Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2014 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Siemiatyczach w składzie:

Przewodniczący SSR Mariusz Zdrodowski

Protokolant Małgorzata Łojko

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2014 roku na rozprawie

sprawy R. K.

urodzonego dnia (...) w S.

syna J. i R. z domu Z.

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 lipca 2014 roku o godzinie 20.56 na trasie T. – S. gmina N. w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki K. (...) numer rejestracyjny (...) będąc w stanie nietrzeźwości,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  Oskarżonego R. K. uznaje za winnego tego, że w dniu 18 lipca 2014 roku o godzinie 20.56 na trasie T. – S. gmina N. w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,38 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził samochód osobowy marki K. (...) numer rejestracyjny (...) będąc wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, tj. czynu z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 4 (cztery) lat;

III.  Na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) zł;

IV.  Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat;

V.  Na podstawie art. 50 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie treści wyroku na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy w N. na okres 6 (sześć) miesięcy;

VI.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) zł tytułem opłaty oraz obciąża go pozostałymi kosztami procesu w kwocie 70 (siedemdziesiąt) zł.

VIII K 267/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 5 listopada 2014 roku

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

R. K. ma 32 lata. Jest kawalerem. Nie ma dzieci. Jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 16 ha. Mężczyzna był wcześniej karany.

W dniu 18 lipca 2014 roku R. K. pojechał swoim samochodem, żeby zbierać zioła z pól. Zabrał ze sobą około 10 piw, które wypił w trakcie pracy. Jak skończył zbieranie ziół wsiadł do samochodu i poruszał się trasą T. – S. w kierunku swojego domu. Tam został zatrzymany do kontroli drogowej, gdyż jechał bez włączonych świateł mijania. Po zbadaniu stanu trzeźwości okazało się, że zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosi 1,38 mg/l (21.00) i 1,39 mg/l (21.02). Na drodze, po której kierujący się poruszał, odbywa się ruch lokalny.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 15 lutego 2007 roku w sprawie VIII K 346/06 R. K. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, a ponadto orzeczono grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 lat, świadczenie pieniężne w kwocie 200 zł oraz orzeczono o podaniu wyroku do publicznej wiadomości. Środek karny zakazu prowadzenia pojazdów wykonano do dnia 12 czerwca 2013 roku. Grzywnę wykonał on w formie zastępczej w dniu 29 stycznia 2009 roku. Świadczenie pieniężne R. K. uiścił w dniu 19 czerwca 2009 roku. Do dnia dzisiejszego nie wykonano środka karnego podania wyroku do publicznej wiadomości. Wyrok uprawomocnił się w dniu 12 czerwca 2007 roku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonego (k. 106v-107, 10, 24), zeznań świadka S. S. (k. 107-107v, 7v), protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k. 2), świadectwa wzorcowania (k. 3, 46), pisma (k. 14, 100, 102), odpisu wyroku (k. 17, 18, 19, 20), z akt II K 539/02 Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim nakazu karnego (k. 70), zawiadomienia (k. 104), z akt VIII K 240/04 Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim wyroku (k. 29), postanowienia (k. 62, 94), zawiadomienia k. (90), z akt VIII K 346/06 Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim wyroku (k. 84, 115), zawiadomienia (k. 135), postanowienia (k. 1174, 193) i dowodu wpłaty (k. 159).

Oskarżony R. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym (k. 106v-107, 10, 24).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony dopuścił się czynu przypisanego mu wyrokiem. Oskarżony przyznał, że spożywał alkohol i że prowadził po jego spożyciu samochód. Nie kwestionował wyników badania. Badanie stanu trzeźwości zostało przeprowadzone urządzeniem sprawnym technicznie, posiadającym ważne świadectwo wzorcowania. Zgromadzone w sprawie dowody w sposób jednoznaczny zatem wskazują na jego sprawstwo.

