Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Beata Urbańska-Woike
Protokolant:	st. sekr. sądowy Katarzyna Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2017 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

na skutek odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 16 września 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawczyni M. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową na okres od dnia 13 stycznia 2017 r. do dnia 31 maja 2017 r.

/-/SSO Beata Urbańska-Woike

Sygnatura akt: IV U 1594/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 16.09.2016 roku, znak: (...) odmówił M. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową .

Od powyższej decyzji M. P. złożyła odwołanie. Domagała się zmiany decyzji oraz przyznania prawa do ww. świadczenia .

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podniósł , iż Komisja Lekarska ZUS , po rozpatrzeniu sprawy na skutek zgłoszonego sprzeciwu orzeczeniem z dnia 25 sierpnia 2016 r. nie uznała badanej za osobę niezdolną do pracy.

W związku z tym nie przysługuje jej prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w L. decyzją z dnia 22 czerwca 2016 r. stwierdził u M. P. chorobę zawodową – przewlekłą chorobę obwodowego układu nerwowego wywołaną sposobem wykonywania pracy : zespół cieśni w obrębie nadgarstka.

W dniu 12 lipca 2016 r. ubezpieczona , urodzona dnia (...), z zawodu krawcowa, złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową .

Orzeczeniem z dnia 05 sierpnia 2016 r. Lekarz Orzecznik ZUS ustalił ,iż wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową do dnia 31 sierpnia 2017 r. Częściowa niezdolność powstała na dzień 1 lipca 2016 r .Lekarz Orzecznik rozpoznał u skarżącej obustronny zespół cieśni nadgarstków , stan po operacji zespołu cieśni z utrzymującą się niedomagą kończyn.

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 25 sierpnia 2016 r. wydanym na skutek wniesienia przez skarżącą sprzeciwu nie uznała jej za osobę niezdolną do pracy

W związku z powyższym Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. zaskarżoną decyzją odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód –akta ZUS).

Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia sprawy była ocena stanu zdrowia odwołującej. Wymagała ona wiadomości specjalnych. Celem wyjaśnienia tej kwestii i ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego - lekarza neurologa .

Biegła lekarz neurolog po zapoznaniu się z historią choroby i zbadaniu ubezpieczonej w opinii z dnia 13 stycznia 2016 r. rozpoznała u wnioskodawczyni obustronny zespół cieśni kanału nadgarstka , uszkodzenie lewego nerwu pośrodkowego . W oparciu o powyższe rozpoznanie biegła uznała skarżącą za osobę częściowo niezdolną do pracy na okres od daty badania do dnia 31 maja 2017 r.

Zdaniem biegłej za powyższym przemawia stan zaawansowania choroby. Powódka oczekuje na zabieg lewego nerwu pośrodkowego ; z uwagi na fakt ,iż praca krawcowej wiąże się z manipulacją nadgarstka oraz narastaniem dolegliwości , wymieniona nie jest zdolna do pracy . Zakładając szybkie wykonanie zabiegu operacyjnego oraz okres rekonwalescencji zasadne jest przyznanie świadczenia na ww. okres.

( dowód : opinia biegłej k. 29 )

Wobec zgłoszonych zastrzeżeń przez organ rentowy ( pismo k. 39-40), Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłej neurolog, która po ponownym zapoznaniu się z aktami sprawy podtrzymała dotychczasowe stanowisko .

Biegła podkreśliła, iż w związku z chorobą zawodową pacjent odczuwa stale drętwienia , mrowienia i bóle . Wykonywanie pracy szwaczki ,wymagające precyzji oraz manipulacji nadgarstkiem, zaostrza dolegliwości bólowe. Dolegliwości w drugim stadium występują w ciągu dnia , zwłaszcza w czasie wysiłku , któremu towarzyszy pogorszenie sprawności manualnej . W trzecim stadium pojawia się zanik mięśni i degeneracja stawu. Zabieg, na który oczekuje skarżąca stanowi jedyną metodę leczenia choroby. Zdaniem biegłej, orzeczony okres niezdolności do pracy jest adekwatny do sytuacji zdrowotnej ubezpieczonej .

( dowód : opina uzupełniająca k. 48)

Z powyższą opinią ponownie nie zgodził się ponownie organ rentowy . W

piśmie z dnia 24 marca 2017 r. domagał się powołania nowego biegłego .

Skarżąca nie wniosła zastrzeżeń .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W myśl art. 6 ust. 1 pkt.6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z tytułu wypadku przy pracy ( choroby zawodowej ) przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby zawodowej .

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych częściowo niezdolną do pracy jest osoba , która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej poziomem posiadanych kwalifikacji.

Decydujące znaczenie dla rozważenia zasadności złożonego odwołania miało ustalenie, czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową.

Biegła lekarz neurolog zarówno w pierwszej opinii jak i opinii uzupełniającej stwierdziła stanowczo , iż skarżąca jest częściowo niezdolna do pracy na okres od dnia badania do dnia 31 maja 2017 r. W treści opinii zawarła uzasadnienie swojego stanowiska . Analiza akt wskazuje , iż badanie skarżącej miało miejsce w dniu 13 stycznia 2017 r. W tym też dniu została sporządzona przez biegłą opinia główna .

Sąd dał w pełni wiarę zawartym w opinii wnioskom, są bowiem jasne, logiczne i przekonywujące . Wydając opinię w przedmiotowej sprawie, biegła miała na uwadze wyniki badań wnioskodawczyni przeprowadzonych w minionym okresie, dokumentację dotyczącą dotychczasowego leczenia oraz stan zdrowia skarżącej stwierdzony na podstawie badań dokonanych bezpośrednio przed wydaniem opinii. W ocenie Sądu, opinie te nie nasuwają wątpliwości co do swojej wiarygodności. Uwzględniają w pełni tezę dowodową zawartą w postanowieniu Sądu o dopuszczeniu dowodu i znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym przez Sąd materiale dowodowym.

Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność , iż opinia sporządzona została przez lekarza o dużym doświadczeniu i wiedzy medycznej . Powyższe daje wysoką gwarancję prawidłowości oceny stanu zdrowia skarżącej oraz orzeczenia o niezdolności do pracy.

Sąd nie uwzględnił wniosku organu rentowego o powołanie nowego biegłego neurologa na okoliczność niezdolności ubezpieczonej do pracy .

Sąd nie jest zobowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych stron i może je pominąć od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy. Zarzuty do opinii biegłej zgłoszone przez organ rentowy sprowadzają się do odmiennej oceny stanu choroby wnioskodawczyni. Potrzeba powołania innego zespołu biegłych powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii. Okoliczność, że opinia biegłych nie zadawala jednej ze stron nie nakłada na Sąd powinności zasięgania kolejnej opinii ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16.08.2005 I UK 362/04 OSNAPIUS 2006, Nr 11-12, poz. 193 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.08.1999 I PKN 20/99 OSNAPIUS 2000, Nr 22, poz. 807).

Znajdując zatem podstawy do uznania odwołania za zasadne, Sąd w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku , przy czym orzekając o dacie początkowej prawa do świadczenia rentowego Sąd miał na uwadze datę przeprowadzenia badania przez biegłą. Co prawda w opinii uzupełniającej biegła określiła datę początkową niezdolności do pracy skarżącej na dzień 19 stycznia 2017r. Niemiej podtrzymała w całości stanowisko dotychczasowe. W ocenie Sądu zatem, datę wskazaną w opinii drugiej uznać należy za podaną w wyniku oczywistej omyłki , albowiem jest to data wpływu opinii głównej do sądu.

SSO B. Urbańska –Woike