Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód pozwem o zapłatę domagał się od pozwanego zapłaty kwoty 25 693,97 zł., wskazując na łączącą pozwanego z (...)Bankiem umowę pożyczki gotówkowej i sprzedaż wierzytelności, którą nabył powód od (...) Bank S.A. z siedzibą w P. /(...) Bank połączył się z (...) Bankiem S.A./ w kwocie 21562,24 zł. Aktualna wysokość zadłużenia wynika z umowy sprzedaży wierzytelności, a wierzytelność na dzień 8 maja 2013 r. / pozew wniesiono 9 maja 2013r./ potwierdzona jest wyciągiem z ksiąg rachunkowych powoda.

Od nakazu zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozwany wniósł sprzeciw zgłaszając zarzut przedawnienia.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 27 marca 2014r. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 18 331,92 zł. z ustawowymi odsetkami do dnia 9 maja 2013r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części i zasądził koszty procesu na rzecz powoda w kwocie 1941,60 zł.

Ustalił Sąd Rejonowy, że pozwany w dniu 11 maja 2011r. zawarł z (...)Bank umowę kredytu gotówkowego na kwotę 30 000 zł, przy czym spłata kredytu miała się odbywać w 36 ratach, oprocentowanie kredytu wynosiło 11,96 zł, bank pobierał też miesięczną prowizję za administrowanie kredytem w wysokości 0,50% i składkę ubezpieczeniową w kwocie 28,60 zł. Zawarta także została umowa kredytu odnawialnego do kwoty 1000 zł oprocentowana w wysokości 21,96 zł w stosunku rocznym i opłata za administrowanie kredytem w wysokości 3zł.

Pozwany na rzecz pierwotnego wierzyciela uiścił z tytułu spłaty kredytu 20 426,26 zł.

W związku z niespłaceniem całego kredytu w dniu 25 sierpnia 2010r. został wystawiony bankowy tytuł egzekucyjny, a w dniu 4 października 2010r.(...)Bank wystąpił o nadanie temu tytułowi klauzuli wykonalności, co nastąpiło 28 października 2010r. Na podstawie tego tytułu wykonawczego została wszczęta egzekucja komornicza, zakończona ostatecznie umorzeniem.

O umowie cesji z 27 kwietnia 2012r. pomiędzy (...) Bank S.A a powodem pozwany został zawiadomiony, a do zapłaty wierzytelności nie doszło.

Sąd Rejonowy zważył, że powyższe okoliczności nie były sporne nadto podniósł, że należności powoda nie uległy przedawnieniu, zważywszy na przerwanie biegu przedawnienia przez wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego, któremu na wniosek wierzyciela nadano klauzulę wykonalności, a następnie wszczęto egzekucję. Wskazał Sąd Rejonowy na przepisy art. 118 k.c., art. 123 par. 1 pkt 1 k.c. i przyjął, że do przedawnienia doszłoby dopiero w październiku 2013r., pozew zaś został wniesiony 9 maja 2013r.

Sąd Rejonowy dalej zważył, że nie uznał bankowego tytułu egzekucyjnego za wiarygodny co do całej objętej nim kwoty. Jako zasadne przyjął żądanie w zakresie kwoty 17043,65 zł. z tytułu kapitału, 1059,47 zł. z tytułu odsetek umownych i kosztów ubezpieczenia w kwocie 228,80 zł i w tym zakresie powołał się na treść art. 95 ust. 1 i 2 ustawy z 29 sierpnia 1997r . prawo bankowe / Dz.U. z 2002r, nr 72, poz. 665 t.j./ wskazując, że wyciągi z ksiąg banku mają moc dokumentu urzędowego, ale zasada ta nie obowiązuje w postępowaniu cywilnym / ust. 2 art. 95/

Sąd zestawił należności wynikające z BTE z dokumentami złożonymi w sprawie, zwłaszcza z treścią umowy z dnia 11 maja 2007r i przyjął, że z żadnego dokumentu nie wynika prawo pierwotnego wierzyciela a więc i cedenta do naliczania odsetek za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych, także nie sposób zweryfikować czego dotyczy kwota 30 zł z tytułu windykacji, czy kwota 1200 zł określona jako „ inne kwoty banku“. Brak zaś zarzutów pozwanego co do wysokości żądania pozwolił Sądowi zasądzić kwoty, które poddawały się weryfikacji.

