Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2013 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Kluczyńska
Protokolant:	Dominik Wasilewski

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013 r. w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa C. J.

przeciwko B. S.

o ustalenie

I.  Ustala, iż powód C. J. nabył z dniem 20 czerwca 2009 roku własność samochodu osobowego marki V. (...), rok produkcji 2001, nr nadwozia (...);

II.  Przyznać od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Suwałkach) na rzecz r. Pr. Ł. H. kwotę 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem reprezentowania interesów pozwanego jako kurator.

/-/ SSR Agnieszka Kluczyńska

Sygn. akt I C 1200/12

UZASADNIENIE

Powód C. J. w pozwie wniesionym przeciwko B. S. ( zam Francja) – k. 33 pozwu, domagał się ustalenia, iż z dniem 20 czerwca 2009 roku uzyskał własność samochodu osobowego marki V. (...) , rok prod. 2001, nr nadwozia (...) ;

Uzasadniając swe żądanie powód wskazał, iż w czerwcu 2009 roku P. G. legitymując się niezbędnymi dokumentami przedstawił powodowi C. G. ofertę sprzedaży samochodu marki V. (...) , rok prod. 2001, nr nadwozia (...) ; P. G. wskazał, iż samochód sprowadzony został z Francji , zaś P. G. ma uprawnienie do rozporządzania rzeczą; do umowy sprzedaży doszło w dniu 20 czerwca 2009 roku i pojazd zarejestrowany został w Urzędzie Miejskim w S. oraz z tytułu zawarcia umowy opłacony został podatek akcyzowy w Urzędzie Celnym w S. oraz podatek od czynności cywilnoprawnych w Urzędzie Skarbowym w S.. Po pewnym zaś czasie okazało się, iż umowa sprzedaży została podrobiona poprzez podanie innego niż w rzeczywistości sprzedawcy oraz miejsca zawarcia transakcji. Konsekwencją powyższego było wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie rejestracji pojazdu;

Odpis pozwu wraz załącznikami ( przetłumaczony na język francuski) powrócił z adnotacją poczty – adresat nieznany pod wskazanym adresem; w związku z powyższym postanowieniem z dnia 7 maja 2013 roku Sąd Rejonowy w Suwałkach ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego B. S. kuratora w osobie r pr Ł. H.. W odpowiedzi na pozew kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego pozostawił rozstrzygnięcie merytoryczne do uznania Sądu, jednocześnie wskazał, iż na podstawie dowodów dołączonych do pozwu prawdopodobnie powód uzyskał własność pojazdu marki V. (...) na podstawie art. 169 § 1 kc; końcowo , na rozprawie w dniu 10 września 2013 roku kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wniósł o oddalenie powództwa , z uwagi na treść art. 169 kc.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powód C. J. pozew swój oparł na normie art. 169 § 1 kc, który określa przesłanki nabycia własności od nieuprawnionego i jest jednocześnie wyjątkiem od zasady nemo plus iuris in alium transferre potest quam ipse habet ;

Pod pojęciem „nieuprawniony” należy rozumieć osobę, której nie przysługuje prawo własności i która nie została przez właściciela upoważniona do przeniesienia własności rzeczy;

Nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego wymaga spełnienia określonych przesłanek, a więc niezbędne jest dokonanie czynności prawnej, wydanie rzeczy, objecie rzeczy w posiadanie przez nabywcę, pozostawanie nabywcy w dobrej wierze;

Wymóg dokonania czynności prawnej wynika z tego, że rzecz ma być zbyta przez nieuprawnionego. Chodzi zatem o dokonanie czynności prawnej zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy ruchomej. Czynności powinna odpowiadać wymaganiom ustawy, gdyż art. 169 kc sanuje jedynie brak uprawnienia po stronie zbywcy. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy powód C. J. zawarł umowę sprzedaży z nieuprawnionym do rozporządzania rzeczą, tj P. G. w dniu 20 czerwca 2009 roku. ( okoliczność bezsporna);

Dalej, rzecz stanowiąca przedmiot rozporządzania rzeczą ma być kupującemu wydana – chodzi tu zatem o faktyczne władztwo nad rzeczą stanowiące element zarówno posiadania, jak i dzierżenia. Z twierdzeń powoda ( nie kwestionowanych przez stronę przeciwną) oraz zeznań świadków : P. G. ( k. 126v-127), M. M. (k. 103v-104), T. M. (k. 104), R. J. (k. 104-104v) wynika jednoznaczne i owa przesłanka również został spełniona; powód C. J. był posiadaczem przedmiotowego pojazdu od dnia zawarcia umowy sprzedaży.

