Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia SR Andrzej Gromadzki
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Beata Bukiejko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2017 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. A. (1)

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Powód, (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej A. A. (2) kwoty 282,27 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu, do dnia zapłaty, wraz kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, iż w dniu 13.07.2016 r., zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę cesji wierzytelności, na mocy której przejął wierzytelność przysługującą (...) Sp. z o.o. z tytułu zawartej z pozwaną umowy nr (...), z dnia 20.11.2013 r.

Postanowieniem z 22.03.2017 r., wydanym w sprawie VI Nc-e (...), Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty. W tym stanie rzeczy przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Kętrzynie.

Powód, wezwany zarządzeniem Przewodniczącego I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w Kętrzynie, w dniu 25.04.2017 r., uzupełnił braki formalne pozwu przesyłając do Sądu Rejonowego w Kętrzynie m.in. pozew wraz załącznikami.

W dniu 07.06.2017 r., powód uzupełnił pozew wskazując, iż nazwisko pozwanej prawidłowo brzmi (...).

Pozwana A. A. (1), zawiadomiona o terminie rozprawy w trybie art. 139 § 1 kpc, nie stawiła się na nią, nie nadesłała odpowiedzi na pozew i nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwem złożonym w niniejszej sprawie powód (...) S.A. z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanej A. A. (2) kwoty 282,27 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu, do dnia zapłaty, wraz kosztami zastępstwa procesowego

Dochodzona należność miała wynikać z umowy nr (...), z dnia 20.11.2013 r., zawartej między (...) Sp. z o.o. z pozwaną.

(vide: pozew oraz przedstawione wydruki)

W dniu 13.07.2016 r., powód (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę cesji wierzytelności, na mocy której przejął wierzytelności przysługujące (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. (k. 19-26).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód nie udowodnił, że przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanej. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem cyt. przepisu jest art. 232 kpc, zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne . W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie.

Powód winien zatem wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu. Powód natomiast nie przedstawił jakichkolwiek dowodów na poparcie swoich twierdzeń co do faktów, na których opierał swoje roszczenie. Jako potwierdzenie roszczenia wymagalnego wobec pierwotnego wierzyciela powód załączył do pozwu jedynie kserokopie dokumentów, które nie zostały odpowiednio uwierzytelnione. Jeżeli zaś odbitka nie jest odpowiednio poświadczona, to nie stanowi ona dokumentu w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego, gdyż nie zawiera oryginalnego podpisu wystawcy, który stanowi conditio sine qua non istnienia dokumentu. Gdyby ustawodawca rzeczywiście chciał uczynić z kserokopii odrębny środek dowodowy, to wprowadziłby je obok fotokopii do art. 308 kpc (vide np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 25 kwietnia 2002 r., sygn. akt I CKN 1572/99, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2013 r., VI ACa 448/13).

W szczególności, powód zaproponował jedynie nieuwierzytelnioną kserokopię umowy mającej łączyć pozwaną z pierwotnym wierzycielem oraz kserokopię faktury Vat nr (...), której odebranie nie zostało potwierdzone przez pozwaną.

Należy w tym miejscu wskazać, iż w sprawach cywilnych rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy – obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (por. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz pod red. A. Zielińskiego, Wydawnictwo C.H. Beck, wyd. 6, Warszawa 2012 r.).

Nie można było również w przedmiotowej sprawie uznać, że pozwana nie przedstawiając swojego stanowiska w rzeczywistości uznała powództwo. Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa. Brak merytorycznego zaprzeczenia jego twierdzeń przez pozwaną nie zwalniał go od wykazania podstawowych okoliczności wskazujących na zasadność żądania. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7.11.2007r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

Sąd jest zobligowany do uznania twierdzeń powoda przy bezczynności pozwanego jedynie w przypadku braku wątpliwości co do zasadności pozwu (art. 339 § 2 k.p.c.). W niniejszej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających jego roszczenie.

W konsekwencji należało stwierdzić, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, choć był do tego zobowiązywany i z tego już tylko powodu powództwo podlegało oddaleniu.

Odnosząc się natomiast merytorycznie do treści żądań powoda należy zauważyć, iż jak wynika z kserokopii faktury Vat nr (...) oraz kserokopii ponagleń, zostały wystawione na dane (...), podczas gdy z dołączonej kserokopii umowy nr (...), z dnia 20.11.2013 r., wynika, że z pierwotnym wierzycielem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę zawarła (...).

Wreszcie należy zauważyć, że w umowie cesji z dnia 13.07.2016 r., którą powód (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wskazano, iż wierzytelność dotyczy dłużniczki o danych (...), a nie (...), które figuruje w umowie z pierwotnym wierzycielem.

Powód nie wykazał również że faktura i ponaglenia zostały kiedykolwiek doręczone pozwanej czy to w formie tradycyjnego listu poleconego, czy też drogą elektroniczną. Brak jest nawet potwierdzenia wysłania pozwanej wskazanych dokumentów.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji.