Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2015r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Cezary Olszewski
Sędziowie:	SSO Elżbieta Iwona Cembrowicz SSO Antoni Czeszkiewicz (spr.)
Protokolant:	st. sekr. sąd. Ewa Andryszczyk

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2015 roku w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy M. S. - (...)i Z. w S.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego (...) S.A. w W.

od wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach

z dnia 28 października 2014r., sygn. akt I C 1030/13

1.  Oddala apelację;

2.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki Gminy M. S. – (...)i Z. w S. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem II – giej instancji.

Sygn. akt I Ca 432/14

UZASADNIENIE

Powód Gmina M. S. – (...)i Z. w S. wystąpił przeciwko (...) S.A. w W. z pozwem o zapłatę kwoty 2.270,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tj. po 09.07.2014 r. do dnia zapłaty. Domagał się również zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych. Uzasadniając swe żądanie powód podał, iż w dniu 27 marca 2012 roku, w wyniku niedostosowania prędkości do warunków drogowych na drodze W. M. samochodem osobowym uszkodził latarnię oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w S.. Strona powodowa, będąca zarządcą drogi zleciła naprawę w/w uszkodzenia. W efekcie poniosła ona szkodę w wysokości 4.980,53 zł. Sprawca szkody korzystał z odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń, które to towarzystwo uznało co do zasady swą odpowiedzialność za szkodę zaistniałą na skutek powyższego zderzenia z latarnią i z tego tytułu wypłaciło mu odszkodowanie w wysokości 2.710,13 zł. W ocenie powoda wysokość wypłaconego przez pozwanego odszkodowania była zaniżona. Wobec powyższego powód domagał się zapłaty uzupełniającego odszkodowania w kwocie 2.270,40 zł, wyliczonego jako różnica wartości kosztów naprawy uszkodzonego urządzenia (którą określił na kwotę 4.980,53 zł) i wartości odszkodowania mu wypłaconego przed wystąpieniem na drogę sądową.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 11 lipca 2013r. w sprawie sygn. akt I Nc 1372/13 Sąd Rejonowy żądanie powoda uwzględnił w całości, rozstrzygając jednocześnie o kosztach sądowych w sprawie.

Od orzeczenia powyższego (...) S.A. w W. wniósł sprzeciw, zaskarżając je w całości i domagając się oddalenia powództwa, oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu (w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych). W sprzeciwie pozwany uznał co do zasady swą odpowiedzialność za szkodą zaistniałą w latarni oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w S. w wyniku zdarzenia z dnia 27 marca 2012 roku. Argumentował jednak, iż roszczenie powoda o naprawienie szkody zaistniałej w wyniku tego zdarzenia zostało w całości zaspokojone przed procesem poprzez zapłatę kwoty 2.710,13 zł, stanowiącej sumę wystarczającą do naprawy przedmiotowej latarni. Wskazał, ponadto, iż przy w przypadku gdy poszkodowany żąda odszkodowania pieniężnego za zniszczoną rzecz używaną – zasadne jest odliczenie od ceny rzeczy nowej kwoty odpowiadającej stopniowi zużycia rzeczy, na co wskazuje treść art. 363 kc.

Sąd Rejonowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 18 października 2014 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 1030/14 zasądził od pozwanego (...) S. A. w W. na rzecz powoda Gminy M. S. - (...)i Z. w S. kwotę 2.270,40 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 09.07.2014 r. do dnia zapłaty; zasądził od (...) S. A. w W. na rzecz powoda Gminy M. S. - (...)i Z. w S. kwotę 714,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu; nakazał pobrać od pozwanego (...) S. A. w W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 243,43 zł tytułem brakujących kosztów sądowych w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 27 marca 2012 roku, w wyniku niedostosowania prędkości do warunków drogowych na drodze W. M. kierując samochodem marki O. (...) o nr rej (...) uszkodził latarnię oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w S.. Sprawca kolizji, w dacie zdarzenia korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w W..

Po zgłoszeniu przez poszkodowanego szkody powstałej w latarni oświetlenia miejskiego ubezpieczyciel przystąpił do jej likwidacji. Po sporządzeniu zakresu uszkodzeń i sporządzeniu kalkulacji, wysokość powstałej szkody, (...) S.A. w W. ustalił na kwotę łączną 2.710,13 zł. Wyżej wymieniona kwota została wypłacona Gminie M. S. – (...)i Z. w S..

