Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Bogusława Olszewska - Wojgienica
Protokolant:	Mirosław Noga

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) F. (...)1 z siedzibą w W.

przeciwko K. Ł. (1)

o zapłatę

1.  Umarza postępowanie do kwoty 480,57 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych 57/100).

2.  Oddala powództwo w pozostałej części.

SSR Bogusława Olszewska – Wojgienica

Sygn. akt I C 1455/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) F. (...)1 z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego K. Ł. (1) na swoją rzecz kwoty 1.627,56 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, że na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej z (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 02.12.2016 r. nabył w stosunku do pozwanego wierzytelność wynikającą z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

(pozew – k. 2-9)

Nakazem zapłaty z dnia 11.08.2017 r. wydanym w postępowaniu upominawczym, sygn. I Nc 1176/17 Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Giżycku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.627,56 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31.07.2017 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – k. 56)

Pozwany K. Ł. (1) w sprzeciwie od w/w nakazu zapłaty domagał się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych. Zarzucił brak legitymacji czynnej powoda, z uwagi na niewykazanie przez niego nabycia roszczeń od poprzedniego wierzyciela w drodze umowy cesji, gdyż nie przedłożył oryginału przedmiotowej umowy, a jedynie jej kopię, a właściwie kopię jedynie wycinka umowy przelewu wierzytelności, który pozwany kwestionuje. Jednocześnie pozwany zgłosił zarzut przedawnienia roszczenia, jedynie poza kwotą 340,00 zł, której termin wymagalności przypadł na dzień 13.06.2016r. Pozostałe kwoty w ocenie pozwanego składające się na żądnie pozwu miały termin wymagalności w 2013r. i w styczniu 2014r., dlaczego z uwagi na upływ 3 letniego terminu, uległy przedawnieniu. Nadto pozwany zgłosił zarzut spełnienia roszczenia w części nieprzedawnionej, gdyż jak wskazał, zapłacił wymagalną kwotę w 3 ratach, tj. kwotę 100,00 zł w dniu 31.07.2017r., kwotę 180,00 zł w dniu 01.09.2017r., oraz kwotę 200,57 zł w dniu 06.10.2017r., na potwierdzenie czego przedłożył stosowne dowody wpłaty.

(sprzeciw do nakazu zapłaty – k. 63-65)

Powód (...) F. (...)1 z siedzibą w W. w odpowiedzi na sprzeciw pozwanego

od w/w nakazu zapłaty wskazał, że od dnia wniesienia pozwu - co nastąpiło w dniu 31.07.2017r. - otrzymał od pozwanego wpłaty łącznej kwoty 480,57 zł na poczet przedmiotowego roszczenia, z uwagi na co ogranicza żądnie pozwu i zrzeka się dochodzonego roszczenia w powyższym zakresie. Ponadto powód podał, że okoliczność, iż nabył roszczenie wobec pozwanego objęte żądaniem pozwu wynika z umowy cesji zawartej z (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 02.12.2016r. oraz załącznika nr 1 do w/w umowy, o czym pozwany został zawiadomiony i wezwany do dobrowolnego spełnienia świadczenia na rzecz nowego wierzyciela. Wyjaśnił nadto, że wyciąg z załącznika do umowy cesji wierzytelności stanowił pisemną postać danych zawartych na płycie CD. W treści wyciągu znajduje się dokładna informacja, iż pochodzi on z wykazu wierzytelności objętych umową o przelew wierzytelności zawartej pomiędzy poprzednim wierzycielem, a powodem, a także został poświadczony za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego reprezentującego powoda w przedmiotowym postepowaniu. Odnosząc się zaś do zgłoszonego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia wskazał, że faktury (noty obciążeniowe) będące postawą żądania w niniejszej sprawie zostały wystawione w okresie od 08.01.2014r. do 13.06.2016r., a zgodnie z art. 120§1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, zaś za wymagalność należy uznać stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Zdaniem pozwanego roszczenie uległoby przedawnieniu z upływem 3 letniego terminu przedawnienia w dniu 13.06.2019r., ale pozwany złożył pozew w dniu 31.07.2017r., w związku z tym doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia.

(odpowiedź na sprzeciw – k. 77)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18.01.2010 r. pozwany K. Ł. (2) zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) S.A. z siedzibą w W., która następnie została przedłużona umową z dnia 20.07.2012r. W ramach przedmiotowej umowy pozwany otrzymał dekoder podstawowy model (...) oraz dekoder dodatkowy model M. (...) d1ds- (...).