Z brzmienia art. 169 § 1 kc wynika, iż nie jest możliwe nabycie własności od nieuprawnionego, jeżeli nabywca pozostaje w złej wierze. Z tego sformułowania płyną dwie konsekwencje : pierwsza, że jedną z przesłanek nabycia własności jest dobra wiara nabywcy; druga : że dowód złej wiary nabywcy obciąża osobę, która kwestionuje dobrą wiarę. Stanowi to ustawowy przejaw funkcjonowania domniemania określonego w art. 7 kc, nabywca zatem nie ma obowiązku wykazywania swojej dobrej wiary ( por uzasadnienie uchwały SN z dnia 30 marca 1992 roku III CZP 18/92, OSN 1992/9/144). W realiach zatem sprawy niniejszej, dowód, iżby powód pozostawał w złej wierze obciążał pozwanego ( kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego B. S.); domniemania płynącego z art. 7 kc kurator dla nieznanego z miejsca pobytu nie obalił jednak, a nawet nie przejawił jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej w tym zakresie; jednocześnie z kopii dowodu rejestracyjnego pojazdu, z zeznań świadków wynika iż nabywcy ( powodowi) przyznać można przymiot dobrej wiary rozumianej jako stan świadomości danej osoby, która ma błędne ale usprawiedliwione okolicznościami przekonanie o istnieniu jakiegoś prawa lub stosunku prawnego, czyli usprawiedliwionym przekonaniu, że zbywca jest osoba upoważniona do zbycia cudzej rzeczy ; i tak, C. J. wielokrotnie oglądał pojazd marki V. (...), zaparkowany na terenie parkingu komisu, także z osobami trzecimi, ; pojazd poddawany był oględzinom w zakresie stwierdzenia, czy nosi ślady włamania, sprawdzano nr VIN i tabliczki znamionowej, silnika, zbywca ( P. G.) dysponował dwoma kompletami kluczyków do pojazdu, oraz dowodem rejestracyjnym pojazdu; pojazd – wraz z przedstawionymi kopiami dokumentów – został zarejestrowany w Urzędzie Miasta S., odprowadzono należy podatek akcyzowy ( w Urzędzie Celnym również dokonano kontroli dokumentów pojazdu) oraz opłacono podatek od czynności cywilnoprawnych ( dowód: dowód rejestracyjny k. 8, zaświadczenie US k. 9, zaświadczenie Urzędu Celnego k. 11, dowód rejestracyjny k. 12,) dodatkowo, postępowanie przygotowawcze prowadzone przez Prokuraturę Rejonową w Suwałkach potwierdziło, iż pojazd nie pochodzi z kradzieży ( dowód ; postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych k. 16).

Wszystko powyższe prowadzi do wniosku, iż powód C. J. nabył własność pojazdu V. (...), rok prod. 2001, nr nadwozia (...) z dniem 20 czerwca 2009 roku – czego wyrazem jest pkt I wyroku. ;

W sprawie niniejszej kurator dla nieznanego miejsca pobytu pozwanego r pr Ł. H. wniósł o przyznanie mu stosownego wynagrodzenia, tytułem reprezentowania interesów pozwanego; przedłożył jednocześnie spis kosztów, opiewający na kwotę 2 952,00 złotych ( k. 99).

Stosownie do treści § 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 r. w sprawie stawek, warunków przyznawania i wypłaty ryczałtu przysługującego sędziom i pracownikom sądowym za dokonanie oględzin oraz stawek należności kuratorów. ^* (Dz. U. z dnia 15 września 1982 r.) wysokość wynagrodzenia kuratorów ustanowionych w poszczególnych sprawach zależy w każdym wypadku od rodzaju sprawy, stopnia jej zawiłości i nakładu pracy kuratora.

2. Wysokość wynagrodzenia kuratorów ustala się według przepisów określających opłaty za czynności zespołów adwokackich. Wysokość wynagrodzenia kuratorów będących adwokatami nie może przekraczać stawek zasadniczego wynagrodzenia przewidzianego tymi przepisami, a wysokość wynagrodzenia innych kuratorów - 50% tych stawek.

Zauważyć należy, iż w niniejszej sprawie kuratorem ustanowionym dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego był radca prawny; jednoznaczność i wykładani językowa wyz cyt Rozporządzenia nie daje podstaw do przyznania wynagrodzenia innego, jak tylko obliczonego na podstawie ust 2 wyz cyt regulacji. Skoro zatem wartość przedmiotu sporu to kwota 15.000 złotych – to zgodnie z § 5 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, minimalna stawka wynagrodzenia wynosi 2.400,00 złotych, a zatem, stosując § 3 ust 2 Rozporządzenia w sprawie należności kuratorów – wynagrodzenie należne kuratorowi to kwota 1200,00 złotych – czego wyrazem jest pkt. II wyroku.

/-/ SSR Agnieszka Kluczyńska