W związku z powyższym zdarzeniem poszkodowana zleciła naprawę uszkodzonej latarni, której koszt ostatecznie wyniósł 4.980,53 zł. Przed zdarzeniem latarnia była w pełni sprawna i nie wymagała naprawy. Latarnia jest urządzeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego i Gmina nie dysponuje używanymi latarniami, w taki sposób aby zastąpić latarnię, która zostanie ewentualnie uszkodzona (dowód: protokoły odbioru k. 10, 13, faktury k.11-12, 14-15, zeznania świadka T. D. k. 51-52v).

Wysokość kosztów naprawy latarni przy ul. (...) I w S. na dzień 27.03.2012r. wyniosła 5.225,00 zł, zaś na dzień na II kwartał 2014r. 5.158,00 zł. Wartość rzeczywista przy uwzględnieniu wartości robót modernizacyjnych odpowiednio 4.643 zł, zaś w drugim przypadku 4.582 zł.

W ocenie Sądu Rejonowego bezspornym bowiem w sprawie niniejszej było, iż 27.03.2012r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzona została latarnia oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w S.. Sprawcą szkody był W. M. kierujący samochodem marki O. (...) o nr rej (...).

Spór między stronami postępowania sprowadzał się w istocie co do wysokości odszkodowania należnego powodowi z tytułu uszkodzenia latarni powstałego w związku z kolizją z dnia 27.03.2012r. Wynikał on zaś z odmiennych stanowisk co do wysokości kosztów naprawy tego urządzenia niezbędnych do przywrócenia go do stanu sprzed kolizji. A ponadto kwestii czy zasadne jest odliczenie od ceny rzeczy nowej kwoty odpowiadającej stopniowi zużycia rzeczy.

Rozstrzygając zaistniały w sprawie niniejszej spór rację, zdaniem Sądu, przyznać należało stronie powodowej. Podkreślić bowiem należy, że zasadniczym i wyłącznym wyznacznikiem ewentualnej korekty poniesionych kosztów jest bowiem ich niezbędność i ekonomiczne uzasadnienie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1972r., II CR 425/72, OSNC 1973/6/111). Podzielając zaś stanowisko Sądu Najwyższego zajęte w uzasadnieniu uchwały z dnia 13 czerwca 2003r. (III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51) stwierdzić należy, iż za „niezbędne” koszty naprawy uznać trzeba takie koszty, które zostały poniesione na skutek przywrócenia uszkodzonego przedmiotu do stanu poprzedniego, przy czym chodzi tu przede wszystkim o cechy latarni i cel, jakiemu służy, czyli bezpieczeństwu ruchu drogowego.

Tymczasem o przywróceniu uszkodzonego przedmiotu do stanu poprzedniego można mówić jedynie wówczas, gdy stan po dokonanej naprawie odpowiada pod każdym względem (stan techniczny, zdolność użytkowa, trwałość, wygląd estetyczny itp.) stanowi sprzed zdarzenia (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 10 listopada 1992r., I ACr 410/92, OSA 1993/8/57).

