Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR del. do SO Monika Obrębska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Małgorzata Bednarek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2013 r. w O.

sprawy z odwołania K. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania K. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

z dnia 01.03.2013r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje K. W. prawo do świadczenia przedemerytalnego począwszy od 01.01.2013r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

/-/Na oryginale właściwy podpis

Na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. Sąd Apelacyjny
w B., III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 25.02.2014r., sygn. akt III AUa 1119/13

oddala apelację.

/-/Na oryginale właściwe podpisy

UZASADNIENIE

W dniu 31.12.2012r. K. W. złożył w Oddziale ZUS w P. Inspektorat w P., wniosek o ustalenie uprawnień do świadczenia przedemerytalnego.

Po rozpoznaniu tego wniosku decyzją z dnia 01.03.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił K. W. prawa do tego świadczenia wskazując, że po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy zawarł on umowę zlecenia, co spowodowało nie spełnienie warunku do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego, wynikający z art. 2 ust. 1 pkt. 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych.

K. W. decyzję tę zaskarżył, wnosząc od niej odwołanie. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że w jego ocenie spełnił wszystkie konieczne przesłanki do przyznania mu prawa do świadczenia przedemerytalnego. Nie kwestionując faktu, że po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy zawarł umowę zlecenia, wskazywał, że powyższy fakt nie pozbawia go prawa do świadczenia przedemerytalnego, gdyż spełnił wszystkie warunki określone w art. 2 ust. 1 pkt. 5 i art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazał, że zawarcie przez odwołującego umowy zlecenia po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy spowodowało niespełnienie warunku pozostawania w stosunku pracy, ponieważ ostatnie zatrudnienie było na umowę zlecenia, a nie jak wymagają przepisy na podstawie stosunku pracy.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie K. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że podstawą do ubiegania się przez odwołującego o prawo do świadczenia przedemerytalnego jest art. 2 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych, zgodnie z którym prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakład pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 40 lat dla mężczyzn.

Art. 2 ust. 3 cytowanej ustawy stanowi z kolei, że świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna, w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawało, że K. W. na datę rozwiązania stosunku pracy udowodnił okres ubezpieczenia w wymiarze 42 lata, 3 miesiące i 11 dni. Bezsporne było też to, że z dniem 28.02.2011r. został z odwołującym rozwiązany stosunek pracy z J.W. (...) S.A. w Z.. Umowa została rozwiązana za wypowiedzeniem przez zakład pracy na podstawie art.10 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Poza sporem pozostawało też, że od dnia 01.03.2011r. K. W. zawarł z firmą (...).W. (...) umowę zlecenia, którą wykonywał do 15.05.2011r. Następnie od dnia 31.05.2011r. został zarejestrowany jako bezrobotny i jest nim nadal. Poza sporem pozostawało też, że w okresie od 08.06.2011r. do 07.06.2012r. odwołujący pobierał zasiłek dla bezrobotnych i w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz złożył wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Sporne pozostawało jedynie to czy zawarcie, po rozwiązaniu stosunku pracy, umowy zlecenia, pozbawia ubezpieczonego prawa do wnioskowanego świadczenia.

Sąd w tym zakresie podzielił argumentację przedstawioną przez odwołującego. Podkreślić należy, że z literalnej treści art. 2 ust. 1 pkt. 5 i ust. 3 cytowanej wyżej ustawy o świadczeniach przedemerytalnych wynika, iż warunkiem uprawniającym do uzyskania świadczenia przedemerytalnego jest pobieranie zasiłku dla bezrobotnych przez okres co najmniej 6 miesięcy, a ustawodawca nie sprecyzował kolejnego wymagania, że okres ten winien przypadać po rozwiązaniu „ostatniego” stosunku pracy. Taki pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23.05.2012r. w sprawie I BU 15/11 (LEX 1215398) oraz Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 16.01.2013r. w sprawie III AUa 1626/12 (LEX 1271868). Ponadto Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 14.05.2009r., wydanym w sprawie III AUa 5014/08 (LEX nr 574503), na tle takiego samego stanu faktycznego, stwierdził jednoznacznie, że zawarcie umowy zlecenia po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, nie ma znaczenia z punku widzenia warunków opisanych w treści art. 2 ust. 1 pkt. 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Powyższy pogląd Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela i aprobuje. Jak słusznie wskazał Sąd Apelacyjny w Katowicach, cytowane wyżej przepisy ustawy o świadczeniach przedemerytalnych opisują dwie grupy przesłanek. Pierwsza, oznaczona w treści art. 2 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy odnosi się do opisu stanu zamkniętego przed złożeniem wniosku i sprowadza się do sytuacji oznaczającej utratę zatrudnienia, w której osoba - należy zakładać, że ustawodawca celowo używa tego zwrotu - do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia:

- posiada u tegoż pracodawcy staż pracy nie krótszy niż 6 miesięcy;

- posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 40 lat dla mężczyzn.

Druga grupa przesłanek dotyczy sytuacji bezpośrednio poprzedzającej złożenie wniosku i łączy się ze statusem osoby bezrobotnej.

Przy tej okazji wskazać należy, iż żadna z norm nie posługuje się warunkiem: "pozostawania w stosunku pracy bezpośrednio przez nabyciem statusu osoby bezrobotnej", zaś bezsporne jest, że w dniu 28.02.2011r. doszło do rozwiązania stosunku pracy łączącego K. W. z J.W. (...) z przyczyn nie dotyczących pracownika i w dacie tej odwołujący pozostawał w opisanym stosunku pracy przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, dysponując równocześnie okresem uprawniającym do emerytury wynoszącym ponad 40 lat.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Sąd Okręgowy uznał, że w dacie wydania zaskarżonej decyzji ubezpieczony spełniał wszystkie warunki do uzyskania świadczenia przedemerytalnego.

Z tych względów, Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c . zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 01.03.2013r. i przyznał K. W. prawo do świadczenia przedemerytalnego począwszy od 01.01.2013r. tj. od dnia następnego po złożeniu wniosku wraz z wymaganymi dokumentami – stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych.

Zgodnie z treścią art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd był zobowiązany, przyznając odwołującemu prawo do świadczenia przedemerytalnego, do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego odnośnie do nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji tj. zarówno przyznającego prawo do świadczenia, jak też jego brak ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.04.2010 roku, II UK 330/09, LEX 604220). W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie brak podstaw do obciążenia organu rentowego odpowiedzialnością za nieustalenie wszystkich okoliczności niezbędnych do wydania decyzji o przyznaniu odwołującemu prawa do świadczenia przedemerytalnego, gdyż kwestia interpretacji przepisów art. 2 ust. 1 pkt. 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych mogła budzić wątpliwości organu rentowego.

Z tych względów orzeczono jak w pkt. 2 wyroku.