(dowód: umowa abonencka z dnia 18.10.2010r. numer (...) k. 39, protokół odbioru udostępnionego dekodera podstawowego w dniu 18.01.2010r. k. 40, protokół odbioru udostępnionego dekodera dodatkowego w dniu 18.01.2010r. k. 40v, umowa abonencka z dnia 20.07.2012r. numer (...) k. 41v-43)

Zgodnie z §6 pkt 3 i pkt 11 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) S.A. z siedzibą w W. w przypadku niezwrócenia przez Abonenta/Użytkownika udostępnionego Urządzenia Dekodującego lub Karty w terminie wskazanym w Regulaminie (tj. w terminie 30 dni od rozwiązania/wygaśnięcia umowy abonenckiej) Abonent/Użytkownik będzie zobowiązany do uiszczenia kary umownej w wysokości określonej w cenniku. Zgodnie zaś z Cennikiem dla Abonentów karę umowną za niezwrócenie w terminie udostępnionego sprzętu w postaci D. (...)wynosi 340,00 zł.

(dowód: regulamin świadczenia usług – k.78 , cennik dla Abonentów k. 82-83)

Na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 02.12.2016 r. (...) S.A. z siedzibą w W. zbył powodowi (...) F. (...)1 z siedzibą w W. wierzytelność przysługującą mu w stosunku do pozwanego K. Ł. (2), wynikającą z nieopłaconych należności związanych z zawartą umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wynikających z faktur z terminem wymagalności roszczeń przypadających na dzień 19.05.2013r., 19.06.2013r. i 19.07.2013r. na łączną kwotę 269,70 zł, noty obciążeniowej nr (...) wystawionej z tytułu kary umownej z tytułu rozwiązania umowy w okresie podstawowym, z terminem wymagalności na dzień 09.01.2014r. na kwotę 672, 71 zł oraz noty obciążeniowej nr (...) z tytułu braku zwrotu sprzętu, z terminem wymagalności na dzień 14.06.2016r. na kwotę 340,00 zł. (...) S.A. z siedzibą w W. sporządziło skierowane do pozwanego zawiadomienie o zmianie wierzyciela. Powód w dniu 09.01.2017r. sporządził wezwanie do zapłaty z ostrzeżeniem o skierowaniu sprawy do sądu wobec pozwanego. Nie przedstawiono dowodów doręczenia przedmiotowych pism pozwanemu.

(dowód: umowa przelewu – k.18-22, wydruk z wyciągu elektronicznego z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności-k. 36, nota obciążeniowa nr (...) wystawiona w dniu 18.12.2013r. k. 38, nota obciążeniowa nr (...) wystawiona w dniu 30.05.2016r. k. 37, zawiadomienie – k. 44, wezwanie do zapłaty – k. 46-47)

Na dzień 30.07.2017 r. odsetki od zadłużenia pozwanego wynosiły 345,15 zł (w tym kwota 26,86 zł wynikających z noty obciążeniowej nr (...) z tytułu braku zwrotu sprzętu, z terminem wymagalności na dzień 13.06.2016r.).

(dowód: wyliczenie odsetek należnych – k. 48-50)

Pozwany K. Ł. (2) na poczet roszczenia będącego podstawą powództwa dokonał zapłaty łącznie kwoty 480,75 zł w 3 ratach., tj. kwotę 100,00 zł zapłacił w dniu 31.07.2017r., kwotę 180,00 zł w dniu 01.09.2017r. oraz kwotę 200,57 zł w dniu 06.10.2017r.

(dowód: potwierdzenia wpłat k. 67-68)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez stronę powodową na okoliczność istnienia i wysokości zobowiązania pozwanego oraz przejścia wierzytelności z pierwotnego wierzyciela.

