Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Schubert

Sędziowie: SO Jolanta Piórkowska

SR del do SO Wiktor Sienicki (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Sylwia Łastowska

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. J.

przeciwko A. J.

o alimenty

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 13 października 2016 roku

sygn. akt III RC 1019/15

I.  zmienia zaskarżone orzeczenie w punkcie II o tyle tylko, że dodatkowo oddala powództwo w całości za okres od dnia 1 lipca 2017 roku;

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  kosztami postępowania za instancję odwoławczą obciąża pozwanego w całości.

Sygn. akt: VI RCa 238/17

UZASADNIENIE

Powód K. J. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. J. na jego rzecz kwoty 1500 zł miesięcznie tytułem alimentów.

Wskazał, że od października 2015 r. podjął studia dzienne drugiego stopnia na (...)w G.. Za najem mieszkania płaci 1300 zł miesięcznie. Dodatkowo ponosi koszty dojazdów na zajęcia. Za wyżywienie płaci 700 zł miesięcznie. W pokrywaniu kosztów utrzymania pomaga mu matka.

Kurator ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że mimo szeregu podjętych działań nie udało mu się nawiązać kontaktu z pozwanym ani ustalić aktualnego miejsca pobytu.

Wyrokiem z dnia 13 października 2016 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie w sprawie o sygn. akt III RC 1019/15 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę po 1000 zł miesięcznie tytułem alimentów poczynając od dnia 12 listopada 2015 r. W pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Ustalił, że wobec pozwanego ustalony został obowiązek alimentacyjny na rzecz powoda, który został uchylony wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 24 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt III RC 1184/13 z dniem 1 października 2014 r. Wskazał, że powód jest studentem drugiego roku studiów stacjonarnych magisterskich na kierunku wychowanie fizyczne (...) w G.. Powód mieszka w wynajętym mieszkaniu za które płaci 1300 zł, na wyżywienie przeznacza około 700 zł. W utrzymaniu pomaga mu matka, która zarabia 2500 zł. Wskazał, że pozwany jest lekarzem anestezjologiem, wykonuje pracę za granicą i nie ma nikogo na utrzymaniu. Sąd I instancji swoje ustalenia oparł o wyjaśnienia powoda, które uznał za w pełni wiarygodne. Z uwagi na to, że powód uzupełnia swoje wykształcenie kontynuując po rocznej przerwie naukę na studiach magisterskich oraz fakt, że nie uzyskuje dochodów uznał, iż zasadnym jest zasądzenie na rzecz powoda alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie.

Od wymienionego wyroku apelację wywiódł pozwany, zaskarżając orzeczenie w całości.

Wskazał, że Sąd I instancji bezpodstawnie zasądził alimenty na rzecz powoda, ponieważ nie wziął pod uwagę szeregu okoliczności przemawiających za oddaleniem powództwa w całości. Przede wszystkim Sąd nie przeanalizował prowadzonych już w sprawie postępowań oraz ustaleń w nich poczynionych. Podkreślił, że wyrokiem z dnia 1 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie w sprawie o sygn. akt III RC 1184/13 uchylił obowiązek alimentacyjny wobec syna, do którego był zobowiązany wyrokiem zapadłym w sprawie o sygn. akt III RC 1005/10, prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Olsztynie, a zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie o sygn. akt VI RCa 99/11. Zaznaczył, że Sąd I instancji, mimo że zaliczył na poczet materiału dowodowego akta sprawy III RC 1184/13, to jednak treść uzasadnienia wskazuje, iż Sąd nie znał akt sprawy i dowodów jakie zostały przeprowadzone w wymienionej sprawie. Podkreślił, że w dacie zapadnięcia ówczesnego wyroku powód miał ukończone 22 lata, był na drugim roku studiów niestacjonarnych i planowo miał je ukończyć 30 września 2013 r. Pomimo studiów niestacjonarnych nie pracował, choć już we wrześniu 2011 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie o sygn. akt III RC 1005/10 podniósł w uzasadnieniu wydanego wyroku, że powód jest osobą pełnoletnią, zdrową, nie posiadającą przeciwwskazań do podjęcia zatrudnienia, dlatego też winien zacząć intensyfikować starania o znalezienie źródła dochodów, które umożliwiałyby mu pokrycie chociażby części kosztów swojego utrzymania. Ponadto, powód rozpoczynając studia drugiego stopnia w trybie niestacjonarnym miał je planowo ukończyć 30 września 2015 r. Sąd Rejonowy uchylając obowiązek alimentacyjny wziął ten fakt pod uwagę i mimo to zdjął z pozwanego obowiązek łożenia na syna. Pozwany wskazał, że powód studiując przez 4 lata w trybie niestacjonarnym, nie pracował w tygodniu, chociaż miał takie możliwości, nie podjął również pracy podczas rocznej przerwy w czasie ich trwania. Nie czynił także starań o zatrudnienie, nie był zarejestrowany w urzędzie pracy jako bezrobotny. Zaznaczył, że kilkuletnie studia w trybie niestacjonarnym dawały powodowi pełną możliwość podjęcia pracy i rozpoczęcia życia na swój rachunek. Wskazał, że powód od lat wykazuje lekceważący stosunek do pracy. Podkreślił, że podjęte przez powoda studia w G. generują nieuzasadnione koszty, ponieważ syn miał możliwość kształcenia w O., na tym samym kierunku. Wówczas mógłby mieszkać z matką, a tym samym koszty utrzymania mieszkania byłyby mniejsze. Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów sądowych za II instancję i kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Powód pismem z dnia 4 września 2017 r. wniósł o oddalenie apelacji.

Wskazał, że pozwany od dłuższego czasu uporczywie uchyla się od alimentacji, co skutkowało wydaniem wyroku skazującego w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Olsztynie w sprawie o sygn. akt VII K 1254/13. Podkreślił, że zaległości alimentacyjne na jego rzecz wynoszą około 20000 zł. Ojciec stale ukrywa swój adres zamieszkania i podejmuje działania mające na celu uniemożliwienie egzekucji alimentów z jego majątku. Zaznaczył, że pozwany nie interesował się życiem syna. Podczas zmagania się matki powoda z chorobą nowotworową nie martwił się o to czy syn ma środki do życia. Wskazał, że alimenty od ojca są mu niezbędne do zaspokojenia swoich potrzeb.

Sąd Okręgowy ustalił:

Powód nie uczęszcza już na zajęcia akademickie, które skończyły się w czerwcu 2017 r. Czeka na termin obrony. Od połowy sierpnia 2017 r. gra w klubie (...) na P. i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 2400 zł. Kwota wynagrodzenia wystarcza mu na utrzymanie. (dowód: zeznania powoda k. 163)

Pozwany notorycznie uchyla się od alimentacji na rzecz powoda. Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2014 r. w sprawie o sygn. akt VII K 1254 wydanym przez Sąd Rejonowy w Olsztynie, pozwany został skazany za uporczywe uchylanie się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Zaległe alimenty na rzecz powoda na dzień 24 lipca 2017 r. wynosiły około 19600 zł (dowody: Wyrok zaoczny z dnia 10 stycznia 2014 r. sygn. akt VII K 1254/13, wydany przez SR w Olsztynie k. 167, informacja o stanie zaległości w sprawie egzekucyjnej z dnia 24 lipca 2017 r. k. 173). Sąd Okręgowy nie ustalił aktualnej sytuacji zawodowej i finansowej pozwanego, bowiem nie złożył on co do tego żadnego oświadczenia ani żadnych dowodów. Pozwany zakwestionował zaskarżony wyrok co do zasady.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie jedynie w części. Zmiana wyroku nastąpiła na skutek nowych okoliczności ustalonych przez Sąd Okręgowy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w ocenie Sądu Okręgowego wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie zapadło na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń natury faktycznej, jak też prawnej.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej analizy wskazanego przez strony materiału dowodowego. Apelacja natomiast nie podaje żadnych okoliczności, które mogłyby skutecznie podważyć zasadność rozważań Sądu I instancji.

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu I instancji w zakresie słuszności przyznania powodowi alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie. Powód wykazał, że jest studentem (...) i uczęszcza na zajęcia, które odbywają się w trybie stacjonarnym. Sąd za uzasadnione uznał czynione przez powoda starania w zakresie zwiększenia swojej atrakcyjności jako piłkarza. Co prawda powód nie otrzymywał wynagrodzenia z kubów w których grał, jednak przynależność do klubu, treningi a tym samym nabyte doświadczenie pozwoliło odebrać go jako osobę atrakcyjną w innym klubie. W efekcie inwestycja w swoją osobę zaowocowała. Powód od połowy sierpnia 2017 r. gra w klubie (...) na P. i zarabia 2500 zł. Wynagrodzenie, które otrzymuje w zupełności wystarcza na jego utrzymanie.

Zdaniem Sądu Okręgowego bez istotnego znaczenia dla wyrokowania w tej sprawie, pozostaje fakt, że powód studia I-go stopnia odbył w systemie niestacjonarnym, a orzekający w tym czasie o alimentach Sąd uznał, że w związku z tym powinien pracować. Powód ma prawo do pełnej edukacji, czyli do zdobycia wyższego wykształcenia zgodnie ze swoimi zainteresowaniami. Nie budzi wątpliwości okoliczność, że studia II-go stopnia powód odbywał w systemie stacjonarnym. W tej sytuacji obowiązek alimentacyjny pozwanego stał się ponownie aktualny.

Powód w czerwcu 2017 r. ukończył studia. Mając na uwadze fakt, że harmonogram zajęć jest studentom znany na pół roku na przód, powód mógł czynić starania o zatrudnienie z początkiem lipca 2017 r. Wskazać należy, że wówczas jego możliwości zarobkowe pozwalały na samodzielne utrzymanie się. W związku z tym Sąd zmienił wydany przez Sąd Rejonowy wyrok w punkcie II i oddalił powództwo w całości za okres od 1 lipca 2017 r.

Z tych też względów, na podstawie art. 386 § 1 kpc, orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia, było oddalenie apelacji w pozostałej części w oparciu o przepis art. 385 kpc (punkt II wyroku).

Kosztami postępowania za instancję odwoławczą na podstawie art. 100 kpc.