Zdaniem Sądu czyn przypisany oskarżonemu wypełnia znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 178a § 4 k.k., a nie jak przyjął prokurator z art. 178a § 1 k.k. Czyn zabroniony stypizowany w art. 178a § 4 k.k. polega na prowadzeniu (kierowaniu) pojazdu mechanicznego na drodze każdego rodzaju w stanie zagrażającym bezpieczeństwu w komunikacji w sytuacji wcześniejszego prawomocnego skazania za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości albo też w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonych w związku z przestępstwem. Jest on dokonany w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy. Strona podmiotowa tego przestępstwa zasadza się na umyślności. Może ono zostać popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Sprawca musi obejmować zamiarem także stan nietrzeźwości.

R. K. kierował pojazdem mechanicznym (samochodem osobowym) znajdując się w stanie nietrzeźwości. Stan nietrzeźwości został zdefiniowany w art. 115 § 16 k.k. jako taki stan, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tą wartość. Pierwsze badanie wykazało u kierującego zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 1,38 mg/l, a zatem znacznie przekraczającym wartości progowe stanu nietrzeźwości.

Stwierdzona podczas badania zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz fakt, że oskarżony przed podjęciem jazdy spożywał duże ilości alkoholu dowodzą, że oskarżony miał pełną świadomość tego, że znajduje się w stanie nietrzeźwości.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 15 lutego 2007 roku w sprawie VIII K 346/06 R. K. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności. W sprawie tej do dnia dzisiejszego nie wykonano środka karnego podania wyroku do publicznej wiadomości, stąd też, stosownie do art. 76 § 2 k.k., mimo pozytywnego upływu okresu próby nie doszło do zatarcia skazania. Oskarżony miał świadomość, że w stosunku do niego zapadł wyrok skazujący.

Czyn przypisany oskarżonemu wyrokiem jako społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy i zawiniony należy ocenić jako przestępny. Co do winy to w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające winę – oskarżony osiągnął wiek odpowiedzialności karnej jak również nie znajdował się w stanie wyłączającym winę.

Reakcją na przestępstwo jest wymierzenie kary i środków karnych przewidzianych w ustawie. Stosownie do art. 53 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Zasady te należy mieć na względzie także przy wymierzaniu środka karnego (art. 56 k.k.).

Przepis art. 178a § 4 k.k. za popełnienie przestępstwa w nim stypizowanego przewiduje karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Sąd uznał, że najpełniej cele wychowawcze i zapobiegawcze zrealizuje kara 10 miesięcy pozbawienia wolności. Tak ukształtowana kara uwzględnia również stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu.

Jako okoliczność obciążającą oskarżonego należało potraktować jego uprzednią karalność i to za przestępstwa podobne. Oznacza to, że wcześniej stosowane wobec niego kary i środki karne nie odniosły zamierzonego skutku. Należało zatem uznać, że tylko dotkliwa represja karna skłoni oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego.

Jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował przyznanie się do winy i złożenie szczerych wyjaśnień. Ich znaczenie pomniejsza jednak fakt, że oskarżony został złapany na gorącym uczynku.

Sąd ferując wyrok baczył by dolegliwość wynikająca z kary nie przekroczyła stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

Stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu nie należy ocenić jako znacznego. Wprawdzie R. K. znajdował się w stanie nietrzeźwości, który był dużo wyższy od wartości progowych, co wydatnie ograniczały możliwość odpowiedniej reakcji na warunki drogowe, to jednak poruszał się po drodze, gdzie odbywa się jedynie ruch lokalny, którego natężenie było znikome. W trakcie kontroli jechał tam jeden samochód. I choć naruszył on jedną z podstawowych zasad ruchu drogowego, to jednak zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jakie stworzył swoim zachowaniem nie było duże. Pamiętać jednak należy, że zamiar oskarżonego był przemyślany, skoro zabrał ze sobą do samochodu alkohol w dużych ilościach.

Wymierzona oskarżonemu kara nie przekracza również stopnia winy – w sprawie nie zaistniały żadne okoliczności stopień ten umniejszające.

Orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności nie przekracza 2 lat, a uznając, iż wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem, jest wystarczające dla osiągnięcia celów kary, Sąd Rejonowy orzeczoną oskarżonemu karę pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 4 lat. Przeciwko pozytywnej prognozie kryminologicznej przemawia co prawda fakt uprzedniej karalności oskarżonego za przestępstwo tego samego rodzaju, biorąc jednak pod uwagę to, że przyznał on się do popełnienia zarzucanego mu czynu i od czasu poprzedniego skazania w lutym 2007 toku nie prowadził samochodu w stanie nietrzeźwości Sąd uznał, że zasługuje on na jeszcze jedną szansę. Sąd uznał również, że w sprawie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., stosownie do art. 69 § 4 k.k., skoro nie zatarcie skazania w poprzedniej sprawie nastąpiło z przyczyn od oskarżonego niezależnych.

Zawieszenie kary pozbawienia wolności powoduje, że dolegliwość jaka dotknie oskarżonego na skutek popełnienia przestępstwa jest stosunkowo niewielka. Aby dolegliwość tą zintensyfikować i unaocznić oskarżonemu nieopłacalność popełnienia przestępstwa Sąd zastosował wobec niego dodatkowo karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych. Ustalając wysokość stawki dziennej na poziomie 10 zł Sąd miał na uwadze sytuację majątkową R. K..

Sąd zastosował także obligatoryjny w przypadku popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, orzekając wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Ustalając okres tego zakazu Sąd kierował się tymi samymi względami, co przy wymiarze kary, uwzględniając jednakowoż dolegliwość wynikającą ze wszystkich zastosowanych wobec R. K. środków reakcji karnej. Środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów ma za zadanie ochronę bezpieczeństwa w komunikacji. Rozmiar orzekanego środka powinien być zatem zależny także od zakresu niebezpieczeństwa w komunikacji jakie stworzyło zachowanie podsądnego oraz rokowań co do jego zachowań w przyszłości w aspekcie bezpieczeństwa w komunikacji. Zakaz prowadzenia pojazdów jest orzekany w latach od 1 roku do 10 lat.

Oskarżony po raz kolejny naruszając zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości, który należy zaliczyć do podstawowych reguł ruchu drogowego, okazał lekceważący stosunek do zasad poruszania się na drodze. Sąd uznał zatem, że istnieje potrzeba eliminacji oskarżonego z uczestnictwa w tym ruchu w zakresie pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, zwłaszcza że poprzednio stosowane zakazy nie odniosły zamierzonego skutku. Dlatego zachodzi konieczność jego dłuższej eliminacji z tego ruchu.

Sąd orzekł również o podaniu wyroku do publicznej wiadomości, uznając, że ten rodzaj napiętnowania czynu oskarżonego i wynikająca z niego dolegliwość w postaci ujawnienia faktu skazania za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości zadziała mobilizująco na oskarżonego, tak że w przyszłości będzie on przestrzegał porządku prawnego. Ten środek spełni jednocześnie cele kary w zakresie prewencji ogólnej, wskazując, że państwo surowo reaguje na wszelkie przejawy naruszania porządku prawnego, a sprawcę tego rodzaju naruszeń czekają dotkliwe konsekwencje.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. – obciążając nimi oskarżonego – uznawszy, że ich uiszczenie nie będzie dla oskarżonego zbyt uciążliwe. Opłatę od wymierzonej mu kary pozbawienia wolności i grzywny ustalono stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983r., nr 49 poz. 223 ze zm.). Na pozostałe koszty sądowe obciążające oskarżonego w sprawie składają się opłata za uzyskanie karty karnej (30 zł) oraz ryczałty za doręczenie pism sądowych w postępowaniu przygotowawczym i sądowym (2x20 zł). Wysokość ryczałtu ustalono na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. nr 108, poz. 1026 ze zm.). O wysokość opłaty za uzyskanie karty karnej rozstrzygnięto na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. poz. 861).