Na wstępie należy odnieść się do legitymacji czynnej powoda. W ocenie Sądu podnoszony przez pozwanego zarzut nieprzysługiwania powodowi wierzytelności będących przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest nieuzasadniony. Strona powodowa powołując się na umowę przelewu wierzytelności wskazywała, że jest następcą prawnym pierwotnego wierzyciela (...) S.A. z siedzibą w W., z którą pozwany zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Art. 509 § 1 k.c. stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z brzmieniem § 2 tego przepisu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. W wyniku przelewu wierzytelności przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi. Przedmiotem przelewu może być także dostatecznie oznaczona wierzytelność przyszła. Jest przy tym oczywiste, że z treści umowy przelewu zawartej przez strony musi wynikać jej przedmiot. Innymi słowy skuteczność umowy przelewu wierzytelności uzależniona jest m.in. od skonkretyzowania przez strony wierzytelności będącej jej przedmiotem. Wierzytelność, która ma stanowić przedmiot rozporządzenia, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dotyczy to przede wszystkim wyraźnego określenia stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 r., sygn. akt III CKN), a zatem oznaczania stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Skuteczność umowy przelewu wierzytelności uzależniona jest jednak przede wszystkim od istnienia wierzytelności będącej jej przedmiotem. W ocenie Sądu, powód wykazał skuteczne przejście uprawnień przysługujących mu w stosunku do pozwanego, przedkładając na tę okoliczność stosowne dokumenty – tj. poświadczone za zgodność z oryginałem - umowę przelewu wierzytelności z dnia 02.12.2016 r. wraz wydrukiem z wyciągu elektronicznego z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności (k. 18-22, 36). Niniejsza umowa przelewu wierzytelności została przedłożona z zakrytymi postanowieniami stanowiącymi tajemnicę przedsiębiorstwa. Brak ujawnienia wszystkich zapisów umowy wynika z konieczności zachowania poufności danych stanowiących tajemnicę handlowa stron. Wyciąg z umowy przelewu wierzytelności zawiera podmiotowo oraz przedmiotowo istotne jej elementy, tj. strony umowy, przedmiot umowy oraz niezbędną treść umowy, którą stanowi przedmiot umowy oraz przeniesienie wierzytelności z cedenta na cesjonariusza. Przedmiotowa umowa cesji wierzytelności dotyczyła wielu dłużników, dlatego strony nie wymieniły w niej szczegółowo wszystkich wierzytelności objętych cesją. Załącznik do niniejszej umowy sporządzony w wersji elektronicznej zawiera wyciąg z wykazu wierzytelności objętych przelewem. Przedłożona przez powoda umowa przelewu wierzytelności została podpisana przez osoby umocowane do reprezentacji podmiotów ją zawierających, zaś jej postanowienia nie budzą wątpliwości.

Ustosunkowując się do zarzutu przedawnienia roszczenia zgłoszonego przez pozwanego należy wskazać, iż zgodnie z dyspozycją art. 117 k.c. roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Przedawnienie jest jedną z instytucji dawności, która prowadzi do stabilizacji stosunków prawnych i gwarantuje ich pewność poprzez ograniczenie w czasie możliwości skutecznego realizowania roszczeń (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.02.1991 r., III CRN 500/90). Ustawowym skutkiem przedawnienia jest powstanie po upływie terminu przedawnienia po stronie tego, przeciw komu przysługuje roszczenie, uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia. Wykonanie tego uprawnienia powoduje, że roszczenie nie może być już skutecznie dochodzone. Przy czym przedawnione roszczenie nie wygasa, tylko zamienia się w tzw. zobowiązanie niezupełne (naturalne), którego cechą jest niemożność jego przymusowej realizacji ( por. S. Dmowski, S. Rudnicki „Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga pierwsza. Część ogólna”, Wyd. Prawnicze LexisNexis, W-wa 2006 r., s. 450). Przedawnienie roszczenia dotyczy nie tylko świadczenia głównego, ale i odsetek (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10.11.1995 r., sygn. akt III CZP 156/95). Na mocy art. 118 k.c. termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata. Przepis ten ma charakter normy ius cogens, co skutkuje tym, iż strony nie mogą wprowadzać odmiennych regulacji w zakresie przedawnienia roszczeń. Według art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd zważył, że roszczenia wynikające z faktur będących podstawą powództwa w łącznej kwocie 269,70 zł zostały określone na dzień 19.05.2013r., 19.06.2013r. i 19.07.2013r., zaś z noty obciążeniowej nr (...) wystawionej z tytułu kary umownej z tytułu rozwiązania umowy w okresie podstawowym na kwotę 672, 71 zł na dzień 08.01.2014r. (k. 36-37), zaś pozew został wniesiony w dniu 31.07.2017r., wobec czego uznać należało, że roszczenie powoda w tym zakresie uległo przedawnieniu. Jedynie roszczenie wynikające z noty obciążeniowej nr (...) wystawionej z tytułu braku zwrotu sprzętu na kwotę 340,00 zł z terminem wymagalności na dzień 14.06.2016r. k. 36, 38) nie uległo przedawnieniu.

Odnosząc się w dalszej kolejności do zgłoszonego przez pozwanego zarzutu spełnienia roszczenia w części nieprzedawnionej, uznać należało go za zasadny. Powyższą okoliczność potwierdzają stosowne dowody wpłaty na łączną kwotę 480,57 zł oraz twierdzenia samego powoda, który ograniczył żądnie pozwu i zrzekł się dochodzonego roszczenia w tym zakresie.

W związku z tym postępowanie należało umorzyć do kwoty 480,57 zł, o czym Sąd orzekł jak w pkt I sentencji oraz z uwagi na przedawnienie oddalić powództwo w pozostałej części, o czym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji.