgach rachunkowych umieścił zadłużenie pozwanego z umowy pożyczki, stanowiącej podstawę roszczeń w niniejszym procesie, co w ocenie Sądu nie było jednak równoznaczne z wykazaniem przejścia na niego uprawnień z tej umowy.

Sąd zważył poza tym, ze powód nie złożył żadnego innego dokumentu potwierdzającego tezę o przelewie wierzytelności wobec pozwanego z (...) Bank (...) S.A. na powoda, w szczególności zawiadomienia o cesji sporządzonego przez poprzedniego wierzyciela i wysłanego do pozwanego.

Mając na uwadze, że powód nie wykazał swojej legitymacji procesowej, Sąd powództwo w całości jako bezzasadne oddalił.

W niniejszej sprawie nie wykazano aby umowa pożyczki z dnia 27 sierpnia 2007 r. została kiedykolwiek wypowiedziana w związku z czym powinna być spłacana w 48 ratach do dnia 27 sierpnia 2011 r. Pozew wpłynął do Sądu 13 sierpnia 2012 r.a mając na uwadze, że roszczenie przedawniało się z upływem lat trzech jako związane z działalnością gospodarczą banku udzielającego pożyczki nieprzedawnione były raty, których termin zapłaty
przypadał po dniu 13 sierpnia 2009 r. czyli 36 rat. Zgodnie z umową wszelkie wpłaty
miały w pierwszej kolejności pokrywać koszty ubezpieczenia potem odsetki kapitał i
na końcu opłaty i prowizje. Skoro zatem ostatecznie powód podtrzymywał powództwo w zakresie żądania zapłaty kapitał pożyczki w kwocie 1874,48 zł, to przy wysokości raty pożyczki oznaczało, że niespłacone pozostały raty nieprzedawnione. Natomiast orzekając o kosztach procesu Sąd kierował się zasadą wyrażoną w art. 98 § 1 kpc.

Apelację od punktów 2 i 3 wyroku wniósł powód, zarzucając wyrokowi naruszenie przepisów postępowania przez pominięcie zgłaszanych dowodów i tym samym błędne ustalenie stanu faktycznego.

Domagał się uchylenia wyroku w zaskarżonej części i zasądzenia kosztów procesu oraz kosztów postępowania apelacyjnego.

Nadto zawnioskował przeprowadzenie dowodu z wydruku z załącznika wymienionego w § 1 pkt 1 oraz § 4 umowy cesji na okoliczność potwierdzenia faktu przelewu wierzytelności między (...) Bank (...) S.A. a (...) Bank S.A.

Pozwany domagał się oddalenia apelacji i zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu.

Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na samo sformułowanie zarzutów apelacji. Skarżący nie wskazuje w treści zarzutów, jakie przepisy postępowania zostały naruszone przez Sąd i instancji, nadto jakie to dowody zgłaszane przez powoda zostały pominięte, co skutkowało błędnym ustaleniem stanu faktycznego. A jest to apelacja sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika.

Sąd odwoławczy jedynie na podstawie uzasadnienia apelacji i wniosku dowodowego zgłoszonego w apelacji może się domyślać, ze chodzi o załącznik nr (...)który został wymieniony w § 1 pkt 2 oraz § 4 umowy cesji z dnia 9 grudnia 2009 r.

Sąd Rejonowy wobec kwestionowania przez pozwanego, iż doszło do nabycia wierzytelności wobec niego umową cesji, trafnie wskazał, ze przedłożony wydruk komputerowy nie podpisany przez osobę, która złożyła w nim oświadczenie jest niewystarczającym środkiem do dowodzenia twierdzeń strony i nie korzysta tym samym z waloru dokumentu w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Miało to istotne znaczenie dla oceny zasadności roszczeń powoda, albowiem na pewno wierzytelność, na którą powód się powołuje nie należała do tej, o której była mowa w § 1 pkt 1 , dotyczy to bowiem tylko umów zawartych od 23 października 2009 r. do 30 listopada 2009r.

Podziela Sąd odwoławczy, iż tylko załącznik umowy, stanowiący jej integralną część, powinien być przedłożony z podpisami stron umowy /por. przywołane już orzeczenie SA w Katowicach z dnia 10 stycznia 2008 r, V ACa 816/07/.

Dla oceny zasadności apelacji należało odpowiedzieć na pytanie, czy wierzytelność wynikająca z umowy pożyczki z dnia 23 stycznia 2007 roku wobec pozwanego była objęta umową cesji i czy należy do tych, o których mowa w § 1 pkt 2 umowy cesji/ a nie pkt 1, jak wskazuje apelujący /. Z punktu 2 bowiem wynika, że (...) Bank S.A. zobowiązuje się dodatkowo do nabycia na zasadach określonych w umowie wierzytelności wymienionych w załączniku nr(...) do umowy.

Powód do apelacji dołączył wydruk z załącznika wymienionego w § 1 pkt 1 oraz § 4 umowy cesji, który był przedmiotem badania Sądu rejonowego.

Skoro poza sporem było że umowa pożyczki pomiędzy (...) Bank (...) S.A. w W. a pozwanym była zawarta w dniu 23 sierpnia 2007 roku, to wierzytelność ta nie mogła być przedmiotem sprzedaży, § 1 pkt 1 umowy cesji dotyczył bowiem wszystkich wierzytelności\, wynikających z umów kredytowych zawartych przez sprzedającego /tj. (...) Bank (...) S.A./ w okresie od 23 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r.

Wobec tego Sąd Okręgowy był zwolniony z badania i oceny przedłożonego wydruku komputerowego, w kontekście jego zgodności z przepisami kodeksu postępowania cywilnego, tj. czy wydruk tak sporządzony może być uznany za dokument.

Na marginesie tylko podnieść należy, że co prawda, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy Prawo bankowe oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej, to taki wydruk, na który skarżący się powołuje, nie ma postaci dokumentu sporządzonego w takiej formie. Oznacza to konieczność podpisania go i opatrzenia pieczęcią przez powódkę.

Przedłożenie zaś na etapie postępowania apelacyjnego w prawidłowej formie dokumentu nie zmienia oceny Sądu Okręgowego, jest to bowiem załącznik do § 1 pkt 1 umowy cesji, a nie do pkt 2, który stanowi o załączniku do pozostałych, poza wymienionymi w punkcie 1, wierzytelnościach.

W konsekwencji Sąd Okręgowy oddalił apelację na mocy art. 385 kpc.