Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Gajewska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 marca 2021 r. w P.

sprawy z powództwa (...) Ltd. z siedzibą w L. na Cyprze

przeciwko W. H.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda (...) Ltd. z siedzibą w L. na Cyprze

na rzecz pozwanego W. H. kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za czas po upływie tygodnia od doręczenia wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 88/21

UZASADNIENIE

(...) Ltd. z siedzibą w L. na Cyprze wytoczył powództwo przeciwko W. H. o zapłatę kwoty 3 230,35 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości maksymalnych odsetek ustawowych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 2 450 zł od dnia 18.01.2021r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 300,35 zł od dnia 18.01.2021r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 14 września 2019 roku pozwany zawarł, za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość, umowę pożyczki nr (...) z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., na podstawie której pozwanemu przyznana i wypłacona została kwota 2 500 zł. Umowa pożyczki zawarta została na okres 30 dni. Pozwany zobowiązał się spłacić kwotę pożyczki wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie i prowizją w kwocie 680 zł, w terminie do 14 października 2019 roku.

Powód wskazał, że na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności, zawartej w dniu 21 kwietnia 2020 roku pomiędzy powodem, a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., powód nabył wierzytelność względem pozwanego wynikającą z nieuregulowania wspomnianej wyżej umowy pożyczki.

Powód wskazał, że dzień wytoczenia niniejszego powództwa, na kwotę dochodzoną pozwem składa się:

- 2 450 zł – pozostała do spłaty kwota udzielonej pożyczki,

- 480 zł – pozostała do spłaty kwota prowizji,

- 138,72 zł – kwota skapitalizowanych odsetek umownych naliczonych od kwoty pozostałej do spłaty pożyczki od dnia 15.10.2019r. do dnia 11.03.2020r.,

- 161,63 zł – kwota skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty pozostałej do spłaty pożyczki od dnia 12.03.2020r. do dnia 17.01.2021r.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w niniejszej sprawie w dniu 5 lutego 2021 roku, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanemu zapłacić na rzecz powoda całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania.

Pozwany W. H. w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zakwestionował roszczenie powoda tak co do zasady, jak i co do wysokości. Podniósł zarzut nieudowodnienia roszczenia. Zaprzeczył, że zawarł z poprzednikiem prawnym powoda przedmiotową umowę pożyczki i otrzymał przewidziane tą umową środki finansowe. Podniósł, że wbrew twierdzeniom powoda, nigdy nie otrzymał od pożyczkodawcy dokumentów dotyczących przedmiotowej pożyczki. Nadto, w ocenie pozwanego, przedmiotowa umowa pożyczki winna być poddana ocenie pod kątem klauzul niedozwolonych, będących częstą praktyką parabanków / firm pożyczkowych.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tak więc w niniejszej sprawie na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jej roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 k.p.c. ciążył na niej obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodził skutki prawne.

Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).” (vide wyrok Sądu Najwyższego z 17.12.1996r. w sprawie I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 21.10.2003r. w sprawie I ACa 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok Sądu Najwyższego z 07.10.1998r. w sprawie II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

Podstawą dochodzonego przez powoda roszczenia jest, jak wynika z treści pozwu, umowa pożyczki nr (...) zawarta 14 września 2019 roku za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość pomiędzy pozwanym, a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W..

Niewątpliwie obowiązujące przepisy prawa dopuszczają zawieranie umów za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość.

Pozwany zaprzeczył jednak, żeby zawarł z poprzednikiem prawnym powoda przedmiotową umowę pożyczki i otrzymał przewidziane tą umową środki finansowe.

Zgodnie z przedłożonym przez powoda wydrukiem ramowej umowy pożyczki, pożyczka mogła zostać udzielona pożyczkobiorcy, będącemu osobą fizyczną, który:

- zarejestrował się na platformie pożyczkowej i utworzył konto użytkownika,

- dokonał przelewu weryfikacyjnego w kwocie 0,01 zł na wskazany rachunek bankowy pośrednika pożyczkodawcy ( (...) Finanse Sp. z o.o. z siedzibą w W.), wpisując w tytule przelewu tekst zgodny z komunikatem otrzymanym drogą elektroniczną na wskazany przez siebie w formularzu internetowym adres e-mail,

- złożył wniosek o zawarcie umowy pożyczki, który został zaakceptowany,

- i spełnia pozostałe warunki przewidziane w umowie.

Powód nie przedstawił żadnych dowodów na wykazanie powyższych okoliczności, tj. zarejestrowania się i utworzenia przez pozwanego konta użytkownika na platformie pożyczkowej, dokonania przez pozwanego przelewu weryfikacyjnego 0,01 zł na rachunek bankowy pośrednika, a tym samym, że przelew weryfikacyjny został przez pozwanego wykonany z rachunku bankowego, na który pożyczkodawca dokonał w dniu 14 września 2019 roku przelewu kwoty 2 500 zł.

Z uwagi na powyższe i stanowisko pozwanego, stwierdzić należy, że umowa sprzedaży wierzytelności wraz z załącznikiem nr 1 (k. 25-30), wydruk ramowej umowy pożyczki (k. 16-21v) oraz potwierdzenie przelewu kwoty 2 500 zł (k. 15), są niewystarczające dla wykazania istnienia zobowiązania pozwanego.

Sąd uznał, że istnienie przedmiotowego zobowiązania pozwanego nie zostało należycie przez powoda udokumentowane, czego konsekwencją jest oddalenie powództwa w całości.

Mając na uwadze wynik procesu, w oparciu o przepis § 2 pkt 3) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które składają się koszty zastępstwa procesowego.