Dlatego też Sąd podzielił w pełni stanowisko zaprezentowane w sprawie przez powoda, iż twierdzenia strony pozwanej, iż kwota odszkodowania winna być pomniejszona o stopień zużycia są bezzasadne. Zauważyć bowiem należy, iż uszkodzeniu uległa latarnia oświetlająca jezdnię – nieruchomość, która nie podlega fizycznemu zużyciu wraz z jej użytkowaniem. Gdyby nie doszło do zdarzenia, wskutek którego niezbędne było usunięcie powstałych uszkodzeń, nie byłoby potrzeby jej naprawy. Urządzenia tego typu funkcjonują bezawaryjnie i bez jakichkolwiek objawów zużycia, a ich wymiany dokonuje się jedynie w przypadku zniszczenia lub ze względu na zmianę estetyki. Podkreślił również, iż oświetlenie zostało uszkodzono na nowopowstałym Osiedlu i nie wymagało żadnych remontów. Latarnia pełni funkcję estetyczną, komponując się z pozostałą infrastrukturą zainstalowaną w jej otoczeniu. W przedmiotowym stanie niemożliwe było nabycie i zamontowanie nowego oświetlenia o wyglądzie identycznym do pozostałych latarni zainstalowanych wzdłuż ul. (...) I w S.. Brak jest bowiem używanych latarni a jest ona przecież urządzeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Powód w niniejszym postępowaniu wykazał przy tym niezbicie, iż koszt naprawy latarni wyniósł go łącznie 4.980,53 zł, potwierdzają to przede wszystkim faktury dołączone do pozwu. Kwota ta również nie przekracza wysokości kosztów naprawy wskazanych przez biegłego A. T., który ustalił je na datę zdarzenia w wysokości 5.225,00 zł. Zatem kwota dochodzona przez Gminę M. S. – (...)i Z. w S. nie jest w żaden sposób zawyżona. Opinię powyższą ocenił Sąd jako rzetelną i wyczerpującą, a przy tym sporządzoną w sposób logiczny i zrozumiały. Stąd też w oparciu o jej treść kształtował swe przekonanie odnośnie spornej w sprawie kwestii.

W powyższym stanie rzeczy przyjąć należało, że w związku z kolizją z dnia 27.03.2012r. powodowi przysługuje odszkodowanie w kwocie 4.980,53 złotych. Kwota ta odpowiada bowiem wartości kosztów naprawy uszkodzonej latarni oświetlenia miejskiego pozostających w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją i niezbędnych do przywrócenia latarni do stanu sprzed wypadku. Mieści się zatem w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej spoczywającej na pozwanym (art. 361 kc i 363 kc w zw. z art. 36 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)). Biorąc jednak pod uwagę fakt, że jeszcze przed procesem pozwany zapłacił powodowi łącznie kwotę 2.710,13 zł uznał Sąd, że roszczenie powoda w sprawie niniejszej zamyka się kwotą 2.270,40 zł (4.980,53 zł – 2.710,13 zł).

Stąd też orzeczono jak w pkt I wyroku. Wskazać przy tym należy, iż o odsetkach Sąd orzekł z mocy art. 14 ustawy (…) w zw. z art. 481 § 1 kc.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 kpc.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł pozwany (...) SA w W., zaskarżając je w części dotyczącej pkt. I - co do kwoty 337,53 zł, pkt. II i pkt. III oraz zarzucił temu orzeczeniu:

1.  naruszenie prawa materialnego - przez błędną jego wykładnię- art. 363 kc w zw. z art. 436 § 1 i 2 kc w zw. z art. 36 ustawy z dnia 22 maja 2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)- poprzez uwzględnienie wartości robót modernizacyjnych w wartości szkody, co skutkowało przyjęciem zawyżonej kwoty odszkodowania.

2.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 233 § 1 kpc przez dokonanie oceny dowodów w sposób nie wszechstronny, bowiem z pominięciem: dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa lądowego i szacowania nieruchomości A. T. z dnia 10.07.2014r w części wskazującej, że:

•

na przyjętą przez Sąd I instancji wysokość szkody w wartości nowej składa się
wartość rzeczywista szkody oraz wartość robót modernizacyjnych,

•

trwałość instalacji elektrycznych wynosi 40 lat, a w dacie szkody wiek latami wynosił 8 lat,

•

wartość rzeczywista szkody według poziomu cen jak z dnia szkody z pominięciem
robót modernizacyjnych wynosi 4.643,00zł.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach I Wydziału Cywilnego z dnia 28.10.2014r, sygn. akt I C 1030/13 poprzez zmianę przyznanej w pkt. I wyroku kwoty 2.270,40 zł na kwotę 1.932,87zł i oddalenie powództwa w pozostałej części wraz ze zmianą dotyczącą wysokości kosztów postępowania przez Sądem I Instancji (pkt. II i pkt III) poprzez stosunkowe ich rozdzielenie według norm przepisanych i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych, z uwzględnieniem wyodrębnionych kosztów zastępstwa procesowego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku.