Dodatkowo podniósł Sąd Rejonowy, że przedłożony przez powoda wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu nie stanowi dowodu na okoliczność zasadności żądania w konkretnej wysokości. Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela bowiem pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, iż samo dokonanie zapisu w księgach funduszu o istnieniu wierzytelności nie wiąże się z domniemaniem prawnym, iż wierzytelność ta istnieje, brak bowiem jakiegokolwiek sposobu kontroli prawidłowości podstaw dokonywanych wpisów, poza ich prawidłowością formalną.

Ostatecznie zasądził Sąd Rejonowy kwotę 18331,92 zł. na którą złożyły się kwoty z tytułu kapitału – 17043,65 zł., 1059,47 zł. z tytułu odsetek umownych i 228,80 zł. z tytułu ubezpieczenia.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Apelację od wyroku w zakresie punktu 2 wniósł powód, wskazując jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 7363 zł. i zarzucając naruszenie przepisów art. 233 k.p.c. i rt. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. przez przyjęcie, że przedłożone przez powoda dokumenty nie stanowią dostatecznego dowodu na okoliczność potwierdzenia wysokości nabytej wierzytelności, a tym samym, że strona powodowa nie udowodniła wysokości kwoty wierzytelności wskazanej w pozwie.

Zarzucił też powód naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art 353(1) k.c. , art. 509 par 2 k.c. i art. 481 par 1 i 2 k.c. przez dokonanie przez Sąd ustaleń faktycznych sprzecznych z umową z 2007r. i umową cesji , przyjęcie że na powoda, wobec zawartej umowy nie przeszło skutecznie roszczenie o zapłatę odsetek i zasądzenie odsetek ustawowych zamiast umownych mimo wyraźnego żądania w pozwie.

Nadto zarzucił powód naruszenie art. 328 par 2 k.p.c. przez brak dostatecznego wskazania, na jakiej podstawie Sąd Rejonowy oddalił powództwo w zakresie żądania odsetek umownych i kosztów naliczonych przez poprzedniego wierzyciela oraz dalszych odsetek naliczonych w wysokości umownej od dnia cesji do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg rachunkowych.

Domagał się powód zmiany wyroku i zasądzenia całości roszczenia oraz kosztów procesu za obie instancje ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w przypadku uznania, że zasadny jest zarzut apelacyjny o nierozpoznaniu istoty sprawy przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie w części, tj. co do zasądzenia dodatkowej kwoty 3230,32 zł.

Sąd Okręgowy przyjmuje w całości poczynione przez Sąd I instancji ustalenia za własne nie podzielając zarzutu naruszenia art. 233 par. 1 k.p.c. , natomiast wnioski natury prawnej nie mogą być zaaprobowane, zwłaszcza w zakresie oceny dowodów zgłoszonych przez powoda i wadliwego zastosowania art. 6 k.c.

Punktem wyjścia dla rozważań Sądu Okręgowego jest wystawiony przez pierwotnego wierzyciela bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 25 sierpnia 2009r. /k. 9 akt XII Co 19768/10./ Na wysokość zobowiązania dłużnika /tu: pozwanego/ składały się następujące kwoty: 17072,50 zł. należności głównej, 1059,47 zł. z tytułu odsetek umownych naliczonych od 11 maja 2007r. do 5 sierpnia 2009r., 1458,80 zł. oznaczone jako inne – łącznie 19590,77zł. Wskazano też w BTE, że dalsze odsetki ustawowe od tej należności całkowitej, naliczone są od 26 sierpnia 2009r. /dnia następnego po wystawieniu BTE/ wg wskazanej stopy procentowej, do dnia efektywnego zaspokojenia Banku.

Do takiej też kwoty tj. 19590,77 zł. nadano temu tytułowi klauzulę wykonalności.

