Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: st.sekr.sąd Katarzyna Szklarczyk

w obecności oskarżyciela publ. P. J.

po rozpoznaniu w dniach 31 lipca 2017 r., 6 i 27 września 2017r., 29 listopada 2017r. sprawy

R. W.

s. J. i L. z domu B.

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

w dniu 11 kwietnia 2017r. około godz. 7.45 na drodze krajowej nr (...) w pobliżu miejscowości S. prowadząc samochód marki I. o nr rej. (...) jechał z prędkością 96km/h i nie stosował się do ograniczenia prędkości określonego znakiem drogowym B – 33 do 60 km/h

- tj. za wykroczenie z art. 92 a kw

ORZEKA:

I.  obwinionego R. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, iż poruszał się z prędkością 88 km/h czym przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 28 km/h i za to na podstawie art. 92 a kw skazuje go na karę 200 (dwustu) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych oraz kosztami opinii biegłego w kwocie 799,25 (siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć 25/100) złotych.

Sygn. akt IXW 2254/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 kwietnia około godz. 7.45 R. W. kierował samochodem m – ki I. o nr rej. (...). Jechał drogą krajową nr (...) w kierunku O.. Bezpośrednio za nim w okolicy miejscowości S. poruszał się radiowóz nieoznakowany S. (...) o nr rej. (...) wyposażony w wideorejestrator. Funkcjonariusze Policji dokonali pomiaru prędkości pojazdu I., rozpoczynając pomiar w momencie, gdy znajdował się on na odcinku drogi, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 60 km/h, a kończąc po 326,4 m i 12,55 sekundach, za skrzyżowaniem z drogą w kierunku miejscowości S.. Wynik pomiaru to 93 km/h.

R. W. został zatrzymany do kontroli drogowej, Odmówił przyjęcia mandatu karnego za przekroczenie prędkości, kwestionując prawidłowość pomiaru.

Pomiaru prędkości dokonano prędkościomierzem kontrolnym do pomiaru prędkości w ruchu drogowym o oznaczeniu fabrycznym(...) nr fabryczny (...), posiadającym aktualną legalizację do dnia 30 kwietnia 2017r. W urządzeniu stwierdzono nieprawidłowe dane dotyczące czasu dokonania pomiaru (data dzienna i godzina).

Wobec szeregu wątpliwości obwinionego i jego obrońcy co do sposobu pomiaru prędkości, a co za tym idzie jego wyniku, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego. Biegły na podstawie nagrania wideo i jego analizie poklatkowej, ustalił, iż R. W. na odcinku dokonywania pomiaru poruszał się ze średnią prędkością od około 88km/h do 92km/h.

(dowody: zeznania świadków P. W. k. 51, M. G. k. 57, nagranie z widorejestratora k. 9, notatka urzędowa k3, świadectwo legalizacji ponownej urządzenia (...) k. 4, kopie notatników służbowych k. 70 – 73, opinia biegłego k. 59 – 66)

Obwiniony R. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż pomiar został wykonany nieprawidłowo, bowiem radiowóz przyspieszał i zwalniał, w ten sposób zmieniając dzielącą ich odległość. Dodatkowo podniósł, iż legalizacja urządzenia upływała 30 kwietnia 2017r., a według niego legalizacja winna mieć miejsce co kwartał. Podkreślił, iż urządzenie nie mogło działać prawidłowo, bowiem lewe przednie koło miało oponę na której nie było oznaczeń. Wyjaśnił, iż poruszał się z prędkością 60 km/h, a następnie za skrzyżowaniem przyspieszył.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego albowiem pozostają w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym, a w szczególności z nagraniem z wideorejestratora i opinią biegłego. Ewidentnie zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. Podkreślić należy, iż legalizacja urządzenia w momencie kontroli była aktualna, a obwiniony nie wskazał na podstawie jakich przepisów koniecznym jest powtarzanie legalizacji tego urządzenia co kwartał. Nie wykazał również aby opony przednie radiowozu miały różne rozmiary, albo inne niż te użyte przy legalizacji urządzenia.

Świadek P. W. zeznał, iż obwiniony został zatrzymany do kontroli w związku z przekroczeniem prędkości. Podkreślił, iż kierujący jeszcze przed przedstawieniem się i podaniem powodu kontroli oświadczył, iż prędkości nie przekroczył, a pomiar był nieprawidłowy. Zaznaczył, iż obwiniony przed pomiarem, jak i w trakcie poruszał się z podobną prędkością, pomimo iż minął znak B – 33 nie zwolnił – nie zapaliły się w jego pojeździe światła „stop”. W trakcie kontroli był arogancki i nerwowy. Wyjaśnił, iż pomiar prędkości był wykonywany na odcinku ponad 300 metrów, bowiem taki pomiar jest dokładniejszy. Podobne okoliczności pomiaru i kontroli podał drugi z funkcjonariuszy - M. G. (2).