Powód w odpowiedzi na apelacje wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelację pozwanego należy uznać za bezzasadną.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie i na podstawie tych ustaleń wywiódł słuszne wnioski, które legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia, ustalenia te Sąd Odwoławczy uznaje za własne. Także wywód prawny dokonany przez Sąd Rejonowy jest trafny.

Pozwany zarzucił Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego jak i procesowego. W pierwszej kolejności Sąd Odwoławczy omówi zarzuty procesowe.

Zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w przepisie art. 233 kpc, sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie "wszechstronnego rozważenia zebranego materiału" (a zatem, jak podkreśla się w orzecznictwie, z uwzględnieniem wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak również wszelkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych dowodów i mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności).

Wskazane przez skarżącego zarzuty odnośnie naruszenia prawa procesowego nie znajdują racjonalnego uzasadnienia, podobnie jak zarzuty naruszenia prawa materialnego. Sąd dokonał bardzo szczegółowej analizy opinii biegłego w zakresie kosztów naprawy latarni. Opinię tę szczegółowo omówił i dokonał jej całościowej analizy, w przeciwieństwie do skarżącego, który potraktował ja wybiórczo. Dokonując szczegółowej analizy opinii Sąd nie oparł się więc na samych wnioskach końcowych, ale przeanalizował także sposób myślenia biegłego i wyciągnięte z tego wnioski, z którymi w ocenie całokształtu materiału dowodowego, nie sposób się nie zgodzić. Rozważania Sądu Rejonowego Sąd Okręgowy podziela w całej rozciągłości. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że wysokość szkody w przedmiotowej sprawie stanowi równowartość naprawy uszkodzonej latami oświetlenia miejskiego. Zgodnie z dołączonymi do pozwu fakturami VAT nr: (...) z dnia 21 maja 2012 r. oraz nr (...)z dnia 31 października 2012 r. wyniosła ona 4.980,53 zł. Wysokość szkody wyliczona według wartości odtworzeniowej została zatem przez stronę powodową wykazana i stanowi podstawę żądania zapłaty w pełnej wysokości wynikającej z w/w faktur. Dowód z opinii biegłego, przeprowadzony na wniosek strony pozwanej potwierdza, że koszt naprawy uszkodzonej latami był niewygórowany. Wartość poniesionej przez powoda szkody wyliczona przez biegłego również pokrywała się z kosztami naprawy. Z uwagi na fakt, że ani na etapie likwidacji szkody, ani w toku postępowania sądowego strona pozwana nie kwestionowała cen wskazanych w fakturach oraz w kosztorysie powykonawczym, brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla obniżenia o kwotę 337,53 zł. odszkodowania należnego powodowi w kwocie stanowiącej równowartość kosztu naprawy wynikającego z w/w faktur.

Ponadto całkowicie niezasadne jest kwestionowanie wysokości szkody faktycznie poniesionej przez powoda i obliczonej jeszcze na etapie postępowania likwidacyjnego według wartości odtworzeniowej oraz domaganie się ponownego obliczenia szkody na podstawie wartości kosztorysowej. Jak wskazał powód w odpowiedzi na pozew niekwestionowana była okoliczność podnoszona przez powoda, iż niemożliwe było nabycie i zamontowanie nowego oświetlenia o wyglądzie identycznym do pozostałych latarni za cenę wypłaconego przez pozwanego odszkodowania. Żywotność latami określana przez producenta na 40 lat nie ma związku z rzeczywistym zużyciem. Nie można na tej podstawie zatem wywodzić, że w związku z upływem 8 lat jej zużycie wynosiło w dniu powstania szkody 20%. Odliczenie od ceny rzeczy nowej, kwoty odpowiadającej stopniowi zużycia, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy rzecz zniszczona mogła być jeszcze długo używana, a nie jest możliwe nabycie rzeczy nowej, spełniającej takie same funkcje za odszkodowanie pomniejszone.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego, nie ma podstaw do zmiany orzeczenia Sądu I instancji.

Stąd też na mocy art. 385 kpc, apelacja pozwanego jako nieuzasadniona, podlegała oddaleniu.

W przedmiocie kosztów zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z § 6 ust. 2 w zw. § 2 ust 2 w zw. z § 12 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności…(t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490).