Powód twierdził w pozwie, że nabył wierzytelność od (...) Bank S.A. w kwocie 21562,24 zł. w tym 17043,65 zł. z tytułu kapitału, 3059, 79 zł. odsetek umownych za okres od 11 maja 2007r. do dnia 27 kwietnia 2012r. tj. zawarcia umowy cesji i kwoty 1458,80 zł. z tytułu kosztów poniesionych przez bank związanych z czynnościami podejmowanymi w związku z umową pożyczki. Żądanie zaś pozwu dotyczyło kwoty 25 693,97zł. z odsetkami umownymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Żądanie wyższej kwoty, aniżeli wynikającej z umowy cesji powód uzasadnił tym, że od dnia nabycia wierzytelności kontynuował naliczanie odsetek za opóźnienie w spłacie kapitału i opłat, w wysokości równej czterokrotności aktualnej wysokości stopy kredytu lombardowego NBP przy czym na dzień wniesienia pozwu była to kwota 4131,73 zł., wobec czego odsetki umowne łącznie w dacie wniesienia pozwu wynosiły 7191,52 zł.

Powyższe szczegółowe rozważania poczynione dodatkowo przez Sąd Odwoławczy jako sąd meriti uzasadniają częściowe uwzględnienie apelacji, zwłaszcza przy ocenie dokumentu jakim jest załącznik do umowy cesji. Otóż z załącznika tego /k. 37 akt sprawy/ wynika, że w drodze umowy cesji powód kupił wierzytelność na którą składały się następujące kwoty: 17043,65 zł. /kapitał/, 1059,47 zł. /odsetki umowne/, 2000,32 zł. /odsetki karne/, 1230 zł. /prowizje i poniesione koszty opłat windykacyjnych/, ubezpieczenie w kwocie 228,80zł.

W ocenie Sądu Okręgowego zasadne było zasądzenie dalszej kwoty 3230,32 zł., na którą dodatkowo składają się, z tytułu umowy cesji – kwota 2000,32 zł. wskazana w umowie cesji jako odsetki karne oraz wynikająca z umowy cesji kwota 1200 zł. i opłaty związane z windykacją należności w kwocie 30zł.

Łącznie, kierując się dowodami przedstawionymi przez powoda, zwłaszcza umowy cesji i załącznika do umowy cesji szczegółowo wskazującym , jakie kwoty składały się na kupioną wierzytelność Sąd Okręgowy zasądził dalszą kwotę 3230,32 zł. o czym orzekł w punkcie I wyroku na mocy art. 386 par. 1 k.p.c.

Nie znalazł natomiast Sąd Okręgowy podstaw, aby zasądzić żądaną kwotę z tytułu odsetek umownych. Podzielił Sąd Okręgowy stanowisko Sądu Rejonowego, że ani z umowy z 2007r. ani też z umowy cesji i załącznika do niej nie wynika uprawnienie do naliczania dalszych odsetek maksymalnych. Stąd jedynie odsetki umowne należne powodowi to te, które wynikają z umowy cesji, czyli kwota 1059,47 zł.

Rację ma Sąd Rejonowy gdy wskazuje, że o ile należy przyjąć, że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu potwierdza fakt dokonania cesji (nabycia wierzytelności), o tyle do wykazania istnienia wierzytelności w razie zaprzeczenia przez pozwanego jej istnieniu, konieczne jest przedstawienie przez fundusz odpowiednich dowodów. Domniemanie zgodności z prawdą treści dokumentu w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nie obejmuje faktu istnienia wierzytelności nabytej przez fundusz sekurytyzacyjny w drodze przelewu (uchwała SN z dnia 7 października 2009r., III CZP 65/09, OSNC 2010/4/51).

W konsekwencji nie można było zgodzić się z zarzutami apelującego w zakresie naruszenia art. 509 par 2 k.c. i art. 481 par 1 i 2 k.c.

Mając na uwadze powyższe Sąd Odwoławczy apelację powoda oddalił co do kwoty 4133,68 zł. na mocy art. 385 k.p.c. O kosztach zaś postępowania apelacyjnego orzeczono na mocy art. 100 k.p.c. w zw. Z art. 108 par .1 k.p.c.