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków bowiem są one jasne, spójne i wzajemnie się uzupełniają. Znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Biegły potwierdził, iż pomiar był wykonany prawidłowo, bowiem analiza nagrania prowadzi do wniosku, iż odległość między pojazdami w chwili rozpoczynania pomiaru i w chwili jego zakończenia były zbliżone, a ewentualna różnica nie miała znaczącego wpływu na wynik pomiaru. Analiza materiału wizyjnego nie doprowadziła do ustalenia rzeczywistej odległości dzielącej radiowóz i samochód I. w momencie rozpoczęcia i zakończenia pomiaru prędkości.

Urządzenie (...), nr fabryczny (...) jest przyrządem pomiarowy w pełni spełniający wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych. W dniu pomiaru urządzenie to posiadało ważne świadectwo legalizacji ponownej do dnia 30 kwietnia 2017r. Zgodnie z instrukcją obsługi tego prędkościomierza kontrolnego ważnym czynnikiem jest zachowanie takiej samej odległości między pojazdami na początku i na końcu pomiaru. Nie jest konieczna stała odległość na całym odcinku drogi. Po zakończeniu pomiaru, system wylicza średnią prędkość na odcinku i wartość ta jest wyświetlana na ekranie.

Sąd nie miał zatem wątpliwości co do prawidłowości średniego pomiaru prędkości, jedynym problemem pozostawał fakt, iż pomiar został dokonany na odcinku ponad trzystu metrów, na którym obowiązywały trzy różne ograniczenia prędkości. W tym stanie rzeczy należało przyjąć ustalenia dokonane przez biegłego na podstawie analizy nagrania z wideorejestratora. Analiza ta pozwoliła biegłemu stwierdzić, iż średnia prędkość samochodu I. wynosił od 88 do 92 km/h. Metody badania oraz szerokie uzasadnienie wniosków biegły zawarł w opinii. Zastrzegł, iż zapis wideo nie pozwala na dokładne określenie długości drogi przebytej przez pojazd obwinionego, a co za tym idzie dokładnej prędkości średniej na badanym odcinku.

Sąd dał wiarę opinii biegłego bowiem jest ona jasna i spójna, biegły w ramach posiadanych możliwości technicznych, które determinował posiadany materiał dowodowy w sposób wyczerpujący odpowiedział na stawiane mu pytania i swoje stanowisko szeroko uzasadnił.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu wina obwinionego jest ewidentna i została mu udowodniona. R. W. został; uznany winny tego, że w dniu 11 kwietnia 2017. Około godz. 7.45 na drodze krajowej nr (...) w pobliżu miejscowości S. kierował pojazdem m – ki I. o nr rej. (...) z prędkością 88 km/h, przekraczając dopuszczalną prędkość określoną znakiem drogowym B – 33 o 28 km/h. Prędkość przyjęta przez Sąd uwzględniała ustalenia biegłego w tym zakresie oraz zasadę rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyć obwinionego. Czyn przypisany obwinionemu wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 92 a kw w zw z § 27 ust 1 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych i z mocy tego przepisu został skazany i wymierzono mu karę jak w sentencji wyroku.

Powszechnie wiadomo, iż jedną z zasadniczych przyczyn wypadków drogowych w Polsce jest przekraczanie przez kierujących dopuszczalnej prędkości, stąd potrzeba kontrolowania ruchu drogowego w tym zakresie i karania kierujących nie stosujących się do obowiązujących ograniczeń. Zachowanie prędkości administracyjnie dozwolonej, jak i wyznaczonej znakami drogowymi warunkuje zapewnienie należytego panowania nad pojazdem określonego rodzaju i na określonym obszarze, nawet w optymalnych warunkach. „Przekroczenie prędkości administracyjnie dopuszczalnej jest niebezpieczne dla większości statystycznych kierowców, a przepisy bezpieczeństwa w ruchu muszą być ustalane dla sytuacji typowych (wyr. SN z 8.4.2013 r., II KK 206/12, OSP 2014, Nr 6, poz. 63).

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze dotychczasową wielokrotną karalność obwinionego za wykroczenia drogowe, w tym za przekroczenia prędkości (k. 38). Mając to na względzie, w ocenie Sądu kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania obwiniony został obciążony kosztami postępowania, opłatą oraz kosztami opinii biegłego.